Dichterskunst (of net niet)
 

Enkele gedichtjes. Opbouwende kritiek wordt natuurlijk altijd op prijs gesteld:D


Is.

Laat de wind in tijd vervliegen,
voor de orkaan gaan liggen is

Vergeel de brieven om klokslag twaalf,
voor de inkt onleesbaar is

haal mij uit de sterrennachten,
want ik vergeet wat dromen is

Neem de harten die verlangen,
als liefde toch gebroken is

Het spinnenrag zal niet blijven hangen,
want alles sterft in ergernis

Wacht op gisteren voor de morgen,
Als na gisteren toch de toekomst is

Lees niet langer onze ogen,
ze zijn gesloten voor de duisternis


...Valt

Zee.

Een leugen verder- weg, vervlogen
zaten zij in schaduw, bloesems
die allang uitgebloeid zijn, de mensen
drukten, schoven als treinwagonnetjes die
botsten, in rook met hand voor ogen

Ons voeten telden zandkorrels, zwaaiden
in weinig wind ongewillig hoger,
in klotsend zeewater en zout schuim,
dat lippen afdwaalde en prikkelde

Gespreden licht van gedoofde vuurtoren,
overscheen de zon op zomerdag
blaren op blote voeten, warme grond
duinengras, gelukkig leed ligt lager

onder zeespiegels, in het zand..

Vleugelslagen

Laat me niet hangen hier,
als laatste paar vleugels gevlogen-
geweven in spinnenrag van dagen

Laat mij weten wanneer en hoe
haar wijzers stilgevallen zijn
in speldenprikken, zacht gebloed
Haar ijsadem is slechts in tijden genomen

Laat haar, ongedwongen gekust-gesust
De nacht was reeds eerder zonder morgen
en het rode doek is toen gevallen

Grenzen

Anarchistisch leed gedragen,
woorden in mijn hand vervagen
Afgepast langs de mensen,
leg mij, leg mij, langs uw grenzen

Destructief in hart geslagen,
kleuren in mijn wind geblazen
Gegeseld voor de levenswensen,
ken mij, ken mij, na uw grenzen

Levenslicht


Haalt zij uit in koude ijsvlagen,
snijdend als de vries zijn gade slaat
laat zij hangen als laatste bloesem
Wat het begin van tijden moest zijn

Ik heb haar schoonheid niet aanschouwd
Mijn levensliefde was vergeten bij deze
kruisiging als herhaling der tijden

Neem de handen in de ochtendnevel
als zonsopgang zich voorbereidt
op het vallen van het duister daar
daar; waar mijn sterren de weg wijzen