Ik heb de recensie ff gekopieerd... stond in De Gelderlander van vandaag... Nou.. echt enthousiast zijn ze er niet over vinnik. Maar ik vond 'm echt te gek! Jah, titanic wil ik ook nog wel graag een keertje naar toe... je raad het me dus wel aan???
Hier is die recensie:
Passie vlamt moeizaam op in musical 'Aida'
Door MARTIN HERMENS
Een Europese première in het theater van de mooie plaatjes. Het Circustheater in Scheveningen verstevigt met Aida zijn reputatie als hét musicaltheater van het land. De oh's en ah's zijn niet van de lucht. Dit keer zeker terecht, want Bob Crowley maakte voor deze Disney-voorstelling oogstrelende decors en kostuums.
Toch blijft het een gekke gewaarwording als de handen op elkaar gaan bij het zien van bijvoorbeeld een theatrale sterrenhemel. Het oog bepaalt dan de reactie, niet het hart. Aida vertelt net als de gelijknamige opera van Verdi het verhaal van de Nubische prinses Aida die verliefd wordt op de man die haar gevangen neemt: Radames. Ze sluit vriendschap met prinses Amneris, de verloofde van Radames. Er ontstaat een ingewikkelde driehoeksverhouding temidden van een complot om de vader van Amneris van de troon te stoten. Een klassiek verhaal vol drama, passie en strijdlust.
Rockster Elton John schreef in korte tijd zeventien songs op teksten van Tim Rice. Die samenwerking zorgt ervoor dat deze musical het houdt tussen een popconcert en een theatervoorstelling. Echte muzikale lijnen of ontwikkelingen zijn er niet terug te vinden in deze Aida; in feite is het een aaneenschakeling van videoclips die de liedjes kracht bij moeten zetten.
Nadeel is echter dat er ook gesproken scènes in Aida zitten. Daar vallen veel spelers door de mand. Titelrolvertolkster Chaira Borderslee zingt geweldig, maar mist de vechtlust om van Aida een krachtige vrouw te maken. Terwijl juist deze Aida de show overeind moet houden. Ook haar directe tegenspeler Bastiaan Ragas (Radames) heeft vocaal genoeg in huis om de songs aan te kunnen, maar blijft in de spelscènes hopeloos achter. Met als gevolg dat de passie slechts moeizaam opvlamt.
Antje Monteiro vond ik sympathieker in de rol van Amneris, de prinses die al jarenlang wacht op genegenheid en lichamelijke liefde van haar verloofde. De verveelde dame vlucht in verkleedpartijtjes, maar komt er gaandeweg achter dat er toch meer is in het leven dan een mooie buitenkant. Deze Amneris is het best uitgewerkte en daardoor meest interessante karakter van de musical. Monteiro voelt dat goed aan en is voor mij de ster van de show.
De musical Aida heeft veel interessante kanten. Het script mag dan niet helemaal overtuigen, de vertaling van Martine Bijl doet dat wel. De suggestieve werking van decors en kostuums is een verademing vergeleken met de overdadige krachtpatserij in de voorgaande shows in het Circustheater. Een paar songs beklijven, maar niet voldoende om ze te fluiten wanneer je het theater uitloopt.
In de tweede helft beginnen alle scheuren echter zichtbaar te worden. Dan blijkt de muziek van Elton John vanuit dramatisch oogpunt te weinig om het lijf te hebben. Dan wordt ook pijnlijk duidelijk dat deze club jonge spelers dringend behoefte heeft aan acteerlessen. Intussen glijdt het aangrijpende verhaal als los zand door de vingers weg.
Juist op de momenten dat je als kijker op het puntje van je stoel zou moeten zitten. Verdi had het wat dat betreft veel beter begrepen.
Musical Aida. Muziek: Elton John. Teksten: Tim Rice. Vertaling: Martine Bijl. Regie: Robert Falls. Choreografie: Wayne Cilento. Decors en kostuums: Bob Crowley. Met o.a. Chaira Borderslee, Antje Monteiro, Bastiaan Ragas en Frans van Deursen. Gezien: 21/10 Circustheater Scheveningen (première). Open eind-productie.
|
