Kunst, leuk of diepere betekenis?
 

Is kunst bedoeld om iets los te maken bij mensen, een politiek statement te hebben of ene diepere betekenis,
of mag het ook gewoon leuk zijn?

Eerlijk gezegd erger ik me juist altijd aan de diepere betekenis, maar dat zal wel liggen aan het feit dat ik nogal een leek ben op dit gebied.

je hebt gelijk hoor

ik zit nu op de kunstacademie en krijg constant te horen dat er een diepere betekenis in moet, maar daar ben ik het niet mee eens
Stel je voor, je ziet iets oerlelijks, en dan hoor je de diepere betekenis en dan is het opeens wel mooi..
Ik heb liever iets wat mooi is aan mn muur hangen...

Er zijn volgens mij verschillende soorten kunst, kunst met een lading en kunst die zich onderscheid door gewoon een heel mooi beeld. Ik denk dat het zichzelf ontwikkeld, als er een gezochte "betekenis" aanzit, is dat echt ENORM irritant!! Dus het mág gewoon leuk zijn, maar een extra lading kan heel veel toevoegen...

Het gaat niet zo zeer om ene gezochte betekenis, maar om een onstane betekenis.
Kunst in de vorige eeuwen was gewoon mooi, esthetisch. Maar aangezien dat dus allemaal gedaan is moet de moderne kunst met iets nieuws komen, en dat is meestal kritiek uiten op vanalles. Als iets gewoon mooi is dan heet het opeens design ofzo.

Kunst in de vorige eeuwen draaide ook al om een onderliggende boodschap. Ik was net toevallig iets aan het samenvatten over Hiëronymus Bosch: zijn werk staat bol van de kritiek op hoe de mens in zijn tijd leefde of iig een voorschrijving van normen van zijn kant (muziekinstrumenten zijn instrument vd duivel etc).

lksjghskdyt

Ik zag laatst een aquarelschilderij, van een meisje die een theekransje met haar teddybeer houdt. Je kunt wat mij betreft overàl een diepere betekenis achter zoeken maar dat is tijdverspilling. Het is een fijn schilderij, en dat is alles.

Het gaat er niet om wat jij erin ziet, maar wat de artiest er mee bedoeld.
De artiest heeft de mogelijkheid om een gebeurtenis oid op zijn geheel eigen wijze te verbeelden.

Ik heb voor diepere betekenis gekozen, omdat kunst niet zomaar iets maken is, maar het is een proces. Als je gewoon iets leuks maakt, is het naar mijn idee ook geen kunst.

Mee eens.

Aan de ene kant - 'gewoon iets leuks' is geen kunst inderdaad.

Aan de andere kant - drie vlekken op een stuk laken met een verhaal van 3 A4'tjes aan betekenis zijn ook geen kunst.

Ik kies geen van beide, er moet een bepaalde verhouding tussen zitten.

klopt, alleen er is een verschil tussen zomaar 3 vlekken op een laken en 3 vlekken op een laken waar over nagedacht is en wat voort komt uit een creatief en artistiek proces.
Natuurlijk zijn de grenzen tussen dingen die je wel en geen kunst kan noemen erg vaag. Maar ik denk dat kunst vooral persoonlijk is. Als jij iets maakt, waarmee jij iets wilt laten zien. Maar mensen waarderen het niet, dan is het nog wel kunst voor jezelf.

Diepere betekenissen worden door leraren misbruikt om je dood te vervelen met hun eigen verouderde denkbeelden.

Iets is kunst wanneer het door een bekende kunstenaar is gemaakt. :rolleyes:

Maar goed, als je iets tekent, schildert of wat dan ook, is dat een beeld wat in je hooft zit dat meestal door een emotie ontstaan is en dat dan voor jou erg persoonlijk is.
Voor de kijker daarintegen is die emotie helemaal niet belangrijk. Die moet het gewoon mooi vinden. Als iets niet mooi is, dan verkoopt het ook niet. Hoe diepzinnig het ook is.

Op school kon je altijd een punt hoger scoren als je een heel verhaal lulde over de diepere betekenis van je werk :D Dat vonden die leraren ge-wel-dig.

Ik vind dat er in eerste instantie wel een diepere betekenis achter moet zitten (of vinden zeg maar), maar als het gewoon leuk is, is dat ook niet perse erg.

Het probleem is dat die diepe achterliggende betekenis vaak evenveel inhoud heeft als een lege emmer...ik vind het zulke bullshit dat een visueel beeld verheerlijkt moet worden door moeilijke woorden om het interessant over te doen laten komen...doe dan een beetje je best en produceer een beeld dat voor zichzelf spreekt.

Helemaal mee eens. Een goed stukje werk heeft niet eens een diepe achterliggende betekenis nodig.

´niet nodig´ nee, maar het voegt wel iets belangrijks toe. vind ik.

het visuele beeld moet niet verheerlijkt worden door een diepe betekenis. Er wordt een beeld gemaakt naar aanleiding van die betekenis. Daarom zijn kunstenaars ook altijd zo begaan met de dingen die ze doen, terwijl buitenstaanders het allemaal maar raar vinden.

Als je exposeert, zijn de werken niet zomaar visuele beelden of wat dan ook, maar een deel van de kunstenaar.

Amen!

Men wil kunst als een soort "wetenschapsvorm" presenteren, wat volslagen absurd is.

dat is natuurlijk wel even de plank misslaan

ik vind kunst vooral een manier om jezelf te uiten, hetgeen waar je op dat moment aan denkt of mee zit om te zetten in iets materieels.
dat kunnen positieve of negatieve dingen zijn.
maar gewoon lekker met je verstand op nul een mooi landschap of persoon tekenen/schilderen is gewoon een lekker ontspannen tijdverdrijf.

(btw ik teken geen landschappen en portretten, meer cartoon en disney achtige dingetjes, om ze vervolgens in de vuilnisbak te deponeren. en mn ouders maar zeggen dat ik er wat mee moet doen :s )

of je er een diepere betekenis aan moet verbinden: vanuit school wordt dit vaak wel verwacht, ik vind dit eerlijk gezegd nergens op slaan. het moet iets van jezelf worden, maar er worden je wel allerlei ""regels"" opgelegd. :| beetje dubbel vink da.

Het trachten te defineren van kunst is sowieso achterlijk..er zijn al talloze topics en discussies geweest en die eindigen altijd in niks, het woord heeft voor mij ook geen enkele betekenis.
Iets is mooi, iets is lelijk, iets is krachtig of iets is waardeloos gekrabbel op een veel te groot doek, met die redenering zou het op moeten houden...gezeur altijd over een vage term als kunst.

Bijvoorbeeld Brancusi, geweldige beeldhouder daar niet van. Maar om eerlijk te zijn niet uitzonderlijk beter dan andere "goeie" beeldhouders. Toch is 1 van ze beeldjes verkocht voor maar liefst 27,4 miljoen dollar (Bird in space). En dat beeldje is echt eenvoud zelfe, elke randdebiel kan het maken. Nu begrijp ik dat het om het idee gaat, maar ik kan uren naar het beeldje kijken en ik zie echt in geen enkel opzicht een "vogel in de ruimte".

Reden waarom ik denk dat ie een beetje wordt overrated, die dude presenteerde zichzelf als filosoof. Dit staat op wikipedia over hem:

"Zijn beheptheid met de essentie geeft weer dat hij zich niet tevreden stelt met de efemere, oppervlakkige verschijnselen die hem omringen." <--- Duidelijk.... :s

citaat van hem:

"In de kunst is eenvoud geen doel, maar men komt door het benaderen van de ware betekenis van de dingen, ondanks zichzelf, tot eenvoud." <---- ........

Nu is het misschien niet helemaal terecht om dit soort uitspraken als volslagen onzinnig af te doen. Misschien dienen kunstenaars van vandaag meer dan alleen goeie vaklieden te zijn. Ik kan me best voorstellen dat Brancusi met ze "filosofische" uitspraken voor heel wat gespreksstof heeft gezorgd, dat is toch ook wel een verdienste. Uiteindelijk was ie misschien meer een entertainer dan wat anders.

Maar het is wel jammer als anderen die hun vak tot in de nopjes beheersen en dat laten zien in hun werk niet worden gewaardeerd. Weer anderen kunnen nog net een diagonale streep op papier zetten en die worden de hemel in geprezen, omdat ze zichzelf wat beter weet te verkopen door immens slap te lullen over essenties :s.

Zijn beheptheid met de essentie geeft weer dat hij zich niet tevreden stelt met de efemere, oppervlakkige verschijnselen die hem omringen." <--- Duidelijk....

deze knakker bedoelt gewoon dat ie hetgeen wat om hem heen gebeurt oppervlakkig vind. hij mist diepgang.

(dat hoor je trouwens ook vaak in relaties :D :| )

Ik ga eens een liedje qouten:
I need a simple kind of lovely and the thought is just a novelty.

Ik heb liever een leuk schilderij zonder enige betekenis dan een oerlelijk schilderij met een of andere diepzinnige gedachte erachter. Voor de maker zelf kan die gedachte heel belangrijk zijn maar als je de betekenis er niet van begrijpt is het schilderij ook niet meer leuk.
Aan de andere kant is het ook wel leuk als je een schilderij ziet dat redelijk abstract is en je gaat erover nadenken wat ermee bedoelt wordt.
Bottom line: Het is niet echt nodig vind ik, maar het is soms wel leuk.

Iets kan erg mooi zijn zonder een diepere betekenis te hebben. Ik vind tegenwoordig dat de 'diepere betekenis' achterhaalt is. Tegenwoordig kan je een prullenbak op zijn kop zetten en er een heel verhaal omheen vertellen waardoor het dan toch wel weer kunst zou kunnen zijn. Ik vind dat erg slap. Mooi als je iets kan verwoorden met kunst, maar het wordt tegenwoordig nogal op de verkeerde manier gebruikt. Dat Duchamp met het 'urinoir' kwam vond ik erg origineel, maar veel kunstenaars willen daar op doorborduren en dat vind ik erg slap. Dus nee, de diepere betekenis hoeft er niet achter te zitten en is zeker geen garantie voor een beter kunstwerk.

alles is kunst, niks is achterhaald, originaliteit is overrated en "oude" kunst wordt overgeanaliseerd. imho natuuurlijk ;)

ik denk dat je kunst niet verder moet laten gaan dan wat jou aanspreekt, of het nou een diepere betekenis heeft of omdat het mooi bij je deur past. ik vind de tekening van een kind op de schoorsteen van zijn/haar opa/oma kunst, maar een of ander technisch lastig te maken monument of iets wat je aan het denken zet, kunst, een handgemaakt of massageproduceerde ovenschaal, kunst. het zit em in de context - de omgevingsfactoren en de reden waarom iets gemaakt is.

wat jij wil.

Kunst heeft een diepere betekenis voor de maker zelf. Mensen kopen zijn kunst denk ik enkel omdat ze het mooi vinden of omdat het ze aanspreekt. Vooral bij moderne expressieve kunst is het vooral voor de maker dat het een diepe betekenis heeft. Toeschouwers kunnen er nooit exact uithalen hoe de schilder zich op dat moment voelde.

Ik zelf zou kunst kopen enkel omdat ik het mooi vind en maak zelf dingen omdat ik me zo op een gegeven moment voel of omdat het zo uit mijn hand vloeit. ik maak illustraties dus mijn doel van mijn 'kunst' is om mensen te laten zien wat ik bedoel. Maar bij andere vormen van kunst als autonoom oid is dat vaak moeilijk te vinden.

Kunst is leuk en mooi voor een toeschouwer, maar heeft een diepere betekenis voor de kunstenaar zelf.

Natuurlijk moet kunst vernieuwen. Nog steeds schrijven mensen symfonieën in de stijl van Mozart. Leuke hobby, maar de kick is eraf. Vanochtend werd ik achterovergeslagen door een stuk van Britten: dát wil ik ervaren in kunst!
Het is onzin om sommige kunst af te doen als 'alleen de maker kent de betekenis'. Moderne kunst begrijpen is moeilijk, maar als niemand een schilderij begrijpt komt het ook niet in een museum te hangen. Een curator moet zoiets kunnen verantwoorden. Als hetzelfde trucje te vaak wordt herhaald (bv. Dada), verdwijnt de artistieke waarde - een hoop huisvuil, dat kennen we nu wel - en verandert zoiets in een kunstje. Dat is de oogst van het (post-)modernisme. 'Pastiches' zijn uit esthetisch oogpunt misschien leuk, maar zullen nooit door de elite of het nageslacht gewaardeerd worden.

Het enige andere excuus om kunst te maken is troost bieden. Bijvoorbeeld het werk van Kopland, die heeft dat in de gaten. De wereld om ons heen is klote, laten we eerlijk zijn, en met kunst kan je iemand een sprankje hoop geven en afleiding bieden.

Vandaag was een docu over Panamarenko op tv, een moderne Belgische kunstenaar. Ik vind dat een geweldige vent. Hij bouwt auto's, duikboten, vliegtuigen, op manieren die technisch gezien niet rendabel zijn en waarschijnlijk nooit gebruikt zullen worden, maar hij dóet het, dat is het mooie aan zijn werk. Zijn oeuvre bruist van de verse ideeën, daarom wordt hij gewaardeerd.
Aan de ene kant zie je de 'ars' - het handwerk, de vaardigheid om een nette tekening te maken en de handigheid om met staalplaten een hoovercraft in elkaar te zetten; aan de andere kant het 'ingenium' - het genie om met die nieuwe ideeën op de proppen te komen.

Als je Grunberg uit hebt, denk je toch niet "wat een grappig werkje, zoals die hoofdpersoon in Amsterdam rondloopt"? Dan begrijp je hoe Grunberg de rest van de wereld ziet en kan je hem daarin verdedigen of hem erop aanvallen. Daarom snap ik ook niet waarom mensen op Letteren verhalen van 400 woorden plaatsen. Leuk dat zo iemand stijlgevoel heeft en geen spelfouten maakt, maar het is op geen enkele manier boeiend om te lezen. In een gedicht (maar liever een bundel) kan je nog een idee kwijt - kijk maar hoe de meesters, zoals Komrij, een gedicht kunnen ontleden.

Ik ben het niet helemaal eens met je opmerking: Als mensen het niet begrijpen komt het ook niet in een musuem te hangen/staan. Ik denk dat dat er zelf vrij weinig mee te maken heeft. Ik ben in diverse musea geweest waar echt het meerendeel zoiets had van: wat is dít?! (schimmelend eten, man die zichzelf nogal veel pijn doet, zijn penis uitrekt noem maar op)

Kunst is gewoon een woord zonder uitleg. Het wordt gemaakt om mensen te shockeren, mensen te beroeren of mensen dingen in te laten zien. Het is leuk (voor kunstliefhebbers) en het heeft soms een diepere betekenis. Ergens denk ik stiekem da tje van die 'kunstenaars'hebt die prut maken en er op het einde maar iets achter zoeken. :bloos:

Omdat het geen veren heeft, en een snavel?

Een vogel namaken, dat kan iedereen bedenken. Dat is geen kunst, maar een kunstje. Maar, zonder nou zweverig te worden, Brancusi heeft de essentie van een vogel weergegeven, althans, zijn visie daarop - en dat is juist het interessante.

Vind ik dan. Wat kunst is, verschilt voor iedereen. Kunstenaars zelf proberen die grens ook voortdurend op te zoeken, denk bijvoorbeeld aan Duchamps gesigneerde plee.

Niks moet.

Mooie discussie is dit :)

Het is ondoenlijk om kunst te definieren maar het mooie is dat we terug kunnen kijken in de geschiedenis, en dan kijken wat de kriteria en meningen over kunst waren en hoe deze veranderd zijn.
- Duizenden jaren geleden was de kunst, die wij nu kunst noemen, functioneel. Gebruiksvoorwerpen als vuistbijlen, hunnebedden, boshutjes, en sarcofagen worden nu in musea of daarbuiten als kunst tentoongesteld. Je kunt dus stellen dat bepaalde voorwerpen kunst worden als ze ophouden functioneel te zijn.
- Daarnaast moest is kunst vaak bedoeld om mooi te zijn, om de esthetische functie dus.
- Sommige kunstenaars echter, legden voor henzelf een diepere betekenis in hun werk. In de modernistische tendezen draait het om de kunst-voor-de-kunst, waarbij ook diepere gedachten een belangrijke plaats innemen. Die betekenis is van alle tijden, maar in de modernistische periode ging het slechts een belangrijkere plaats innemen.
- Een bijzonder idee vormt volgens mij het feit wat dat kunstwerk nu later, voor óns betekent. Want pas achteraf, na jaren, kun je vaststellen of een bepaalde vernieuwing grote invloed heeft uitgeoefend of niet (ook al had het geen speciale betekenis voor de kunstenaar zelf). Bovenal is kunst iets van mensen, en óver mensen. Wij bekijken kunst altijd in een veel breder kader waarin geschiedenis een belangrijke rol speelt. Maar het allerbelangrijste is volgens mij ook de kunstenaar zelf. Wij kijken terug op het leven van de kunstenaar, wat voor iemand hij was, en hoe hij tot het maken van deze kunst is gekomen. Ik ben ervan overtuigd dat het voorkomt dat wij achteraf diepere betekenissen kunnen verbinden aan werken die oorspronkelijk geen 'diepe' betekenis hadden volgens het oordeel van de kunstenaar zelf; dat wij dingen kunnen verklaren aan de hand van het leven van een kunstenaar. (waarom wij denken dat hij iets heeft gemaakt en waarom hij het juist zó heeft gemaakt).

Tot slot is architectuur kunst, maar ook kunstnijverheid en design

conclusie: je kunt het niet over een kam scheren


PS: Wikipedia is een leuke site, maar iedereen kan er zelf dingen opzetten. En niet alle kunstenaar kunnen zelf even goed over hun kunst vertellen ;)

Dat is natuurlijk verschrikkelijk, een stuk van Mozart 'analyseren' aan de hand van het feit dat zijn nichtje langs kwam.

Precies. Tenzij je natuurlijk zijn mening uit eerste hand kunt nagaan, maar anders wordt het wel heel subjectief allemaal.

Mozart zelf loog trouwens verschrikkelijk over zijn leven in brieven en andere primaire bronnen, papa Leopold is een betere bron.

Kunst is nu eenmaal subjectief. Bij natuurkunde bestaat er maar één enkele waarheid. Culturele zaken vergen een andere aanpak. Er bestaat niet zoiets als één enkele waarheid. Je hebt de waarheid van de kunstenaar, de waarheid van de interpretatie van de beschouwer, en een heel scala van tussenliggende opstakels en personen die het hele proces van overdracht beinvloeden. Je probeert die waarheid slechts zo dicht mogelijk te benaderen.

Daar doe je niks aan. Het kan de totstandkoming van zijn werk daadwerkelijk beïnvloed hebben. En als het voor grote veranderingen in zijn composities heeft gezorgd dan is dat zeer belangrijk. Ik snap dat je dit raar vind, maar Mozart was natuurlijk ook maar een mens. Dit is de kant van kunst die je psychologisch en sociologisch kunt benaderen.