Nachtreis
 

De reflecties van de coupé vormen
een eindeloze keten illusies die tot
de diepte van de nachten reiken en
daar voorbij.

De keten wordt doorkruisd door
strepen straatverlichting en het
rood-wit contrast van autolampen; felle
punten en lijnen in een zware
zwarte massa.

Het enige hoorbare
geluid is het
aritmische
gegrom en gepiep
van de wielen op
het spoor.

De trein rolt voort,
zowel in plaats als in
tijd; alhoewel de tijd
buiten nauwelijks lijkt te
verstrijken:

de nacht is verzadigd en is
nog niet van plan plaats te
maken voor de eerste straal dag-
licht. Zelfs de sterren zijn
door deze nacht verdrongen.

Toch voelt het overwel-
digend zwart veilig.
Veilig als de warme deken thuis.
Veilig als de kop koffie voor de tv.
Veilig.

(psst.. Lees eventjes het regelement dat hier rondwaart op dit forum.)

Excuus, mijn fout. Ik heb verkeerd gekeken naar de data. (ik was van mening dat ze allebei op 03 waren gepost.) Ik zal nog commentaar geven maar nu moet ik eten :o

Welke regel overtreed ik? Ik heb twee gedichten geplaatst deze week: eentje gisteren en eentje vandaag. Of bedoel je een andere regel?

EDIT: Gelukkig maar! Ik wil niemand tot last zijn.

Dit gedicht is beter dan het andere:). Nog niet perfect (maar hoe kan dat ook) maar beter. Erg storend element: 2x keten op zeer korte tijd zonder het echt bedoeld is, zoals ik al zei; herhalen is vervelen en saai om te lezen.

Beter, je einde is niet super, en je herhaling van keten valt op. Voor de rest is een trein ook al vaak als onderwerp gebruikt. Ik vind dat je niet echt origineel dicht, maar het is al stukken beter dan je eerderee gedicht :).

Eindrijm is blijkbaar uit! :) Dit is spontaan 's nachts in de trein geschreven, al maanden geleden. Nog altijd een van de weinige gedichten van mij dat niet rijmt. Bedankt voor het commentaar!

Als we het over cliché hebben, hier is er één. Ik heb een hekel aan treinen, maar alles wat jij vertelt, zou zelfs ik gevonden kunnen hebben, ook al reis ik amper met de trein en alléén als het echt moet en met veel angstzweet. Er is maar 1 regel die me werkelijk bevalt, maar niet in deze context en zelfs niet in deze vorm:

Veilig als de kop koffie voor de tv.

Ja, klopt, het is cliché. Het is niet makkelijk om op originele woorden te komen. Deze tekst beschrijft wel precies mijn gevoel dat ik had toen ik het schreef, maar wat originelere metaforen zouden beter geweest zijn.
Ik ben nog altijd naar mijn draai binnen het dichten op zoek. Dit is er een dat vlug geschreven is, zonder veel nadenken. Alle drie de gedichten die ik geplaatst heb zijn experimentjes die alledrie wisselende kritieken krijgen (ook van mezelf). Ik ben ergens blij dat ik me nog geen enkele stijl echt eigen heb gemaakt, dus ik kan nog alle kanten op en ik heb er vertrouwen in een aangename draai te vinden. Bedankt voor het commentaar.