Oxymoron
 

De doden weten dat hun huidige leven
Vol schoonheid lelijk is
Wat zij nemen is wat zij geven
De vrijheid hun gevangenis

De liefde is dat wat zij haten
Vijandelijke verbroedering
Altijd weer dat zwijgend praten
Opbouwende verloedering

De eeuwigheid is zo voorbij
Bereikt de limiet der oneindigheid
Vastgelegd zijn wij dan vrij
En rusten zullen we met vlijt

Tegenstellingen gaan hand in hand
Treuren met een lach
Deze samenhang toont geen verband
Maarja, ach...

Oxymoron als titel, maar het valt me nogal tegen. Je gaat er te hard op in. Waar je speelsheid had kunnen gebruiken, verraad je nu al de clou en geef je het cadeau. En dan gooi je de rest vol met voorspelbare zaken. Heel fijn zo'n stijlfiguur, maar je gooit een mens ermee dood. Leuk dit voor in een Nederlandse les over stijlfiguren, maar de dichterlijkheid gaat erin verloren.

Daarnaast hou ik niet (meer) van hoofletters aan het begin van elke regel. Ik had zelf die vervelende gewoonte op mijn 16e en ze is echt nutteloos. En de bewering dat het 'mijn stijl' was, was nog nuttelozer dan het gebruik ervan. Stijl heb je nog niet op die leeftijd.

Wat ben je toch weer heerlijk kritisch. :) Je bent werkelijk de eerste van wie ik negatief commentaar krijg op dit gedicht, zowel van internetters als van mijn directe omgeving. Bedankt daar voor, want een kritische noot tussen de complimenten doet me goed. Dat houdt me alert.
Ik zal voortaan op het hoofdlettergebruik letten. Nu je er steeds over begint, begint het mij ook op te vallen en te 'irriteren'. Stijl heb je nog niet op je 16de nee, maar ik heb op mijn 20ste ook nog geen stijl. Ik ben de eeuwige twijfelaar die pas sinds 2 jaar dicht en dan nog met veel tussenpozen ook. Neem het mij dus maar niet al te kwalijk dat ik nog geen stijl heb. Zoals ik al eerder zei, blijf ik met plezier zoeken naar een echte 'eigen' stijl.

Daar ging het mij dan ook niet over, het ging eigenlijk over mijn eigen waanzin toen ik 16 was :).

En de eerste met negatieve kritiek, volgens mij bezoek jij toch de verkeerde sites :P.

"Maarja, ach..." is iets wat je zegt als je niet uit je woorden kunt komen, en als je een gedicht schrijft is uit je woorden komen juist het allerbelangrijkst.

Ik kom prima uit mijn woorden, want "maarja, ach" is precies wat ik wilde zeggen. Het is simpelweg een uitdrukking die aangeeft dat iets je weinig kan schelen en dat je er niet meer woorden over kwijt wil. Deze vorige zin had ik ook kunnen gebruiken in het gedicht, maar zo'n uitvoerige beschrijvingen doet af van de krachtige boodschap (en om nog maar te zwijgen van het metrum ;)). Het is iets anders dan 'uh' tussendoor gebruiken.
Soms lijkt het alsof dit forum ongeschreven regeltjes hanteert en weinig ruimte overlaat voor afwijkingen die gedichten juist zo van elkaar laten verschillen. Maar dat kan ook aan mij liggen.

Een eigen stijl hebben is moeilijk, omdat er al zoveel eigen stijlen zijn, soms moet je mixen (maar dat is een slecht idee) en soms moet je het gewoon, simpel en zonder stijl houden, het gewoon mooi maken:).
Ik hou ervan andermans stijl te gebruiken, maar dat doe ik zelden omdat het dan niet echt mijn eigen gedicht is dan (en omdat het een slecht idee is).

Over je gedicht:

Weer geef je jezelf over aan een gedicht vol clichés, maar waarschijnlijk wist je dat zelf al..

Waarom hou je jezelf aan die rijmschema's? Het maakt het gedicht er totaal niet origineler op..Rijm mag, maar probeer eens wat originelers, ik geef een stom voorbeeld:

Ik ben jou al reeds vergeten,
heb mijn fouten ingezien
Mijn leven afgeleefd,
alle pijn stil verbeten

Dat is dan ook eens wat anders, ik weet dat het slechte zinnen zijn maar het is dan ook niet de bedoeling dat ik mijn dichterlijke talenten bovenhaal in jouw topic:).

Gedichten zonder rijm zijn dan ook altijd wat voller met woorden, dus dat maakt het moeilijk om ze niet té vol te maken.

Bedankt voor je reactie G. -. Ik ben bekend met rijmschema's en ik vond gekruisd rijm het beste passen bij dit gedicht. Blijkbaar is er een lichte vorm van dichterlijke humor die de mensen hier ontgaat, want juist door het speelse van de gekruisde rijm en het ietwat zwarte onderwerp wilde ik een contrast creëren. Dat dat niet overgekomen is is jammer, maar ik acht mezelf daar schuldig aan, ik verwijt de lezers niets. Ik denk dat dit rijmseltje beter onder de noemer 'versje' geplaatst kan worden dan 'gedicht', want ik vind het ook niet van een hoog dichterlijk niveau. Dat was ook nooit mijn bedoeling geweest, dus ik begrijp de kiritieken. Bedankt daarvoor. Ik ben op het punt aangekomen dat ik de versjes achter me laat en me meer ga richten op waar dichtwerk.

Misschien zoek je het te ver, je hebt de redenering als die van een groots artistiek kunstenaar die moet proberen zijn schilderij voor een paar miljoen over de toonbank te laten gaan:).

Ik wens je heel veel succes en ben blij dat je de versjes achter jou wil laten.. :D

:D Hahaha, ja, ik kan nog altijd verkoper worden. ;) Begrijp me niet verkeerd, ik vertel hier enkel mijn intentie en de intentie was doordacht. Dat die niet overkomt is vanzelfsprekend mijn fout, omdat de intentie niet duidelijk genoeg naar voren is gekomen. Het maakt dit gedicht wellicht voor jou er niet beter op, maar je weet nu op zijn minst waarom ik bepaalde keuzes gemaakt heb.

Dankjewel! :)

ik ben dol op oxymoronen
dit omdat ik ze creatief en diepzinnig vind overkomen
het gedicht is erg speciaal door deze tegenspraken.

over de titel heb je gelijk.
en over de hoofdletters ook
ik vind dat het moeilijk leest
of op de 1 of andere manier aangeeft dat de zinnen daar afgebroken worden
ik ben geen criticus hoor ! ;)