Angststijd.
 

Alleen loop ik daar
Voel me niet alleen!
De aanwezigheid
ogen prikkend in mijn rug

Links van mij,
hoor ik voetstappen -angst.

Ik kijk uit mijn ooghoek
Jongeman met zonnebril
Komt er gehaast aan
Zet mijn kraag op
verder niemand op straat.

Poging tot ontwijken,
sneller lopen maar
De stappen groter.

De man is nu dichtbij
Steekt zijn arm uit
en raakt mijn arm.

Bang voor wat er komt
"Kan ik u helpen?"
Mijn schorre stem -stom

"Weet u misschien de tijd?"



- Chalyneoin -

De inhoud is goed, maar ik vind de uitwerking wat magertjes. Dit soort gedichtjes zie ik liever met rijm. De spanningsboog had ook wel iets strakker en langer mogen zijn naar mijn smaak. Verder is het een herkenbaar gevoel en ik houd van het contrast dat je tussen de angst en de onschuldigheid van de jongeman hebt gelegd. (y)

Verder heb ik m'n twijfels over de zin 'Ik kijk uit mijn ooghoek'. Volgens mij is dat onmogelijk en kun je alleen iets zien vanuit je ooghoek (figuurlijk dan) en niet kijken uit je ooghoek, maar dat weet ik niet zeker.

Wel graag gelezen, want het is geen slecht dichtseltje.

Eigenlijk vind ik het niet zo goed, maar dat is eerder omdat ik graag gedichten lees met een vage maar diepe inhoud..Eerder volwassenengedichten.

Maar als je dit bedoelde als kindergedichtje dan is het zeker af en geslaagd:).