Verlaat het gemis je?
 

Ik woon nu sinds 4 weken in Amerika (moet nog 11 maanden). Ver weg bij mijn vriend vandaan. Ik ben nog nooit zo gek op iemand geweest, en voor hem zou ik zelfs terugkeren.
Voordat ik vertrok hebben we veel over "het Gemis" gepraat, dat als we dat niet zouden kunnen handelen ik terug zou komen.
Hij houdt van mij.. (hield van mij?) We waren zo close...
Nu ben ik hier, en liet hij me gister via msn weten dat hij dacht dat het gemis moeilijker zou zijn. Zijn leven gaat gewoon door. (en dat is natuurlijk goed) Maar ik krijg hier een kutgevoel door. Is het normaal dat hij zijn normale leven weer oppakt, en mij minder mist dan ik hem, omdat ik in een andere, nieuwe omgeving ben belandt? Hij heeft zijn vrienden om zich heen, en we spreken elkaar dagelijks... Is hij dan wel verliefd op mij,...dat is wat ik me hopeloos afvraag

Long Distance Relationships sucks! Big Time! :(

Ik zou hem minder dan andersom als ik naar Amerika zou gaan.. Maar hangt er natuurlijk ook vanaf hoe vaak je je vrienden ziet. Als ik zou samenwonen met een vriendin, zou het nog makkelijker zijn. :)

Hebben jullie niet iets afgesproken dat hij om de zoveel tijd een tijdje naar Amerika komt o.i.d.?

Hij zal je zeker ook heel erg missen, daar hoef je je geen zorgen om te maken. Het verschil zit hem inderdaad in de omgeving. Hij zit in zijn eigen vertrouwde omgeving, waar hij veel houvast heeft. Zijn vrienden en familie in de buurt, hij heeft dus altijd wel wat afleiding.
Jij daarentegen zit in een vreemde omgeving, alles is nieuw voor je en je hebt in tegenstelling tot hem weinig tot geen houvast in deze nieuwe omgeving. Het enige vertrouwde dat je hebt zijn je eigen spulletjes en je vriend. Omdat dat zo weinig is ga je hierdoor meer aan je vriend denken dan je normaal zou doen.

Het is heus niet dat hij je niet mist, hij heeft gewoon meer afleiding en hij heeft ook zijn eigen verplichtingen. Probeer zelf wat meer te doen in Amerika (we weten niet waarom je daar bent?), zoek wat meer afleiding daar, dat maakt alles al een stuk makkelijker.

Ik zou me er niet teveel zorgen om maken, hij mist je echt wel, maar voor hem is het gewoon makkelijker :)

De één zet zich er makkelijker overheen dan de ander in dit soort situaties. Wanneer je iemand mist, hoeft dat niet te betekenen dat je die persoon niet leuk vindt of er niet meer stapelverliefd op bent.

Hij heef waarschijnlijk ervoor gezorgd dat er genoeg dingen om handen zijn waardoor hij je niet superveel hoeft te missen, waar niets mis mee is. Als hij 12 maanden met een ontzettend gemis rond zou lopen, was dat ook niet bepaald prettig, lijkt mij.

Als ik jou was, zou ik van het jaar in Amerika genieten en zo veel mogelijk plezier hebben. Op die manier mis jij je vriend waarschijnlijk ook niet (te?) erg.

Maar zijn leven gáát toch ook gewoon door? In zijn leven is maar 1 ding verandert (de omgang met z'n vriendin) terwijl jouw totale leven veranderd is. Logisch ook dat hij er minder problemen mee heeft dan jij. Maar hij zegt toch niet dat hij je helemaal niet mist? Alleen dat het anders is dan hij verwachtte. Wacht het rustig af. Als bij jou alles gewend is zal het jou ook makkelijker afgaan.

Mee eens met bovenstaande :)

Jij hebt je houvast nog niet (nieuwe omgeving, nieuwe mensen) en hij heeft dat wel.
Toen ik voor mijn studie naar Wales ging had ik super last van heimwee, terwijl toen ik nog langer op vakantie naar Wales ging had ik nergens last van, omdat ik toen wat om handen had.

Kortom: zorg dat je afleiding hebt en maak je geen zorgen om je vriend. Hij houdt wel van je, alleen hij had gedacht dat hij jou net zo erg zou missen als jij hem nu... (maar aangezien hij zijn vertrouwde omgeving heeft, is het gemis bij hem minder).
*knuffel* :)

Je kunt iemand niet een jaar lang constant missen. Ik zit ook in een LDR, en het is voor mij ook makkelijker dan ik gedacht had. Ik woon nog een jaar van hem weg, en ik ga hem wel missen maar ik voel me er op dit moment kalm over. Dit betekend niet dat ik niet heel erg verliefd op hem ben. Het kan zijn dat je vriend het ook zo voelt.

Of hij is toch niet zó verliefd op je. Ik zou zeggen, vraag het hem gewoon. Dan hoef je niet steeds te twijfelen. :)

Het lijkt mij eigenlijk dat iemand die naar een vreemde omgeving gaat de ander niet zo heel erg gaat missen, omdat er juist zoveel nieuws te ontdekken is (qua land, mensen enz.). De thuisblijver doet verder niks spannends, waardoor het gemis misschien wel erger wordt.
Maar bij jou is het dus andersom, dat kan natuurlijk ook!

Ik denk dat het juist goed van hem is om zijn leven zo goed mogelijk weer op te pakken, want jij bent nu eenmaal ver weg. Daar kunnen jullie beide niks aan doen. Hij past zich dus aan aan de situatie.

Wel zou ik even checken hoe hij zich voelt, of jullie nog hetzelfde voor elkaar voelen. Dit om je gerust te laten stellen. :)

Geniet nog van je tijd in Amerika! Het zou zonde zijn om er niet van te genieten.

Dank jullie voor jullie reacties :)

Ik ben hier als Au Pair, en woon nu in Chicago. Het is een leuke stad en ik leer zelf ook steeds meer mensen kennen..
Misschien heeft het inderdaad gewoon tijd nodig...

kus

Ja, dat zou je denken, maar het is vaak andersom :o Juist omdat mensen in een nieuwe omgeving komen zijn ze vaak ontregeld. Je kent er helemaal niets en niemand. Bovendien kun je ook niet even bij je papa of mama, vriendinnen of je vriend aankloppen (of er even heen gaan), omdat ze gewoon te ver zitten. En je hebt het vooruitzicht dat je ze pas over een jaar weer ziet. Dat is best deprimerend ;)

@DomoBig: Je zit er nu al een maand, en dat vind ik heel knap van je! :) Als je je er nu al doorheen kunt worstelen, kun je dat zeker nog wel een maand. Waarschijnlijk heb je het dan zo naar je zin dat je niet meer weg wilt ;)
Heb je misschien nog een online dagboek? Ik zou het wel leuk vinden om je avonturen te lezen :o

Ik zou het erger vinden als ik hoorde dat mijn vriend alleen maar op zijn kamer zit, naar foto's van jou te kijken, en niet "doorgaat" met zijn leven.

Dat denk ik dus eigenlijk ook. :)

@ juliah/crimson: mee eens. maar ja ik ben ook zo iemand die t liefst in z'n eentje door de stad loopt, muziek op, fles scotch in de hand, en lopen maar.... :o

Je moet niet willen dat hij helemaal niets doet en alleen maar denkt aan dat jij zo ver weg bent. Wees blij dat hij verder gaat. Doe dat zelf ook!

Ben ik ook echt blij om hoor :) echt waar..!

Mijn online dagboek is: www.dominiquemater.waarbenjij.nu *voor de mensen die het boeit...* ;)

Misschien een domme opmerking, maar ik vraag me af waarom je het jezelf überhaupt aandoet om als je blijkbaar zo gek van hem bent voor 12 maanden weg te gaan. Dat is geen oordeel, begrijp me niet verkeerd, alleen ik snap het gewoon niet zo goed. Ik neem aan dat dit in het kader is van de onafhankelijkheid enzo en dat je niet je leven of dromen in de weg wil laten zitten door je vriendje, maar volgens mij moet je niet doen wat dit soort moderne ideaalbeelden je voorschrijven, maar juist waar je het gelukkigst van wordt. 12 maanden weggaan lijkt mij juist iets wat je doet als je hier niemand hebt of als het net uit is, zodat je daar alle vrijheid hebt. Nu heb je geen vrijheid en je vriendje ook niet in de buurt.

't Lijkt me niet zo zwart/wit. Twaalf maanden weggaan bij iemand van wie je houdt is niet leuk, maar twaalf maanden naar de VS en ervaringen opdoen is heel leuk én belangrijk. Lijkt me dat je dat af gaat wegen.
Vrijheid hangt niet af van het feit of je een relatie hebt of niet.

Nou wel degelijk die vrijheid om met wie je wilt intieme contacten of relaties aan te gaan natuurlijk. Ofwel je staat een jaar droog. En dan heb ik het nog niet eens puur over sex maar gewoon over intimiteit in het algemeen.

Ja, natuurlijk kan je niet zomaar even intiem worden met iemand, maar ik neem aan dat je daar ook geen behoefte aan hebt als je een relatie hebt. En qua intimiteit bestaan er telefoons, computers en brieven. Je kan elkaar in principe iedere dag spreken (gratis via skype bijvoorbeeld). Ja goed, elkaar aanraken kan dan niet, maar liefde kom je niet tekort.
Als je binnen een relatie het gevoel hebt dat je niet vrij bent, dan zit er iets niet goed in die relatie. Als je het al jammer vindt dat je een relatie hebt omdat je dan geen seks (of wat dan ook) met iemand anders kan hebben, dan ben je fout bezig.

Amen!
juistem..mee eens... :)

Je kan niet alleen 'geen seks of wat dan ook' met iemand anders hebben maar ook niet met je eigen partner, dat is nou juist het hele punt. En ik vind bellen etc. nou niet echt een goede vervanging voor irl contact, maarja wie ben ik.

Nee, je kan ook geen seks hebben met je eigen partner. Maar goed, dat is een afweging he. Sowieso zou ik alleen seks willen met mijn partner; als hij er niet is, dan dus geen seks. Belemmert me echt níet in mijn vrijheid.

ik kan je uit ervaring vertellen dat het gemis niet minder zal worden.

maar doordat je steeds meer mensen gaat leren kennen en jezelf er toe moet zetten dingen te gaan doen, is er wel steeds meer afleiding. plus dat je ook gaat geven om je gastgezin, je vrienden daar enzovoort. het word niet echt minder, maar je denkt er wel minder aan ;)

succces ermee! voor mij was een jaar te lang, ben na 5 maanden afgehaakt. en ik had geen eens een vriend.

ik weet niet of ie van plan is om langs te komen? dat schijnt in ieder geval beter te zijn dat pas te doen als je er al een half jaar zit, omdat je dat 'gesetteld' bent.

anyway, veel plezier! :)

Wij praten over 2 verschillende interpretaties van het woordje vrijheid lieve schat, ik heb het over de vrijheid om met wie je wil intiem te worden, jij hebt het over je vrijheid in het algemeen. Ik beweer nergens dat vrijheid voor mij gelijk staat aan het kunnen aangaan van intiem contact met wie ik wil. Ik zeg alleen dat als je in een relatie zit je dus niet die mogelijkheid (vrijheid) hebt om datgene te doen, en als je datgene ook al niet met je partner kunt doen schiet het dus niet echt op met je liefdesleven. Ik voel mij namelijk niet in mijn vrijheid beknot als ik niet met anderen intiem contact aan mag gaan maar dat wel met mijn meisje mag, maar als dat óók al niet mogelijk is dan heb je dus effectief nul.

Los van bovenstaande redenering die slechts gebaseerd is op logica en beredenatie, is mijn mening over dit geheel dat ik een jaar droogstaan sowieso niet zou trekken, maar dat is een persoonlijk iets.

Ja, ga dan niet naar de VS?

Tja, als je alles van tevoren zou weten zou je nergens aan beginnen he? :s

Ik heb zelf wel het probleem dat ik onwijs verliefd ben elke keer als ik bij hem bij, maar als ik hier weer ben voel ik mij zo depri dat ik mij niet verliefd meer voel. Dat is eng, maar ik sla mij er doorheen. Ik zie hem 20 September weer, en tot dan is het afzien maar ik moet het kunnen! Maar als je erover wil praten als je je alleen voelt in het buiten land ofzo kan je me altijd pm'en, want ik weet er alles van. ;)

We hebben het over hetzelfde, alleen hebben we een andere interpretatie van 'intiem zijn'.

ik denk dat het niet gaat werken, omdat je nog jong bent en dit is een belangrijke ervaring voor je. Het moet een hele mooie tijd in je leven worden en als je je nu al druk maakt over je vriend verpest je die ervaring al een klein beetje. Soms moet je gewoon dingen in je eentje meemaken en als de liefde echt is kom je toch wel weer terug bij elkaar.

Dat kun je wel zeggen dan ja, ik noem iets wat ik met een goede vriend niet 'gay' zou noemen geen intimiteit, dat lijkt mij een mooie maatstaaf. Elkaar mooie verhaaltjes influisteren per telefoon valt daar niet onder want ik heb sowieso weinig problemen met het uiten van mijn gevoelens aan iemand die ik mag.