alcohol-list
 

alcohol-list

Een glaasje alcohol
whisky desnoods
en wij leven op
in de leegte des levens

En mocht ik stoppen met zuipen
zou ik dan doodgaan?
Zou ik dan stiekem, heel zachtjes
van verdriet
sterven
denkend aan het gemis
van armen om me heen?

Natuurlijk is het zíjn schuld, álles
is zíjn schuld,
mij trof geen blaam,
ook al zopen we voor
we zijn naam ooít
gehoord hadden.
Dood gaan we toch,
hoe vroeger hoe beter
maar soms staan de tranen
me nader en wil ik

springen

maar vergat ik waarom.

ik ben leeg en verspil steeds
meer


en ik giet nog een glas

en zo zuip je dan
al dagen, nachten, -lang.

En ja, de titel is gejat van Osdorp Posse :) De alcohol-list van de alcoholist.

Oh, ik wou dat ik dat nog kon, die puur zuivere melancholie. Het is de bewoording waarin je het doet; simpel maar juist daardoor heel toegankelijk, met op de juiste momenten dramatische stiltes.

Een paar punten zijn heel goed:

De witregels op het laatst, bijv. het springen wat helemaal los staat en dan 'maar vergat ik waarom.'. 'Ook al zopen we voor we zijn naam ooit gehoord hadden' en de vragen in de tweede strofe zijn geweldig. Die vragen zijn het ontroerendste stukje. En in de laatste strofe: 'dan - lang' is geweldig.

Echt een heerlijk gedicht op de late avond.

Heerlijk om te lezen. Enkel vind ik de witregels op het laatst een beetje raar staan. Het is een moeilijk onderwerp om iets moois van te maken..

Bravo:).

Deze is mooi en veelzeggend! Niet al te bloemrijke gezochte metaforen, waardoor het heel eerlijk overkomt. Ik vind alleen de rijm een beetje jammer, want hij is (maar) op één plek overduidelijk aanwezig (blaam - naam (- staan)). Ik zie liever helemaal geen rijm, of meer duidelijke rijm.
Ik vind de witregels op het eind juist erg passen in het onderwerp, omdat het zo langgerekt overkomt, alsof het nog steeds gaande is en geen duidelijk einde in zicht is.

Ja, hij is fijn. Puur, zoals xineof zegt, daar ben ik het geheel mee eens.

Dat vind ik het mooiste stukje, weet niet waarom eigenlijk, maar toch.

De inhoud daarvan vind ik wel goed, maar ik vind hem niet echt lekker afgebroken, ik raakte een beetje in de war door die "voor".

Het einde is mooi. Ontroerend vind ik net iets te gevoelig klinken, maar het past wel bij het gedicht, ja.

Het is een uitbeelding van de gaten die de alcohol ook in je geheugen en je woorden slaat. het vergeten...

Ik heb het idee dat jij erg bezig bent met rijm. En dan nog liefst met eind- of volrijm. Ik zie meerdere soorten rijm erin staan, ik hou van klankrijmen en assonanties en volgens mij komen er zeker een aantal in voor.

Mja, het is een opdeling van gedachten. Je dronk er al voor. Voor hem, maar ook voor alle andere excuses die je verzint. Zulke afbrekeningen kan ik nooit goed uitleggen, heeft te maken met de ideeën, gevoelens en gedachtes en de manier waarop je ze wil rangschikken. Soms is de bedoeling duidelijk, zoals springen, maar andere keren lijkt het redelijk nutteloos.


En bedankt trouwens :).

Ik zie ook meer rijm dan enkel wat ik noemde en ik moedig die vormen van rijm aan. Het is gewoon zo dat de rijm die ik noemde er dusdanig uitspringt dat ik het niet vind passen bij de rest van het gedicht, waar de rijm zo subtiel is. Ik had het niet voor niks over duidelijke rijm. ;)

Hmm, ik vind de rest ook vrij duidelijk :) Op een manier dat ik blaam-naam eigenlijk niet eens vind opvallen.

Maar goed, dat is misschien gewoonte.

Het doet me denken aan een leraar die ik had. Die man was ontzettend intelligent en wist enorm veel van de stof die hij gaf (stralingsdeskundigheid). Het probleem was dat, omdat hij zo vertrouwd was met zijn stof, hij niet door had hoe lastig deze wel niet was voor zijn leerlingen. Bij zijn uitleg begreep hij niet waarom wij het niet begrepen. Uiteindelijk was het aan de slimmere leerlingen om het de anderen uit te leggen.

Het verschil is dat ik niemand mijn gedichten hóef te leren. Ik kan ze schrijven voor het publiek dat ik heb bedoeld. Al zou het publiek zelfs alleen uit mezelf bestaan, dan kan ik er zelf nog van genieten :).

(y) Da's een mooie instelling. Prachtig trouwens hoe je negatief commentaar zo weet te draaien of te omzeilen dat je er iets positiefs van weet te maken. :D Ook wanneer het negatieve puur een kwestie van smaak is of feitelijk gezien terecht is. Dat doet me aan mezelf denken.
Hier zal je het waarschijnlijk niet mee eens zijn, maar dat benadrukt mijn punt des te sterker. :) Het is in ieder geval een eigenschap waardoor je je niet zo snel van je stuk laat brengen en dat komt je creatieve groei enkel ten goede.
Houd er wel rekening mee dat meningen altijd nog los van kennis staan.