Dicht en bekritiseer.
 

Mijn idee:

Ik schrijf een gedicht en mijn opvolger bekritiseerd mijn gedicht, maae dan ook énkel mijn opvolger, maar in dezelfde reactie moet ook een gedicht van zichzelf geplaatst worden, dat gedicht mag dan weer door zíjn/haar opvolger bekritiseerd worden.

En zo gaan we door..

Onbeperkte vrijheid - Zoals men het voor mijn ogen,
met een liefs en een vaarwel onbeschreven in clichéboeken
beschreef, als laatste openingszin


Hier sta ik dan, met een lege pagina, zonder zinnen
die enige inhoud zouden kunnen beteken- de woorden
die ik reeds eerder gebruikt heb zijn te duur voor onze geest
die geen verlichting verdient

Onbeperkte vrijheid- durft het zichzelf te noemen,
Alsof slaven niet weten dat de ketens onverbreekbaar
aan banden zijn gelegd, net zoals dit cliché hier

Je schrijft zeker niet slecht, maar ik kan geen kritiek geven omdat dat, door je uitleg, nutteloos is geworden. Je dekt je bijvoorbaat in. Als je oprecht kritiek wil krijgen moet je je publiek niet beïnvloeden: gedicht plaatsen en verder niks.

Dit is niet Elsje

Ik heb echte chocola geproeft.

Chocolade die smelt
op je tong
in je mond
in je hoofd

Chocolademousse,
die je voelt
die je proeft
die stroomt
door je longen, je lever, je tandem, je doos

De billen, chocolate buns and brownies
Borsten, Côte d'Or
Lippen, les lèvres, chocolat céleste
De dijen, truffels gevuld met siroop
Chocoladekrullen, choco- whawha
Daaronder een chocoladesnoet

Zij is een cacabruine engel
Lik haar
Proef haar

Het smaakt goed

Een cacabruine engel? 2 verbeteringen mogelijk; een kakabruine engel, of een cacabruine engel. Bestaan er ook zoveel soorten chocolade? Ohjee..

Dit is waarschijnlijk een gedicht dat niet bestemd is voor een publiek dat uit mij bestaat, eerder een kindergedicht ofzo.

Het leest niet vlot, waarschijnlijk door bepaalde storingen in jouw metrum, en door de opsomming. Een opsomming is meestal niet mooi in een gedicht.

Stille zeeën

Porselein, beschreef men je voetstappen
Die je achterliet op hartbrekers
Was jij het die slipte
Op het zoute wier,
de zilte proefde

Je wist niet hoe eb en vloed over de kustlijn schreedden
Hoe koud de meerminliederen wel zijn
En trots het schuim van de golven
Waarop je niet doelloos kon op drijven,
Kleuren niet scheidbaar zijn

Ik had je willen waarschuwen voor grote boten
Of roerloos stukgeslagen vloten
Die buiten lijnen konden varen

En ijsschotsen die geen leven te bieden hadden
Of geen melancholie in dood konden beloven...

Ik laat deze voor een andere. Ik wil alleen zeggen dat je snel leert en 'caca' is natuurlijk cacao. Overigens zit er überhaupt geen metrum in dat gedicht, maar dat is een andere discussie. Ik weet genoeg.