Liefde is macht, meer
 

Wachtend, zittend, hopend. In een groengeschilderde kamer. Sereen.
Sereen, net als dit papier. Nu nog. Ik hap naar woorden, lucht.
Zo had mijn droom moeten zijn. Sereen. Maar mijn droom is gevangen. Door rijkdom.

Thesaurie. Daar is het op elk van de 7 grote, natuurlijk begrensde delen van de vaste aarde toch allemaal om te doen? Is het niet? Geld is tegenwoordig het motief van, bijna, alles. Oorlog. Verwoesting van de, door misschien wel door een god geschapen, mooie natuur op deze planeet. Jaloezie en haat, zachter genoemd: een diepe afkeer voor iemand, of iets.
Eenieder, nu bestaand, heeft honger. Honger naar macht. Meer, “mooier”, groter en elke keer opnieuw, nieuwer.

De wijzers, van het uurwerk waarop men de tijd kan aflezen, gaan langzaam verder met hun werk. Een belangrijk iets. Tijd. Voor mij gaat deze, zogenoemde, tijd tè langzaam.
Zittend in een, tè, groengeschilderde kamer was niet mijn te verwezelijken ideaal. Ik stik hier, geleidelijk aan. Open een raam, “frisse” lucht.

Imposant, dat is het zeker. Macht en Geld. We kijken op naar een veelvermogend iemand. Maar, wanneer kijkt iemand hier doorheen. Niet ernaar op, of er tegenop, maar erdoorheen. Als elk persoon op deze aarde naar elkaar keek op een manier zoals je naar je naaste liefde kijkt, of hoort te kijken, dan zou heel misschien liefde het motief van alles kunnen zijn. Was het maar zo. Zo eenvoudig.

Deze, met zijn eigenlijk lelijke groene muren, kamer is doods. Geld is er, genoeg, meer dan genoeg. Een verzameling van bloedverwanten voelen zich hier thuis, ook in deze kamer. Nu realiseer ik me, dat alleen liefde iemands bestaan van geboorte tot de dood geacheveerd kan maken. Ik hoor niet in dit omhulsel, bij dit gezin. Ik hoor bij mijn eigen geliefden. Ik besluit te gaan, uit deze gedwongen droom. Terug naar af, om een nieuwe droom te dromen.

Net als dit papier, nu, is mijn droom vervuild geraakt met slechte gedachten.


Ik beging net met schrijven, dus commentaar gewenst... en hulp..

Je gebruikt té veel punten (en de teveel komma's).
Verder ben ik op dit precieze moment veel te humeurig om opbouwend commentaar te geven, dus dat komt nog een andere keer. :)

Ik vind het om te beginnen leuk hoe je eens iets anders probeert, door met zoveel punten te werken. Echter is hier een beetje een overdaad, bovendien sluiten de woorden niet logisch genoeg op elkaar aan. ''Sereen'' en een ''groengeschilderde kamer'' past gewoon niet samen. Welliswaar ga je door met die groene kamer, dus is het niet gek dat je ook in je eerste alinea dat naar voren brengt, maar het moet meteen duidelijk zijn, zeker in je eerste alinea. Je kunt wel punten gebruiken, om je verhaal een mysterieuze of spannende sfeer te geven, maar dan moet ook echt elk woord raak zijn en dan moeten de combinaties kloppen. Anders raak je je lezer kwijt.

Kijk dit stukje

kan dan weer wel, omdat iedereen wel begrijpt dat je bedoelt dat macht en geld imposant zijn. Hier denk je blijkbaar over macht en geld na, en dat werkt wel. Maar in je eerste alinea werkt het dus niet en dat is zonde want juist je eerste alinea moet raak zijn.

Verder, probeer het je jezelf en de lezer niet te moeilijk te maken. Het is een stukje met een ietwat ''zweverige'' stijl, en dat is helemaal niet erg, juist leuk :) maar schrijf niet je zinnen zo op dat wij te lang moeten nadenken. Dit bijvoorbeeld:

''7 grote natuurlijk begrensde delen van de vaste aarde'' is te mooi, te ingewikkeld.

Verder kan ik over je stijl weinig zeggen, omdat dit een verhaal is, wat meer een overpeinzing lijkt te zijn, ik weet natuurlijk niet of je altijd op die manier schrijft. Er gebeurt niet veel in het verhaal, als je dat er ook mee bedoelde, dat het een beetje filosofisch is, dan ben je wel in je opzet geslaagd alleen zijn de conclusies me te ingewikkeld. Maar dat kan ook aan de wijn liggen en het late tijdstip.

Schrijf in ieder geval gewoon door, hoop dat je er wat aan hebt! Succes. :)

Ik hou wel van al die punten en comma's.