Een blik in de toekomst. Misschien wat pessimistisch, maargoed :)

19 februari, het is koud buiten: 29 graden… Niet erg veel als je bedenkt dat de gemiddelde temperatuur ver in de 30 ligt. Ik stap vlug door de luchtsluis en sluit beide deuren. Ik steek mijn registratiekaart in het apparaat dat aan de muur in de gang hangt en een schelle piep bevestigt dat ik inderdaad thuisgekomen ben. Half drie, lees ik van mijn horloge af. 18 minuten buiten geweest. Ik stel het zuurstofapparaat dat centraal in de huiskamer opgesteld staat in op 9 minuten en neem mijn huidkankerbestrijdingsmiddel in, waarna ik het mondstuk op mijn mond zet. Net als ik klaar ben, klinkt het geluid van de sluis. Mijn moeder komt thuis van de wekelijkse chemotherapie. “Hoe was het op school?” vraagt ze terwijl zij hetzelfde ritueel herhaalt als ik even geleden. “Goed,” antwoord ik. “Een 8.7 voor aardrijkskunde.” “Fijn.” Goede cijfers halen was belangrijk. Met 3 onvoldoendes werd je binnen een maand van school afgehaald. Vorige week nog werd een klasgenoot door drie mannen in dienst van de Wereldpresident uit de schoolbanken gehesen en meegenomen. Zijn naam zou ik niet weten. Ondanks dat dit het Tijdperk der Communicatie werd genoemd, ken ik mijn naasten niet bij naam.

Ik grinnik. Het verhaal over de aardrijkskunde deed me denken aan mijn vader. Hij vertelde altijd verhalen over landen waarin honger en armoe werd geleden, zoals Afrika. Auw. “There is no such thing as “poverty”, there is no such thing as “Africa”” dacht ik terwijl een golf van pijn door mijn lichaam schoot. De chip die iedereen bij geboorte geïmplanteerd kreeg deed zijn werk. Alle leugens of onware gedachten werden gecorrigeerd welk gepaard ging met een pijnschok. In het Engels natuurlijk, iedereen sprak immers Engels. Ach ja. Vader had wel vaker sterke verhalen. Afrika stond toch ook zeker niet op de wereldkaart?

Klinkklare onzin. Armoede bestaat niet.

De bel. Mijn moeder die inmiddels klaar was met haar zuurstofkuur, opent de sluis. De bestelling van de huidkankerbestrijdingsmiddellen werd bezorgd. Met hun prijs van 19 Gaia voor een pakje van vijf waren deze zeker twee keer zo duur als een familiepak euthanasiepillen. De overbevolking wordt prima aangepakt. Of vijfjarige leeftijd worden alle kinderen gesteriliseerd. Dit maakt deel uit van het 10-jarenplan om de bevolkingsgroei terug te dringen. Vandaar ook de subtiele verspreiding van euthanasiepillen. De sterilisatie is feitelijk het enige dat vergoed wordt door de Global Goverment. Echt iets voor wanhopige mensen, die pil...

Auw. “In our world, there is no desperation” Oh ja.

:eek: ik zou daar niet willen wonen! :eek:

wel leuk om te lezen :) :D
alleen dat van die euthanasie pillen vind ik een beetje te.
ga je nog meer schrijven hierover?

Ik weet het niet.... Ik had George Orwell's 1984 gelezen en aan de hand daarvan kreeg ik dit idee. Het schept een beetje een beeld over wat we van de toekomst kunnen verwachten als we met bepaalde zaken niet zorgvuldig omspringen: indoctrinatie en manipulatie vooral. Continue controle op alles wat je doet, een wereldheerser en minimale zelfbeschikking tenzij het over zelfmoord gaat, aangezien dit mooi in het plan van de overbevolkingsbestrijding past. + Het hele idee dat de staat er ondanks hun fouten weer dik aan kan verdienen: eerst aan de instanties die vervuiling verspreiden -en dus het milieu onleefbaar maken-, en vervolgens aan de middelen om de bevolking toch nog te laten leven ondanks het verpeste milieu.

Dat van die anthanasiepillen is idd te, maar dat is juist de confrontatie: dat zoiets heel gewoon geworden is.

bedankt voor je reactie trouwens :)

ik ga dat boek denk ik ook maar eens lezen :)


:) dat is waar... Het lokt iig wel reacties uit :D, en laat je er wat meer over nadenken daarna.........

Ik vind het echt een cool verhaal. Lekker deprimerend :-)
Ga zo verder!

kan je de titel toelichten :o

Een paar werkwoordstijdenfouten hier en daar, dan weer tegenwoordige en dan weer verleden tijd. Maar de inhoud is zeer oké :) . Het begint zo leuk, met die 29 graden :D :D Ik denk persoonlijk niet dat t zo'n vaart zal lopen als jij zegt maar dat is mede dankzij pessimistische maatschappijkritische verhalen.
Typisch eigenlijk, ik denk dat er iets bestaat als een tegengestelde van een self-fulfilling prophecy.. (Als jullie me kunnen volgen, maar missch. is dit meer iets voor op F&L)
Ik begrijp niet hoe die vader ooit die verhalen heeft kunnen vertellen als die ik-persoon zo'n chip heeft. Dat zou zeer onprettig verhalen-luisteren zijn.

Verder zou ik denken dat in een wereld waar het milieu zo verpest is, de regering zou proberen door verder in de hoogte(en diepte, ondergronds) de bevolking alleen maar nog groter te maken. Wel allemaal perfecte arbeiders natuurlijk, tientallen miljarden. Maar da's mijn visie, en het is jouw verhaal, en het is goed en amusant dus petje af.

leuk verhaal, leest vlot, goed gevonden (y)
hopelijk komt er een vervolg :)

xxx
Ems

leest idd lekker weg,k hoop dat je t nog verder schrijft! (y)

erg goed, maar ik hoop niet dat het ooit waarheid word...

Damn, dit is nog erger dan 20 Baantjers achter elkaar :eek: :D

Dank u :)

wel heel extreem bla bla leuk geschreven bla bla hier en daar foutje bla bla

:p