Overbezorgde ouders
 

Deze week las ik in een meiden/damesblad (Flair, Viva, Yes oid) een artikel over ouders en de invloed die ze op hun kinderen hadden. Het artikel bestond uit een omschrijving van de ouders (bijv. gescheiden, overbezorgd, ze waren nooit thuis etc) en een verhaaltje van 'ervaringsdeskundigen'. Al met al niet echt een hoogstaand artikel, maar ik herkende mijn eigen situatie toch wel in de situatieschets gegeven bij 'ovebezorgde ouders'. Ouders die redelijk dicht op hun kinderen zitten omdat ze willen dat ze een goede toekomst krijgen, dat ze gelukkig zijn etc. Beperken je daar waar je juist de vrijheid wil hebben. En kenmerkend voor de kinderen: begrijpen het gevoel van hun ouders en reageren dan ook begripvol en meegaand. Totdat ze er ooit tegenin gaan, want dat moet een keer natuurlijk.
Ik vroeg me af of er nog meer mensen zijn die dit herkennen. Mijn eigen ouders zijn duidelijk stereotyp: gunnen mij van alles, maar als puntje bij paaltje komt zijn ze nog wel eens moeilijk met dingen. Langzamerhand word ik het toch wel zat, en moet ik gewoon heel snel op kamers. Maar ik wil ervaringen van jullie!

Alsof ik me eindelijk erkend voel in mijn thuissituatie ofzo. :cool:

Ik ken dit ook, m'n ouders zijn namelijk ook zo. Wat ik eraan doe? Niet veel. Kan je ook moeilijk. Tenzij je continu ruzie wilt. Weet ik uit ervaring, vroeger toen ik begon te puberen/puberde ging ik er keihard tegenin. M'n ouders hebben afgezien met me, echt wel. Maar nu door alles wat ik heb meegemaakt besef ik dat ze het héél goed met me voor hebben en ja soms overdrijven ze wel eens maar ik weet wel dat ik op mijn manier wel met hun steun m'n leven ga kunnen opbouwen. Net zoals je kinderen dingen kan leren, kan je ouders ook dingen leren en dat hebben we gedaan. Ze kunnen me al beter loslaten. Trouwens, ik heb liever ouders die me steunen en misschien daarin overdrijven dan ouders die niet naar me omzien.

Ouders gescheiden. Mijn moeder was weinig thuis, omdat ze moest werken. Doordat ik zo vaak alleen werd gelaten werd ik al heel slecht zelfstandig en ging mezelf 'opvoeden'. Ik tolleerde niet dat mensen zeiden wat ik moest doen, wat natuurlijk niet echt goed was. Veel aandacht tekort gekomen en daar heb ik nu nog steeds last van af en toe...

Ze was niet overbezorgd, maar soms juist het tegenover gestelde. Een gulden middenweg is vaak het best.

Als je ouders overbezorgd zijn moet je ze gewoon zo hard mogelijk tegen hun kloten schoppen, dat werkt het beste als je wilt laten zien dat je geen kleine meid meer bent.

Hebben jullie iets van een linkje of beschrijving? Ik ben wel benieuwd.

Mja mijn moeder liet me in àlles doen waardoor ik dus bepaalde kansen in mn leven misgelopen ben. ik ben een heel passief iemand, actief dingen doen heb ik nooit geleerd want ik was/ben altijd bij mn moeder. Mn vader is dood. Verder ga ik hier ni op in.

het stond in de yes, kan het zo snel op de site niet vinden, maar wie weet als je even doorzoekt..

Herkende het ook wel, van de overbezorgde ouders. Voel me een beetje als fractuur. Wil ook erg snel uit huis, op kamers of samen wonen.. Als mijn ouders maar niet constant op mn lip zitten en letterlijk alles willen weten!

Op kamers gaan, dan worden ze gedwongen om je meer vrijheid te geven tenzij het psychos zijn en ze achter je aan komen ;)