Vol gevoel, maar niet vol zitten.
 

Mijn vriend heeft af en toe, meestal als we uit eten gaan en als hij bij mijn ouders is, een vol gevoel, terwijl hij bijna niks gegeten heeft. Het eten staat hem dan echt tegen. Dit is begonnen toen hij stage liep. Niet in het begin, maar juist toen hij de mensen van zijn stageplek leerde kennen.

We hebben het er uitgebreid met elkaar over gehad, maar we kunnen niet echt een verklaring bedenken. Hij is bijvoorbeeld niet bang om in het openbaar te moeten overgeven of schaamt zich niet om in het openbaar te eten.

Ik ben benieuwd of hier meer mensen last van hebben of dat iemand hier misschien een verklaring voor heeft?

is het alleen als hij ergens anders eet? of ook thuis?

gebruikt hij toevallig medicatie?

Niet altijd als hij ergens anders eet. Thuis nooit.
Eigenlijk alleen in mijn beschreven situaties. Hij gebruikt ook geen medicijnen. Zou er dan wel een oorzaak bij medicijnen kunnen liggen als je dat zou gebruiken dan?

nouja, sommige medicijnen zorgen voor een lichte misselijkheid/verminderd eetlust.

ik moet zeggen, dat ik dit ook welleens heb. maar dan is het meestal als ik bij mensen eet die ik niet heel goed ken ofzo, en heeft het toch meer met spanning te maken. maar omdat hij dat niet vanaf het begin heeft gehad, lijkt me dat een beetje raar. misschien heeft hij veel stress op zijn stage, of misschien zit hij gewoon ergens mee (al dan niet bewust)?

Het lijkt me zo dat het iets psychologisch is, en niet iets medisch. Hij heeft immers er thuis nooit last van, en ik kan zo snel geen plausibele medische verklaring bedenken voor het verschil thuis <-> niet thuis.

Soms heb ik ook iets gelijkaardigs...Dan heb ik al een hele tijd niet gegeten (en normaal zou ik dan honger moeten hebben) maar dan heb ik geen honger. 'k Heb dan het gevoel alsof ik pas nog gegeten heb.

Maar als ik mezelf dan verplicht om toch wat te eten, lukt dat ook zonder problemen. Misschien bij hem ook? Gewoon eten, zelfs al heb je een vol gevoel?

Ja als ie het eten niet lekker vind...

Idd, misschien vind je ouders eten niet te vreten :D

Als ik gestresst ben, heb ik ook geen of weinig zin in eten. Misschien is hij gewoon erg druk de laatste tijd?

Doe eens normaal seg :)


Een tijdje geleden heb ik ook wel zoiets gehad. Ik had vooral moeite met eten ergens anders. Puur psychologisch, dat besefte ik ook wel, maar je zit er ondertussen maar mee:)
Bij mij was het eigenlijk begonnen toen ik op restaurant me opeens helemaal slecht begon te voelen (het was verschrikkelijk warm, ik had de volgende dag deliberaties hoewel ik niet zenuwachtig moest zijn omdat ik toch al wist dat ik herexamens had én ik had dan nog eens iets heel pikants gegeten, wat wel belastend kan zijn voor je maag)
Sindsdien begon ik me natuurlijk op voorhand al op te boeien in de wetenschap dat ik ergens anders zou eten en dan geraakt je maag helemaal gespannen. Mss heeft hij iets dergelijks meegemaakt in de periode van zijn stage? Of gewoon de spanning in het algemeen zoals hier al meerdere malen is geopperd.
Een hint: zeg niet tegen hem dat hij wel moét eten omdat hij anders gaat flauwvallen van de honger ofzo, want dan lukt het helemaal niet meer hoor:)
En volgens mij gaat het ook wel langzaam over, stress is iets vreselijks en zeker als het onderhuids zit en je er niet echt je vinger op kan leggen:)

Bedankt allemaal voor jullie reacties. De meeste verklaringen van jullie hebben wij ook al aan gedacht. Hij heeft geen last van stress, en hij is ook bijna nooit misselijk ofzo. Ook vind hij het eten bij mijn ouders wel te eten ;)
Het vreemde vinden wij dat er eigenlijk geen verband te vinden is tussen deze situaties.

Waarschijnlijk is het moeilijk te achterhalen dus. Of iemand moet nog een onbekende oorzaak weten wat het zou kunnen zijn. ;)

Ik heb precies hetzelfde (gehad) :) Maar dit is meer iets voor psychologie, want het zit echt tussen de oren.

Wat ik denk dat het is... Hij heeft zich misschien de 1e keer ofzo wat ongemakkelijk/zenuwachtig gevoeld waardoor hij niet kon eten. (Bij veel mensen verdwijnt het hongergevoel compleet door spanning etc). Daardoor denkt hij nu misschien onbewust iedere keer dat het weer zo gaat dat ie niet kan eten, en daardoor lukt het dus ook echt niet.

Dit is mijn verklaring uit ervaring. Misschien is het wat anders, maar ik denk het niet. Het zit sowieso echt tussen de oren. Hoe dan ook moet het onbewust (aangezien hij zegt dat ie geen last van spanning/stress heeft) iets zijn wat opeens zijn hongergevoel wegdrukt.

Helaas heb ik er geen oplossing voor, aangezien mijn relatie niet zo heel lang duurde ;) (5 maanden ofzo). Maar dat probleem heb ik nu nog wel eens in bepaalde situaties als ik met anderen ga eten. Als ik me helemaal op m'n gemak voel bij die mensen dan lukt het eten wel goed, maar sommige momenten lukt het nog steeds niet.