Schoonouders
 

Ik heb een te groot probleem, heb nu al een beste tijd met mijn super lieve vriendin, alleen haar ouders hebben gezegd dat ze ons niet zien samenwonen of trouwen enz. Onze verkering gaat trouwens echt super en we hebben een hoop lol en doen veel leuke dingen. Maar ze begint toch te twijfelen of ze dan haar hele leven moet vechten tegen haar ouders, en ze denkt steeds aan hun woorden. Ik kan dit moeilijk begrijpen want ik zou schijt aan mijn ouders hebben en voor mijn eigen gevoel gaan. het probleem is dus wat nu te doen. Ik voel me opzich best machteloos en echt kut. De grote vraag is dus doorgaan of stoppen:(

Nou ik neem aan dat jij er mee door wil gaan, dus je kan alleen maar afwachten lijkt me. Hopelijk is ze niet zo makkelijk om te praten.

for fuck's sake..je bent 19! Jij bent compleet verkeerd bezig als je vriendin en jij nu al thema's bespreken als "hele leven vechten tegen haar ouders". Jullie zijn twee kinderen..drop the heavy stuff.

Wanneer ben je geen kind meer als ik vragen mag?

Hoelang zijn jullie eigenlijk al samen als ik vragen mag?
Er is trouwens niets mis mee om over "De Toekomst..." te spreken, helemaal niet zelfs, maar probeer toch vooral te genieten van wat je nu hebt :)
En om er nu snel zelf maar ineens een einde aan te gaan maken vind ik persoonlijk wel belachelijk. Als jij je wél goed voelt bij jullie relatie, en zij de mening van haar ouders uit haar hoofd kan zetten (PRAAT hierover met HAAAAAR!), doe dan verder zoals jullie bezig zijn en toon die ouders van haar maar eenshet tegendeel...

gooi je schoonmoeder uit het raam en de ijskast erachteraan :p

Mja ff ontopic: heb schijt aan die ouders. Als je vriendin echt twijfelt moet je vragen waarom ze twijfelt. Misschien vind jij het wel goed gaat maar zij niet. Het kan zo zijn dat ze iets tegen haar ouders heeft gezegd waardoor jij nu van die opmerkingen naar je kop krijg gesmeten.

Vraag desnoods aan de ouders waarom ze jullie niet zien samenwonen enz.

We zijn 11 maanden samen, mischien vinden personen dit nog best kort, maar de liefde tussen ons is erg sterk en we voelen ons allebei happy. Maar ze trekt het gewoon heel erg aan. Ik vind zelf natuurlijk ook dat we moeten doorgfaan, we hebben ook al zoveel meegemaakt en gedeeld dat ik niet snap dat ze zich kan laten beinvloeden. Maar ze vind het kut dat de mening van haar ouders niet hetzelfde is over mij

Ja, dat is ook vervelend. Maar ook niet meer dan dat. Als ze het daarom echt uit zou maken, klopt er iets niet met de band die ze op deze leeftijd nog met haar ouders heeft, of heeft ze zelf ook twijfels over de relatie. Vraag haar daar dus naar en vertel haar dat jij het vervelend vindt dat zij zich zo laat beïnvloeden. Veel meer kunnen jullie niet doen, behalve dan samen wel gewoon gelukkig zijn met de relatie.

Wat hebben haar ouders dan tegen jou?

Daar valt niet echt een vinger op te leggen natuurlijk, maar zo jong al zulke ideeën hebben over relaties lijkt mij helemaal geen goed plan.

Ik snap totaal niet waarom je schoonouders zoiets naar je zou roepen, ik kan zelf ook geen situatie indenken waarom ik zoiets tegen een eventuele schoonzoon/dochter zou willen zeggen. Als dat de keuze van je kind is dan moet je dat accepteren, dunkt mij.

Het is natuurlijk heel stom dat je schoonouders zoiets zeggen, maar maak je er nu nog maar niet te druk om. Jullie zijn 11 maanden samen nu, maar je kunt nooit nu al bepalen of jullie over een halfjaar nog samen zijn en of jullie in de toekomst gaan trouwen en kinderen krijgen. Het is leuk en lief om daarover te praten om dat wel met elkaar te zouden willen, maar denk je echt dat je nu al klaar bent om zo'n grote beslissing te nemen?

Je moet een relatie tijd geven, je kunt niet nu al roepen dat jullie dit en dat later gaan doen e.d., het komt vanzelf. Trouwen en kinderen krijgen is natuurlijk niet een beslissing die je in 2 seconden maakt. En het is onmogelijk daar nu al uitsluitsel over te geven.

Maar goed, vraag eens aan je vriendin wat zij daarvan vindt wat haar ouders allemaal bekokstoven samen en als haar ouders weer beginnen daarover, wees gewoon recht door zee en vraag waarom niet.

Tja, ouders zeggen wel vaker iets. Soms hebben ze gelijk, en soms ook niet. In dit geval zou ik gewoon op dezelfde manier doorgaan, dat ging immers prima. Je merkt het vanzelf wel!

Ik zit in exact dezelfde situatie, maar omgekeerd. Het zijn mijn ouders die mijn vriend maar nix vinden. We zijn nu al 2 jaar samen. Ik ben 19, hij 25. Mijn ouders hebben mij duidelijk gezegd dat ik het niet in mijn hoofd moet halen om met hem te trouwen of wat dan ook. Mijn vader heeft mij zelfs verboden om hem meer dan 1 keer per maand te zien. Ik zie hem achter zijn rug uiteraard vaker dan dat... :rolleyes: Ik zie hem ontzettend graag, maar ik moest er toch ook eens serieus over nadenken. Het zijn inmiddels toch je ouders hé (dus is normaal dat je vriendin beetje twijfelt nu).

Ik heb besloten om eerst mijn studies af te werken en dan werk te vinden. Eenmaal ik zelf geld verdien, zal ik met mijn vriend gaan samenwonen en kan ik mijn eigen weg gaan. (maar kan dus gemakkelijk nog minstens 3 jaar duren (n) )

Ohja, ik vind dat het niet aan jou ligt om het uit te maken omwille van haar ouders. Als zij 100% achter de relatie staat, dan kun je toch nog enkele jaartjes wachten met samenwonen/trouwen? Ze heeft het waarschijnlijk zo al moeilijk genoeg. Ik heb het aan mijn vriend gezegd dat ik het super kut vond van mijn ouders en hij was gelukkig heel begripvol, hoewel ik denk dat hij het ook (n) (n) (n) vindt.

Na je dertigste.

Ik ken een jongen van 19 die getrouwd is met een meisje van 18... :rolleyes: Ze waren al 3 jaar samen en zagen er echt supergelukkig uit. Dus zo jong is hij nu ook weer niet om zulke ideeen te hebben.

En nee, ze was niet zwanger ofzo...

Het is, lijkt mij, iets waar jij en je vriendin samen achter zullen moeten komen. Het kan best zijn dat haar ouders denken dat jullie misschien niet goed bij elkaar passen of iets dergelijks, maar je kunt moeilijk van je ouders of schoonouders aannemen dat zij weten of jullie bij elkaar blijven. Dat moeten jullie zelf ondervinden. Als jullie nu beide vinden dat jullie relatie prima loopt, ga er mee door. Jullie ontdekken vanzelf of het goed blijft gaan en of jullie bij elkaar horen. En horen jullie wel bij elkaar, dan hebben haar ouders het fout gehad.

ja, als meisje blijf je je hele leven vechten met je ouders. Nooit zal een man goed genoeg voor je zijn.

daarentegen: bij je ouders blijf je niet je hele leven wonen, en wel bij de man van wie jij denkt die goed voor je is.

Ja zo kan je altijd wel een voorbeeld vinden. Dit zijn toch geen serieuze argumenten? Hou zou je het vinden als ik het volgende bepleitte: Mensen mogen met een alchoholpromilage tot 1,8 achter het stuur zitten want mijn oom Fred is een stevige drinker en hij heeft nooit een ongeluk.

Ik weet niet waarom ze me niet mogen, Ze zien me gewoon niet als levenspartner. Ik heb nooit onbeschoft tegen ze gedaan of iets geflikt, altijd beleefd. Ze vind het gewoon niet leuk dat ze zich altijd met mij moet bewijzen tegen haar ouders. Maar ik vind het steeds moeilijker te begrijpen, waarom wil ze er niet voor gaan. De bal ligt bij haar, maar ik wil niet zo door als ze blijft twijfelen, dan kan ik niet normaal en rustig doorgaan

Tja ik heb op mijn 21e een huis gekocht met mijn vriend om daar te gaan samenwonen. Misschien ook geen goed plan?
Mijn bevalt het erg goed.

Het hoeft niet zo te zijn dat ze iets tegen hem hebben, maar misschien kennen ze hun dochter gewoon beter dan hij. Ze hebben haar tenslotte opgevoed. Ik maak uit de tekst van de TS niet op dat het persé aan hem ligt.

Want? Dat het voor jouw niet werkt om op die leeftijd al plannen te hebben voor de toekomst, wil niet zeggen dat iedereen zo is.

Mooi dat het je goed bevalt, ik raad het iedereen af.

Nee dat is al duidelijk, en dat geldt voor vrijwel alles. Nog meer algemeenheden die je wil opdissen?

Heb je nog meer rare adviezen?

@TS: Doorgaan. Je hoeft niet echt te vechten, ga gewoon door waar je mee bezig bent. Als het goed verder gaat, gaat het goed. Als jullie toch niet bij elkaar passen, dan kom je er dan wel achter. 't Gaat er nu niet om of jullie allebei zo zeker zijn van het feit of jullie voor eeuwig bij elkaar zullen blijven, dat weet niemand ooit zeker, 't gaat erom dat jullie nu gelukkig zijn samen.

Precies. Het lijkt me echt dat jullie dat zelf moeten ondervinden, en als je vriendin dat aan haar ouders uitlegt, dus haar ouders verteld dat ze het fijn vind dat ze hun mening er over geven, maar dat zij vind dat jullie relatie tot nu toe goed verloopt en dat ze daar zelf achter moet komen, dan moeten haar ouders dat ook kunnen begrijpen en lijkt me niet dat er tegen elkaar gevochten moet worden..
Succes iig!

Hey,

Niet echt leuk dat haar ouders dat over jou zeggen. Ze is misschien gevoelig voor de uitspraken van haar ouders. Misschien heeft ze altijd maar gedaan wat zij wilden. Wat had jij in je gedachte precies dan ? Wil je echt met haar gaan trouwen binnenkort al ? Sommige mensen trouwen echt gewoon jong dus het kan echt wel. Als het zo voelt moet je het gewoon doen. Mijn nicht is ook al vanaf haar 12de samen met haar eerste vriend ze is inmiddels half 30. En het gaat nogsteeds heel erg leuk. Dus het kan echt wel. Ouders zijn niet zo belangrijk voor de keus van jouw geluk. Ik zou niet mijn best doen ze te overtuigen en gaan vechten tegen wat zij vinden. Je kan het ook geowon zo zeggen tegen je vriendin. Ik denk er gewoon zo over. Als jij je wil bewijzen prima hoor. Ik ga dat niet doen. Gewoon op je strepen gaan staan. Die ouders willen je misschien wel tot het uiterste krijgen.

Pff, ik zou niet te ver vooruit kijken als ik jullie was, en het lekker simpel houden.
Zolang het leuk is is het leuk dat jullie wat hebben, en als het misloopt is het jammer. Maar niet nu al zorgen maken over trouwen en wat dan ook, daar kan je toch weinig aan veranderen nu, dat is nog zo ver weg.
Ik snap dat je vriendin wordt beïnvloed door haar ouders, of iig rekening houdt met wat ze zeggen, maar probeer haar iig duidelijk te maken dat zolang trouwen nog niet aan de orde is, ze zich er ook geen zorgen over hoeft te maken.

En voor de rest: geniet van elkaar :)

t is altijd leuker als je vriendje met je ouders overeen komt maar uiteindelijk telle haar gevoels en moet zij met jou leven ni haar ouders...dat ze zien dat hun dochter echt gelukkig is legge ze zich er wel bij neer !!! volhoude dus... (y)

Ik denk dat het feit dat jij erover denkt te stoppen omdat zij het moeilijk heeft met de mening van haar ouders, misschien inderdaad betekent dat je haar levenspartner niet bent. Door te gaan 'dreigen', al is het maar in je hoofd, met bij haar weggaan als ze niet nu volledig voor jou gaat, duw je haar alleen maar bij je vandaan.

Ik zou in jouw plaats haar de ruimte geven die ze nodig heeft. Haar duidelijk maken dat je er ondanks haar twijfels voor haar bent en haar de moeite waard vind om te wachten tot ze erover uit is wat ze wil. Ze is jong, en ouders kunnen dan een erg grote invloed hebben. Als zij denken dat iets niet goed is voor jou en jij hecht bent met je ouders, is het moeilijk je daar zomaar tegen af te zetten.

Ik denk dat ik bovendien met haar ouders zou gaan praten. Ik zou hen vertellen dat ik het jammer vind dat ze zo over mij denken en hun dochter niet de kans geven er zelf achter te komen of jij 'het' bent of niet.

Echter, dan moet je wel heel zeker zijn van je zaak. Jij gaat nu ook niet volledig voor haar, want bij twijfels van haar kant wil je er al vandoor. Als je haar ECHT wilt, geef haar dan de ruimte, wees begripvol en ga verhaal halen bij haar ouders. Laat ook hen zien dat je het wel serieus meent. Als dit allemaal niet werkt, dan ben je diegene inderdaad niet voor haar en komen jullie daar wat sneller achter dan als haar ouders niets gezegd hadden.

Maar dat zijn slechts mijn gedachten. En probeer samen wat meer van wat je nu hebt te genieten, in plaats van je druk te maken over die toekomst. Die is er nog niet, dat zie je dan wel weer toch?