![]() |
onzekerheid
Maanlicht sterft,
sneeuw smelt. Een lach verdwijnt, mist stijgt op. Gedachten dwalen, eindeloos zoek. De zon gaat onder, gevoelens versterken. Een traan verschijnt, ogen sluiten. In denken verwikkeld, ver van hier. Wolken verschijnen, rood wordt zwart. Blik op oneindig, radeloos zoek, laat onzekerheid deinen, ik sterf. |
wow hij is prachtig
|
Citaat:
|
Zeg dat wel!. Wat een krachtig gedicht...eens een hele andere stijl, mooi verwoord, loopt goed! (y)
KuzzzLuliefsMariamne |
Hij doet me een beetje aan een van je eerdere werken denken. Ik heb ze alleen niet allemaal uit mijn hoofd geleerd (niet eens eentje), dus ik weet niet welke. Is jouw stijl. Deze vind ik mooier dan andere, weet niet... sorry
|
Ja, vind hem ook mooi.
|
Ik ben niet echt origineel, maar ik vind het een heel mooi gedicht en een typische dennis-stijl. :)
Knuf! |
vind je einde zuigen :p
serieus... te simpel...zelfs voor jouw doen...ik sterf? had je er niet bij moeten zetten...je gedicht verteld genoeg en is vrij mooi poetisch vertald maar het ik sterf erachter maakt het zo...simpeltjes ineens... |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 02:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.