Geneeskunde 'nieuwe methode'
 

Dit is mijn laatste jaar op het vwo en ik wil volgend jaar waarschijnlijk geneeskunde gaan studeren. Nou moet ik dus nog beslissen welke universiteit ik kies (ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat ik een 8 gemiddeld haal, laten we het hopen).
Er zijn natuurlijk genoeg topics over geneeskunde, maar ik zit vooral met het volgende. Het schijnt de trend te zijn onder universiteiten om geneeskunde erg praktijk gericht te maken. Er moet opeens al in het 3e jaar worden begonnen aan (een vorm van) co-schappen, alle jaren zitten vol met stages, het onderwijs is gebaseerd op casussen en bovenal zijn er minder colleges. Ik moet bekennen dat ik hier nogal wantrouwig tegenover sta en van mij hoeft het niet zo. Natuurlijk weet ik dat je bij geneeskunde wordt opgeleid tot arts en dat je dus ook met praktijk bezig moet zijn. Maar in mijn ogen doe je vooral een wetenschappelijke opleiding waarbij theorie en kennis prioriteit heeft. Ik krijg dezelfde kriebels als bij de Tweede Fase, waar ik de dupe van ben geworden. Je moet kunnen toepassen; maar is de benodigde kennis niet minstens zo belangrijk?
Nu wil ik dus weten:
- Hoe erg en op wat voor manier is die nieuwe methode ingevoerd?
- Welke universiteiten hebben dit het meest en welke het minst? Ik weet dat Maastricht hierin op kop gaat; daar wil ik dan ook liever niet heen (ook vanwege de afstand).
- Een andere optie is om naar België te gaan. Nu krijg ik daarvan weer het idee dat ze geen patiënt te zien krijgen de eerste jaren. Het andere uiterste dus. Valt dit mee?

Ik hoop dat mijn problemen een beetje helder zijn. Ik hoop op reacties :)

even een ander vraagje: wat heb je aan een arts die niets in de praktijk kan ?

--> wees blij dat je veel praktijkervaring opdoet. Geloof me, een goede arts moet niet de hele dag in een collegebanken zitten theorie op te nemen uit een boekje en heel de realiteit te missen.

(dan kun je beter medisch onderzoek gaan doen en dus voor bijvoorbeeld biomedische wetenschappen kiezen --. ook veel praktijk trouwens)

Mijn schoonzus is OK-assistente en ziet veel studenten die na jaren theorie pas in de praktijk komen, vaak is het niveau van die mensen echt heel slecht; ze weten hoe het in de boeken staat, en hebben véél moeite met de praktijk, terwijl dat toch een zéér belangrijk gedeelte van de studie is. Daarom kan ik me voorstellen dat je eigenlijk vanaf week 1 ervaring moet hebben moet hoe zaken in de praktijk werken.

Ik zeg ook niet dat je GEEN praktijkervaring hoeft op te doen. Ik ben alleen bang dat het ten koste gaat van iets anders. Een arts moet niet alleen veel kunnen, hij moet ook weten. Hoe kan je tot een goeie beslissing komen in die 'praktijk', als je niet heel veel kennis hebt opgedaan? En ik weet wel dat ze nu bij geneeskunde ook veel moeten leren. Maar waar blijft alle kennis die werd opgedaan in de tijd dat je nu praktijkervaring opdoet?

En medisch onderzoek lijkt me inderdaad OOK heel leuk. Maar geneeskunde leek me een betere/leukere basis. Ik wil graag onderzoek doen in de neurologie. Is het dan het best om geneeskunde --> neurologie --> onderzoek te doen? Ik kies niet voor biomedische wetenschappen omdat het beroep van arts me gewoon ook heel tof lijkt. En omdat ik het nog niet precies weet allemaal. Het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten? :s

Nee, precies, maar ik kan me voorstellen dat universiteiten voor een mix gaan van praktijk/theorie, waarbij er veel en vrij vroeg praktijk komt kijken. Bedenk je ook dat je in de praktijk veel kennis op doet.

Ik snap dat je geen puur praktijkgerichte opleiding wil, en ook geen puur theoretische, maar verkijk je niet op studies die erg praktijkgericht lijken.

Ik denk dat je zelf moet zoeken naar wat jou het beste ligt. 't Lijkt me erg moeilijk om aan te geven bij welke universiteit praktijk net wat zwaarder weegt, en bij welke het theorie is. Veel factoren wegen mee. Ga veel universiteiten langs, open dagen, en zoek studenten die je echte interne informatie willen geven. Ga ook naar universiteiten waarvan je nu denkt 'pfoe, érg theoretisch!' of juist het omgekeerde, dan ken je de uitersten in ieder geval en kan je mogelijk beter zien wat er in het midden zit en hoe het georganiseerd is.

Maar goed, dat wil je dus ook gewoon weten, dus ik zeur :D

Geneeskunde is de HBO-opleiding tussen de universitaire studies.

Dat hoor ik heel vaak inderdaad krummeltje, waarom is dat precies als ik vragen mag? Ik snap wel dat de vele praktijk, leid tot een beroepsopleiding en dit meer HBO is. Maar de theorie zal toch wel zwaar zijn, anders wil je toch niet dat zij voor je zorgen?

En om dan toch aan te nemen dat het een HBO achtige studie is, waarom blijft het dan WO?

Gewoon nieuwsgierig! :bloos:

Het is een beetje kort door de bocht hoor ;) maar het komt er in principe op neer dat je met geneeskunde wordt opgeleid tot arts, terwijl je met de meeste andere universitaire studies wordt opgeleid tot specialist in een bepaald vakgebied, niet tpt een specifiek beroep. Daarom zou het op zich ook een hoger beroeps opleiding kunnen zijn.

't Is qua praktijk HBO, maar qua niveau niet, dus WO.

Ik had een beetje t zelfde idee als jij. Vanaf de 3e tm midden 6e wilde ik BW doen, onderzoek enzo. Maar na wat nadenken leek het me toch niks en ben ik voor GNK gegaan. Idd 8 gehaald en universiteit gekozen. 1tje waar onderzoek belangerijk is en de patient ook wel, maar niet TE veel. Waar je dan niet heen moet gaan is Utrecht, daar beginnen ze al met de co schappen in het 3e jaar. Dat leek me zo erg dom (net als jou met pcies dezelfde argumenten). Na een beetje rondgekeken te hebben leek Leiden me echt het allerbeste!
De echte co schappen beginnen pas in het 5e jaar, en er is veel aandacht voor onderzoek en excellente studenten. Maar ze hebben ook veel werkgroepen naast de hoorcolleges. Er is een wetenschapstage die je moet doen, en als je slim bent mag je een traject volgen waarbij je ook een master BW haalt.
Daarentegen hebben ze ook een korte zorgstage van 3 weken in het 1e jaar, dus de praktijk wordt zeker niet vergeten. Dit was de enige uni waarbij ik het idee kreeg, "hier is onderzoek ook erg belangerijk, en staat het onderzoek ook centraal". Bij andere werd er wel wat over gemompeld, maar niet duidelijk.
Ik ben pas dit jaar begonnen, dus over de kwaliteit kan ik nog niks zeggen, maar wel dus over de opzet.

In rotterdam heb je als enige universiteit de mogelijkheid om naast je studie een master of science te doen. Dit doe je dan in het 3e en 4e jaar. Voor details kun je beter bij Roos vragen, die doet volgens mij de master met neurologisch onderzoek...

Ik studeer geneeskunde in Rotterdam. Dit vanwege de opzet van het onderwijs. Je krijgt daar elke week iets van 10 colleges met de belangrijkste stof. Daarnaast heb je ongeveer 20 uur aan zelfstudie door middel van opdrachten die aansluiten op de colleges en waarbij ook leerstof hoort. Verder heb je nog vaardigheidsonderwijs en PKV. Dit laatste bestaat uit communicatieve vaardigheden (anamnese afleggen) en lichamelijk onderzoek.
In het 1e jaar loop je 1 weekje een snuffelstage, wat overgens ontzettend leuk is. Verder krijg je elke week een patientencollege waarmee de betreffende week wordt ingeleid. Verder bestaat het jaar uit 3 thema's met 4 toetsen. Wanneer je tentamen hebt, is dat 1 tentamen over alle stof van de betreffende (meestal 4) weken. Je richt je dus altijd op 1 ding.

Ik vind dit persoonlijk de prettigste manier.

Mijn moeder werkt op de VU. Wat ik van haar hoor is dat het daar heel erg probleemgestuurd gericht is. De studenten moeten elke week in kleine groepjes een opdracht voor bereiden en presenteren. Andere studenten verzorgen dan de andere opdrachten. Wat ik heel vervelend vind aan die opzet is dat je afhankelijk bent van je medestudenten. Geef mij maar lekker thuis die opdrachten met antwoorden, dan kan ik ze zelf maken en voorbereiden.

Wat ik in leiden niet geweldig vind is dat ze daar voornamelijk zelfstudie hebben en weinig colleges. Je moet een laptop aanschaffen en de meeste informatie van het intranet halen. (dit is wat ik begrepen heb van de open dag). Dan heb je geloof ik aan het einde 1 college om te controleren of je alle stof hebt en alles begrijpt. Ik zelf vind dat verschrikkelijk. Geef mij gewoon netjes m'n college met belangrijke stof, duidelijk bij elk college vermeld welke extra informatie je uit de literatuur kan/moet halen en vervolgens 4 zelfstudieopdrachten...

Maar dat is mijn mening. Misschien slim om gewoon open dagen te bezoeken. Of nog beter, iemand te zoeken die daar studeert en daarmee mee te lopen. Want officiele meeloopdagen zijn vaak prachtig mooi voorbereid, als je gewoon een keertje komt, is alles zoals altijd ;). Ik kan het weten, ik werk namelijk mee aan meeloop dagen :o:p...

Overgens zal ik me bij deze meteen aanbieden om je keertje mee te nemen in R'dam naar college en je alles te laten zien en vertellen :).

Overgens, op di 26/9/2006 heb ik 1 voorlichtingscollege (45 min) over de masters, dus je kunt ook dan mee ;)...

Ah, Rotterdam en Leiden klinken, zoals jullie het brengen, erg leuk :). Het is inderdaad iets meer in de richting die ik zoek. Zeg ik er gelijk maar bij dat deze steden erg uit de richting voor mij liggen... Uit mezelf was ik het liefst naar Utrecht of Amsterdam gegaan; vanwege de afstand en omdat ik die steden erg leuk vind. Maar misschien wordt het toch eens tijd dat ik Zuid-Holland beter leer kennen:)

@Gothic: Hartstikke leuk dat je me een keer op sleeptouw wil nemen ;). Laat je me weten in welke periode het jou uitkomt, of moet ik gewoon laten weten wanneer ik kan?
Dat college over die masters lijkt me ook leuk, maar voor 45 min. reis ik dan wel erg lang denk ik.

ik wil ook geneeskunde gaan studeren en ben ook niet echt voor die nieuwe methode, omdat ik in maastricht heb gezien hoe zo'n probleemwerkgroep in z'n werk ging en die studenten gingen voor een heel publiek af omdat ze allemaal hele domme dingen zeiden en het probleem niet helemaal goed begrepen ofzo. is mssn niet overal of altijd zo slecht ofzo maar vond het toch een beetje raar systeem omdat je dan mssn wel te weinig theorie krijgt. daarom denk ik idd ook aan leiden; op de meeloopdag daar ging iedereen in groepjes met de laptop vragen maken. en verder ook gewoon best veel colleges enzo. hele leuke meeloopdag en zeker een aanrader als je erover nadenkt om daar naar toe te gaan.

Niet helemaal waar, in Leiden kan je (als je een beetje slim bent) de master BW naast je GNK studie doen. Dat is een speciaal traject voor GNK studenten. Ook is er de mogelijkheid dat een onderzoek van je wordt gefinancierd. Best cool zo.

En het het hele idee met blokken en thema's is in Rotterdam en Leiden volgens mij hetzelfde. We hebben steeds blokken van 3 of 6 weken, bijv Arts en Patient. Dan volgt een toets, zo blijf je altijd lekker erbij met je hoofd.

Ohja en over die laptop, ik had t gevraagd aan wat ouderejaars en die gebruikten dat ding max 3 keer per jaar. En met het aantal college's zit t wel goed.

@ecrivaine, laat je niet leiden door de afstand. Je gaat toch wel op kamers.

vind ik niet, ik moet behoorlijk aanpoten.

Ik studeer in Rotterdam... maar misschien ga ik ook nog wat doen aan mn (niet afgemaakte) studie biomedische wetenschappen... daar krijg je namelijk meer van de echte harde wetenschap (medische biologie, biochemie etc.) dan bij geneeskunde. De combinatie van die 2 studies lijkt me geweldig

hoeveel colleges krijgen jullie dan per week? hoeveel practicum, hoeveel werkgroepen, hoeveel vaardigheden?

Voor het rooster hier kijken
We hebben zo'n 8 a 10 college's, 2 of 3 patientdemo's, 2 keer werkgroep (dacht ik) en ook responsiecollege's, maar wtf dat zijn ik ben er nog niet uit. Ook hebben we ZSO (zelfstudieopdr) ingepland.

En de vaardigheden die je als arts nodig hebt worden geintegreerd in het blokonderwijs dmv lijnen die je alle blokken door hebt. Hoe dat dan pcies gebeurt geen idee, maar we hebben wel lijnboeken. Maar bij het woord vaardigheden krijg ik een spontane afkeer, vind het eigenlijk een beetje onzinnig. (naja 2e fasewas ook een en al vaardigheden)

Onzinnig? Als je als arts niet een fatsoenlijke anamnese kan afleggen, kun je nog zoveel kennis hebben, maar kom je er nooit achter wat een patient heeft. Als je niet fatsoenlijk lichamelijk onderzoek doet, krijg je allerlei rechtzaken aan je broek.

Dat in groepjes werken, ben je dan veel afhankelijk van andere mensen? En wat houden die werkgroepen in? Ga je dan de opdrachten bespreken? Of moet je dan samen opdrachten maken?

Nou als ik jullie rooster zie, ben ik erg blij met de mijne :o. Wij hebben de colleges beetje verdeeld. Tenminste geen werkgroepen, die opdrachten kun je prima thuis doen (gaat ook een stuk sneller) en die kun je prima zelf nakijken (gaat ook een stuk sneller) en heb je vragen, post je die op internet of je mailt ze. We hadden ook responsiecolleges, waar je een uurtje vragen kon stellen, maar daar zijn ze mee opgehouden, omdat alles via internet net zo goed gaat :).

Welke situatie leidt tot meer schade:

1) voor een heel publiek afgaan omdat je domme dingen zegt en het probleem niet goed begrijpt; of
2) een patiënt verliezen omdat je domme dingen zegt en het probleem niet goed begrijpt.

Of, even anders geformuleerd, wat is belangrijker:

1) jouw eigen 'trots' (of angst) om niet af te gaan voor een groep, kortom egoïsme; of
2) het belang van een deugdelijk opgeleide, betrouwbare en professionele medische stand in Nederland.

Ik herken veel in je verhaal. Zelf heb ik geneeskunde ook niet overwogen omdat ik geen dokter-dokter wil zijn die allemaal maar mensen wil helpen, maar ook zwaar geintresseerd ben in de onderliggende mechanismes waarom een lichaam ziektebeelden vertoont. Daarnaast vind ik onderzoek ook erg leuk.
Momenteel studeer ik aan University College en ik overweeg om straks mee te doen aan de toelating voor de SUMMA.
De Summa is de onderzoeks-master van geneeskunde en duurt 4 jaar. Zoals de naam al aangeeft is het een echte wetenschappelijke opleiding (waar het reguliere geneeskunde vaak een soor tvan veredelde hbo is, om eerlijk te zijn) waar ook plaats is voor onderzoek en dat zelfs een belangrijke plaats inneemt.
Wellicht spreekt je dit meer aan. Nadeel is dat je het pas kan doen nadat je toegelaten bent. Meer info kan je vinden op de site van de SUMMA (via de website van de UU).

Bij vaardigheden denk ik meer aan info opzoeken, teksten schrijven, op de juiste manier studeren etc.
De dingen die jij zegt zullen heus niet ontbreken in welke opleiding dan ook;)

Wat jij vertelt is dus dat je heel erg veel zelfstudie moet doen, heel erg veel thuis en weinig contact en begeleiding. Die werkgroepen zit je met een club van 15 mensen en met een begeleider die steeds wisselt. Die persoon ligt wat toe enzo en je gaat problemen en casussen oplossen. En die groepen zijn verplicht, je moet komen. (helaas)

@ nare man, als je jouw info moet halen uit stuntelige verhaaltjes van mede studenten is je artscarriere snel voorbij.

SUMMA is wel zeer cool, maar dan moet je eerst iets anders gedaan hebben, en de selectie is wel zwaar dacht ik.

Ja nou wat is daar erg aan? Daar leer je van. En de schuld ligt dan bij hun zelf. Hadden ze maar beter moeten studeren en moeten opletten. Ik verbaas me vaak over het feit hoe weinig kennis sommige studenten hebben. Ik kan me nog een werkgroep uit het vierde jaar herinneren. Daar wist iemand het verschil niet uit te leggen tussen een metabole en respiratoire acidose. Dan doe je toch echt wat fout hoor.

Het gaat me er om dat je natuurlijk niet uit het feit dat studenten af gaan voor een groep kunt afleiden dat dat hele praktijkgerichte systeem slecht is.

Ik studeer nu net een week geneeskunde aan de VU (heb hiervoor ook al in het bama systeem gestudeerd), en dat is typisch het 'nieuwe onderwijs'. Eigenlijk ben ik wel blij dat je mindering hebt in contacturen. Het is goed als er in hoorcollege veel wordt uitgelegd, een patiëntencollege maakt het interessanter (voor mij iig) en de bespreking ervan achteraf doet je toch de leerstof wat beter opnemen. Maar uiteindelijk zit het meeste werk gewoon in het leren. Beter toch als je veel tijd hebt om je werk in te delen? Van 9 tot 5 in de collegebanken zitten (en echt, die dagen zitten er ook tussen) zie ik eigenlijk niet zo zitten, dan heb ik liever meer vrij voor het zelf behandelen van de stof.

De werkcolleges zijn mij deze week ook vies tegengevallen, en ik hoop tegen beter weten in heel stiekem dat het nog een keer verandert dit jaar. De docent (een uit de praktijk getrokken specialist in mijn geval) wist zelf maar weinig af van het onderwerp en van het onderwijs. Maar goed, hopelijk wijst dat zich vanzelf wel een beetje. Het brainstormen (ik ben allergisch voor die term) was echt zinloos, het nabespreken van de patiënt die morgen vond ik dan weer nuttig. En die groepjes.. tsja. Misschien ligt het in mijn aard, maar je bent een domme student als je het werk van anderen ook niet doorkijkt, en sowieso moet je ook díe stof lezen omdat het gewoon in de leerstof staat.

Practica daarentegen vond ik wel leerzaam, gewoon verwerking van de stof en het oefenen van vaardigheden. Leuk, en iets wat sowieso in het curriculum moet zitten. (op de VU begin je trouwens pas in het 4de jaar met co-schappen)

Maar ach, ik ben dan ook nog maar een week bezig. Ik kan je wel zeggen dat veel studies in het bama-stelsel toepassings- en groepswerkgerichter is. Opvallend.

Mijn moeder werkt bij de VU en mag ook bij werkgroepen zitten en die mag idd niet meer lesgeven over wat zij weet, maar moet er gewoon bij zitten om het te begeleiden (dingen die ze allemaal niet weet). Ik vind dat echt een domme manier van onderwijs. Je laat chirurgen en weet ik het bij dit soort dingen zitten, terwijl hun specialisme niet eens gebruikt wordt, dat is toch ontzettend zonde en tijdverspilling van hun kwaliteiten?
Ik moet er echt niet aan denken dat je elke week 2x zo'n werkgroep hebt met presentaties over opdrachten, die je zelf in minder tijd veel beter kunt voorbereiden...

Tuurlijk moet je de stof van anderen doorkijken, maar de opdracht die jij zelf gedaan hebt, steek je veel meer tijd in en weet je veel beter. Terwijl als je alles zelf doet, en je tijd anders/beter indeelt, vind ik toch dat je veel beter alle stof beheerst. Wij hebben dat 1x moeten doen onder het mom van samenwerken, ben blij dat het bij 1x is gebleven :o...

Zo zit het in België:

Vrije Universiteit Brussel:

"Gericht op de praktijk
De opleiding Geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel is gericht op de dagelijkse medische praktijk. Natuurlijk moet je behoorlijk wat theorie verwerken,
maar telkens wordt de link gelegd met de concrete toepasbaarheid. Al in het begin van je studie kom je in contact met patiënten door middel van een verpleegstage, de acute zorgen of de EHBO. Op de campus Jette word je opgeleid in kleine groepen met veel persoonlijk contact met je lesgevers en een intensieve begeleiding. Onze afgestudeerden staan dan ook bekend om hun uitstekende professionele inzetbaarheid."

http://www.vub.ac.be/infoover/onderw...of-genees.html

Universiteit Gent:

"Opbouw
De artsenopleiding aan de Universiteit Gent werd een aantal jaren geleden grondig hervormd. Er is gekozen voor een totaal nieuw concept: een studiejaar bestaat niet langer uit de klassieke vakken maar uit geïntegreerde blokken en lijnen. Blokken zijn in tijd beperkte geïntegreerde onderwijsperiodes die telkens een bepaald thema bestuderen en dit benaderen vanuit verschillende invalshoeken (disciplines). Naast het onderwijs in blokken zijn er ook de lijnen die doorheen de opleiding lopen. In dat soort onderwijs worden de studenten vaardigheden aangeleerd, worden ze getraind in het oplossen van problemen, realiseren ze zelfstandig werk (o.a. een scriptie) en gaan ze op exploratie in de gezondheidszorg. Dit alles wordt aangevuld met een "studium generale". "

http://www.opleidingen.ugent.be/stud...opl/dbarts.htm

Was op zich niet erg ofzo. Alleen het zette me wel aan het denken over de werkmethode. Kan je in je eerste jaar zonder veel theoretische kennis wel problemen "oplossen"?

Ik heb het oude curriculum aan de VU gedaan. Ik kan nu niet zo snel oordelen over het nieuwe curriculum. Sprak laatst wel een huidige tweede jaars en die vond dat wel meevallen. Het oude curriculum bestond vooral uit basisvakken. Je begint bij de celbiologie en het eindigt met de orgaanleer (het eerste jaar)Daarnaast heb je KLO. Dat is klinisch onderwijs en hier leer je meer probleem georienteerd denken. Maar je kan sowieso niet na één jaar studie dat probleem oplossend vermogen halen. Dat moet je gewoon leren. De één kan dat makkelijker dan de andere.
Uitzondering is Diabetes Mellitus ;) Elke eerste jaars weet wel dat veel plassen, veel drinken en moeheid bij DM kunnen passen.

Maar het echte antwoord op je vraag is NEE. Je hebt eerst basiskennis nodig wil je kunnen oplossen. Deze basiskennis vind je vooral terug in de vakken fysiologie, pathologie en anatomie. Je kan wel doodleuk uit je hoofd leren dat veel plassen een symptoom kan zijn van DM, maar je moet natuurlijk begrijpen waarom je veel plast bij DM.

Bij die werkgroepjes krijg je in het eerste jaar vrij veel begeleiding :). Je gaat dan (in Groningen althans) in de eerste bijeenkomst van de week met z'n allen (onder begeleiding van een arts of bioloog) discussiëren over een casus, en aan het eind van die bijeenkomst heb je al vrij veel te horen gekregen over wat je nu precies moet doen, en daarna krijg je opdrachten die bij je kennisniveau passen, die je in de tweede bijeenkomst van de week moet presenteren. Deze opdrachten behandelen allemaal een ander aspect van het onderwerp van die week; bv. de ene het celbiologische aspect, een andere een specifieke behandelingsmethode, een andere de maatschappelijke gevolgen. De bedoeling is dat iedereen álle opdrachten bestudeert, en dat elke opdracht door 1 persoon gedetailleerd word uitgewerkt.
In het tweede jaar krijg je in blok 2 minder begeleiding bij de 1e bijeenkomst van de week. De opdrachten voor de 2e bijeenkomst zijn klinischer en moeilijker. In blok 4 heb je nog maar 1 bijeenkomst per week, en moet je dus zelf alles oplossen.
In blok 1 van jaar 3 is het hetzelfde als in blok 2.4. Hoe het er in blok 3.3 uit ziet weet ik nog niet :p

Wat de praktijkdingen betreft: er is het vak beroepsvoorbereiding. Dat is in jaar 1 huisartsgericht; je loopt een halve dag mee met een huisarts en interviewt samen met een jaargenootje een patiënt met een chronische ziekte; verder is het gewoon wat werkstukjes schrijven over hoe jij jezelf als arts ziet enzo. In jaar 2 is het specialismegericht: je loopt twee halve dagen mee met een specialist en interviewt in je eentje een patient met een aandoening binnen dat specialisme. Verder weer persoonlijke werkstukjes. In jaar 3 is het sociale-geneeskunde-gericht, maar hoe dat er uit ziet moet ik nog ontdekken.
Daarbij loop je in jaar 1 een stage van 10 dagen in een ziekenhuis of verpleeghuis, waarbij je mee kijkt (en als het kan wat helpt) met de verpleging. Het doel hiervan is om te wennen aan omgang met zieken en om begrip te krijgen voor activiteiten van verpleegkundigen (want dat schijnen huidige artsen onvoldoende te hebben).
En er is elke week een patientcollege, maar volgens mij heb je dat ondertussen op elke geneeskunde-opleiding wel.

Oh en wat algemene dingen:
In jaar 1 heb je 4 basisblokken. Die behandelen de basiskennis. Er zijn denk ik zo'n 20 contacturen (hoorcolleges, practica, werkcolleges, tutorgroep, mentorgroep) per week, verder ben je gemiddeld 15 uur per week bezig met opdrachten maken en zelfstudie.
In jaar 2 en 3 heb je afwisselend studieblokken en trainingsblokken. In een studieblok heb je 5-10 uur hoorcollege per week, verder ben je zo'n 25-30 uur per week bezig met zelfstudie. In een trainingsblok heb je 15-20 contacturen (hoorcolleges, practica, werkcolleges, tutorgroep, mentorgroep) per week, verder ben je zo'n 15-20 uur bezig met zelfstudie en het maken van opdrachten. Een studieblok sluit steeds aan op een trainingsblok (of andersom, dat is maar hoe je het bekijkt).
Wat een tutorgroep is heb ik bovenaan beschreven. In een mentorgroep leer je om wetenschappelijke artikelen te schrijven en kritisch te lezen. Ook bij het vak beroepsvoorbereiding overleg je (8 keer per jaar) met een groepje, dit heet je coachgroep.

Ik heb begrepen dat de structuur in groningen erg op die in Maastricht lijkt. Als je meer vragen hebt over geneeskunde in Groningen mag je altijd PM'en of mailen :) of ze in dit topic zetten, want ik kijk hier vast nog wel eens een keer :p

@Sarah: Heel erg bedankt zeg, wat een boel informatie! Ik ben niet van plan om in Groningen te studeren omdat het voor mij veel te lang reizen is, maar ik had ook al begrepen dat Groningen, Maastricht en Nijmegen een zelfde soort structuur hebben. Thanks :)

Ik zeg niet dat het ligt aan de hoeveelheid werk die je moet verrichten, maar aan de hoeveelheid praktijk die absurd hoog is in vergelijking met andere WO studies. Maar wat Andijvie zei, het is waarschijnlijk qua niveau wel WO. Ik kan daar niet echt een oordeel over vellen.

Het is niet echt een WO opleiding, dingen leren, toepassen en opgeleid worden tot een beroep is hbo, onderzoek doen hoort bij WO. Geneeskunde heeft over het algemeen meer kenmerken van een hbo studie dan een wo studie.
Staat overigens niet in de weg dat je wel veel moet leren en dat ook de studielast hoog is, maar echt wetenschappelijk onderwijs is het niet.

Je uitspraak komt een beetje vreemd op me over, want als artsen geen medisch onderzoek zouden kunnen uitvoeren waren we lang niet zo ver in de geneeskunst als nu. Al die mooie nieuwe behandelmethoden en medicijnen die worden gemaakt, levens die nu worden gered terwijl dat 15 jaar geleden niet zo was geweest. De medische wereld staat niet stil, en persoonlijk vind ik het de meest belangerijke onderzoekstak die er bestaat. Het gaat over jouw en mijn leven, en over die van onze naasten! Medisch onderzoek is er dus zeer zeker, en dat wordt uitgevoerd door artsen. Wie anders :confused:

Niet elke arts gaat onderzoek doen, en daarom ben ik blij dat in Leiden ook aandacht wordt besteed aan diegenen die wel graag in die richting willen.

Op zit er wel een waarheid in dat de studie Geneeskunde een HBO studie is. Geneeskunde op zich is wel wetenschappelijk. Maar er zit een verschil tussen een studie en een beroep.

Wat betreft jouw uitspraak:

Medisch onderzoek is er dus zeer zeker, en dat wordt uitgevoerd door artsen.

Daar is ook niet alles van waar. Artsen doen wetenschappelijk onderzoek, maar het wetenschappelijk onderzoek wat echt uit de Geneeskunde komt is zeer beperkt. Medicijnen komen uit de studie Farmacologie, MRI en dat soort dingen komt uit de Natuurkunde. Chirurigische spullen uit de Techniek. Alleen het vak Chirurgie heeft echt geneeskundig onderzoek in zich. Aangezien operatietechnieken echt geneeskundig zijn.

Er is ook veel onderzoek naar genetische oorzaken/therapieen bij ziektes. Er zullen vast ook wel meer onderzoeken zijn die puur uit de geneeskunde komen, maar kan er ff niet op komen:p

Wat betreft die andere dingen, er wordt zeer zeker ook door andere vakgebieden veel bijgedragen aan de geneeskunst(gelukkig maar). Ik zou graag wat verder op je argumenten en die van anderen ingaan,
ik vrees alleen dat de TS niet zoveel heeft aan deze intressante discussie:P Voelt iemand zich geroepen een nieuw topic te openen :rolleyes: ...

Ja klopt ook wel. Maar vaak heeft het gewoon een overlap met andere studies. Genetica is ook deels biomedisch. Therapieen bestaan vooral uit farmacotherapie en operatief ingrijpen. Daar heb ik hierboven al wat over gezegd. Artsen hebben wel een groot aandeel in het wetenschappelijk onderzoek. Omdat zij de studies uit de andere vakgebieden moeten extrapoleren naar de kliniek. Artsen zijn gewoon belangrijk. Ik ga natuurlijk niet me eigen toekomstige vak de grond instampen;) Maar misschien kunnen we idd een ander topic openen ja:D

Artsen doen geen onderzoek, onderzoekers doen onderzoek.

Je hebt het begrip arts-onderzoeker.

Ja, maar niet alle artsen zijn onderzoekers, zoals je wel weet. Je wordt dus niet specifiek opgeleid tot onderzoek, maar voornamelijk tot arts, daarom lijkt het wel op HBO.

Nee klopt. Maar dan kan je nog wel onderzoek doen dan wel full-time dan wel part-time (dus daarnaast als arts werken). En ik ben het met je eens dat de geneeskundestudie deels HBO is.

Ik heb wel vaker gehoord van de GNK HBO discussie, maar bevoorbeeld nog nooooooit van de rechten HBO discussie. Laten we het daar eens over hebben!
1 onderzoek op rechtsgebied lijkt me zeer onmogelijk
2 het is beroepsgericht, want je moet gewoon de wet uit je kop stampen en leren toepassen
3 korte studieduur van 4 jaar, dus ook voor havo'ers goed te doen
hier een link over alle research programma's in het LUMC, die gaan echt verder dan alleen de chirurgie! Er is ontzettend veel medisch onderzoek, en net als in andere vakgebieden gaan sommigen wel onderzoek doen en anderen niet. Vergeet niet dat de studie geneeskunde 6 jaar duurt, 2 jaar daarvan is praktijk. Maar die andere 4 jaar gewoon bikkelharde theorie. Niet slecht als je beseft dat de meeste studies maar 4 jaar duren.

Voor die andere punten hoef je me niet te overtuigen hoor;) dat ben ik helemaal met je eens. Maar het is wel nuttig voor de rest;) Maar je ziet idd een lijst met onderzoeksmethoden. Maar je ziet meteen dat er een grote overlap is. Veel medische bio. Ik zie farmacologie staan en ik zie nuclear medicine, wat dus eigenlijk fysica is. Nogmaals artsen die onderzoek doen zijn nodig om deze vakgebieden te extrapoleren naar een klinische setting.

Ik denk dat de discussie ook niet gaat of geneeskunde wel dan wel niet een zware studie is. We zijn het er allemaal wel over eens (en dit wordt ook door de studiemonitor onderbouwt) dat geneeskunde een van de zwaardere studies is. Tevens is het allemaal niet persoonlijk bedoeld of om geneeskunde studenten als minderwaardig af te schilderen oid.
Overigens is het natuurlijk een kulargument (drogreden zelfs!) om rechten aan te halen als rechtvaardiging waarom geneeskunde wel een wetenschappelijke zou moeten zijn. Rechten is weer een hele ander onderwerp.

In essentie is het alleen eerder hbo dan wetenschappelijk en daarom spreekt het mij als studie niet aan. De geneeskunde onderzoeker-arts master daarintegen heft al mijn bezwaren op door het een fatsoenlijke wetenschappelijke opleiding te maken door er nog een dosis onderzoek in te doen.

[QUOTE]Joyceb schreef op 13-09-2006 @ 00:54 :

Overigens is het natuurlijk een kulargument (drogreden zelfs!) om rechten aan te halen als rechtvaardiging waarom geneeskunde wel een wetenschappelijke zou moeten zijn. Rechten is weer een hele ander onderwerp.
[/QUOTE

Rechten is een voorbeeld van een WO opleiding waar geen onderzoek aan te pas komt, zonder dat er een haan naar kraait. Een WO opleiding hoeft dus niet perse onderzoeks gericht te zijn om een WO te zijn. Er zijn veel meer WO opleidingen die echt niet onderzoeksgericht zijn. Bestuurskunde of bouwkunde.
Ik stoor me een beetje aan de redenering: GNK weinig onderzoeksgericht-->dus HBO. Waarbij naar mijn mening GNK zeker ook onderzoeksgericht is en een WO niet perse onderzoeksgericht hoeft te zijn.
WO betekent in mijn ogen het niveau en moeilijkheidsgraad van de opleiding.

Het onderwerp maakt niet uit, wel het academisch niveau.

De discussie wat wetenschappelijk onderwijs precies is gaat natuurlijk niet alleen over geneeskunde.
Mijn punt is alleen dat je het WO-zijn van geneeskunde niet kan verantwoorden met wijzen naar Rechten. Een fijne Tu quoque ('you too!' (oid) fallacy.

Ik snap je punt niet?

Ik wil ook wel een keertje mee :rolleyes:
Wil ook het liefst in rotterdam studeren omdat die site mij het fijnste gevoel gaf, en ik heb me aangemeld voor de meeloopdag op 23 oktober. Maar mag je gewoon zomaar een keer meelopen? Want het lijkt me echt heel stoer om het eens 'niet georganiseerd' te zien, kijken hoe het echt is enzo.

ik doe de meeloopdag van 23 okt ook :D.. dus het zal niet heel anders zijn dan gewoon met mij mee. Behalve dat er nu dus meer scholieren meegaan en dat we achteraf nog ff napraten...

Ok, vergeef me dat ik niet het hele topic door zoek te lezen.
"nieuwe methode" als in de zin van PGO systeem?
Ik heb dat nu ook op een HBO opleiding en ben er erg blij mee. Je wordt niet in het diepe gegooit, maar je krijgt wat meer praktijk. Beroepstaken zijn realistische problemen uit het bedrijfsleven en je werkt in casussen. Dit heeft als voordeel dat je aan een probleem begint en helemaal uit werkt. Gedurende het blok dat je er mee bezig bent kom je er steeds meer over te weten.