[Mutant]Vanwege splitsing is dit topic ontstaan. Omdat posts op tijd worden gesorteerd, staat de openingspost van Wammus wat verder in het topic. Om het iets duidelijker te maken, quote ik hier zijn post:[/Mutant]


De tabaksverslaving maakt een hoop uit...

wietverslaving is al zwaar klote, maar stelt geen zak voor in verhouding met. Althans, mijn mening.

Klopt, tabaksverslaving maak uit maar doet er in dit geval niet toe. Het gaat er nu om dat de TS graag stoned wil worden en het dus niet om het roken van de tabak gaat.

Daarnaast moet je ook niet vergeten dat tabak naast een lichamelijke ook een geestelijke verslaving is. De TS geeft aan nog nooit eerder gerookt te hebben en ik ga er enigszins vanuit dat hij ook niet de bedoeling heeft dit vaker te gaan doen. De kans dat hij verslaafd raakt aan het roken van tabak lijkt me dan ook erg klein.

Verder is het naar mijn mening erger verslaafd te zijn aan het roken van wiet dan aan het roken van tabak maar dat is een heel ander verhaal.

Zodra je tabak rookt, en het niet gruwelijk ranzig meer vindt ben je verslaaft. Punt.
Rook je een jointje op een dag, met tabak raak je net zo goed verslaafd als de gemiddelde gelegenheids roker. Lichamelijk danwel geestelijk.

Geef ze te eten, de blowers die niet roken maar snakken naar een joint terwijl het in feite de nicotine is die ze onrustig maakt. Maar dit terzijde

Ten eerste is het zeer jammerlijk dat je verslaafd verkeerd spelt.

Ten tweede vind ik het ietwat kortzichtig om te zeggen dat je per definitie verslaafd bent aan het roken van tabak omdat je het niet meer ranzig vindt om te roken. Er bestaat ook zoiets als een gelegenheidsroker die prima zonder sigaret kan maar het gewoon lekker vindt om af en toe te roken. Bijvoorbeeld tijdens het uitgaan met een biertje en een boel gezelligheid in de kroeg.

Dat je lichamelijk verslaafd raakt aan tabak als je dagelijks een x aantal joints rookt valt moeilijk te ontkennen. Geestelijk echter is een een heel ander verhaal. Dit alleen al omdat de meeste mensen er niet eens bij stil staan dat ze verslaafd aan het raken zijn aan tabak omdat ze de joint niet roken vanwege de tabak maar omdat ze er stoned van worden. Dat er dan tabak in zit doet verder niet echt terzake.

Dit laatste zal voor een deel waar zijn. Er valt echter ook niet te ontkennen dat je na een tijd lang op een dagelijkse basis wiet (al dan niet in combinatie met tabak) gerookt hebt je weldegelijk onrustig wordt als je er van de een op de andere dag mee stopt. De nicotine zal ongetwijfeld een bijdrage leveren maar zal voor veel mensen niet de hoofdoorzaak zijn.

@ Lenny K:

Dat hangt van je persoonlijke smaak af. Het is de combinatie van wiet en tabak die je stoned maakt. Als je wiet puur rookt dan wordt je high wat een heel ander gevoel geeft (zegmaar heel zweverig in je hoofd). Wat beter is hangt af van wat je zelf het lekkerst vindt.

nieuw lijntje leggen over dit? :)

Verslaafd aan tabak door het roken van wiet
 

Naar aanleiding van de opkomende (offtopic) discussie in dit topic. Ik zal Mutant een pm sturen met de vraag of ze de reacties uit dat topic hierin wil zetten. Dit ivm de overzichtelijkheid zodat iedereen weet waar het over gaat.

Mijn stelling is. Mensen die wiet roken in combinatie met tabak hoeven niet per definitie aan tabak verslaafd te raken. Ook een gelegenheidsroker (iemand die bijvoorbeeld alleen rookt tijdens het uitgaan) is in mijn ogen niet meteen verslaafd.

Wat vinden jullie?

Gelukt, probleem is dat ie posts op tijd sorteert. Ik ga de beginpost dus maar aanpassen met jouw text Wammus.

Ligt aan hoeveel je blowt denk ik. Ik heb vrienden die dagelijks blowen, maar wanneer ze stoppen ze echt moeten gaan roken.

Ik ken wel mensen die regelmatig blowen maar niet verder gaan met roken als ze een tijdje stoppen...

Mensen hebben vaak een verschil van verslavingsgevoeligheid. Oh en karakter, dat wil ook helpen.

Myuki, wat heb jij voor enge avatar? :eek:

Dit gebeurt idd op een gegeven moment. Ik merkte ook gewoon toen het bij mij gebeurde, ik had zin in een joint terwijl ik eigenlijk geen zin had om wazig te zijn en dat nam na een tijdje vervelende vormen aan.

Nu draai ik met ultra light sigaretten :)

En dat wil metteen zeggen dat je verslaafd bent? Ik vind van niet.

Stel je vindt het lekker een x aantal sigaretten op een avondje uit te roken. (bijvoorbeeld zaterdagavond in de kroeg met biertje gezelligheid enz) en de rest van de week niet. Dan kan ik me voorstellen dat je uit kijkt naar die ene avond dat je kan roken. Als dat dan om wat voor reden dan ook ineens niet kan dan is dat vervelend. Dat wil echter niet zeggen dat je verslaafd bent omdat je wel de discipline kan opbrengen om de rest van de week niet te roken.

Vergelijk het maar eens met hetzelfde avondje naar de kroeg om gezellig met je vrienden een biertje te drinken. Dan sta je aan de bar en ineens wordt je verteldt dat je geen biertje kan drinken (het feit dat je wel of geen bier drinkt doet er in dit geval niet toe dan vervang je bier maar voor een willekeurige andere drank die je normaal drinkt). Dan zou je ook pissig worden. Dit wil echter niet zeggen dat je meteen verslaafd bent aan bier drinken. Voor roken geldt in principe precies hetzelfde.

Lees mijn vorige post nog een keer en kom aub met een iets beter onderbouwde reactie. Hier kan ik niet zoveel mee.

Offtopic: Zou je aub niet in de quote willen reageren of de verschillende quotes van een reactie allemaal apart willen quoten want dit maakt het erg lastig om er op te reageren

Ik vind niet dat een gelegenheidsroker verslaafd is. Ik weet uit ervaring dat ze het pakje weg kunnen leggen en kijken er dan niet meer naar om.

ik ben 3 jaar gelegenheidsroker geweest (ik rookte alleen als ik op vakantie was zonder mijn ouders en op feestjes)
en sinds een half jaar rook ik redelijk regelmatig. (1 pak shag per week) maar zelfs nu merk ik dat ik als ik op het punt sta een sigaret op te steken ik hem ook weer neer kan leggen als ik vind dat ik op dat moment te veel rook. ik rook meer als tijdverdrijf dan om een lichamelijke behoefte te stillen.
helaas kunnen de anti-rook fundamentalisten dat niet begrijpen en roepen dat ik in denial ben :mad:

anyway, ik kan je zeggen dat het met een paar sigaretten per dag moeilijk is om een verslaving te ontwikkelen, laat staan aan dat beetje tabak dat je in een stick doet.

Uit onderzoeksresultaten blijkt dat het wel degelijk goed mogelijk is om een verslaving te ontwikkelen bij 1 sigaret per dag. In hoeverre je dan verslaafd ben durf ik niet te zeggen.

Ik ben 1 van die gelegenheidsrokers. Als ik zin heb om te roken en de mogelijkheid bestaat er toe, dan rook ik best veel. Maar daarentegen rook ik niet als ik niet kan, mis ik het niet en ga ik er ook niet over zeuren. Ik heb zeker geen kutavond.
Ik doe met een pakje een paar weken meestal (al rookt mijn vriend tegenwoordig van mij mee, dus dat mindert aanzienlijk). Een pakje shag kan zelfs maanden meegaan. En ik heb eigenlijk bijna nooit de dráng om een sigaret op te steken.

Persoonlijk vind ik dat niet als een verslaving klinken.

Dus als ik spruitjes niet meer vies vind ben ik verslaafd aan spruitjes?

ja

Ten eerste zal ik er maar niet over beginnen dat je manier van spellen betreffende het woord verteld best verrot is ;)

Ik denk dat verslavingen redelijk simpel in elkaar steken ja. Het gaat niet om de concrete afkickverschijnselen van trillen en beven maar of je in meer of mindere mate nog zonder een bepaald stofje kunt.

Als je al tijden bent gestopt met roken, zelfs de drang niet meer voelt kan het zijn dat je nog steeds verslaafd bent. Op je sterfbed de pijp uitgaan zonder sigaret in je bek zou enigsinds bewijs kunnen zijn dat je toch sterker bent dan nicotine.

Ik beschouw mezelf als alcoholverslaafd, letwel niet als alcoholist. Kan me vermaken zonder, heb het niet nodig om goed te voelen en er gaan tijden voorbij dat ik er van walg. Maar het idee -nooit meer- een glas alcohol te kunnen nuttigen staat me dusdanig tegen dat ik gerust van verslaving kan spreken.

Verslavingen zijn veel te nasty om ze te degraderen tot bibber-en-beef akkefietjes.

aan spruitine ja :rolleyes:

Daar gaat het ook niet om, want het zijn gelegenheidsrokers. Maar doe het gewoon niet, voel geen enkele drang om in bepaalde situaties toch een peuk te roken en houdt dat de rest van je leven vol; dan ben je misschien niet verslaafd.

Waar ligt overigens de scheidingslijn tussen verslaving en gewoonte?

Een gewoonte die je niet kunt afleren, is dat een verslaving?

Ik denk dat je makkelijk aan tabak verslaafd raakt als je veel veel wiet rookt in combinatie met tabak, ikzelf rook niet maar blow wel maar steek nu ook vaak een sigaretje op een enkele vrienden van me roken nu wel door het blowen dusja

Je hebt het dan lichamelijke verslaving neem ik aan? Als ik geestelijk geen nood heb aan die sigaret, kun je moeilijk beweren dat ik er toch verslaafd aan ben. En ik hoor mijn lichaam ook niet vragen om nicotine, en dan heb ik het niet over de trillende handen of whatever, maar gewoon, het is er niet. Ik ben niet zuinig op mijn lichaam, denk niet over later, als ik werkelijk de nood zou hebben aan die sigaret, dan zou ik ze wel opsteken, denk je niet? En ja, ik heb sigaretten én shag in huis, ik kan roken wanneer ik wil.

En pfoe, mijn lichaam zal best wel reageren op die nicotine, maar ik vind dat toch geen verslaving.

En chocolade dan? Vervang alcohol door chocolade in bovenstaand verhaal.

En ja, het zou me bijzonder tegenstaan nooit meer chocolade te proeven.

Zo zijn er zat zaken wat je niet meer zou willen missen, waar je compleet niet aan verslaafd hoeft te zijn.

Ik heb het niet over lichamelijk of geestelijk in 't bijzonder. Bijvoeglijke naamwoorden doen nu even niet ter zake.

De gedachte te kunnen doen en laten wat en wanneer jij wil is een van de eerste kenmerken van een verslaving ;)

Moet altijd heel hard lachen om mensen die roken, in welke mate dan ook maar knalhard blijven ontkennen dat het geen verslaving is. Wat dan, een hobby?

Ik ben het eens met de stelling: je raakt eerder aan de sigaretten als je daarvoor hebt geblowd.

Je hebt in sommige gebieden in Nederland bomen groeien. Diverse soorten. De een produceert een vrucht genaamd appel, de ander de vrucht peer. Dit zijn niet dezelfde vruchten :rolleyes:

Alcohol is gewoon een drugs, laten we daar voor het gemak van uit gaan. Wordt het een stuk simpeler. Check even de opiumwet en dan ergens onder 't kopje Harddrugs.

Mocht je dan toch het een en ander dwangmatig naast elkaar willen zetten, ter lering en informatie:

een hobby?



hehe, trouwens; "Bijvoeglijke naamwoorden doen nu even niet ter zake." gaat door voor de quote van de week.

Welk punt probeer je nu eigenlijk te maken? Dat de defenitie van het begrip 'verslaving' wellicht niet al te concreet & vastomlijnd is en wellicht een tikkeltje ter interpretatie openstaat?

Had dat dan meteen gezegd. :confused:

Denk dat verslavingen onderschat worden.

Er zit niet echt een overtuiging danwel religie achter. Puur verveling. Of gebrek aan drugs. Maar dat laat ik in het midden.

Ik denk dat ieder voor zich een lijn trekt voor wat hijzij beschouwd als afhankelijkheid in contrast tot wat men ervoor wil/kan/moet doen en/of laten, en het produkt verslaving noemt.

Flinterdun subjectiefje, dus maar gelukkig zijn de meeste mensen het doorgaans wel eens over wat men een verslaafde (derde) vindt.
Je eigen verslaving in kaart brengen doet een beroep of bovenstaande overdenking en is daarom én lastiger én minder helder, waarschijnlijk zelfs vaak hypocriet.

Een genot. Net zoals een lekker etentje kan zijn. Net zoals voor sommigen een glas wijn dat is. Of een praline (overigens weet ik best dat je aan chocolade verslaafd kan zijn, ken ik genoeg dwangmatige handelingen en weet ik ook dat eten een vluchtweg kan zijn. Daarnaast had ik ook biefstuk kunnen zeggen, want waarschijnlijk vind ik vlees nog lekkerder en belangrijker dan chocolade.), een sigaar of pijp.

Ik moet altijd heel hard lachen om mensen die mij een verslaving proberen aan te praten op gebied van nicotine. Soms steek ik een sigaret op en smaakt ze niet, dus doe ik ze uit. En ik ken mijn gedrag, mijn vluchtwegen en mijn verslavingen en hoe ik ermee omga en geloof me vrij dat roken daar geen van is. Maar ik weet nu ook al dat je me niet vrij gelooft en vast zit in je overtuiging dat ik verslaafd ben :) Nou fijn, dan ga ik dood met een nicotineverslaving, het verandert mijn gedrag absoluut niet.


En verslavingen zullen onderschat worden, maar ik denk dat je het toch ergens anders moet zoeken dan bij zij die niet dwangmatig kunnen genieten van een sigaret, sigaar of pijp.


Edit:
Ik zeg trouwens niet dat nicotine niet verslavend is, evenmin zeg ik dat niemand eraan verslaafd is. Ik heb het over mijn situatie.

Dat is dus ook het linke met tabak. Het genot komt puur voort uit de nicotinekick die je ervan krijgt. Het licht verdovende gevoel wat als rustgevend wordt ervaren. Maar genieten van een verslaving is ook zeer zeker mogelijk. Een shotje bruin is een groot genot.

Verder wil 'k je echt geen verslaving aanpraten hoor. Denk alleen dat tabaksafhankelijkheid anders in elkaar steekt.

mensen die alleen aan wiet verslaafd zijn, zijn in feite verslaafd aan de nicotine, maar associëren dat met wiet. en daar heb je de wietverslaving denk ik.
je kunt namelijk niet zodanig aan wiet verslaafd raken dat je na onthouding ontwenningsverschijnselen (zoals bij nicotine wel).

ik van de een op de andere dag gestopt met blowen, terwijl ik toch minstens 2 joints per dag rookte. je raakt meer verslaafd aan het ritueel van het draaien/oproken etc.. dan aan het effect zelf.

en toen ik ander tijdverdrijf vond dan dat eeuwige trieste rondhangen bij parkjes en bankjes etc merkte ik vanzelf wat een waardeloze tijd ik gehad had 1,5 jaar lang :)

Hm, sinds ik en mijn sociale omgeving op me/ons- zelf zit(ten) komt het stukken minder voor dat we bij parkjes rond bankjes hangen, maar ik moet eerlijk waar zeggen dat het een hele mooie tijd was en bankjes en parkjes bij de sfeer van die tijd hoorden en die eraan gaven.

Dit klopt zeer zeker.


Nou nou, zo kut kan het toch niet geweest zijn? Ik heb me in mijn bankjes-hang-tijd altijd prima vermaakt. Later zal je er vast nog wel eens met weemoed aan terugdenken als je aan het wegrotten bent op je werk.

ik vermaakte me wel.. maar achteraf gezien heb ik het idee dat sociaal en mentaal gezien mn klok echt op pauze heeft gestaan die tijd.

Ik heb anders wel eens inspirerender momenten dan "wow wat is die blow strak gedraaid" en "nou voel ik hem echt zitten, gek" - gevolgd door een lachsalvo van een kwartier omdat er drie rode auto's naast elkaar staan.

:D

Ongetwijfeld, maar dat neemt niet weg dat de ervaring op zich niet mooi geweest is. Er zijn genoeg mensen die zich nooit met wiet of iets dergelijks bezig gehouden hebben en die missen toch dat stukje levenservaring. Anderhalf jaar is misschien wel een erg lange tijd daarvoor idd, maar het gaat om het principe.