Mannen geestelijk misbruikt door hun vriendin
 

Ik vraag me af of dat echt zo wijdverbreid is als dat ik het hoor. Ik ken meerdere jongens/mannen die in een relatie hebben gezeten waarbij hun vriendin hen aan het lijntje hield en alles bepaalde. Veel vrouwen die stikjaloers zijn en daarom hun vriend van alles gebieden en verbieden. Of die ondertussen vreemdgaan.

Wat zijn jullie ervaringen hiermee? En hoe ga je om met/help je iemand die zoiets meegemaakt heeft?

Maar om het dan meteen geestelijk misbruik te noemen vind ik ver gaan.
bij geestelijk misbruik boor je de persoon in de grond, breek je het zelfvertrouwen, manipuleer je enz.
In de meeste gevallen heb ik het idee dat ze gewoon hun roze bril af moeten zetten en meer ruggegraat moeten krijgen.

ja, die mannen mogen hun ballen wel eens gaan gebruiken :nono:

En vrouwen die geestelijk mishandeld worden moeten zich ook niet zo aanstellen :nono:

als je als kerel zo in een relatie staat, klopt er al iets niet...... natuurlijk doe je veel voor je vriendin, maar het is niet zo dat ik mijn hele leven door haar laat regisseren.

no way. :nono:

Moest ik hem iets verbieden, dan maakt ie het uit ;)

Wat grappig dat vrouwen hierop reageren met dingen als "mannen moeten dan maar eens ballen krijgen". Denk niet dat ze net zo zouden reageren als het over vrouwen zou gaan in de openingspost.

Geestelijk misbruik vindt veel meer plaats in relaties dan je zou denken en dat kan dan net zo goed een vrouw zijn als een man. In beide gevallen is het net zo erg en is het niet op te lossen met een "mannen moeten maar wat meer ballen krijgen". Dit is natuurlijk totaal niet hetzelfde als iemand stelselmatig kleineren, vernederen en kapot maken. Dit komt gewoon voort uit extreme onzekerheid/jaloers zijn.

Persoonlijk ken ik eigenlijk alleen maar de kant van de extreem jaloerse vriendin die om het half uur checkt waar der vriend is. Ik zou ook niet zo graag vrienden willen zijn met mannen die hun vriendin op die manier behandelen, dus de kans dat ik de andere kant mee maak is niet zo groot :)

Als ik goed kan volgen gaat het ook om hetgeen je best treffend omschrijft: manipulatie + afbreken van zelfvertrouwen + ongezonde dominantie.

Er zijn vrouwen die te pas en te onpas hun vriend hopeloos kelderen. Als vrouw heb je dan vaak een serieus probleem, want ik denk niet dat ze dat voor hun plezier doen. Eerder tegen beter weten in, als enge uiting van asociaal gedrag. Kan best zijn dat zich dat enkel maar uit in de vorm van ziekelijke jaloezie en vreemdgaan. Kan volgens mij ook verder gaan.

Heb het wel eens gezien/gehoord van een koppel, maar ik denk dat de meeste details dan toch binnen vier muren blijven.

Hoe zien jullie dat dan "dat die man zijn ballen moet gaan gebruiken?" Als man kan je je wel fysiek of mentaal daarboven proberen te hijsen, maar ik denk niet dat daar een oplossing zit. Ik zou zelfs helemaal geen andere oplossing zien dan zo hard mogelijk van zo'n "kreng" wegrennen, ook al zie je ze nog zo graag.

De dingen die TS beschrijft, vind ik toch niet echt onder geestelijk mibruik vallen. Dat gaat wel wat verder dan wat jaloezie en de wet voorschrijven. Al kan jaloezie wel een hele hoop kapot maken in een relatie, en de situatie die TS beschrijft, komt dan ook best wel veel voor volgens mij. Er zij best veel 'moeilijke' vrouwen om een relatie mee te hebben.

En het kan ook nog veel verder gaan dan wat er in de openingspost staat. En ja, daarmee kun je wel veel kapot maken bij iemand. Maar het opzettelijk misbruiken van de persoon waarmee je een relatie hebt, zie je toch zelden. Vaak kan betreffende persoon niet op een andere manier met de eigen gevoelens en onzekerheden omgaan, en wordt dat maar keihard losgelaten op de partner.

Ik denk dat manipulatie, onzekerheid en het dreigen met zichzelf wat aan te doen, nog het meest kapot maken bij de ander.

Dat hoor ik nog wel af en toe, hoor. En ja, aan de ene kant moet de jongen in kwestie inderdaad ruggegraat kweken en hun roze bril afzetten (dat vind ik overigens ook van meiden die in een dergelijke situatie verzeild raken). Aan de andere kant rol je soms zomaar ergens in en kom je er door omstandigheden (moeilijkheden van een van beiden waardoor je bijvoorbeeld moet samenwonen, zwangerschap, problemen met andere mensen, studies, werk of geld, etc) heel moeilijk weer uit. Daarnaast is het moeilijk om iemand aan de kant te zetten die jou misschien inderdaad verkeerd behandeld, maar die (misschien juist daarom) overduidelijk hulp nodig heeft.

Dustja. Ik zie het mezelf nog echt niet overkomen, daarvoor ben ik veel te veel gericht op mijzelf en wat goed is voor mij, maar als iemand van nature zichzelf gemakkelijk wegcijfert en anderen helpen erg hoog in het vaandel heeft staan, dan zie ik zoiets nog wel eens gebeuren.

Volgens mij heb je dat als partner helemaal niet in de hand. Als je zelf sterk in je schoenen staat, zal het misschien wel veel langer duren voordat je breekt, maar het gaat nu net om situaties die doorgaan totdat je breekt (en nog veel verder). Het verschil met fysiek geweld is volgens mij maar erg klein. En wat doe je eraan als degene van wie je houdt je op een of ander moment serieus klappen geeft?

Hetzelfde met mentaal geweld. Ik denk niet dat je dat gemakkelijk tegen kan houden. Vrouwen zijn er soms zo al goed in om je zwakke plekjes te kennen, en die in sommige gevallen ook te gebruiken, ondanks al je sterke kanten en dingen.

Het is niet makkelijk om tegen te houden nee. Maar op den duur moet je toch wel eens bij jezelf na gaan of dit wel is wat jij wil. En normaal reeël mens doet dat met alles, dus ook met zijn relatie. Als je dat niet kunt, krijg je het in ongeachte welke relatie dan ook altijd moeilijk. Zelfreflectie is gewoon noodzakelijk, ook in relaties.

Maar wat bedoelen jullie dan met ruggengraat kweken?
Dat is sowieso belangrijk. In een relatie en daarbuiten is het nooit goed als je over je heen laat lopen, maar "geestelijk misbruik" heeft denk ik weinig te maken met de man die in de relatie te makkelijk over zich heen laat lopen.
Als - en ik probeer een voorbeeld van geestelijk misbruik te bedenken - het meisje om één of andere reden openlijk met iemand begint te flirten met een derde persoon, en jou op dat moment zelfs helemaal niet meer ziet staat, dan kan dat erg hard aankomen. Je kan dan toch niet verwachten dat jij die man in de relatie daar maar tegen moet kunnen? Of als je van je vriendin te pas en te onpas een scheldtirade over je af krijgt, dan hoef je je als vriend toch niet in vraag gaan stellen: "Ben ik nu te zwak omdat dit keihard aankomt?" Volgens mij komen zo'n dingen keihard aan, kan je daar als "slachtoffer" serieus van afzien, terwijl er in een gewone, gezonde relatie helemaal niks aan de hand zou zijn. M.a.w. het feit dat deze dingen hard aankomen wil toch niet zeggen dat je een zwak persoon bent. Het lijkt me zelfs logisch dat die dingen niet zijn wat je wil.

Ach wat een seksistische opmerking is dit weer! Net alsof mannen geen gevoelens hebben oid.

Dat denk ik ook inderdaad.
En ontopic: 'geestelijk misbruik' lijkt me niet goed.

Die voorbeelden heb ik ook wel in mijn omgeving. Zij is misschien ooit verliefd op hem geweest, maar wil vooral seks en aandacht. Hij vindt haar helemaal geweldig en doet bwvs alles wat zij wil. Een soort aanbidden en aanbeden worden. Dat mensen zulke ongelijkwaardige relaties willen, moeten zij weten. Maar noem het geen geestelijke mishandeling, want dat is het niet. Niet in jouw openingspost iig.

Nee, gevoelens zijn voor wijven en mietjes.

Ontopic: Om een bepaalde verhouding te kweken in een relatie heb je altijd nog twee personen nodig. Als de ene zich heel dominant of hoe dan ook opstelt en die ander gaat daar in mee als was het de normaalste zaak van de wereld dan krijg je dus idd een bepaalde machtsverhouding. Zegt die ander echter iets in de trant van: 'Haha jij hebt echt humor hè.' dan staat die eerste persoon machteloos.

Een klein voorbeeldje. Een vriend van mij vindt het de normaalste zaak van de wereld dat zijn vriendin zijn smsjes leest. Toevallig heeft hij een vriendin die erg geïnteresseerd is in zijn smsjes. Zijn redenatie is dus eigenlijk: Ik vind het heel normaal dat ze mijn smsjes leest, ze wil dit ook, dus heb ik geen andere keuze dan haar mijn smsjes laten lezen. Als ik hem dus een schunnig smsje stuur over een meisje in een rokje ofzo met geweldige benen wat ik op straat tegenkom dan is het voor hem zaak dit zo snel mogelijk te wissen en hier heel spastisch over te doen, wat het voor mij alleen maar leuker maakt natuurlijk. Ikzelf daarentegen zou, net als volgens mij andere 'normale' mensen, mijn vriendin niet mijn smsjes laten lezen omdat dat ongezonde vormen begint aan te nemen en ik domweg de reden er van niet inzie, en zou dat dus niet toestaan. Mijn vriendin kan dan hoog of laag springen, it is not going to happen. De ervaring leert dat als je duidelijk maakt wat je grenzen zijn en hier gewoon zeker over bent het heel snel af is met het manipuleer gedrag. Kortom: Je hebt het zelf in de hand en bent dus idd een mietje als je met je laat sollen.

Ik denk het niet, ik denk dat dat aan je omgeving ligt. Ik ken in mijn omgeving namelijk niemand die daar last van heeft.

En wat heeft dit verhaal met eender welke vorm van manipulatie of geweld te maken?

Volgens mij niks, hij laat alleen maar op zijn kop kakken. Als het zo zou zijn dat de meid in kwestie elke keer volledig histerisch wordt als hij een sms'je ontvangt en hij laat het niet direct lezen en dat zij hem gaat vertellen dat hij "dingen voor haar verzwijgt en een leugenaar is en een vuile bedrieger" zodanig dat hij dat nog gaat geloven ook, dan is het een ander verhaal natuurlijk. Woops, wat een zin :o

Ik vind het wel leuk om de smsjes van mn vriend te lezen, en dit doe ik regelmatig. Misbruik ik hem nu geestelijk? :o

En hij is daar ok mee?

Ik heb het ook niet over tegenhouden als het gebeurt, maar over uberhaupt niet een relatie krijgen met zo iemand of, als hij wel zo blijkt te zijn, om er mee op te houden voor er sprake is van breken. Ik ben er het type niet voor om in zo'n situatie te blijven zitten, daarvoor ben ik te veel gesteld op mijn eigen tevredenheid en te weinig gericht op anderen.

Nee, en die ruggengraat heb je dus nodig om haar op dat moment duidelijk te maken dat dit dus echt níet is wat je wilt, en als zij daar (na enige tijd) niets mee blijkt te doen, haar keihard te dumpen. Het heeft er niets mee te maken dat je zwak zou zijn als je je gekwetst voelt, en je bent ook niet zwak als je er moeite mee hebt om met zo'n relatie op te houden - je houdt immers wel van haar. Maar op een gegeven moment móet je voor jezelf kiezen, en het scheelt dan als je sterk in je schoenen staat of sterk in je schoenen leert staan.

Het is een goed illustratie van het gegeven dat er voor een ongelijke verhouding twee mensen nodig zijn en dat je geestelijke mishandeling zelf kunt voorkomen door zelf grenzen te stellen. Zelf vind ik smsjes die je zo'n beetje verplicht moet laten lezen al behoorlijk ver gaan, voor mij zou zoiets sowieso al een principequestie zijn.

Ik heb een maat die een vriendin heeft die hem dingen verbiedt enzo. Heb mijn mening daarover gegeven en verder zoekt hij het maar uit.

Offtopic: Deze topic doet me denken aan een aflevering van Dr. Phil. Daar was een man die zijn vrouw niet durfde te verlaten, die al 13 keer was vreemdgegaan met de smoes dat ze verslaafd was aan seks. En dat terwijl ze samen twee kinderen hebben.

Ik denk dat je niet echt veel eraan kunt doen, behalve proberen bij het slachtoffer in zijn hersenen te krijgen dat hij/zij misbruikt wordt. Maar het blijft toch een kwestie waarbij het slachtoffer zelf tot het inzicht moet komen dat deze mishandeld/misbruikt wordt. Als dat niet gebeurd is het een hopeloze situatie. Als het slachtoffer zich hier wel van bewust is, is het ook aan deze om zelf stappen hiertegen te ondernemen, eventueel met hulp van anderen, maar die persoon moet wel stappen wíllen ondernemen.

Verder weet ik niet of er bepaalde instanties zijn die in dit soort gevallen kunnen ingrijpen, maar dat lijkt me wel. Dan is het nog wel de vraag of die ook reageren bij alarmering van een buitenstaander, wat me dan weer onwaarschijnlijk lijkt.

Hoe dan ook, het belangrijkste is om het slachoffer duidelijk te maken dat deze misbruikt wordt en deze ervan te overtuigen hier iets tegen te doen.

Beetje offtopic, maar even een verklaring voor mijn post Een man die te horen krijgt dat hij ook geen flikker goed kan doen als hij het kopje verkeerd in de kast heeft gezet, die helemaal verrot gescholden wordt als hij niet snel genoeg met de thee komt, die voor nietsnut wordt uitgemaakt, die niet zelf mag beslissen wanneer hij zijn vrienden ziet omdat hij dan zeker weten het servies om zijn oren gesmeten krijgt, die niet durft te zeggen dat hij ongelukkig is in zijn relatie omdat hij dan de hele maand op de bank moet slapen, die niet durft te zeggen wat hij wil omdat hij bang is dat ze ervandoor gaat met de kinderen enz enz enz... daarvan heb ik het idee dat het geestelijk misbruik is.

Een een relatie waarin dingen voor je bepaald worden is niet per definitie geestelijk misbruik.
Ik ken een meisje die de 'broek aan heeft' in haar relaties zoals ze dat zo mooi zeggen. Ze hoeft maar met haar vingers te knippen en ze vliegen voor haar, zij bepaald wat ze gaan doen en in ruzies krijgt ze gelijk. Maar stuk voor stuk zijn die kerels ook figuren die over zich heen laten lopen, overal ja en amen op zeggen en als een hondje achter haar aan lopen. Zelfs als ze er meerdere tegelijk aan het lijntje heeft weten ze het van elkaar en dan nog lopen ze niet weg.
Ze weet gewoon heel goed hoe ze die kerels bespelen moet en zij trappen er gewoon in.

Ach, wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen:
Het is nogal moeilijk om te bepalen wanneer iets geestelijk misbruik is en ik vind het riskant om daar 'in het wilde weg' (om het dan maar zo te zeggen) mee in het rond te gooien. Mensen worden zo snel beschuldigd van misbruik met het risico dat het echte misbruik niet meer herkend wordt.

En nu maar hopen dat iemand snapt wat ik bedoel ;)

Is dit trouwens niet iets voor Psychologie?

Ja, het is heel duidelijk zo. Eigenlijk wat ik ook wilde zeggen, alleen gaf ik geen voorbeelden :o

Maarja, het is voor veel mensen ook moeilijk om een duidelijke definitie te geven aan het verschijnsel psychologisch misbruik. Ik denk dat veel mensen die term ten onrechte gebruiken, soms alleen al om een disbalans in een relatie aan te duiden. Maar echt structureel psychologisch misbruik is veel meer dan dat.

Het beeld dat TS is de openingspost schetste, zou ik eerder ongelijkwaardigheid binnen een relatie willen noemen, wat een verschijnsel en/of gevolg van psychologisch misbruik kan zijn, maar wat daar zeker niet gelijk aan staat.

Je hoort het inderdaad heel erg vaak. Ik denk persoonlijk dat het een kwestie van hoe snel laat ik iemand dichtbij komen, vertrouw ik iemand. En goed je grenzen aangeven als je het niet zo heel prettig vind.

Laat ze maar wat meer ruggengraat kweken. Ik houd niet van mannen/jongens die zo over zich heen laten lopen.

Ook ik ken meerdere verhalen van mensen die zich enige tijd geleden nog in die situatie bevonden, of dit zelfs nog steeds doen. Dan heb ik het inderdaad over extreem jaloerse meisjes die precies willen weten waar hun vriendje op dat moment uithangt, dingen toe eigene, hem verbieden met andere meisjes om te gaan- of hem zelfs beperken in de omgang met gewone vrienden. Gevoelens, emoties of bepaalde situaties afdwingen doormiddel van chantage en manipulatie, om bijvoorbeeld te voorkomen dat zij hem kwijtraakt of dat hij zich tegen haar keert en niet langer naar haar luistert. Ze plegen anders zelfmoord, schuiven herhaaldelijk dreigementen naar voren, claimen, controleren, trappen ego's finaal naar beneden. En belazeren bij voorkeur uiteindelijk zelf de boel.

Vriend van mij strijkt momenteel weer's met de eer het meest recente slachtoffer te zijn, hatelijk en bovenal onbegrijpelijk. Mede omdat ik verre van claimerig of bezitterig of jaloers ben, en zelfs met de grootste moeite moeilijk kan begrijpen dat er mensen zijn die zich zo kunnen gedragen ten opzichte van hun vriend(in). Ik hoef het in mijn nabije omgeving dan ook niet op te merken, want commentaar kan ik op zo'n moment maar met moeite voor me houden, wel probeer ik veelal het 'heldere licht' te zijn zodat de ogen eens worden geopend. Verder is het niet mijn pakkie'an. :)

Mannen zijn gewoon tof, vrouwen zijn psychologische horrors.

Ik denk dat de voorbeelden die je noemt ook inderdaad psychologische spelletjes zijn, maar geen geestelijk misbruik.

Ik kan me voorstellen dat het je frustreerd als je zelf het idee hebt dat het niet gelijk verdeeld is.
Aan de andere kant denk ik wel dat het goed is om je dan af te vragen wáárom je dergelijke dingen zegt. Zeg je dat je haar mist omdat je haar daadwerkelijk mist, of omdat je wilt horen dat ze jou ook mist? Zeg je ik hou van je omdat je dat terug wilt horen of omdat je gewoon echt van haar houdt? Want ik denk dat dan de motivatie niet klopt en de boodschap ook niet overkomt zoals je zou willen.

- Ik
- Ja, of een uurtje later
- Ik en ik
- Ik
- IK

:). Dus heus niet alle meisjes zijn zo! Ik begrijp jouw gevoel juist heel goed, dat gevoel had ik ook bij mijn relatie. Die is nu overigens afgelopen, dus het is een ex-vriend. Maar ik kreeg zo weinig bevestiging dat ik er onzeker van werd. Uiteindelijk bleek in ons geval het zo te zijn dat hij niet meer genoeg voor me voelde.

Ik ken eigenlijk geen een man/jongen die geestelijk misbruikt is door zijn vriendin, dus ik weet het niet. Ik ken wel meisjes/vrouwen die geestelijk misbruikt zijn door hun vriend.

Ik snap wel deels wat je bedoelt, maar waarom zou je terugsms-en als je je vriend(in) op dat moment niet mist? Als zij ergens druk mee bezig is, ze is met haar hoofd ergens anders of weet ik veel, dan kan dat toch voorkomen?
Ik hou heel veel van mijn vriend, maar ik zeg niet automatisch "ik ook van jou" terug als hij het tegen mij zegt. Op dat moment ben ik even met mijn hoofd ergens anders en voel ik het gewoon niet zo intens. Vaak later op de middag of avond is het wel zo, en dan kan ik heel spontaan iets liefs roepen. Vond ie eerst niet leuk dat ik anders reageerde, nu vindt hij het dubbel zo leuk als ik meen wat ik zeg. Als je snapt wat ik bedoel.

Vrouwen worden meestal op een andere gewelddadigere manier mishandeld, en dat is over het algemeen strafbaar (en dus word er anders gereageerd)

Mannen ook wel hoor...