Stilte voor de storm.
 

Stilte voor de storm

Ik mis de tijd.
Dat afschuwelijke getik - geluid
dat mijn horloge uitspuwde,
me rillingen bezorgde en luid
de stilte voor de storm in de kamer luwde.

Want momenteel is het enkel de klok die verdergaat,
zo staren wij vol wrok en woedend naar elkaar
het lijkt wel de eeuwige kras op een plaat
waarbij reparatie toch niet langer baat.

De tijd waarin croissants
gegeten werden, op bed met twee geliefden.
Waarin de vrouw murmelde dat ze niemands
meisje was.

Hij ontkende dit tot op de laatste seconde
het tiktakte nog eenmaal, zij sloeg
toe.

De kruimels van die croissants op het laken waren zijn laatste zonde.

Dit is een goed gedicht, en de laatste zin is een ware afsluiter! Wel vermoed ik dat het "tik-geluid" moet zijn, en dat "verdergaat" van elkaar moet worden gescheiden, maar voor de rest zeker mooi om te lezen!

wat vind je er precies mooi aan?

Het geeft mij een gevoel dat het nog niet af is, maar het wel kan zijn... Nuja, ik ben niet goed in het uitleggen van wat het bij mij teweeg brengt, laten we het houden op: een aangenaam gevoel van radeloosheid dat mij overvalt...

Ik vind de eerste 2 zinnen een mooi begin en vind het gehele gedicht sowieso mooi verwoord, maar ik mis het ritme of kan het niet goed vinden. De overgang van strofe 2 naar 3 vind ik niet goed aansluitend.