Gewichtloosheid?
 

Tussen strofe 3 en 4 ontbreekt iets, maar ik weet even niet zo snel wat ik er aan moet doen, daarom zet ik heb maar hier neer, in de hoop dat ik goede reacties krijg waar ik iets aan heb!

Wankel treed ik binnen
daal aarzelend van de trap
een ontmoeting met het kwade

Zie mijn handen trillen
en de haat om mijn lichaam
zo onrustig dwalend mijn hoofd

Omgeven door spiegels
Sla ik mijn ogen neder
Durf niet meer te kijken naar mezelf

Koude vloer laat los
mijn voeten zweven omhoog
mijn lichaam achterna


Dit is trouwens hoe ik me op dit moment voel...

Hmz, ik mis iets... tis niet af voor mijn gevoel... eigenlijk het enige wat ik kan zeggen, een einde maakt of kraakt het gedicht bij mij eigenlijk :), en ik 'voel' geen einde...

sorry, lekker vaag

Nee hoor, helemaal niet. :) Ik snap het wel, want het is voor mij ook geen goed einde, maar ik zit even vast, zeg maar. Ik kom er niet verder mee en het was ook een gevoel dat ik écht kwijt moest, maar wat wel een mooi gedicht zou moeten worden...

Dit is pas vaag :D

Mwah, ik denk dat er wel een beter einde gemaakt kan worden, en ook de tussenstukjes klinken een beetje vaag, vooral de laatste zin van het 3e stukje. Maarjah, let maar niet op wat ik zeg, want mijn gedichten zijn flut! haha

prachtig.


Stofe1:
In je eerste regel scoor je meteen. Wankel past perfect in de zin, je bezit duidelijk de kracht om de juiste bn te kiezen, en dat is mooi om te lezen. Regel 2 bouwt goed verder op regel 1, en regel 3 is daar een beetje spijtig geplaatst... Onmoeting met het kwaade klinkt haast lachwekkend, maar waarom ook niet, een cliché mag ook wel eens?

Strofe2:
Tweede strofe meteen een ommekeer. Je begint veel directer, veel persoonlijker door het inbrengen van een soort aanspreking. Geslaagd. Regel 5 en 6 zijn op zich niets waard, maar in de strofe passen ze mooi in. Wat je opbouwde in regel 1 blijft als een huis staan, enkel in r6 mis ik een woord, kan dat?

Strofe3:
Beetje prozaïsch, maar het klinkt wel, en dat is wat in dit gedicht telt. Ik zou de laatste regel anders schikken...
"durf mezelf niet meer te bekijken" zou zowaar een woord korter zijn (dom woordje naar) en beter je ritme behouden?

Strofe4:
Climax, zonder meer. Het loslaten van de vloer is een zeer mooi beeld, dat je versterkt met "lichaam achterna", prachtig, echt, zeer zeer goeie strofe. (zo zie je maar dat wat je zelf niet goed vindt kan ervaren worden als iets prachtigs door iemand anders)


Hoe negatief dit ook mag klinken in sommige delen van mijn bespreking is dat NIET zo bedoeld, ik veind het een zeer goed gedicht, al heeft het natuurlijk zijn ruwe kantjes... Deze wegschaven? dat is aan jou... Misschien maakt het het gedicht niet eens beter...


groetjes,
Bert

[QUOTE]Anneee schreef:
Tussen strofe 3 en 4 ontbreekt iets, maar ik weet even niet zo snel wat ik er aan moet doen, daarom zet ik heb maar hier neer, in de hoop dat ik goede reacties krijg waar ik iets aan heb!

Wankel treed ik binnen
daal aarzelend van de trap
een ontmoeting met het kwade

Zie mijn handen trillen
en de haat om mijn lichaam
zo onrustig dwalend mijn hoofd

Omgeven door spiegels
Sla ik mijn ogen neder
Durf niet meer te kijken naar mezelf

Koude vloer laat los
mijn voeten zweven omhoog
mijn lichaam achterna


Anne, erg mooi omschreven zeg!:(, Ik vind het aangrijpend :(
Die combinatie van de 1e 2 zinnen van elke strofe met de 3e zin maakt em heel mooi...ik vind het einde (y)...

Liefsknuffssxx

Ps. 'T gaat niet zo lekker he de laatste tijd met je....:(...Wij elkaar snel weer es spreken!!:)