weg
 

.

Dat klopt. Agorafobie wordt ook wel straat- of pleinvrees genoemd. Het Griekse woord agora had in eerste instantie betrekking op de volksvergaderingen uit die tijd, maar later bedoelde men er een marktplein mee, dat omringd werd door openbare gebouwen, hallen en winkels. Uit dit begrip is dus het begrip agorafobie ontstaan.

Ik heb nogal last (gehad) van hyperventilatie, tis nog steeds niet helemaal over. De hele dag was ik er wel mee bezig, alles draaide daar zo'n beetje om. Daarom en ook door sommige symptomen voelde ik me min of meer een soort schim van mezelf.
Maar gelukkig gaat het al aanzienlijk beter.

Ja, cvs in combinatie met een winterdepressie (en samenvallend een ineengetuimeld sociaal leven) hebben me een halfjaar lang ontzettend raar doen voelen. Inderdaad dat ik mezelf niet meer was en zo.
Ik ben er vooral níet mee omgegaan. Kan je dus ook geen tips geven.

Voelen mensen zonder ziekte zich wel eens echt een volledige dag goed? :o

Ik heb oa fibromyalgie en cvs, ik voel me regelmatig raar of slecht, soms voel ik me mezelf niet meer, vooral als ik in een 'dieptepunt' zit qua klachten ed, maar op een gegeven moment 'went' het en voel ik me vaak weer redelijk mezelf, ook met verergerde klachten. Ik heb het nu al zo lang, het hoort bij mij.

Het schijnt van wel.

Valt tegen hoor. Maar ik heb verder niets dus ik mag niet klagen ;)

Ik heb huidklachten, die naast alle andere dingen waar ik mee zit, ook mijn humeur heel erg kunnen bepalen.

Vaak is het vooral 's morgens, als het weer heel erg is. Daarna trekt het bij of besluit ik in hoeverre ik het mijn dag laat bepalen. Soms kan ik me er beter bij neerleggen dan anders, maar het blijft heel vervelend.

Moet zeggen dat het niet door een ziekte van mij kwam maar door een ziekte van iemand anders. Een vriendin van me had last van waanbeelden en heeft me zo zwart gemaakt dat mijn hele sociale leven op school (waar ik haar van ken) was ingestort. Op school wisten de meesten niet dat ze psychologische problemen had en ik kon dat ook niet vertellen, omdat dat me nog zwarter zou maken en ik had dat ook afgesproken met de vertrouwenspersonen van de school. Uiteraard was ik mezelf niet meer. Was in m'n examenjaar. Gelukkig kon ik heel doelgericht werken, maar een huilbui zat er af en toe zeker wel in. Ook was de neiging tot spijbelen groot. Normaal is er geen haar op m'n hoofd die daar aan denkt. Ook moest ik m'n profielwerkstuk opnieuw maken, omdat ik oorspronkelijk met haar heb samengewerkt. Door goed contact met de vertrouwenspersonen op school en extreem doelgericht werken heb ik het examen toch gehaald. De onderliggende motivatie was dat ik m'n diploma zag als een enkeltje weg uit de hel en wie wil dat nou niet :D :p

Oorspronkelijk kon ik het goed met haar vinden, maar er is een hoop gebeurd en uiteindelijk is er een soort van bom ontploft :rolleyes:

Ik heb me tijden raar gevoeld. Ik wás ook niet mezelf, had last van een lichte psychose met soms wat dissociatie-achtige verschijnselen. Ook gewrichts- en vermoeidheidsklachten maken soms dat ik me nu nog wel eens raar voel. Gelukkig is dat niet zo vaak.

Weet je wat ook raar is: rond juni voelde ik me ook niet meer helemaal mezelf, het voelde allemaal niet zo werkelijk meer. ik was een beetje aan het derealiseren. Ik had het er met mijn therapeut over en ik was bang dat ik weer psychotisch zou worden. Later realiseerde ik me dat ik me gewoon nog nooit zo gelukkig had gevoeld!

ik voel me de laatste tijd heel moe. ik ben zelfs een paar dagen ziek van school geweest. als ik naar boven liep leek het alsof ik een coopertest (ja ik weet niet hoe je dat schrijft. dat ene van 12 minuten rennen) heb gerend.
volgens mij is dat vanaf dat ik mijn hart (weer) brak.

verder heb ik de meest rare gedachten, en de nog vreemdere gedachten over hoe ik die andere gedachten uit kan bannen en is het ruzie in mijn hoofd en is het thuis een elektriciteitcentrale, zoveel energie en stress is er