mist, missen, raak
 

gevoel komt als een stille mist
het neemt me in zich op
ik zie je achter dubbel glas
en dagen gaan voorbij

had je dat gevoeld ooit
dat hamers je te klein waren
en stenen te zacht,
alsof je slechts een veertje
tegen je lippen bracht?

bloemen in een schril contrast
steken tegen onkruid af
en mist en regen valt
terwijl je pluisjes kust

verwelken deden ze allemaal
tenzij je naast ze lag

Je schrijft heel beeldend en het klinkt allemaal mooi, maar ik heb moeite met de samenhang tussen de strofes.

De beelden in elke strofe zijn heel verschillend, en door het ritme/rijm heb ik na een strofe steeds het gevoel dat het wel af is, maar dan komt er nog een strofe.

Bijvoorbeeld "ik zie je achter dubbel glas". Ik kan me wel wat voorstellen bij "ik zie je achter glas" maar waarom is het dubbel glas?
Ik snap ook niet waarom je juist dit beeld hebt gebruikt, en in de tweede strofe over hamers begint, terwijl de rest van het gedicht meer beelden uit de natuur bevat.

Ik vind het ook raar dat je alleen in de tweede strofe rijmt. Ik had meteen in de eerste strofe al rijm verwacht, en toen dat er niet was had ik me ingesteld op een rijmloos gedicht en toen rijmde je in de tweede strofe weer wel.

Ik ga even in op de punten die je noemt.
Dubbel glas symboliseert een nog verder verwijderd zijn van iemand dan bij enkel glas, elkaar wel kunnen zien, maar niet kunnen aanraken/spreken.
In de tweede strofe begin ik over hamers, omdat je met een hamer een ruit zou kunnen inslaan. Dit zou ook met stenen kunnen.
Iets achter een raam en voor een raam houdt meestal de tegenstelling tussen buiten en binnen in, je kijkt naar buiten en ziet de natuur, of je kijkt naar binnen en ziet een kamer.
Ik hoop dat het nu iets duidelijker is.

duss...

Ik vind het beeld van dubbel glas wel typisch, en mooi. Maar ik vind ook dat Sketch gelijk heeft. Je gebruikt veel vergelijkingen die op hun eigen maknier mooi zijn maar de samenhang is er niet echt. Daarom is het wel heel moeilijk om er iets van te snappen. Het einde vind ik wel écht iets hebben. Ik las eerst: 'tenzij ze naast je lag'.

Ook mooi :).

gevoel komt als een stille mist
het neemt me in zich op
ik zie je achter dubbel glas
en dagen gaan voorbij

Het idee achter de eerste twee regels is mooi, maar samen met de derde regel lijkt deze strofe een rijmpje te worden. Door de opbouw van die eerste drie regels, verwacht je rijm in de vierde regel. Is rijm bijna van levensbelang. Voorstel: 'dus ik eet maar een pond drop'.

had je dat gevoeld ooit
dat hamers je te klein waren
en stenen te zacht,
alsof je slechts een veertje
tegen je lippen bracht?

Wat je met deze strofe wil zeggen is mij onbekend. Verder lijkt het of deze vier regels bezig zijn met een hordeloop. Ze zijn ritmisch niet in orde, niet in balans.

bloemen in een schril contrast
steken tegen onkruid af
en mist en regen valt
terwijl je pluisjes kust

Aardig beeld in je eerste twee regels. De derde regel loopt niet. De vierde is een teleurstelling: 'kust' is niet mooi na 'valt', 'af' en 'contrast'.

verwelken deden ze allemaal
tenzij je naast ze lag

De eerste regel lijkt een lettergreep te lang om de laatste regel een eindspurt te laten maken.


Goed, genoeg gezeik nu. Het is tof dát je dicht. Ga daarmee door en probeer in een volgend gedicht nog eens wat meer op vorm te letten. Lees de regels bijvoorbeeld eens hardop voor. Dat werkt misschien wel. Succes.

dubbel glas doet me eerder denken aan buiten staan en naar binnen kijken. isolatie ed

De eerste regel wringt bij mij een beetje. Ik had denk ik liever 'zoals' gelezen i.p.v. 'als', of 'gevoel komt op als(...)', maar in het laatste geval heb je dan wel twee keer 'op' dus zou je de tweede regel ook aan moeten passen. Dat beeld van dubbel glas is wel leuk, maar je haalt er zo weinig uit, je geeft er geen betekenis aan. En dat gevoel heb ik ook als ik verder lees, je koppelt te weinig betekenis aan de zaken die je aansnijdt. De derde strofe loopt een beetje raar, daar zou ik zoiets van maken:

bloemen steken in een schril
contrast tegen onkruid af
en mist en regen valt
terwijl je pluisjes kust

De onregelmatige rijm vind ik niet heel erg, en ik vind de klankencombinatie van de derde strofe en de eindregels wel leuk gedaan. Maar al met al zegt het gedicht me dus te weinig, geeft me een gevoel van 'het is wel mooi enzo maar wat moet ik nu eigenlijk lezen, mis ik iets, hoort er iets bij?'