Afspraak
 

Het gras
dat ruikt naar groen en nieuwigheid.
Het ruikt
naar de kleur van je ogen,
en hoe het naast mijn gezicht zich bij ons vlijt
de stilte ontluikt. Je glimlacht wellicht

"Vanavond heb ik een afspraak
maar eerst moet ik nog een sterrenhemel vinden
en een weide vol gras, god ja, och en
een liefje dat ik dan uiterst vermaak
met verder gezoetzemel."

Voorlopig zweven de wolken
hoog in de lucht en stelen ze mijn denken
ik kan nu niet anders meer dan doen,
ja, ik wil de rol vertolken
van het meisje in het verhaal met die jongen
die krijgt op het einde immers een zoen.

Hmm. Het leest lekker weg en ik kan me er makkelijk een beeld bij maken. Lekker gedicht wel, maar niet echt heel bijzonder.

Geslaagd :)

Ik mag eerlijk zeggen dat ik jouw schrijfstijl begint te herkennen. Iedere keer de onschuld van een kind dat terugkomt in jouw beschrijvingen. Het princessje in de boze, donkere wereld. Wederom is dat hier geslaagd.

Alleen mijn beste, ben ik niet echt goed in wat ik uit juw poëzie moethalen. Een levensles of een levenswijsheid. Enkel hou ik het beeld in mijn hoofd dat ik zelf ooit het gemaakt.

Je speelt met nostalgie en dat is gevaarlijk.

Hmm, het is wel een mooi gedicht,
maar ik vind het iets te beschrijvend...
Het geeft weinig kans tot inleving,
dat vind ik persoonlijk jammer,
Maar verder een geweldig stuk...

Beste Vornagar,

misschien bekijk ik de wereld alleen maar uit de ogen van een onschuldig klein meisje in een bloemenjurk, die de slaapliedjes van haar vader zal missen.
Of is dat stiekem ook weer die nostalgie? Het mag dan wel gevaarlijk zijn, een gedicht is geen gedicht zonder enig gevoel van nostalgie bij het lezen ervan.

Dit vind ik wel erg kort door de bocht. Waarom niet?

Misschien had ik beter gezegd: 'mijn gedicht is geen gedicht...' Maar om mijn standpunt maar even niet te verlaten, ik wil me graag kunnen inleven in een gedicht, en meestal wordt hier gebruik gemaakt van nostalgie. Het kan een goed gedicht zijn qua opbouw, woordenschat, maar helaas is zoiets subjectief.

Nostalgie impliceert teruggrijpen op het verleden, volgens mij is dat helemaal niet nodig om je in te kunnen leven in een bepaald gedicht.

Dat klopt, maar om mij in te leven moet ik dus iets interpreteren dat mij aan het verleden doet denken, een gebeurtenis, wat dan ook, en dan spreekt men toch al over nostalgie?

Nee, dan spreek je over herinneringen. Nostalgie is een verlangen naar dat wat geweest is.

Heimwee naar wat verloren gegaan is.

Edit; Ja, ik had de woordenboeklezers kunnen verwachten.

Bij mijn post had uiteraard ook nog moeten staan dat dit de uitleg was van mijn leraar Duits die treffend zei dat de totale Stürm und Drang-beweging op die definitie de eeuw was doorgefietst.

nos·tal·gie (de ~ (v.))
1 verlangen naar dat wat geweest is

Okee, dan geef ik mij gewonnen ;).

Ik snap niet waarom dat relevant is.

Wellicht met 'nostalgie als vereiste' binnen een schrijfwerk?

Maar goed; het spijt me al hoor.