Liefdesnacht. Of dag.
 

Het is allemaal hetzelfde gebleven, alleen zijn de namen veranderd. Er is niets vernieuwd in dit urenloze tijdperk van dwalende gedachten. En ook wij wisten niet meer waarom we bij elkaar bleven.

De tijd zei mij niet langer iets nu ik niets meer te verliezen had (op een stapeltje bankbiljetten na waar ik geen geluk mee af kon dwingen, zo bleek later). Het werd nacht, maar met dezelfde eenvoud had het dag kunnen zijn. Zou de zon vergeten zijn op te komen, of was de batterij van mijn biologische klokje leeg? Ik wist het niet en ik zou het niet te weten krijgen, dus ging ik maar aan de picknickbank zitten en joeg ik wat gitaarklanken de nacht in. Maar hoe hard ik ook aansloeg, er volgde geen reactie van de gitaar. Ik was vergeten de snaren te monteren.

Zo verdeed ik nog een aantal nachten, wijl mijn telefoon onophoudelijk berichten bleef ontvangen van mijn vriendin waarmee het niet helemaal goed bleek te gaan. Maar ik las ze allang niet meer nadat ze geschreven had dat ze niet meer wist waarom ze van me hield. Ze wilde wel bij me blijven, want ze kon zich geen leven meer zonder haar vriendje voorstellen. De gewenning hield ons bij elkaar, waarschijnlijk de seks ook maar dat zeiden we niet hardop. Dat stond zo burgerlijk. En we wilden alles zijn, behalve normaal want normaal dat was ook maar zo cliché.
Er was nog zoveel te doen, maar de tijd aftellen tot mijn 78ste leek me leuker. De gemiddelde levensverwachting van een man in Nederland. Zou ik niet liever naar Afrika gaan? Dan zou ik sneller bij mijn einddoel zijn, bedacht ik me lachend.
Ik stond op, stapte de auto in en reed naar de zee. Wat nogal een gebeuren was, gezien het feit Overijssel niet aan de zee bleek te liggen.

Eenmaal aan het strand bleek het nacht te zijn. Althans, er was niet veel licht en er waren weinig mensen, waarna ik concludeerde dat het nacht moest zijn. Het geluid van de zee was overweldigend, alsof het zoute water mijn ogen raakte en via mijn aorta mijn hart in stroomde. Er kwam zout water uit mijn ogen en ik draaide mijn hakken diep het zand in. De zee is eeuwig, zij kan niet aftellen tot ze sterft.
In de verte liep een meisje met lange haren. De wind speelde ongegeneerd clichématig met haar lange lokken, alsof het zo moest zijn. Een sigaret later zag ik dat ze in mijn richting liep, en wat leek ze op mijn vriendin! Wat zou het een heerlijk toeval zijn als we hier de romantiek weer op konden pakken!
Het verraste me dat het ook werkelijk mijn vriendin was. Het verbaasde me geenszins dat ze hand in hand liep met een andere jongen. Ik wist wel dat ze zouden zoenen en vrijen in de duinen, ik merkte wel dat ze al veel langer met hem ging dan dat ze met mij ging. Geen van beiden zag mij staan. En ik ook niet meer.

Het was nacht. Maar er zou geen dag meer volgen.

onwaarschijnlijk, onlogisch, maar mooi

Ik vind hem wel grappig, ergens. Ook wel ontroerend. Ja, hij heeft wel wat.

Ik struikelde een beetje over die twee keer "maar"

oei oei, die had ik niet opgemerkt. Even kijken of ik die aan kan passen.

Dankjewel!

Edit: Aangepast.

Mooi. Duizelig, verdwaasd, richtingsloos mooi. Jezus wat kan jij goed schrijven. Alleen jammer dat het einde zo snel is, zo abrupt.

Maar pff, wat mooi.

Erg mooi. Zoals gezegd, heel erg snel, maar mooi. Ik vind de lengte erg goed. Niet te kort, zodat het onaf lijkt, maar ook niet te lang, zodat het gaat vervelen.

Wat ik minder vind, is dat heel duidelijk is dat de ik-persoon niet veel weet. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen... Het is net iets te duidelijk dat hij dingen niet zeker weet. Snap je hoe ik bedoel? Volgens mij niet, ik vind het wazig klinken.

Ik snap het volledig. Dat stond ook in de mail van de uitgeverij. (n)

Ik vind het niet zo, eigenlijk. Gezien het commentaar ben ik tot nog toe de enige, maar dat had ik eerst gelezen en nu valt het stukje me tegen. Het is meer van hetzelfde, als je snapt wat ik bedoel. Je hebt niet echt zinnen die me verrassen, niet qua taalgebruik, noch qua inhoud. Je zegt steeds hetzelfde.
Misschien dat het daardoor komt dat ik vind dat je vrij inhoudsloos schrijft. Zo van, er is een meisje en een jongen en de één gaat vreemd en dat verpak je dan in mooie zinnen. Daardoor lijkt het wel heel mooi, maar vind ik het niet echt zo. (Omg, ik kan wel merken dat ik lang niets meer becommentarieerd heb, ik kan het niet meer. :D )

Hm, nou las ik het net nog een keer en nu vind ik het nog minder goed. :bloos: Het is zo... ja, ik weet niet, je laat teveel voor mij als lezer onduidelijk. Wat doet de zee, wat doet Afrika ertoe?

Nou ja, ik houd nou wel op, maar als je wilt dat ik verduidelijk wat ik bedoel, zeg het dan vooral. :)

Edit: En nou ben ik ook nog je vorige sig vergeten en die vond ik juist zo tof. Woon jij zelf trouwens ook in Overijssel? Misschien wel naast mij. (a) Edit: Oh nee, dan zou je Jokim heten en zeventien of achttien zijn.

de zee gaat niet dood ; dus kan niet aftellen tot de dood.
in Afrika is de levensverwachting veel lager ; dan zou ik eerder klaar zijn met aftellen.

Maar bedankt. Ik sta weer met beide beentjes in de grond. :)

Ik had het niet alleen over die twee dingen. Ook over meer. Als in, Overijssel, gitaar, batterij van biologisch klokje und so weiter.

Maar graag gedaan. :)

Overijssel - zee. Grote afstand; moeilijk te overbruggen. Tevens woon ik in Overijssel.

Gitaar; maken van muziek- creëren. Zoeken naar klanken. Maar zonder snaren kan dat niet.

Batterij van het klokje - het verschil niet meer zien tussen dag en nacht (tevens depressie)

Nou ja, dat vind ik dus er niet goed aan. Er zal overal best iets achter zitten, dat geloof ik direct, maar als ik aandachtig lees, haal ik dat er niet uit.

Ik vind het mooi (y) . Vooral dus dat er overal iets achter zit wat ik er zo uit kan halen overigens.

mooie tekst idd
raar onderwerp maar je verwoordt het zo mooi poetisch.
Meende je dat btw van die uitgeverij? zou cool zijn

wat ik vergat te zeggen: man wat schrijf jij snel!
ik kamp zelf al een tijdje met writersblock :o (kan geen onderwerp vinden voor tekst :s)

Ja. Maar er is elke keer wel iets aan de hand of verkeerd.
En tja, ik schrijf veel en snel. Maar dat komt door mijn eeuwige inspiratie blabla en door het feit dat dingen nou eenmaal niet gaan zoals ik wil.

En toch en toch is dat handiger dan wat ik vaak heb: ik weet vaak wel een verhaal, maar het lukt me dan niet om het op te schrijven en de juiste woorden te vinden;)

@Orpheus: welke uitgeverij?

Eh ja, hier word ik vrolijk van. :|
Maar objectief, vind ik het wel oké, zoals ik wel meer van jouw stukjes ''wel oké vind. Mooi en poëtisch, zoals vaak werd gezegd, vind ik ook, maar tevens meer van hetzelfde.

nah het is veel frustrerender om voor je pc te zitten met words aan en dan maar te staren zonder dat er een onderwerp in je hoofd opkomt

@orpheus: gelukzak ik wou dat de dingen niet gingen zoals ik wou! ;)

Waarom? Volgens mij is het net zo frustrerend om naar word te staren zonder dat je kan verwoorden wat je wilt schrijven. En het resultaat is hetzelfde: geen woorden op je scherm:p

- Brede lach na het lezen van je post.

Nou, wellicht heb je iets aan de tip die ik kreeg;

Start Word pas op als je iets te vermelden hebt. Flarden heb je een A4'tje voor.

Mij heeft het geholpen :)