Sarphatistraat, 07:12
 

Sarphatistraat, 07:12

De kamer ruikt naar seks en onze nog onvervulde dromen,
je rekt je uit en raakte met je vingers haast de grond.
Rondom ons heen slingeren wij de toekomst en net klonk
een nummer van de Smiths, hoewel jij het niet echt hoorde.

Alles wat je ziet is van jou en ons en mij en woonruimtes
zijn geen grenzen, net zoals haltes geen eindpunten zijn.

De nog onbegonnen reizen liggen roerloos in de gang te
roepen om hun moeder, maar die blijft nog lang in bed
en ik streel zachtjes met mijn adem langs de jouwe. Ik
hou zo van je, dromend, zo ’s ochtends vroeg en we komen

hoogstwaarschijnlijk zonder kaartjes ook wel op de bestemming aan.

Iemand...?

Foei, uppen :nono:

Ik zal eerlijk zijn: ik vind je gedichten altijd heerlijk. Dit is nu niet het beste wat je ooit hebt geschreven, maar ik vind het wel okee. Ik vind dat je fijne dingen zegt, ik moet er altijd even bij nadenken.

Er mist iets in de voorlaatste strofe, maar ik weet niet wat. Ik kan het me niet zo inbeelden, lijkt wel.

Later comment van mij.

mooi, je schrijfstijl spreekt me wel aan, en het leest erg prettig.
Ik kan niet zo genuanceerd commentaar geven op gedichten, ik kan eigenlijk alleen maar op gevoel vertellen of iets me aanspreekt of niet. Deze spreekt me aan :)

Dit is idd niet het beste wat je ooit hebt geschreven. Er zitten mooie dingen in, dat zeker maar ik vind één zin echt heel erg afbreuk doen aan je gedicht, namelijk:

Ik hou zo van je, dromend, zo ’s ochtends vroeg

Dat is niet de hele zin, dat weeet ik ook wel maar ik vind het "dromend" heel lelijk staan.

Voor de rest kan ik het sfeertje wel een beetje voor me zien, dus dat is wel gelukt :).

Ik hou ervan omdat de stijl zo anders is. Dromend zorgt inderdaad voor ene stottering bij het lezen. Jouw laatste zin is ook niet zo geslaagd omdat het een 'gekapt' einde is; ik bedoel daarmee dat het een zin is die er een einde aan moet breien omdat je niet eindeloos lang door kunt gaan, daarom komt het niet zo goed over op mij.

En toch hou ik van dit gedicht.

Waarom wissel je hier tussen t.t. en v.t.?

"je rekt je uit en raakte met je vingers haast de grond."

De titel vind ik zeer mooi; het brengt raadselen bij de lezer. De tijd is gegeven, maar daar kunnen we verder nog niets mee.

De vt-tt wisseling snap ik ook niet helemaal en ik vind het nummer van de Smiths een beetje jammer. Wel is het mooi dat de tweede persoon het nauwelijks mee lijkt te hebben gekregen. Waarmee hij even ver als de lezer is.

De tweede strofe vind ik een prachtige vondst; het lijkt me de droomgedachte op weg naar samenwonen. Maar dat kan zich ook in mijn geest gecreërd hebben natuurlijk.

'De nog onbegonnen reizen liggen roerloos in de gang.'
Wederom een applaus. Ik houd van jouw vondsten, van de compilaties die jij aan de lezer voorlegt.

En zo werk je naar de climax toe en zet een slotzin neer die direct het einde markeert; maar de hersenen door laat mijmeren over het gedicht.

U begrijpt; ik vind het geslaagd.

Gooi eens de volgorde om. De eerste en derde strofe zijn heel erg beeldend, terwijl de tweede en laatste wat beschouwend van toon zijn. Het is heus geen zonde om binnen poëzie ook een soort redeneertrant of tenminste lijn aan te brengen. Daarnaast kan je overwegen om het iets verhevener, musischer te maken. In dat geval gaan 'woonruimtes' en 'net zoals haltes geen eindpunten zijn' (stoplap) eruit. Als laatste punt van 'kritiek' mag je iets rustiger omspringen met poëtische beeldspraak (sterker nog, driekwart van het gedicht bestaat eruit). Hetzelfde geldt voor enjamberen.

Is het niet Rondom ons en Om ons heen? Kan dit wel?

Dit is gewoon heel erg mooi. Ik ben sowieso een sucker voor gedichten waar Amsterdamse straatnamen in genoemd worden, dus eigenlijk kon het bij de titel al niet meer stuk.
Het is niet origineel, maar ik hou er gewoon van. Er spreekt een enorm, herkenbaar geluk uit. Ik sla het op.

Dit spreekt me aan maar het is niet een van de beste gedichten die ik van je gelezen heb. Weet je wat ik zo leuk vind aan je gedichten? Ze zijn zo herkenbaar en je hebt zo'n duidelijke stijl. Super gewoon.
Over je gedicht zelf:
Ik versta de wissel tussen vt-tt ook niet echt goed. De dromend is er -naar mijn gevoel- overbodig. Zou het sterker vinden moest je ze gewoon weglaten. Het einde is ook heel sterk. Al bij al een mooi gedicht maar het spreekt me minder aan dan de andere dingen die ik al van je gelezen heb (niettegenstaande is dit gedicht ook heel goed hoor)

Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik wil er even op wijzen dat de vt-tt verandering een beetje expres is, jammer dat het niet goed overkomt. Het is juist een beetje om die tijdsvertraging/plotse versnelling 's ochtends weer te geven. Zoals wanneer je op je wekker kijkt en het blijkt al een half uur later te zijn maar eigenlijk voelt het als drie minuten, en zoals wanneer je je eigenlijk niet helemaal zeker bent hoe je opeens anders ligt of wat je net nog deed. Ik heb vaak in de ochtenden zoiets van 'hey, lag ik niet op mijn linkerzij/andere kant van het bed?' of 'ben ik nou wel of niet net opgestaan om de wekker uit te doen?' (waarbij ik mij dan bedenk dat ik 'm wel uit móet hebben gedaan gezien het feit dat ie anders nog wel zou rinkelen). Dat vage gevoel. Jammer dat het niet duidelijk overkwam (of gewoon als fout).

Orpheus: leuk van dat samenwonen. Klopt :)

Dat idee is heel leuk, maar het is er als lezer heel erg moeilijk uit te halen. Verder zou ik zelf dan ook verwachten dat de verandering van vt naar tt zou gaan en niet andersom.