Schrijfels en filosofieën
 

Wauw,
jouw ogen hebben net
de letters gevonden die ik
stilletjes op zij had gelegd
omdat je ze dan zeker vinden
zou in die stoffige kast die ons
ook herinneringen gaf en het
getiktak en het 'hoor de klokken
luiden' heeft meegemaakt.

Ik heb het dopje van een pen
meermaals gepast, zoals men
dat met schoenen doen zou maar
ik heb de honderd jaar rust niet
uitgeslapen;
dus ben ik knorrig vandaag.

De bal blijft onbespeeld liggen op
het blauwe gras dat zijn jurk uitwisselde
met een groene lucht, te onervaren zeggen
ze. Ik zal wel niet struikelen over mijn eigen
averechter voeten die tenenkrommen
denken over hoe het had kunnen zijn,
want het had gewoon niet kunnen zijn.

Hmm,
het loopt niet helemaal lekker zoals je zou verwachten,
het is meer een proza dan poezie,

Verder is het te oudbollig, of in ieder geval iets in die trant,
Je woordkeus past niet echt helemaal bij
de sfeer die je oproept in zowel je titel
als tussen de regels door...

Ik vind dit helemaal niet oudbollig en dit is mijn ogen wel poëzie. Sommige zinnen lopen niet echt vlot zoals:

zoals men
dat met schoenen doen zou maar

Ik zou ervan maken: zoals men dat met schoenen zou doen maar...

Er zitten nog een paar van die zinnen tussen waarvan ik zeg van "hé dit klopt niet" als ik ze luidop voorlees. De manier waarop je je regels afbreekt vind ik niet overal goed.

Deze zin vind ik super: "ik heb de honderd jaar rust niet uitgeslapen; dus ben ik knorrig vandaag."

Ik vind het al bij al een geslaagd gedicht, alleen twijfel ik nog wat ik van de 'wauw' moet denken. Ergens is het wel iets dat je aandacht trekt als lezer maar ergens stoort het me ook. Het past ergens niet in de sfeer van het gedicht.
In ieder geval, er mogen hier best meer reacties op komen...

De 'wauw' staat er voor mij teveel, het rekt je gedicht alleen maar uit zonder dat het van belang is.
Ik vind dat je een heel sprookjesachtige sfeer oproept, misschien is Humpey daarom van mening omdat het oudbollig is? Er zit herkenbaarheid in, maar om daarom 'oudbollig' te gebruiken... :s
De sfeer die je oproept vind ik juist uitstekend bij de woordkeus passen. Ook langs mijn kant: poëzie!