Het einde
 

Het einde

We dronken sangria en spijt,
ik vergat zelfs het fruit te eten.
We waren veel te laat voor elkaar geboren,
leefden in tegendagen tussen seizoenen.

Maar je sprak de stilte stuk,
ik ging liggen tussen huid en ziel
en sliep de uren stil, verdwaalde.

De hemel vlakt en raakt het hellend land.
De zomer verwinterde, je gaf me herfst
die smaakte naar zwart en koude voeten
in de kleur van regen krulde mijn haar.

Dit was een goede dag om te sterven.
Ik dacht wolken te tellen
maar ze waren duizendeengeheel.

"de zomer verwinterde"
dit vind ik mooi :)

verder kan ik de boodschap niet zo ontdekken, maar dat zal wel aan mij liggen.

ik moet nodig weer eens wat gaan schrijven.

Het is mooi, ik heb het gevoel dat er maar één boodschap in zit maar die toch weer telkens op een andere manier verwoord wordt. Je gebruikt mooie woorden, nee, mooie zinnen zoals:

in de kleur van regen krulde mijn haar.

Maar dat doet me vooral een beetje aan mijn eigen haar denken :o.
Ik vind het over het algemeen leuk en apart, maar niet heel bijzonder :).

Bedankt voor de reacties :)

LvH: Wat vind je er niet zo bijzonder aan? Het is toch niet cliché hoop ik :s
Hmm, ik ken dat trouwens, regen en haar dat dan begint te krullen. Heb daar ook altijd last van :(

Heel mooi. Meer kan ik er niet over zeggen.

Ik denk niet dat LvH bedoelt dat het cliché overkomt. Althans, zo komt het bij mij niet over. Er zitten mooi bedachte zinnen in, ik heb voor mijzelf de mooiste uitgehaald:
"We dronken sangria en spijt"
"ik ging liggen tussen huid en ziel
en sliep de uren stil"
"De zomer verwinterde"
"Ik dacht wolken te tellen
maar ze waren duizendeengeheel"

Ik vind het er niet uitspringen, ik heb nergens het idee van, wauw! De laatste strofes zijn overig wel mooier dan de eerste, maar het hele gedicht spreekt me niet echt áán. Sommige gedichten blijven echt rondspoken door je hoofd maar deze is vrij snel weer vervlogen. Misschien komt dat ook omdat ik steeds het idee heb dat ik sommige dingen uit je gedicht al eens eerder heb gelezen. Dat is waarschijnlijk helemaal niet zo maar het voelt zo.

Overigens, nu ik het nog eens lees vind ik het einde wel erg mooi. Ik heb geprobeerd om uit te leggen waarom ik het geheel niet bijzonder vind, maar ik heb het idee dat dat niet erg goed gelukt is. Ik hoop dat je het snapt :).

Ik vind het eigenlijk best goed! Ik verdwaal een beetje in je tekst, krijg beelden van vakanties in Spanje voor me en ondertussen probeer ik ook nog stil te staan bij mooie vondsten zoals 'sangria en spijt', 'tegendagen tussen seizoenen' en 'de stilte stuk praten'. Een beetje jammer in dat opzicht vind ik de zin 'dit was een goede dag om te sterven', misschien ligt het aan mij maar die heb ik al te vaak gelezen (en zelf ook ergens een keer geschreven, geloof ik). Duizendeengeheel vind ik een leuk woord. De titel zegt me niet zoveel, ik denk dat je deze tekst een wat originelere titel had kunnen geven, passender bij de sfeer die je schetst. Oh en je noemt zomer herfst en winter in één regel, ik heb er snel een hekel aan als seizoenen genoemd worden om sfeer te schetsen maar hier is het aardig gelukt. En nogmaals: de laatste twee regels zijn echt heel leuk.

Bedankt voor de reacties, ik kan me wel vinden in wat jullie zeggen. :)
Ik denk trouwens dat ik de zin 'dit was een goede dag om te sterven' ga schrappen.
Titels ben ik echt niet goed in en ik vond dat dit gedicht echt wel een titel moest hebben dus ja...:s

Heel verstandig. (Y)

Als je een goede titel wil bedenken, vraag jezelf dan af waar je gedicht in essentie over gaat.