Rare periode, compleet veranderd.
 

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
Ik ben de laatste jaren erg veranderd, vooral op sociaal gebied. Ik was altijd erg spontaan en vrolijk, had veel vrienden en was ontzettend gelukkig. Ik was makkelijk in de omgang, voelde me altijd op m'n gemak en wist hoe ik me bij mensen moest gedragen, het voelde gewoon natuurlijk.

Totdat ik weer heel erg last kreeg van angstaanvallen, die ik vroeger ook wel eens had. Maar hoe ze vorig jaar begonnen was anders, ze waren langer en intenser, en als ik erin zat had de hele wereld een andere sfeer, alsof ik het vanuit iemands anders ogen bekeek. Op een gegeven moment zat ik in zo'n angstaanval en kwam ik er niet meer uit, een paar maanden lang was ik continu verward en angstig, alles was anders, ik piekerde over de raarste dingen, trok overal de raarste verbanden tussen die helemaal niet logisch waren, ik was mezelf gewoon niet, en hierdoor klapte ik heel erg dicht. Ik reageerde anders op dingen, en keek anders tegen dingen aan, zoals ik zeg maar als ik mezelf zou zijn niet tegen dingen aan zou kijken. En als ik me niet bang voelde leefde ik constant in een soort glazige roes, alsof ik alles vanuit de tv bekeek, alsof de wereld niet echt was, alsof ik niet echt was, het was zo raar. Ik weet niet waardoor het kwam, want afgezien van de angstaanvallen die ik (heel soms) daarvoor had, was ik echt gelukkig. Ik probeerde alles om uit dit gevoel te komen, maar het lukte gewoon niet, het werd een soort van beangstigende spiraal waar ik niet uit kwam.

Na ongeveer een half jaar werd het steeds minder, als ik toen zo een bui kreeg bleef ik er maar een paar daagjes in hangen. Dat rare gevoel is er nu steeds minder en steeds korter, het enige waar ik nog last van heb is het gevoel van soms heel erg afwezig te zijn. Achteraf had ik misschien beter hulp kunnen zoeken, maar ik durfde niet, omdat ik bang was dat mensen me gek zouden vinden, want het klopte op dat moment echt niet allemaal meer in m'n hoofd.

Maar het vervelendste is dat ik vroeger dus altijd heel gemakkelijk in de omgang was en nu is dat op de 1 of andere manier verdwenen. Zelfs bij m'n goede vrienden voel ik me niet zoals eerst. Bij nieuwe mensen is het al helemaal een ramp, terwijl ik hiervoor altijd ontzettend gemakkelijk nieuwe vrienden maak. Ook ben ik zoveel veel minder zeker van mezelf, terwijl ik vroeger(een jaar geleden) een overdosis aan zelfvertrouwen had. Ik snap het gewoon allemaal niet meer, het lijkt alsof ik compleet veranderd ben en ik vroeg me echt af of iemand dit bekend voor komt.

Alvast bedankt en sorry voor het lange en misschien wat verwarde verhaal.

he....

Je bent gewoon aan het veranderen. Ga er niet vanuit dat als je op een bepaalde manier bent dat je zo zult blijven. Je wordt rustiger, relativerender.... een mens veranderd gewoon continu. En jij dus ook. En juist als jij jezelf gaat pushen om perse spontaan en al dat te zijn wat je voorheen was denk ik dat je juist alleen maar in de schakel achteruit zal gaan. Als je de acceptatie heb gevonden dat je bent zoals je bent....
En je daarin dus meer rust heb gevonden zul je weer veel zelfverzekerder overkomen. En word je misschien wel een stuk spontaner... dus gewoon je gevoel accepteren en daar niet tegen vechten. Dat komt alleen maar geforseerd over.