Geen zin meer in het leven...
 

Ik was vroeger altijd vrolijk, actief, sociaal... nu ben ik dat niet meer. Ik heb nergens zin in, ik wil weer enthousiast zijn zoals vroeger maar het gaat niet. Ik dacht misschien dat het depressie zou zijn maar ik zie geen reden waarom ik depressief zou kunnen zijn...
Ik snap het gewoon niet...
Enthousiasme, levenlust heeft plaatsgemaakt voor een ziekelijke apathie.
De mensen rondom mij merken het en stellen allerlei activiteiten voor die misschien wel eens bevordelijk zouden kunnen zijn... maar ik hap niet toe... Hoewel ik wel wil veranderen, ik kan de passie niet opbrengen om er mee door te gaan, ik vind de drijfveer niet...

In het begin dacht ik dat het gewoon een dipje was maar ondertussen is het al 6 maanden aan de hang...

Iemand een verklaring?

Het klinkt wel als een depressie zoals je het hier neerzet.
Een depressie hoeft op het eerste gezicht helemaal geen (duidelijk) aanleiding te hebben, bij mij was 'ie er ook 'zomaar', ik kwam er pas later achter wat de oorzaak was.

Misschien is het een idee om naar de huisarts te gaan met dit verhaal? Die kan je evt. doorverwijzen.

Inderdaad, lijkt me geen slecht idee. Hij/zij kan je zeker verder helpen. Ik zou zeker hulp zoeken want zoals je het beschrijft lijkt het wel op een depressie, maar ik ben natuurlijk geen arts of psychiater o.i.d. :)
Hoe dan ook; succes en sterkte ermee. :)

't Klinkt misschien wat belachelijk maar ik sta zeer sceptisch tegenover psychologie daarom dat ik eerst hier eens mijn verhaal wou laten horen.

Veel mensen in mijn omgeving denken dat een bepaalde gebeurtenis in mijn leven de oorzaak is van dit alles maar ik vind dat nog al een zwakke uitleg want daar heb ik mee leren leven, het heeft wat tijd gekost maar ik heb er mij bij neergelegd wat gebeurt is, is gebeurt en kan niet meer worden veranderd. Het lijkt mij wat onlogisch dat iets wat jaren geleden is gebeurt nu plots zo'n effect kan hebben op mij, zeker om dat ik al die tijd er al mij bij neergelegd heb.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij in elkaar zit. Maar er kunnen verschillende reden zijn waardoor mensen depressief kunnen worden, dit kan zijn door gebeurtenissen in het verleden (recent en minder recent) of soms ook zomaar zonder dat de persoon in kwestie weet waarom. Voor informatie hierover kijk hier

Hoe dan ook, ik zou gewoon naar je huisarts gaan en je verhaal voorleggen. Gewoon om duidelijkheid te krijgen voor jezelf, (en mensen uit je omgeving) Daarna kun je altijd nog beslissen over eventuele maatregelen die je zal gaan treffen of niet zal gaan treffen.

Bedankt voor die site en voor jullie reacties.

Je bent te jong om in eens zomaar te kappen met je leven!;
Ga naar een maatschappelijk werkster die kan je het beste helpen. sterkte! x

ga eens wat rennen in het bos enzo. Klim in een boom (y) :D Serieus word je blij van. Ga naar de duinen (y)

niet iedereen wordt daar blij van.. serieus!

Door lichamelijke beweging gaan de meeste mensen zich niet echt slechter voelen iig en bij veel mensen helpt het zeker om zich beter te voelen (endorfine die vrij komt ed).

Klinkt inderdaad als een depressie, en een behoorlijk serieuze ook. Zou toch met de dokter en eventueel een psycholoog gaan praten, da's de snelste manier eruit. Ik meen me te herinneren dat depressies vaak ook wel vanzelf overgaan, maar dat kan echt maanden en maanden duren. Medicijnen en/of therapie zijn dan een gemakkelijkere en snellere oplossing...

ja dat weet ik.. maar als je er diep genoeg in zit hoeft t niet (meer) te helpen..

Dat vraag ik me af. Het zal misschien niet blijvend helpen, maar ik denk dat het over het algemeen toch zeker wel even werkt, en dat lijkt me meer dan niets.

nou dan ben ik een uitzondering op dat algemene

Ook dat vraag ik me af. :p Ik denk dat het voor iedereen verschillend is waar bij (bij welke sport) je dat het meest ervaart, en dat je dus voor je zelf datgene moet vinden wat voor jou werkt, en dat je er op een bepaalde manier voor open moet staan, met de instelling 'het werkt niet' werkt, denk ik, erg weinig. En tuurlijk moet je geen wonderen verwachten, het lost je problemen niet volledig op, het is geen wondermiddel oid.

@TS: Ik zou het toch eens met je huisarts bespreken en proberen niet al te erg in het niets doen te blijven hangen, ook zonder passie en drijfveer kun je vaak dingen blijven doen, ook al kost het soms enorm veel moeite, bezig blijven kan helpen.

ik heb niet de instelling het werkt niet.. doe inmiddels een 'leuke' sport maar ik kan nou niet zeggen dat t me beter laat voelen..

Leuk hoeft niet hetzelfde te zijn wat dat betreft en het hoeft je ook niet beter te laten voelen in het algemeen, soms is het maar een paar seconden terwijl je sport dat je je iets minder slecht voelt, maar dat is dan wel een paar seconden. Maar laten we er maar over op houden, ts kan voor zichzelf uitvinden of het voor hem wel of niet werkt. :)

@ ts
dit is ook wel een goede en duidelijke site
klik

misschien heb je dr wat aan.. misschien niet..
staat iig duidelijk het verschil tussen dip en depressie, en wat je vooral wel en niet moet doen..

sterkte

inderdaad..
lichamelijke beweging wordt iig altijd aangeraden (wandelen of fietsen) en veel ervaren t ook zeker als prettig (je hebt dus ook zeker gelijk hoor leonoor :)) maar iedereen ervaart t anders..
maar we stoppen dr over :)

Dat is jammer, want doordat jij er zo tegenover staat, zal therapie ook niet of nauwelijks werken. Terwijl ze juist wel functioneel zijn. Probeer eens wat literatuur te lezen over dit onderwerp. Je zult zien dat ook jij de waarde ervan zult inzien. En het zal je ook helpen (het kan in ieder geval geen kwaad).

He....

Misschien ben je wel een beetje uitgeput ? heb je een situatie achter de rug waarin je, jezelf te veel heb moeten geven....
Misschien ben je gewoon wel aan het groeien intern, athans dat zou kunnen hoor...
Net wat ik in meerdere berichtjes zet accepteer je situatie zoals die nu is, en het is niet erg dat je gewoon even jezelf niet bent en even geen tijd hebt in allerlei energieke bezigheden. Misschien kun je deze tijd gebruiken om wat meer te slapen, wat meer te lezen of dingen te doen op een laag volume en is er straks weer meer tijd om je bezig te houden met andere zaken.

Succes

Ik kan jullie niet zeggen als sporten helpt of niet want er zijn weinig sporten die ik nog actief kan beoefenen... een gevolg van die gebeurtenis waar ik het eerder over had.

Ik heb een afspraak gemaakt met mijn huisarts, morgen.

Ga dan iets anders doen waar je vrolijk van wordt, en dus positieve energie van krijgt..

als ik jou was zou ik idd naar de huisarts gaan, en dan kan je vanaf daar bekijken wat voor eventuele verdere stappen je gaat nemen, maar zoals ik merk heb je weinig lust om dingen te ondernemen, maar wil je dat wel weer terug, en alleen lukt je da niet...dus ik zou ook niet zo sceptisch tegenover maatschappelijke werkers e.d. staan, baat het niet dan schaad het niet.

en verder wat je zelf zou kunnen doen, lichamelijke activiteit kan idd helpen vanwege de endorfine e.d.

en...t klinkt stom, maar bij mij helpt t bv als ik ga belleblazen, dat is namelijk zo onnozel dat je je gedachten een beetje kunt verzetten :p

succes!

Zit het in je familie, een aanleg voor serotonine-problemen is dan vaak de oorzaak. Verder krijgen heel veel mensen een keer in hun leven een depressie en er valt veel aan te doen, al kost het wat tijd. Als het dan een depressie is he, dat moet je professioneel laten beoordelen. Ik hoop dat je geluk hebt met je hulpverleners.

Wat voor gebeurtenis is het geweest, als ik vragen mag? Als je daardoor nu (oa) weinig sporten kunt beoefenen, kan ik me best voorstellen dat dat nog doorwerkt, het heeft immers nu nog steeds gevolgen.

Goed dat je een afspraak met je huisarts hebt gemaakt. (y)

Een auto-ongeluk toen ik 13 was, ik loop met krukken. Ik kan eigenlijk wel wandelen zonder maar dan moet ik mijn been zo meeslepen en manken en dat haat ik. Mijn oudere broer (hij was 10 jaar ouder) is toen gestorven, hij heeft eerst 3 weken in het ziekenhuis gelegen, het leek beter te gaan met hem en toen is hij plots gestorven.

Ik begin er niet graag zelf over maar als mensen het vragen zeg ik het wel (en mensen vragen het bijna altijd).

Ga taiji doen en ga in ieder geval wekelijks naar accupunctuur of accupressuur. En ga vaak naar het bos. Breng wat leven in je leven want daarvoor heet het leven. Leer lachen naar jezelf en eventueel van jezelf houden. Als jij blij bent van jezelf trek je ook meer blijheid aan. Dus zoek de positive vibe op en doe wat met jezelf. (y)

Zo iets lijkt me toch wel aardig wat impact op je leven te hebben...toen, maar ook nu nog of misschien juist nu wel, omdat je nu ouder bent. Ik denk dat het geen slecht idee is om hulp te zoeken en het een kans te geven (oftewel: er niet vanaf het begin heel negatief tegen over te staan, dan helpt het idd niet).

Misschien kan je btw gaan zwemmen of fitness ofzo?

Dat is niet niets. :| Misschien heb je de dingen toch minder goed verwerkt dan je dacht? Maar daar zul je wel achter komen.
Hoe was het bij je huisarts? (waarschijnlijk lees ik je antwoord pas t weekend want heb geen internet op m'n kamer, ben nu ffies thuis)

Wat me wel opvalt is dat je overal een excuus voor aan het bedenken bent. Opzich is dat niet nodig toch of wel ? En als je echt wil kom je er altijd wel uit...... maar zoek een begin en zorg voor kleine overbruggingen voor jezelf.

Ik ken je niet, dus ik zal wel de laatste zijn die erover gaat oordelen, maar ik wil alleen even zeggen, het kán wel. Het komt regelmatig voor dat mensen jaren geleden iets hebben meegemaakt, denken dit te hebben verwerkt en dat nu ineens toch de klap komt. ze moeten het dan helemaal opnieuw verwerken (of misschien voor het eerst verwerken, als ze het in eerste instantie vooral hebben weggestopt door afleiding e.d.). Het wordt ook wel een Post Traumatische Stress Stoornis genoemd.

Verder kan depressie ook door andere dingen komen dan een specifiek aanwijsbaar iets. Bijv. heel veel dingen bij elkaar opgeteld, stress, slapeloosheid (hoewel slapeloosheid eerder voortkomt uit depressie, maar van weinig slaap wordt je ook weer chagrijniger meestal en als je dat vaak hebt...), niet weten wat je wilt met je toekomst, enz. enz.

Gewoon even laten weten dat het redelijk goed met me gaat. Ik neem nu medicatie en ga in therapie. Misschien had ik het toch niet zo goed verwerkt als ik dacht...

Ik zie het als een nieuw hoofdstuk hoewel ik nog enkele pagina's van het vorige moet schrijven, en sommige nog lezen...

(Y) Succes.