Ongelukkig/alleen zijn
 

Ik merk de laatste tijd dat ik heel erg moeite heb met alleen zijn. Niet het letterlijke alleen op een kamer zitten, maar meer het feit dat ik geen vriendje heb of iets.

Ik heb ook het gevoel dat er een soort druk op me rust. Wel een druk die ik er zelf op zet, waarschijnlijk.
Het lukt me niet om gelukkig te worden. Ik wil het zo graag, maar het lukt niet!
En het valt me zo zwaar, om verliefde mensen te zien, om iemand los te laten. Het is bijna onmogelijk (N)

Ik merk ook aan mezelf dat ik me daardoor 'fout' ga gedragen. Ik zoen veelste snel met mensen en niet om het zomaar zoenen, maar meer om de bevestiging dat iemand me wil..
Verder forceer ik vaak het 'leuk vinden' van iemand, ik ga er helemaal opin, maar diep in mn hart weet ik gewoon dat ik diegene nieteens speciaal vind (N)

Ik wil gewoon zo graag blij zijn, gelukkig en zonder dat ik daarvoor een vriendje moet hebben, of mensen moet zoenen, of net doen of ik verliefd ben. Maar het lukt me niet.
Ik huil vaak, slaap slecht, eet weinig en drink veelste veel. Met drank op voel ik me vaak vrij en goed. Maar de dag erna voel ik me nog eenzamer dan ervoor :(

Ik weet niet een wat ik vraag van jullie, misschien tips? Want hulp van maatschappelijk werk heb ik al weleens gezocht, maar dat hielp niet echt..

Ik heb gewoon het gevoel dat ik niet meer kan, ik ben op lichamelijk en geestelijk.
& soms wil ik gewoon niet meer..

Bedankt voor het lezen in ieder geval :)

Hier komt waarschijnlijk de flauwste tip van de eeuw:

Probeer eens te zijn wie je bent! Het maakt je uniek. Als je een vriendje wilt, omdat je "erbij wil horen" dat gaat niet werken! Als je een.. die goede vriend wil als vriend, go for it!

herkenning

Het was prettig lezen, zeer openhartig.

Alleen ben ik nu al een kwartier bezig met het bedenken van mijn 2e zin!

Je mist de passie en liefde waar je hart zo om schreeuwt. Je acties kan ik begrijpen. Toch zou je manieren kunnen vinden om jezelf ook alleen te kunnen vermaken. Je moet op jezelf kunnen terug vallen zonder gedeprimeerd te raken. Laat je inspireren door grootheden, ga voor mijn part mediteren, ga schrijven(mmm), luister nieuwe muziek, nieuwe boeken, ga eens na welke cabaretiers er allemaal zijn.
Zorg er al met al voor dat je geestelijke voldoening krijgt!
Misschien dat je op deze manier toch vervuld raakt in dit complexe leven... En anders maar hopen dat je snel hetgeen vindt, dat je doet leven en ademen. :)

behalve t ''scharrelen'' (niet dat ik dat denegrerend bedoel, maar ik ''kan'' dat zelf gewoon niet, bedoel ik.)

Misschien helpt het als je bedenkt dat het bijna niemand aan komt waaien. De mensen waar jij met een jaloerse blik naar kijkt betreft sowieso maar een klein percentage, de rest van de mensen zijn ook niet zo gelukkig of heeft gewoon zijn gevoel uitgeschakeld en compenseren hun gemis met materiële zaken of gelul daarover (ook een methode aight) Bovendien betreft het maar een momentopname, er zijn maar weinig mensen die de gave bezitten om zichzelf all the time gelukkig te houden. (Overigens ben ik wel aanhanger van de gedachte dat je hier grotendeels zelf invloed op hebt waarmee niet gelijk gezegd is dat dit een makkelijke opgave is. Laat ik het er op houden dat je zelf de verantwoordelijkheid draagt.) Dus: Je bent niet de enige die het (tijdelijk) zwaar heeft.

Verder zou ik me niet zoveel aantrekken van het hypocriete gezeik dat je volledig gelukkig moet kunnen zijn zonder vriend of vriendin. Als mens heb je gewoon een natuurlijke behoefte aan liefde en genegenheid en als je hierin tekortkomt kan het je inderdaad weleens gaan opbreken allemaal. Natuurlijk is het slim om dan in de tussentijd er maar het beste van te maken en het zo prettig mogelijk te maken voor jezelf, omdat dat nou eenmaal vaak het enige is wat je kunt doen, maar het is schijnheilig gelul dat je hiermee je behoeftes opzij kunt zetten. Laat ze allemaal lekker doodvallen met hun politiek correcte opvattingen.

Tot zover de theorie, nu heb ik misschien nog tips ook.

Ik zou als ik jou was gewoon eens hoog inzetten, met dus een hoger risico om afgewezen te worden. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het geen enkele zin heeft tijd te steken in personen waarvan je in je hart weet dat die het toch niet zijn. Je houdt jezelf er mee voor de gek. Durf op je bek te gaan. Persoonlijk ga ik liever 100x op mijn bek bij meisjes die aan mijn standaarden voldoen dan dat ik 1x succes boek bij een exemplaar wat ik liever niet aan mijn vrienden voorstel.

Hey forever,

Wat een vervelend gevoel voor jou zeg. Je bent je iniedergeval bewust dat je gedachte je gevoel beïnvloeden en je gevoel weer je gedrag. Dit is dus het cyclus waar het omdraait. Meestal is het zo dat als er iets positiefs gevoelsmatig in dat cirkeltje binnenkomt bijvoorbeeld door het ontvangen van een goed cijfer, het vinden van een leuk truitje of een vriendin spreken die je al een tijdje niet meer gezien hebt, dat je kracht drastisch toe kan nemen en je ook weer gelijk meer gaat geloven in je huidige situatie.

Jij zit met de gedachte dat je een vriendje nodig hebt zodat je jezelf minder eenzaamd voelt. Ik denk dat bijna alle mensen dat gevoel wel kennen of iig eens gehad hebben. Of ze doen iniedergeval heel erg hun best het te ontkennen. Dus laat je niet gek maken door de buitenkant van mensen. Je hoeft er echt niet jaloers op te zijn. Je kan ervoor kiezen in deze gedachte te blijven hangen zodat het nog langer gaat duren voordat je gelukkig wordt. Je kan ook het heft in eigen handen nemen en het besluit maken op een andere manier voor je geluk te gaan kiezen. Pak het anders aan... ga sporten, meer energie je gaat meer op je gezondheid letten, je voelt je fitter hebt daardoor weer meer zin om uit te gaan of leuke dingen te doen en komt daardoor weer in aanraking met allemaal leuke nieuwe mensen en mogelijk een nieuw vriendje. Misschien dat je inmiddels dan al zover bent dat het even niet hoeft voor jou. Zijn er momenteel andere prioriteiten voor je ? Het afronden van een werkstuk of het doen van een tentamen ? Mogelijk kun je jezelf hier op storten om een succesvol werkstuk te realiseren. Of ga eens iets doen wat je nooit eerder hebt gedaan, zogezegd je grens verleggen. Dus doe eens iets wat je nooit eerder hebt gedaan. Maar denk niet te veel aan de huidige situatie hoe die is maar meer in de zin van hoe los ik die situatie op en accepteer ook bepaalde dingen zoals ze zijn op het moment daar kom je veel verder mee dan de gedachte te forseren en jezelf te begooien met allerlei zelfhaat....

Succes

goh, dit herken ik heel erg, behalve het slechte eten, slechte slapen enzo. En het is niet fijn, zo heb ik laatst nog iemand heel veel pijn gedaan die wel veliefd was op mij, ik dacht ik, ook op hem, maar eigenlijk toch niet :(

Ik weet dus ook niet wat je moet doen, want ik zit er zelf middenin...als ik iets weet hoor je van mij

Hoi , je alleen voelen is nooit leuk, maar je hoeft niet perse een vriendje te hebben om je minder eenzaam te voelen. Ga gezellige dingen doen met vriendinnen, daarvan wordt je een stuk vrolijker van. Ga dus niet stil zitten maar doe iets. Drank helpt misschien maar voor even en daarna niet meer, sterker nog je gaat je er beroeder van voelen. Blijf daar dus van af. Doordat je je alleen voelt slaap je waarschijnlijk ook slechter en eet je minder. Ga dus positieve dingen doen en bekijk alles vanuit de positieve kant.

succes;

Ik herken je verhaal. Ik voelde mij ook altijd heel erg eenzaam. Hoe ouder ik word, des te minder het wordt merk ik. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat ik zelfstandiger word en minder onzeker ben. Ook ken ik sinds een paar maanden mijn biologische vader, wat ook heel erg geholpen heeft.

Probeer inderdaad meer leuke dingen te gaan doen met leuke vriendinnen. Ik ben inderdaad ook snel geneigd om naar jongens toe te trekken, maar het is niet de juiste oplossing.

Werk je? Sport je? Dat zijn van die bezigheden waarbij je contact hebt met andere mensen. Als je een leuke bijbaan hebt of een leuke sport beoefent, zorgt dat er ook weer voor dat je je minder eenzaam voelt.

Dankjewel voor alle reacties :) Aan sommige dingen heb ik heel veel. Ook probeer ik nu minstens 2 keer per week, of meer, te hardlopen. Dat merkt heel goed om mijn hoofd te legen en weer even rustig te worden.
Want ik heb ook heel vaak last van driftbuien..

Maar toch denk ik dat alles niet zo'n zin meer heeft. Misschien moet ik het maar gewoon opgeven :)
Ik denk ook niet echt dat er veel mensen zijn die me zullen missen.
Ik denk gewoon dat het niet zoveel uitmaakt, want ik ben niet zoveel waard enz :)

Maar ik heb in ieder geval weer een paar goede boeken gehaald. En mijn vriendinnen hebben het ook druk en hun eigen leven, dus ik kan ze ook niet lastigvallen,
en dat wil ik ook liever niet, als ik me zo ellendig voel.

Aandacht- en bevestigings vraag alert. Je hoeft geen hogere wiskunde gestudeerd te hebben om te begrijpen dat je nu hoopt dat iedereen roept dat je wel 'veel waard enz.' bent.

Inderdaad zullen er weinig mensen zijn die je zullen missen, relatief gezien tot je eigen ego, ik zal je namelijk vertellen dat het de wereld geen ene reet kan schelen of je bestaat. Dat is met iedereen zo. Daarom moet je er voor jezelf wat van maken, anderen kan het inderdaad geen reet schelen uiteindelijk.

Als je nou eens begint met stoppen met zelfbeklag en gejammer, dan ben je al een stuk verder. Als er namelijk 1 type mens onprettig is om mee om te gaan dan is het wel iemand die de hele tijd loopt te zeiken. 'Druk' en 'geen tijd' is sowieso bullshit, iedereen heeft tijd, namelijk 168 hele uren per week. De vraag is alleen of je ook prioriteit krijgt. Dit laatste neemt in evenredigheid met het gezeik af vermoed ik zo.

Oke, dan is het topic klaar nu :), stop er maar mee.

Hey forever,

Smvs brengt het weer net op een andere manier als dat ik het zou doen / gedaan heb. Ik ben zelf geen voorstander van zijn manier. Inhoudelijk spreekt hij vrij veel logica uit maar de manier waarop is een beetje hard. Die je wel kan waarderen als je lekker in je vel zit maar als je ietwat minder in je vel zit komt dit natuurlijk hard aanzetten.
Je hoeft niet zomaar te stoppen met een topic bepaalde reacties kun je ook gewoon langs je heen laten gaan. Het is een bewuste keuze. Doe gewoon wat met de reacties als je het wil en anders laat je ze langs je heen gaan. Je mag hier ook zijn om gewoon wat te klagen. Niet dat het nou direct een klachtenforum is. Maar je mag toch zeker wel je ei kwijt......
Je moet uiteindelijk zelf in oplossingen gaan denken wij brainstormen alleen vast voor je;-)

smvs heeft wel gelijk, ook al komt dat wat hard over. Het werkt averechts als je deze houding ook bij je vrienden hebt. Dat werkt gewoon in je nadeel. Die houding is natuurlijk ook je probleem en dat is dan ook het gene wat moet veranderen.

Suggeren dat je zelfmoord gaat plegen, werkt overigens ook niet. Aandacht trekken moet je op een andere manier, door aandacht te vragen van een psycholoog.

Hou er mee op door te zeggen dat je je vrienden niet wilt lastigvallen, dat moet je juist wel doen. Niet door bij ze te klagen over je leven, maar door leuke dingen te ondernemen. Dan gaat het vanzelf al wat beter. De andere dingen die je aan het ondernemen bent, zijn ook een stap in de goede richting. Zet het dus door.

Waarom wil je eigenlijk zo graag een vriendje? Zo erg is het toch niet? Ik heb ook niemand en ik heb ook niet zo veel echte vrienden. De laatste keer dat ik me daar zorgen over maakte is toch alweer een paar jaar geleden. En waarom? Omdat ik andere dingen heb gevonden om m'n liefde en m'n passie in te stoppen. En wie zijn de anderen dan om daar commentaar op te hebben? Dat geldt ook voor jou, daarom kan ik je alleen maar aanraden om een hele leuke hobby te zoeken, zodat je 1, er niet zo mee bezig bent en 2, je liefde en passie ergens in kwijt kunt. Zoals iemand al zei, niemand maakt het echt iets uit, dus je moet er voor jezelf het beste van maken.

Dit is maar al te waar, er is echter een maar aan dit antwoord.

Gevoelens van eenzaamheid slijten heel langzaam.....

Dat jij de passie en liefde ergens anders kwijtkunt, is heel fijn voor je. Betekent echter niet dat dat bij iedereen zo zit, en dan spreek ik ook namens mijzelf. Je moest een weten hoe f*cking killing erg het kan zijn, daar kan geen hobby tegenop.

Je kan ook overdrijven he. (n)

En even toevoegen: natuurlijk mag je ook bij je vrienden praten over dat je je ongelukkig voelt, daar zijn ze je vrienden voor. Als mijn vrienden het even niet meer zien zitten, moeten ze voorál naar mij komen, dan wil ik ze helpen. En andersom. Misschien kunnen ze niets doen, maar weet je wat het gevoel van eenzaamheid ook daadwerkelijk kan opheffen? Het feit dat je contact met mensen maakt. En hoe wil je dat in godsnaam doen als je niet eens over jezelf of je problemen wil praten met de mensen die daarvoor bedoeld zijn?

En mocht je echt niet met je vrienden erover durven/willen praten, ga dan bij een contactgroep, of langs een psycholoog, of naar een een of ander forum. En probeer dan tenminste over andere dingen contact te maken met je vrienden, over andere dingen die je bezighouden, die je belangrijk vindt.

Het is allemaal niet zo moeilijk, als je eenmaal die eerste stap(pen) zet.

Zo is dat:) Harde woorden zijn nog altijd het meest effectief. Stop met dat zelfbeklag, geef jezelf een schup onder je kont en ga weer dingen ondernemen!

De kwaliteit van je leven heb je nog steeds enkel zelf in handen!

Ik overdreef niet. :) (jij interpreteerd wellicht anders dan ik bedoel, kan zijn)

Misschien ben k raar hier. Maar het meisje vertelt hoe ze zich voelt. Waarschijnlijk gewoon voor een goede pep-talk. Ergens van binnen zal ze best weten dat ze er weer flink tegenaan moet zeg maar.... maar zo voelt ze het even niet. Wie zijn wij dan om haar hierover te bekritiseren... kom op mensen !

Ik heb gisteren de allergaafste jongen van de wereld gezien, dus dat heb ik niet nodig hoor :P

Hij heeft alleen al 4 jaar een vriendin :o

Ja, dat is het :)
Maar het komt wel goed, heus. Ik moet er alleen even doorheen.

Oh, je treft t niet, is er een echt leuke, heeft ie een vriendin...

Héél herkenbaar. Precies hetzelfde twee dagen geleden:)

En zo'n site's doe ik niet aan, heb mn portie internetrotzooi wel gehad.

Het is ook niet na 1 keer dat je weer happy bent.
In mijn ogen is dat net zoiets als dat je wilt afvallen oid.

En daarom denk ik dat de wat 'tactlozere' reacties ook nodig zijn. :)

Ja, ernstig he :P

Hij moet het maar uitmaken voor mij hoor (a)

Kom op zeg, daar loopt iederen toch tegenaan. Als het zo makkelijk was was iedereen super gelukkig in de liefde. Op een gegeven moment ben je zelf die vriendin en zijn de rollen omgedraaid. Bovendien, je hoeft je niet bij elke hindernis neer te leggen. Soms moet je ook om jezelf denken, bijna alles kan kapot en vaak gaan relaties op een gegeven moment toch uit.

Ik zeg alleen maar dat ze het niet treft. Daar lijkt me geen woord van gelogen. Ik zeg neit dat ze een extreme pechvogel is en dat dit soort dingen alleen haar kunnen overkomen...

Gooi jezelf in de strijd, forever!;)

:D

Ik weet hoe erg het kan zijn, m'n sociale leven op school was in m'n examenjaar ingestort. En dat was niet mijn schuld, maar er is iets gebeurd. En hier had ik niet alleen geen vriendin, maar ook nog nauwelijks vrienden op school. Ik weet heus wel waar ik over praat :evil:

PS: wel in 1 keer gehaald, je moest eens weten hoe graag ik daar weg wilde...

Ik vind het ook best vervelend dat iedereen zo maar door elkaar reageert. Iedereen hier gaat maar uit van zijn eigen positie. Ho sorry niet iedereen er zijn er die dat niet doen. En onderling is ook iedereen flink op elkaar aan het steken. De mensen die steeds over zichzelf praten en hun eigenbelang boven dat van forever zetten in dit topic waarom beginnen jullie niet zelf een topic. Nogmaals we reageren op hoe zij zich voelt en proberen haar toch advies bij te brengen op één of andere manier komen hier ook heel veel mensen om continu commentaar te leveren. Wat heeft de betreffende persoon die dit topic opstart hier nou aan ?

Oh haha ik val een paar keer in herhaling. Maar het is duidelijk iig

Dankjewel voor alle reacties :) Ookal doe ik misschien soms stom/post ik stomme dingen, ik luister wel naar jullie reacties en ik leer daar ook van.

Ik heb het er gewoon moeilijk mee dat het lijkt alsof ik moet vechten voor het leven.
Mijn jongere zusje, haar lijkt alles zo goed af te gaan. Is er ruzie in haar vriendengroep betreft het nooit haar, ze lost alles op, kan het goed vinden met iedereen en is echt een gezellig meisje :)

Soms wilde ik gewoon dat ik ook zo was.. Dat dingen mij ook goed afgaan, dat ik niet het gevoel heb dat ik vecht in het leven. Dat ik het niet een keer 'zwaar heb'.

Daar voel ik me heel mislukt door. 'Waarom kan ik niet gewoon gelukkig en fijn leven?'
'Waarom mogen sommige mensen mij niet?' Ik wil soms zo hard dat mensen mij mogen dat ik al mijn eigen gedachtes en gevoelens ervoor opzij wil zetten.

Ik probeer ook nooit/niet meer slecht te praten over iemand. Ik wil zo graag goed zijn voor de mensen, ik wil zo graag alles goed doen.
Daarom voelt het soms alsof ik alles niet meer in handen heb.

Maar ik red het wel, ik red het heus. Ik zou alleen willen dat het soms niet zo verdomd veel moeite moet kosten.

dat is idd de flauste tip van de eeuw.

als je een vriendje zoekt ga je hem niet vinden. gewoon niet zoeken en ondertussen tevreden zijn met gezelschap van vrienden, familie of densoods huisdieren.

:)
Mijn zus heeft ongeveer hetzelfde probleem. Ik denk dat het misschien helpt als je probeert wat minder met jezelf bezig te zijn. Minder te denken/piekeren, maar gewoon doen!
Als je gewoon jezelf bent komen er uiteindelijk vanzelf mensen die je mogen zoals je bent. Want misschien forceer je jezelf zodat je hoopt dat mensen je aardig vinden, wat je zelf onbewust kan doen.

Misschien is het een idee om jezelf niet zo te meten met andere mensen. Je weet namelijk helemaal niet waar zij mee zitten. Het kan misschien ideaal lijken allemaal. Maar ook zij lopen met bepaalde dingen rond waar jij misschien wel helemaal geen overzicht over hebt.
Het valt en staat samen met een positievere houding. Ik denk dat als jij je te veel bezig blijft houden met andere mensen in plaats van met jezelf dat je gewoon te ver van jezelf af komt te staan en daardoor ook gewoon je eigen "ik" kwijt raakt. Je wordt juist sterker door heel dichtbij jezelf te blijven.
En wat kan jou het schelen dat mensen je niet mogen.... Is dat echt zo belangrijk? Ik neem aan dat het belangrijk is dat bepaalde mensen jouw een leuk persoon vinden maar echt iedereen hoe realistisch is dat. Misschien is jouw zus dan wel een ontzettende slijmbal en cijfert ze zichzelf wel heel erg weg. Hoe moet jij dat nou weten?
Ga naar je eigen kwaliteiten kijken, je zult het toch je hele leven met jezelf moeten doen. En onthoudt goed dat je door negatieve gedachtes ook negatieve scenario's zult aantrekken.

Weetje, ik herken mezelf echt steeds meer in jou verhaal. Niet dat ik het weer over mezelf wil hebben, maar wel nog een ding: alles gaat over. Dingen veranderen, hoe dan ook. Misschien niet binnen nu en een maand, maar zeker binnen nu en een jaar. Als je in een dip of iets dergelijks zit, wil het nog wel eens moeilijk zijn om dat te beseffen (is mijn ervaring), maar toch moet je dat jezelf blijven voorhouden.
En soms kun je ook zelf dingen veranderen/de aanzet tot verandering geven. Minder piekeren schijnt een goede te zijn. :)