klappen
 

Hai.. dit is mijn eerste bericht op scholieren.nl, dus ik weet niet precies hoe het hier werkt.
Maar ik heb eindelijk mijn moed bij elkaar geraapt om hier iets te vertellen wat ik al heel lang kwijt wil!

ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ik hulp nodig heb..
mijn vader die doet raar tegen me. net alsof hij niet van me houdt.
ik weet niet wat ik eraan kan doen!
ik zit echt onder de blauwe plekken. Net heeft hij het weer gedaan. die klappen waren weer raak.dit keer ook in mijn gezicht. wat voor excuus kan ik nu weer verzinnen?
ik weet het echt allemaal niet meer.
sinds 3 jaar ben ik ook mezelf pijn aan het doen. Ook al is het geen pijn wat ik dan voel. Eerder een opluchting.
Maar ik weet niet of ik al zijn klappen nog aankan. Heeft iemand advies voor me?

Liefs..

Heel goed van je omdit eindelijk te vertellen!
Ouders horen hun kinderen niet te slaan, Ga naar een maatschappelijk werkster , die kan je verder helpen!
Hopen dat dit snel stopt, sterkte

Huisarts, maatschappelijkwerk, bureau jeugdzorg, vertrouwenspersoon of je mentor op school. Ga met één van hen praten, want je hebt hier zeker hulp bij nodig.
Sterkte.

klinkt hard, maar zo'n vader heb je niets aan, liever kwijt dan rijk. Ik zou zeggen, zoek hulp waar je kan (er zijn al paar dingen genoemd)hier tegen, bij de politie desnoods.

hmm.. Bedankt voor jullie advies, maar ik weet niet of ik dat wel durf.
Erover praten is toch lastiger dan iets typen wat iedereen kan lezen, maar waar niemand je kent..

absoluut waar, schat, maar hij houdt uit zichzelf niet op en dat je het hier post geeft al aan dat je echt wil dat het ophoud. Het hier vertellen kan al opluchten maar wij kunnen hem niet stoppen...

Ja je hebt gelijk denk ik, maar ik ben echt bang voor hem..
Ik heb al eerder temaken gehad met Bureau Jeugdzorg. Daar hebben we al vaak gesprekken gehad. Totdat ze vonden dat mijn vader veranderd was ofzoiets..
wat als het nu ook weer op dezelfde manier gaat?!

nogal debiel dat die mensen vinden dat hij is veranderd terwijl jij nog met hetzelfde probleem zit. Dan zou ik nu naar een andere instelling gaan.

Oh, trouwens, hoe zit het met je moeder? Is zij in beeld en zo ja, weet zij ervan?

Ik heb geen contact met mijn moeder. Ze heeft ons een tijdje geleden verlaten. Ze wilt ook geen contact meer met ons. Ik opzicht wel met haar. Maar ik kan haar niet dwingen om met mij om te gaan snap je.
Of ze ervan weet betwijfel ik. en of ze er iets aan zou doen, als ze het dan weet, weet ik ook niet..
maar goed, dat doet er allemaal niet toe..

In dat geval niet nee, maar ik vroeg het me gewoon even af, of je je ook tot haar kon richten voor hulp.

Heb je verder ook familie met wie je kan praten? Bij wie je terecht kan?

Weet ik niet.. Ik heb niet zo'n goede band met mijn familie.
We hebben wel lol altijd met nichten en neven onderling, maar we praten nooit echt over persoonlijke dingen. Dat ligt toch echt té gevoelig.. :(

Okay.nou dat maakt de situatie er niet fijner op...

Maar ja, het blijft zo dat ik (en de andere lezers) er wel voor je kunnen zijn als je wil praten, maar als het om advies gaat om dit te laten stoppen kunnen we je alleen advies geven te praten met iemand die actief kan optreden, wat dus waarschijnlijk een professionele instelling is.

Maar goed, als je een uitlaatklep nodig hebt is het goed.

Zeker hulp zoeken. Dat is een grote stap en je gevoel zal je op een zeker moment wel tegenspreken, maar ik denk echt dat het de beste oplossing is. Een omgeving vol geweld is voor niemand goed, ook voor jou niet en je helpt je vader er zeker niet mee door bij hem te blijven. Ook hij heeft hulp nodig, al zal hij dat waarschijnlijk niet snel toegeven of inzien.

Hoe oud ben je trouwens? Heb je mogelijkheden om iets voor jezelf te beginnen als de hulpverlening niet genoeg voor je kan doen?

Ik ben 16..

Dat is niet echt een leeftijd om op jezelf te gaan. Het kan wel, daar zijn regelingen voor. Maar het lijkt me niet aan te raden.

Jeetje wat erg zeg. Ook dat je geen steun bij je moeder kan vinden. Je vader is zich dus lekker op jou aan het afreageren. Als je het maar niet op jezelf betrekt hè jij kan er niets aan doen dat die man zo gefrustreerd is. Gebeurd dit heel vaak ? Ga eens praten met een maatschappelijk werk, psycholoog, of iets in die richting en mogelijk kunnen zij voor jou iets bedenken. Je kan hoe dan ook als de situatie te erg wordt via begeleid op jezelf wonen wat voor jezelf regelen. Dan woon je op jezelf maar wel onder een soort van begeleiding zodat je er niet helemaal alleen voor staat. Zo zie je maar wat er ook gebeurd er is altijd wel een oplossing. Het is net wat je wilt, maar aan deze situatie moet zeker wat gedaan worden zo kan je niet doorgaan iniedergeval.

Wat die mensen boven me allemaal zeggen.
*knuffel* Veel succes. Zoek hulp.

Meisje fuck jeugdzorg die mensen hebben totaal geen verstand van dingen ( mij wouden ze uit huis plaatsen :( ) ga naar een goede vriendin toe, praat met een goede leraar(es) ga in ieder geval weg uit dat huis!! ik weet dat het moeilijk is maar als je die stap genomen hebt dan zal je zien dat het allemaal veel beter word!!
^

* knuffel *

hallo.. bedankt voor jullie reacties..
Vandaag op school heb ik na mijn proefwerken (ik zit midden in mijn pww) met een docente gepraat..
ik durfde het niet te vertellen, maar op de een of andere manier gaf ze me een vertrouwd gevoel.. Net alsof ik haar al jaren ken..
Maar ehm..
ik heb haar zo'n beetje verteld wat me dwarszit..
ze wilt vrijdag een gesprek mijn mijn coordinator van vorig jaar en mij en zijzelf samen. zodat we anar een oplossing kunnen zoeken. die coordinator is echt een toffe gozer. ik vertrouw hem wel denk ik.
Maar ik zie er wel tegenop...
soms denk ik wel eens dat het gewoon mijn eigen schuld is, dat dit mij overkomt. of dat ik me aanstel. dat gevoel had ik vanmorgen tijdens het gesprek..
ik vind het best wel eng..

Erg goed van je dat je hulp gezocht hebt, dit kon zo niet doorgaan!
Je moet niet teveel tegen dat gesprek opzien, want dat soort mensen zijn er om je te helpen, en serieus je situatie zal er alleen maar van verbeteren.

Heel veel sterkte iig! (Y)

Dankje..

Toch vind ik het eng.. ik had al heel veel moed bij elkaar moeten rapen om het op het orum te zetten, en om het aan de docente te vertellen..
pff.. ik vraag me af hoe het vrijdag zal gaan!
Ik zal jullie wel op de hoogte houden..

Liefs

sterkte vrijdag. Goed dat je het hebt verteld. En het is absoluut niet jouw eigen schuld. Jij kiest er toch niet voor.

succes.. en ik vind het heel erg sterk van je!!

Hey, super dat je het aan iemand hebt verteld en dat er nu stappen worden ondernomen! Heel veel sterkte ermee. Je moet maar zo denken: het kan eigenlijk alleen maar beter gaan vanaf nu.

Ik hoop het.. :(

Het is jouw schuld niet, denk dat nooit.

Het is gewoon zo moeilijk allemaal. Mijn moeder die ons achter heeft gelaten,, mijn pa die me slaat.. :(
misschien lijk ik wel te veel op mijn moeder en kan mijn vader er niet tegen en reageert hij dat op mij af..

Jouw vader is gewoon niet al te goed in zijn hoofd... tuurlijk is het zijn schuld!!!

die docente en ik hebben nu al een paar keer met elkaar gepraat. Ze heeft me haar lesrooster, telefoon nummers, en e-mailadres gegeven, zodat ik haar altijd kan bereiken als ik het nodig heb. Echt lief van haar..
Gisteren heb ik weer gesneden. Echt stom van me. In een opwelling heb ik haar gemaild. in dat mailtje stond dus wat ik had gedaan.
ze heeft me meteen teruggemaild. ik heb haar mailtje een paar keer doorgelezen, en elke keer heb ik gehuild.. omdat ze zo lief voor me is.. waar heb ik het aan verdiend??
Ze doet me denken aan mijn moeder :bloos: :bloos:
Misschien dat ik haar daarom vertrouw, omdat ze zo op mama lijkt..

hey meid
knap van je dat je bent gaan praten. Dat is een eerste stap!
Je zit in een ontzettend moeilijke situatie, waarin het bijna onmogelijk is om daar in je eentje uit te komen. Ik kan me voorstellen dat je, in jouw situatie mensen nodig hebt om je heen.

Heb je misschien het gevoel dat je je vader verraad? Dat gevoel hebben veel kinderen/jongeren namelijk als ze vertellen over mishandeling door een van de ouders / beide ouders. Want het blijft, hoe dan ook, je vader. Ik weet niet of je dat gevoel herkent maar zoals anderen ook al zeggen, jouw vader heeft (ook)hulp nodig!! De kans is groot dat hij je niet echt wíl slaan maar niet 'weet' of wellicht nooit geleerd heeft hoe hij het wel moet doen. Meestal is mishandeling een situatie van onmacht. Vaak weten ouders wel dat ze het neit goed doen, maar willen dit niet toegeven (vaak ook niet naar zichzelf) en weten niet hoe het anders moet. Het zal waarschijnlijk een tijd duren voor jouw vader inziet dat hij hulp moet hebben. Maar het welzijn van het kind (jij dus nu) gaat echt voor. En uiteindelijk wil hij (denk ik) niets anders dan jou een goede opvoeding geven, zorgen dat jij je goed voelt en dat het goed met je gaat... hij is alleen niet op de goede weg (extreem zwak uitgedrukt).

Dit is hierboven is over het algemeen gesproken... ik wil, zeker zo over het internet niet oordelen over hoe het bij jou zit.

maar meis, het is HOE DAN OOk, niet jouw schuld!

xxxxxxx fantome

een mogelijkheid... er zijn zoveel mogelijkheden. Maar jíj als persoon bent nooit de reden dat je vader je slaat. Het zit altijd in hém en hij heeft daar hulp voor nodig.
(even cru gezegd. Als jij zou zeggen dat het jouw schuld is dat je vader je slaat komt dat op hetzelfde neer als iemand zegt dat het de eigen schuld van een meisje in een kort rokje is dat ze verkracht wordt of van een oud, niet mobiel omaatje dat ze beroofd wordt...)

Serieus knap dat je daar over kan praten.

Nu lukt het me wel om er met andere over te praten.Maar heb 2 jaar me mond gehouden over me vader.

Me vader die sloeg en schopte me ook altijd.
Maar je moet echt never nooit gaan denken dat het jou schuld is hoor. Dat heb ik nooit gedaan.Ook al zeiden de mensen die me vader kende van het is jou schuld. Niets van aantrekken. Daar trek je je zelf alleen maar meer de put mee in of hoe dat ook mag heten. :)

Me vader kwam altijd met een rotsmoes van het wordt zwart voor me ogen dus dan weet ik niet meer wat ik doe.Dat heb ik toen niet geloofd en nu ook niet.


Veel succes ermee met het gesprek

Hai.. Ik heb vandaag het gesprek gehad..
Op zicht viel het wel mee, maar de docenten merkten dat ik supergespannen was. Was ik ook.
Ik heb ze alles (bijna alles) verteld wat me dwars zit.. de coordinator schrok wel. Hij kent mij al jaren. En hij heeft zelfook al een paar keer met mijn vader gesproken..
Maar goed..
Ze gaan ervoor zorgen dat ik met iemand van het ZAT ga praten.

Die docente, zij is echt heel lief voor me.. Ze deed net of ik een goede vriendin was ipv een leerlinge..
Soms vraag ik mezelf wel eens af waar ik dat aan heb verdiend, dat ze zo lief voor me is.
Ik heb na het gesprek, die met de coordinator erbij, nog even met haar gepraat. Ik wilde echt heel hard huilen..
We zijn toen weer even apart gaan zitten, en toen heeft ze me getroost.
Ik heb haar mijn polsen laten zien.. Ze schrok best wel en toen begon zij ook te huilen.
Nadat we allebei een beetje uitgehuild waren, schoten we allebei in de lach..
Toen vertelde ze me waarom ze dit, mijn probleem, zo tot zich aantrekt.
Zij werd ook mishandeld..

Maar goed, zij heeft het er nog steeds moeilijk mee en ze denkt dat ze het een beetje zal kunnen verwerken door mij te helpen het te verwerken.


pff.. t was een zware dag..
over 2 uur ongeveer mag ik eindelijk wat eten/drinken..
ik voel me echt heel zwak..
Ik ga nu even een dutje doen..

Nog bedankt voor jullie reacties allemaal:)
Jullie hebben mij de schop onder de kont gegeven geoof ik.. :bloos:

Ben je gek ofzo? waarom vraag je dat nou af? Van wat ik lees ben je gewoon een hele lieve aardige (en vooral moedige) meid!!!

Wouw heel knap dat je alles hebt verteld.
Maar wat is het ZAT :bloos:
sterkte ermee!

sterkte (y)

Geweldig dat je alles verteld hebt. Denk er alsjeblieft aan om te blijven zoeken naar mensen die je echt willen helpen. Als ze zeggen dat je vader veranderd is en/of dat alles weer goed gaat, ga naar iemand anders die het wel serieus neemt. Je bent meer waard dan dit.

ZAT is het Zorg Advies Team. Daar zitten onder andere de schoolarts, en de schoolpsychologen in..

Echt goed dat je het gedaan hebt, en mooi ook dat er een docente is die zoveel moeite voor je wil doen, je verdient het. (y)

Dankje :bloos: :bloos:

Hey meisj, echt super dat je het verteld hebt! Ik ben ook blij voor je dat je iemand hebt gevonden in je begrip en troost kunt vinden.
Ik hoop echt dat het gesprek met ZAT iets oplevert. Blijf volhouden, je doet het goed!

En ik hoop dat je snel stopt met snijden. Ik weet dat het verleidelijk kan zijn maar het lost niets op:(

hey allemaal.. Bedankt, voor jullie tips, en advies..
Er is iets wat ik moet vertellen..
Misschien zullen jullie teleurgesteld in me zijn, maar ik hoop dat jullie het begrijpen..

Ik gooi het er maar gewoon in..
Ik ben niet de gene die mishandeld word. Het is mijn broertje. Hij is nog heel klein.. 6 jaar. Ik wist niet hoe ik het op t forum moest zetten. Bij hem op school hebben ze gewoon niets in de gaten gehad! En ik maar denken dat basisscholen daar veel op letten!

Mijn docenten, met wie ik gesproken heb, weten wel wat er aan de hand is. Dus dat mijn broertje mishandeld wordt.
Zij staan dan ook volledig achter me.. Gelukkig.

Maar goed. Ik zie de pijn, de angst en het verdriet in de ogen van mijn broertje. dat maakt mij ook verdrietig. En vooral ook boos. Ik ben er vaak tussenin gekomen, maar dan geeft mijn vader me gewoon een flinke klap. Nu durf ik het niet meer.
Elke keer als het weer zo ver is, sluit ik me op in mijn kamer. Ik dan muziek op. Zo hard als min oren kunnen verdragen. Zodat ik mijn broertje niet hoor huilen..
Ik pak dan een mes en begin met snijden. Of ik ga met spullen gooien, om mijn woede kwijt te kunnen.
Ik vind mezelf zo laf hierom.
Ik ben zijn grote zus.. Ik hoor voor hem op te komen, maar in plaats daarvan, sluit ik mezelf op!

Als het dan op een gegeven moment stil is, durf ik ook niet naar de woonkamer te gaan. Ik ben dan altijd bang. Ik vrees altijd voor het ergste.. Ik ben echt bang dat mijn vader (of mijn broertje) een keer te ver gaat en dat er dan iets gebeurt..
Ik ben daar zo bang voor!

hmm.. ik stop nu maar. Misschien heeft het niet veel zin gehad om dit berichtje hier te plaatsen..
Nogmaals bedankt voor jullie adviezen! Zonder jullie had ik dit niet naar buiten durven brengen!
En het spijt me, dat ik heb gelogen..

Liefs.. Y.

[QUOTE]de lekkerste schreef op 07-10-2006 @ 18:37 :
[B]hey allemaal.. Bedankt, voor jullie tips, en advies..
Er is iets wat ik moet vertellen..
Misschien zullen jullie teleurgesteld in me zijn, maar ik hoop dat jullie het begrijpen..

hmm ik zou het opzich kunnen snappen maar nu weet ik niet meer wat er allemaal wel waar is van je verhaal

ik hoop igg wel dat het goedkomt met jouw en je broertje

Hmm. Okay...nou als het waar is wat je zegt maakt het me niet uit. Als jij iets gehad hebt aan het advies, om wie het dan ook gaat, ben ik blij. Ik neem je niet iets kwalijk, daarvoor ken ik je ook niet goed gnoeg. Als ik je nou heel goed zou kennen zou ik teleurgesteld zijn. Hoe je verhaal ook zit, ik reageer op wat jij zegt dat waar is. Want als ik je voor leugenaar enzo uitmaak omdat ik je niet geloof en het is wel waar is dat ook niet fijn. Dus ja, misschien zit je me uit te lachen dat ik zo naïef ben, maar voor hetzelfde geld ben je blij. Ik heb niets te verliezen...

Sterkte meisje, hoe het ook gaat. Maar wij kunnen de beste adviezen geven als je eerlijk bent...

Ja, dat weet ik. Ik had meteen eerlijk moeten zijn. Het spijt me dan ook enorm. En ik ben blij dat je me niet voor iets uit maakt, wat ik niet ben.. :bloos:

En ik heb idd veel gehad aan jullie adviezen.. :)

Het is toch niet zo raar dat ze gelogen heeft?
Het is niet zo makkelijk om zoiets te vertellen. (Gelukkig heb je dat nu wel gedaan. :)) En ik neem aan dat het enige gelogen was dat het om "de lekkerste" zelf ging ipv haar broertje.
Ik denk niet dat het verkeerd is om hierover te liegen.
En ook al ben jij niet de mishandelde, je wordt in principe wel geestelijk mishandeld, en je verdient alles gewoon wel! Dat zie je zelf misschien nog niet in, maar neem dat maar van iedereen hier aan. :cool:
Heel veel sterkte nog!

ik vind het knap dat je ermee naar buiten bent gekomen voor je broertje. ookal neem je het niet op het moment van de mishandeling voor hem op, je bent wel voor hem bezig en onderneemt actie! (y).

Wel goed dat je hier nu hebt gezegd dat het om je broertje gaat. En idd mensen kunnen alleen maar goede adviezen geven als je eerlijk bent.
En ik leef met je mee, het lijkt me vreselijk om in jouw situatie te zitten. Je staat zo machteloos. Maar heel goed dat je hulp hebt gezocht. Heb je al met iemand van het ZAT gepraat??

Nee nog niet.
Die docente is met school op reis. Een taak zeg maar.
Maar straks na de vakantie, gaat ze meteen zorgen voor een gesprek met iemand van het zat..
Ik ben er over aan het dneken, om hem aan te geven. Maar ik weet alleen niet of het wel zo verstandig is?

Ik denk dat je dat misschien beter kunt doen nadat je een gesprek hebt gehad. En dat je dat in het gesprek vertelt.
Maar dit kan ook heel fout zijn, dus liever wat meer reacties.