Na 3 jaar verliefd op een ander
 

Ik ben na 3 jaar verliefd geworden op een ander. Ik houd van mijn vriend en had niet het gevoel dat er iets mis was in onze relatie. Toch ben ik vorige week verliefd geworden op iemand anders. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik weet niet of het wederzijds is en dat wil ik ook niet weten want ik ben niet van plan vreemd te gaan.

Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen heb ik al 3 jaar een relatie gehad met een andere jongen en tijdens die relatie ben ik ook 2 x verliefd geworden op een ander. De eerste keer heb ik niks tegen mijn vriend gezegd en ging het na een maand over. De tweede keer heb ik mijn vriend over mijn gevoelens verteld omdat degene op wie ik verliefd was ook verliefd was op mij en mijn vriend was daar achter gekomen. Mijn vriend vroeg me te kiezen en ik koos voor hem. Ik heb gevochten tegen die verliefdheid en ook dat ging over na ongeveer 2 maanden.

Nu ben ik een beetje in twijfel: aangezien ik dit vaker meemaak raak ik er zo langzamerhand van overtuigd dat dit niet het einde hoeft te betekenen van mijn relatie, als het maar weer over gaat op korte termijn.

Wel is het moeilijk omdat ik mijn vriend niks wil laten merken of zeggen.

Zijn er mensen met soortglijke ervaringen?
Of tips en advies zijn welkom.

Ik zou het eerlijk zeggen tegen mijn partner. Eerlijkheid duurt het langst. Verder zou ik die jongen óf negeren óf proberen alles wat hij doet, bij jezelf te plaatsen als: Dit of dat doet hij uit vriendschap!

Welja, ga vooral die arme jongen de stuipen op het lijf jagen door hem te zeggen dat je de hots hebt voor iemand anders, als je toch weet dat het weer overwaait en jij het helemaal niet uit wilt maken met je vriend.

Wat heeft hij eraan om dat te weten?

Je kan altijd wel eens verliefd worden op een ander, dat wil niet meteen zeggen dat er iets niet klopt in je relatie. Zolang het na een tijdje maar over gaat, en je gewoon voor je vriend kiest. Verder; vooral niet zeggen tegen je vriend. Waarom zou je hem nodeloos ongerust willen maken?

Precies. Wanneer het echt uit de klauwen loopt, dan kan je het altijd nog zeggen.

volgens mij ligt het wel in de menselijke natuur om af en toe verliefd te worden. is inderdaad belangrijk daar goed over na te denken, zeker in zo'n situatie. denk je dat je vriend er over zou kunnen praten ?

Dit, en ik ben wel degelijk van mening dat je verliefd kan worden op een ander EN een goede relatie kan hebben. Dat wil volgens mij helemaal niet zeggen dat er iets fout zit ofzo.

Ik denk niet dat er per defenitie is mis is met je gevoel voor je partner als je verliefde gevoelens krijgt voor een ander. Er zit wel iets goed fout als je iets met dat gevoel gaat doen.
Verliefd zijn overkomt je.

Komt wel weer goed, geef jezelf de tijd.

Ik heb laatst geheel toevallig dat topic 'verwerken van je ex' helemaal gelezen (nachtdienst, je moet toch wat? :p ) en daarin zei je het zelf ook: Nadat je relatie verbroken werd dacht je dat je niet meer verliefd kon worden en dat werd je wel. Helaas is deze relatie nu ook over, maar je weet dus inmiddels dat je dus gewoon weer verliefd kunt worden. :)

oh had het tegen ts, sorry voor de warrige post hehe.

mja verliefd zijn moet ook weer niet opblazen tot iets waardoor je je kut door gaat voelen

Eens.

Alleen is het vrij waardeloos dat (prille) verliefdheid meestal met zich mee brengt dat je helemaal vol bent van die ander en dat je daardoor misschien gaat twijfelen aan de gevoelens voor je partner, terwijl dat niet perse nodig of terecht hoeft te zijn.

Eerlijkheid voor alles in een relatie... Bovendien, áls het daadwerkelijk uit de klauwen loopt en je moet het vertellen, kan je vriend zich bedrogen voelen "hoe lang had je die gevoelens al?"

Maar goed, het is maar wat ik gedaan heb en weer zo zou doen... :)

Ik ben het met ino chan eens, ik zou het ook vertellen al is het maar om mijn geweten te sussen.

Persoonlijk vind ik dat er iets niet helemaal goed zit als je verliefd wordt op een ander. Als je denkt het goed te hebben met je partner maar je wordt toch verliefd op een ander, volgens mij mis je dan toch iets of zit het niet helemaal lekker.

Als mijn vriendin verliefd zou worden op een ander zou ik het meteen willen weten en, net zoals DeltaOne, het uitmaken. Als ze op iemand anders verliefd wordt dan heeft ze blijkbaar gevoelens voor diegeen. Blijkt dan ook nog eens dat het wederzijds is dan is het pertinent uit. Alleen al dankzij het feit dat ik hiervan op de hoogte ben gesteld en dat zij gevoelens koesterd voor een andere jongen zal dermate gaan wringen in een relatie dat je het net zo goed meteen een halt kunt toeroepen.

Niet dat dit ooit zou gebeuren, als er maar iets heel kleins aan de hand is met mijn vriendin, bijvoorbeeld een slecht cijfer of ruzie met iemand dan merk ik het op de één of andere manier al meteen aan haar.:)

Als het niet al te ernstig is, zou ik het ook niet meteen zeggen. Je kunt toch ook gewoon rustig in stilte genieten van je verliefdheid en er niets mee doen? Het betekent toch ook niet dat je je vriend minder leuk vindt? *haalt schouders op*

Tsja.... Als mijn man verliefde gevoelens zou hebben en mij zou vertellen: 'Nala, ik ben verliefd op een ander, maar ik heb voor jou gekozen en ik wil bij jou blijven.' dan zou mij dat alleen maar onnodig onzeker maken. Ik zou er erg onzeker en achterdochtig door worden, maar ik kan er geen fuck mee.
Nou kan dat voor iedereen verschillen, maar zolang als het geen bedreiging is voor mijn huwelijk, wil ik het niet weten. Ik kan er gewoon niets mee, maar het zal wel een litteken geven op onze relatie terwijl als hij zijn keuze toch al gemaakt heeft dat niet nodig is.

Hoogstwaarschijnlijk dacht je dat bij de vorige verbroken relatie ook ;)

Als je het nog nooit meegemaakt hebt, weet je ook niet wat je zou doen lijkt me. Het is helemaal niet vreemd om andere meisjes leuk te vinden, en het is zeker niet ongebruikelijk gevoelens te krijgen voor iemand anders. Soms is het een probleem, op andere momenten waait het wel over. Lijkt me wat voorbarig om het dan meteen uit te maken.

Morgen zie ik hem weer...Het is wel raar. Ik weet niet zo goed wat ik voel enzo.

@ Delta One : Ik had ook totaal geen oog voor anderen hoor. Het overkwam me gewoon. Bovendien heb ik ook 2 x 3 jaar een relatie gehad, het is niet iets wat je voor de grap doet ofzo. En na 3 jaar KAN je niet eens verliefd zijn op je eigen partner, het is bewezen dat die stof maar hoogstens 1,5 jaar is in je totale leven, dus zeg 4 maanden per partner MAXIMAAL. daarna is het houden van en kan je vlagen van verliefdheid hebben, maar het is onmogelijk om na 3 jaar nog 24 uur per dag verliefd te zijn op iemand en elke seconde met vlinders aan iemand te denken.

Volgens mij kun je daar pas over 40 jaar over oordelen of het jou niet overkomt.

Wat is precies verliefd zijn? :bloos:

Je hoeft er niet altijd iets mee te doen. Is het gevoel wat je nu bij je vriend hebt niet méér waard dan wat vlinders? Misschien zijn dingen wel vanzelfsprekend geworden, daar is wel wat aan te doen. Je moet elkaar wel blijven verrassen, je best voor elkaar blijven doen, vind ik.
Maar je moet ook niet onnodig bij elkaar blijven omdat je al zolang met elkaar hebt (uit gewoonte).

De vraag aan jou is dus: wil je bij je huidige vriend blijven of wil je voor iets nieuws gaan?

Voor iedereen is dat denk ik anders, maar als ik constant aan een ander moest denken, ook en vooral als ik met mijn vriend samen was, compleet met vlinders en dromen en verlangen-naar, dan noem ik dat wel verliefd zijn.

En in tegenstelling tot wat anderen zeggen: als ik dat zou meemaken, dan zou ik me wel degelijk het laplazerus schrikken en er ontzéttend van balen. En eens heel goed gaan nadenken, want ik vind zoiets zeker niet kunnen in een goede relatie. Zou voor mij een teken zijn dat er iets heel goeds mis is. Kan me er ook niets bij voorstellen. Als de relatie slecht is wel, maar dat is natuurlijk iets anders.

Wat krijgen de mensen, die zeggen het nooit te worden en meteen de relatie te verbreken, het toch lastig, als ze de rest van hun leven getrouwd zijn.
Statistisch gezien, (ergens gelezen, weet ff niet waar, misschien iemand anders?) heeft bijna iedereen het wel een keer, tijdens een langdurige relatie.


natuurlijk krijg ik hier commentaar op, ben al op zoek naar dat onderzoek. :P

Natuurlijk schrik je ervan. Het is een vreselijk gevoel om van de één in de wolken te zijn en verteerd te worden door schuldgevoel en verdriet om de ander en je zorgen te maken hoe dat gevoel nou zomaar opeens kon ontstaan. Je gaat zeker met een kritische blik weer eens naar je relatie kijken, want inderdaad: daar schort dan iets aan, als die verliefdheid meer is dan een kortstondige bevlieging. De wereld zit barstensvol hele leuke mensen, dus de kans is groot dat je er eentje tegenkomt waarvan het opeens gaat kriebelen. Eentje die je inplaats van je partner misschien ook wel gekozen zou hebben, als-ie eerder was geweest. Geschikte kandidaten genoeg hoor!

Dan kun je ervoor kiezen om het bijltje erbij neer te gooien, en voor die nieuwe vlam te gaan, maar je kunt ook besluiten dat wat er nog wel is nog de moeite waard is om ervoor te vechten. Een relatie gaat nooit vanzelf, die gaat met ups en downs gepaard. Niemand is perfect, je partner niet en jijzelf al helemaal niet, dus logisch dat het soms niet helemaal zo loopt als je wel zou willen. En dan zijn er misschien ook nog omstandigheden die een druk op je relatie leggen. Zolang het gevoel dat je elkaar niet kwijt wilt overheerst en je wilt allebei je best doen komt het allemaal wel goed.

Als ik je vriend was had ik je bij de eerste keer dat je vertelde op iemand anders verliefd gedumpt.

En, gevonden? :)

Ik heb dat probleem nu ook. Ik heb al meer dan twee jaar een relatie met een lieve jongen. Maar ik ben net aan een nieuwe opleiding begonnen en ben zwaar verliefd op een klasgenoot.
Het grootste probleem is dat ik doordeweeks in Utrecht woon en mijn vriend werkt in Antwerpen. We zien elkaar dus alleen in het weekend.
Ik word ook niet snel verliefd en ben nu ook behoorlijk in de war. Ik wil bij die andere jongen zijn, maar hou heel veel van mijn vriend. Bovendien ken ik hem door en door en zitten we thuis in dezelfde vriendenkring. Die andere jongen ken ik een maand en ik ken hem dus nog niet heel goed.
Ik kan niet genieten van het verliefde gevoel, omdat ik er juist iets mee wil doen. Maar dat kan helemaal niet.
Ik heb dus geen idee meer wat ik moet doen en voel me heel schuldig. Net alsof ik vreemd ga. Heel ingewikkeld allemaal.

Tuuuurlijk.

En het feit dat ze eerlijk naar je is, en er dus met je over wil praten, weegt niet mee? Dikke onzin.

Emotioneel doe je dat ook. Ik heb gelezen dat vrouwen dat erger vinden dan fysiek vreemdgaan. Dus; als je vriendin er achter komt; altijd zeggen dat 't voor de seks was! :)

OW, maar daar trap ik niet in...

Was getekend, het kleine nyphomaantje ;)

Ik ook niet, als hij met iemand in bed duikt krijgt ie meteen zo'n rotschop tegen zijn zaakje aan dat hij tenminste 2 weken zittend moet plassen, als hij de mazzel heeft dat ik gewone schoenen aan heb.

Als hij zegt dat hij verliefd is dan ben ik gewoon mild en kan erover gesproken worden.

Ik bedoelde overigens niet dat je er gewoon mee weg komt hoor ;)

Ik heb schoenen met stalen neuzen :D

idem. Ik denk alleen wel dat ik zou gaan janken. Maar goed, ik jank al als ik een deurknop zie ;)

Helemaal mee eens.

Ik niet. Als ik er via via (en dat kom ik) achter moet komen dat hij verliefd op een ander is (en ervan uitgaand dat iemand met fatsoen in z'n lijf het daarbij laat) zou ik echt woedend zijn. Niet zo zeer om dat verliefd zijn op, maar wel omdat hij mij in zoiet buitensluit. Als hij het eerlijk vertelt zou ik diepdroevig zijn, maar dan zou ik het niet per definitie opgeven.

Het is dus de kunst om te zorgen dat niemand er ooit achter komt. Dit soort gevoelens moet je dan ook voor jezelf houden, wat het er niet makkelijker op maakt.

Persoonlijk zou ik het niet willen weten, als het hem overkomt. Tuurlijk, je weet het wel, dat voel je donders goed want je bent niet gek, maar soms wil je het liever niet weten, want dan moet je er weer ruzie over maken, of godverhoede het een "goed gesprek" hebben wat ook al niks oplost.

Het blaast vanzelf wel over, en zo niet: nou, dan keel ik hem op dat moment wel. :D

Wou net zeggen, ik weet zeker dat mijn vriend het meteen aan mij merkt als ik totaal verliefd zou zijn op een ander. Valt weinig aan te verbergen als je toch al een open persoon bent, denk ik. In mijn geval niet te doen, misschien wel als je echt aparte levens hebt en zo.

Ja, dan kun je het misschien maar wel beter meteen uitmaken, want dan is er weinig meer over om nog voor te vechten.

Ik ben een dromer en een heel gesloten en rustig persoon. Ik weet zeker dat mijn vriend niks aan mij hoeft te merken.

Morgen zie ik degene weer waar ik denk verliefd op te zijn, ik ben benieuwd wat ik dan voel...Ik hoop maar dat hij tegenvalt.

Ik wil vechten voor mijn vriend, deze verliefdheid overwinnen. We hebben al meer dan 3 jaar een fijne relatie, waarover ik nog nooit getwijfeld heb. Ik wil dit dan ook niet zomaar opgeven voor iemand die ik even leuk vind. Ik neem aan dat dat wel weer overgaat. Ik weet niet eens of hij mij ook leuk vindt (we zijn niet eens vrienden) maar dat wil ik ook niet weten. Ik blijf wel ff in stilte aan hem denken, zo af en toe.

Als je niet eens vrienden met 'm bent en (neem ik aan) hem dus niet eens goed kent, ben je misschien wel meer verliefd op een beeld. Dan lijkt het me helemaal zonde drie jaar op het spel te zetten.

Ik noem dat niet eens verliefdheid, dit is een kriebeltje. Je valt op 'm, dat is alles.

Mij overkwam het na ruim twee jaar
Ik schrok, Ik voelde me alsof ik mijn vriend bedroog (ook al had ik die ander gezegt dat ik niet vreemd wou gaan)
Ik begon erover na te denken en mijn gevoel nam in dit "conflict in mijn hoofd" de leiding over mijn rationele denkvermogen.
Uiteindelijk had ik mezelf overtuigd dat ik het beter uit kon maken, tenslotte waren er dingen niet geweldig in de relatie (waar ik echter pas toen over nadacht) en loog ik op deze manier tegen hem. Ik dacht het doet hem zoveel meer pijn als ik hiermee doorga en bovendien wist ik niet of ik nog wel zoveel voor mijn vriend voelde, wilde zo graag bij die ander zijn. Heb het uit gemaakt omdat ik vond dat ik teveel twijfelde... ofzo...

En alsof dat niet alleen al een heel erg domme fout was heb ik toen ook nog de echte reden verzwegen (dat ik gevoel voor een ander had) omdat ik wist dat dat hem zoveel pijn zou doen, dat was waar hij zo bang voor was, als ik van de zomer hem niet veel zou zijn maar wel heel veel andere mensen...

Ik ben er nu echter wel van overtuigd dat er een groot verschil is tussen liefde/houden van en "de ware" (naja, mijn vriend zag ik toch echt wel een toekomst mee) en verliefdheid / interesse om meer met iemand te doen dan mogelijk als je een relatie hebt.
Die ander zag ik echt alleen als iemand met wie ik een tijdje (misschien een paar maanden) lol zou kunnen hebben, maar een toekomst met hem heb ik me toch echt niet kunnen inbeelden, mijn vriend was, zelfs in de tijd dat het uit was en het erop leek dat ik misschien wat met die ander zou beginnen, nog steeds mijn toekomst.

Voor mij hoeft een verliefdheid dus niet het einde van de relatie te betekenen, want zodra het uit was miste ik mijn vriend heel erg en merkte ik wel, dat er toch zeker nog gevoel voor hem was. Hoewel ik eerst dacht dat ik hem alleen miste omdat ik het gewend was ben ik er nu wel van overtuigd dat ik echt bij hem wil zijn. Mijn vriend vond het uiteraard niet zo leuk dit allemaal te horen maar wil toch met mij verder. Vertrouwen is nu alleen wel gedeukt en hij had liever gehad dat ik het wel verteld had, dan hadden we er samen aan kunnen werken, zegt hij. Ik ben er alleen niet zeker van of ik mijn gevoelens voor hem had herontdekt als het niet uit was geweest.


Naja blijkbaar is het voor iedereen persoonlijk of ze het willen weten of niet. Ik weet alleen dat ik nooit meer wil liegen tegen mijn vriend. En ik zou ook niet willen dat hij tegen mij loog. Mijn vriend is de eerlijkheid zelf, de enige die ik voor 100% vertrouw, als hij tegen me zou liegen... weet ik niet of ik ooit nog iemand kon vertrouwen. Maar aan de andere kant... dat is misschien hoe hij zich nu voelt :(

Wat voor een kerel moet je wel niet zijn als je vriendin opbiecht iemand anders leuk te vinden en dan zijn vriendin een keuze laat maken en daar op gaat zitten wachten (en hopen dat ze voor hem gaat)

Dan ben je gewoon een watje man.

Ik denk juist dat je het beter niet kan vertellen als je al hebt besloten bij je vriend te blijven. Voor zover ik weet hebben mannen over het algemeen meer last van jaloezie dan vrouwen (als dat niet zo is, dan nog:P).

Op het moment dat je het vertelt, zal je vriend er sowieso niet blij zijn (ook al zegt hij van niet). Dat kan jullie relatie op dat moment zodanig beinvloeden dat je uiteindelijk misschien toch naar die ene 'leuke' jongen gaat trekken.

Je kan dus met je eerlijkheid ook (hoe goed bedoeld ook) argwaan in je relatie brengen, en dat is dodelijk. Dus eerlijkheid hoeft niet altijd het langst te duren.

Voor jou misschien niet, maar voor mij dan weer wel.

Je kunt beter op zo'n moment achterkomen dat je relatie niet werkt, dan maanden later.

Maar ze is er toch van overtuigd dat ze verder wil gaan met haar vriend, omdat ze daar zoveel van houdt. Lijkt me een goede basis voor een relatie. En het schijnt volgens een aantal mensen niet meer dan normaal te zijn dat je verliefd wordt op iemand anders tijdens een relatie.

Ook nooit leugentjes om eigen bestwil? Dus jij zou ervoor zijn om een ernstig defect aan een vliegtuig te melden aan de passagiers, zelfs al hoeft het niet fataal te worden?

Ja. Anders klagen ze je achteraf aan omdat je iets moedwillig verzwegen hebt. Hoewel ik trouwens meer een voorstander ben van openheid dan van eerlijkheid. Eerlijkheid wordt vaak aangegrepen om anderen bewust op de ziel te trappen.

Maar dat is een andere discussie.

Ik heb hem net gezien...Het was heel dubbel. Aan de ene kant voelde ik niet zoveel, aan de andere kant kon ik aan niks anders denken dan naar hem te kijken. Toch dacht ik ook een paar keer om dingen die hij zei 'zo sexy...zo leuk'. Maar we hebben niet gepraat ofzo.

Ik denk dat ik hier wel over heen ga komen. Hij was toch minder leuk dan ik dacht :-) Hoewel de gedachte dat ik hem over een maand misschien wel nooit meer zie wel verdrietig maakt...