Niemand zag
 

Vol geveinsde vrolijkheid
verschijn je in de zaal.
Altijd in dezelfde rol
sprekend zonder taal.

Achter je gekleurde masker
is niemand ooit geweest.
Jij, zelfs jij niet
mens zonder spiegelbeeld.

Eeuwig spottend met jezelf
je bent je eigen grap.
Ieder lacht om de domheid
om elk verkeerd genomen stap.

Maar er is niemand, echt niemand
niemand die ooit zag
de grauwheid achter de kleuren.
De door verdriet verteerde lach.

Mooi, duidelijk. Goed.

Beetje raar dat je in de tweede strofe opeens breekt met het abcb rijmschema. Verder vind ik je interpunctie ook wat vreemd, veel korte, schetsende zinnen en alleen maar punten. Ik had er wat interpunctie en ritme betreft zoiets van gemaakt:

Mja, verder vind ik het eigenlijk niet zo speciaal. Je gebruikt taal op een hele simpele, recht-door-zee manier die eigenlijk niet mooi is om te gebruiken voor de boodschap die je wil overbrengen. Je zou het beter kunnen verwoorden, denk ik. O en dingen als dit kunnen natuurlijk niet:

niemand die ooit zag
de grauwheid achter de kleuren.