andersmans baby
 

mijn vriend heeft mij vorge week verteld dat hij een kind heeft van een maand oud.
zijn ex was al zwanger, toen ik 5 maanden geleden wat met hem kreeg.


ik weet niet wat ik moet doen, hij heeft het me gewoon 5 maanden verzwegen.
ik ben pas 16 en hij is 21.
het gaat erg goed en we hadden al plannen om samen te gaan wonen.

ik zou er niet tegen kunnen als dat kind bij ons in huis zou rondlopen( het kind woont bij zijn ex)

ik weet echt niet wat ik moet doen, uitmaken>? nee ik hou heel veel van hem, maar ik kan niet leven met de gedachte dat ik met andermans kind zou moeten samenleven...
maar uitmaken lijkt me toch niet goed, heb ik eindelijk een goede vriend van wie ik heel veel hou...krijg je dit opeens

zijn er mensen die zoiets hebben meegemaakt, of dit bekend voor komt? vertel jou verhaal en wat heb je gedaan, of wat zou je anders gedaan hebben

alvast bedankt!

groeten een radeloos meisje

Allereerst vind ik het op zijn zachtst gezegd vreemd dat je vriend je niet verteld heeft dat zijn ex zwanger van hem was en dat hij inmiddels vader is. Zeker omdat jullie overwegen samen te gaan wonen (dan moet je relatie wel heel goed zijn/lijken).

En eerlijk gezegd denk ik niet dat zijn kind bij jullie gaat wonen. Aangezien zijn ex nu ook voor het kind zorgt, zullen jullie zijn kind misschien een of twee dagen in de week over de vloer krijgen.

Ik heb dit niet zelf meegemaakt, maar ik denk eerlijk gezegd dat je best snel zult wennen aan zo'n hummel. Je kunt het ook zo bekijken: je kunt meteen een beetje 'oefenen' voor als je later kinderen krijgt (dit geldt natuurlijk alleen als je ook echt kinderen wilt ;)), zonder dat je meteen de volledige verantwoordelijkheid voor een kind hoeft te dragen.

ja dat bedoel ik, het lijkt me dus nix om dat kind 1 of 2 dagen over de vloer te hebben, ik wil juist nix met het kind te maken hebben, ik wil samen met hem een kind en kan niet tegen de gedachte dat hij van zijn ex een kind heeft dus....


groeten

Je kunt er wel over blijven 'zeuren', maar het kind is er en je kunt het niet negeren. Ik neem aan dat je het niet in je hoofd haalt om je vriend te verbieden zijn kind te zien?

Twee opties dus:
1) accepteer de situatie en maak er het beste van
2) maak het uit

hee hee

mm naja ik kan wel begrijpen dat je vriend het eigenlijk nu pas vertelt: dit soort info is vind ik pas nodig als de relatie pas echt serieus is. Maar oke, misschien vond jij dat hij het veel eerder moest vertellen, kan ik me ook in vinden!

Een feit is dus dat hij een ander kind heeft, die van zijn ex. En als jullie samen wonen zal dat kind (zeker later) een paar keer per dag/week/maand/jaar haar/zijn vader willen op komen zoeken. Dat kan je niet tegenhouden, je vriend zal zijn kind ook wel willen zien. Natuurlijk is dat niet leuk voor jou omdat je vriend 'van jou' is en zijn kindje niet van jou maar van hem en zijn ex (= jouw concurrent). Op een gegeven moment zal je moeten accepteren dat het nou eenmaal zo is dat je vriend een kindje heeft en dat dat meisje/jongetje wel ens op bezoek wil komen het lijkt me ook aardig tegenover het kindje: anders ontneem je hem/haar zijn/haar vader!!!!

Je moet het er natuurlijk wel met je vriend over hebben dan weet hij wat je er van vind maar ik denk niet dat je een 'bezoekregeling' kunt tegenhouden. Het meisje/jongetje zal vast erg aardig zijn!!

succes er nog mee dagdag

kom op zeg, hij heeft zelfs de bevalling voor haar geheim gehouden :rolleyes:

imho is het wachten tot het echt serieus in dit geval geen argument

overigens was het al snel serieus, als je al na vijf maanden samen wilt gaan wonen

ja die opties had me vriendin ook al voorgesteld, ik kan niet kiezen, uitmaken, tja ik hou van hem maar dat kind zit ik echt mee dus ik weet het echt niet, maarja bedankt in ieder geval!

groetjes

mijn mening, stond er ook trouwens :rolleyes:

replay is een beetje nutteloos

kun je het niet gewoon eerst aankijken hoe eht gaat met het kindje?

ik had vroeger ook een hekel aan kleine kinderen en ik heb eergister uren met een kleintje van negen maanden op schoot gezeten en dat was zo leuk :)

ja daar heb je wel gelijk in ja, dat ie misschien wel wachtte totdat het serieus was, maartoch iets verzwijgen wat zo erg belangrijk ik, een baby!! tja ik weet me echt geen raad, maar toch bedankt

ja maar dat was niet het kind van je vriend met zijn ex ofwel? ja sorry ik hou ook wel van kindjes, ben er gek op, maar het idee gewoon, dat van MIJN vriend is, maar niet van MIJ....

jaa als ik in jouw situatie was zou ik me ook geen raad weten :( heb je je vriend gevraagd waarom hij het nu pas vertelde..?

ja ik vroeg het hem, en hij zei ik was bang om je kwijt te raken, daar had ie ook wel gelijk in, ik zei al tegen een vriendin van mij als ik het van te voren wist was ik er nooooit aan begonnen dus...

(by the way: we hebben er over zitten denken om samen te gaan wonen, niet nu, over een jaartje ofzo. dus......)

Je kunt jezelf gek maken en er steeds over na blijven denken. Dan wordt het steeds erger en erger en uiteindelijk haat je dat kind.

Je kunt het ook gewoon op zijn beloop laten en rustig verder leven.

En nee, dat kindje was niet het kind van mijn vriend. Maar ik meen het oprecht wanneer ik zeg dat ik het niet erg zou vinden. Hij heeft namelijk voor mij gekozen en niet voor haar. Ik zou het wel zielig voor het kind vinden dat het nooit bij zijn beide ouders opgroeit, maar dat is niet mijn probleem.

Eerlijk gezegd zou ik het handig vinden. Ik heb namelijk een kinderwens en ik hoef nu geen kind van mezelf, omdat ik eerst mijn studie af wil maken en nog even werken en dan pas een kindje. Als mijn vriend vader zou zijn, zou ik toch de geneugten van het kind-in-huis-hebben hebben, maar niet de lasten van de volledige opvoeding.

misschien een domme vraag, maar heb je dit allemaal al aan jhe vriend verteld?
Het lijkt me niet meer dan normaal dat hij jou standpunt begrijpt en als het echt zo serieus is tussen jullie, hoop ik dat je er goed over kunt praten.

Ik vind het in ieder geval een erg moeilijke situatie en wens je heel veel sterkte toe

ja ik weet ook wel dat ie voor mij heeft gekozen en het gaat me zozeer niet echt om de ex, maar het kind, dat heeft toch iets van die ex in zich en hij blijft die ex dus ook nog vaak zien, tja dus het gaat me dus schijnbaar wel om die ex :confused:

ja ik heb alles tegen me vriend verteld hoe ik me voelde en wat ik ervan vond, hij begreep me ook wel en hij geeft me ook de kans om na te denken, want onze relatie loopt om de baby dus risico te falen. :confused:

Wat verwacht je nu eigenlijk?

Ik heb geen oplossing voor je.
Niemand op het forum heeft dat.

Kijk, ik probeer je goede raad te geven, maar het blijkt dat jouw gedachten in hetzelfde kringetje blijven ronddraaien en daar moet je wat aan doen :)

En zoals al gezegd is: bespreek dit met je vriend, vertel hem wat je hier hebt geschreven...

hmm ja ik kan toch echt wel begrijpen dat hij het later heeft gezecht als hij bang was je kwijt te raken, maar uiteindelijk kon hij er natuurlijk niet meer onderuit en heeft hij het toch moeten zeggen.

En wat betreft het wel/niet uitmaken. ik zou het er eerst met je vriend over hebben (zeggen wat je vind e.d.)en daarna nog even kijken hoe het met kind gaat (op het begin zal het vaker bij moeder zijn... neem ik aan dus heb je er niet zoveel 'last' van). Als je het idee van zijn kind later nog vervelend en niet prettig vind moet je er over nadenken het uit te maken denk ik... :confused:

Dat je zon bericht krijgt van je vriendje lijkt me een hele shock, maar ik ben er haast van overtuigt dat je er op een gegeven moment aan went en dat het kindje (als zijn ex een nieuw vriendje krijgt enz.) ook een beetje van jou wordt.

die ex heeft ook al weer een vriend en ik d8 dat die er ook mee zat, maarja bedankt mensen ik zal er nog eens goed over nadenken en met me vriend over praten, en het een tijdje aanzien!

groetjes

maar adviezen zijn nog steeds welkom hoor!!! :p

*geen adviesen meer*

sorrie :p

Shit man! :eek: Als ik jou was, zou ik me enorm gebruikt en gekwetst voelen. Wat is dat nu voor zever dat de relatie eerst serieus moet zijn eer je zoiets kan vertelle... Hij had vanaf de eerste dag moeten zeggen dat z'n ex een baby van hem ging krijgen, daar kom je toch niet meer na 5 maanden nog mee aandraven, als het kind al geboren is! Als hij nu al zoiets superbelangrijks voor je achterhoudt, zou ik hem echt nooit meer vertrouwen en ik denk ook niet dat ik 't 'm ooit zou kunnen vergeven.
Heel veel sterkte, je bevindt je nu wel in 'n kutsituatie... :(

Mee eens!
Ik zou voor optie 1 kiezen...

Je bent amper 16 jaar.. er ligt nog een heel leven voor je.. Je mag dan nog zoveel van je vriend houden.. denk eerst ff bij jezelf na of je dit wel wil.. NU al mee een kind opvoeden, al is het maar 2/3 dagen in de week?! Ik zou dit alvast niet willen. Je bent jong en je wilt wat.

Je moet nog zo hard van je jeugd genieten, .. kinderen, dat zijn zorgen voor later toch?! Als ik jou was, dacht ik toch is ff 2 x na voor ik een beslissing zou nemen.

Ik vind eerlijk gezegd ook dat hij het meteen had moeten zeggen. Hij heeft toch wel min of meer bewust gewacht tot het voor jou te moeilijk zou worden om voor jezelf te kiezen en het uit te maken, omdat je toen al te veel aan hem gehecht bent geraakt. Hij had jou de kans moeten geven om hier niet aan te beginnen. Nu heeft hij jou in een heel moeilijk parket gebracht, want het zomaar uitmaken na meerdere maanden is voor niemand makkelijk. Waarschijnlijk wist hij ook wel dat je daar niet aan zou beginnen en ik vind het niet zo eerlijk van hem.

Als ik heel eerlijk ben, ben ik het wel met Divinity eens, ik vind je ook te jong om een relatie te hebben met iemand die al een kind heeft. Het is natuurlijk jouw leven en jouw beslissing, maar het legt denk ik wel een druk op je leven en op je relatie. Probeer in elk geval ook naar je verstand te luisteren en niet alleen naar je gevoel.

Ik ben het met Angeles en Divinity eens.
Je hebt het 5 maanden met hem, je vertrouwde hem, je vertrouwde erop dat hij niets voor jou zou achterhouden.
En dan komt hij met zoiets...
Ik zou hem iig niet meer echt kunnen vertrouwen.
Hij kan wel zeggen van "ik was bang je kwijt te raken", maar dat is wel egoïstisch gedacht van hem.
Hij had jou inderdaad de keuze moeten geven er niet aan te beginnen.
En ik snap je ook heel goed, dat het op zich niet om die baby zelf gaat, maar dat er een blijvende herinnering aan z'n ex constant over de vloer komt.
Ik snap best dat dit heel veel pijn doet en als het echt definitief uit is met z'n ex zal hij sowieso een meisje/vrouw moeten vinden die dit wil, maar dat hoef jij niet te zijn.
Hij kan je niets kwalijk nemen als je dit niet wil.
Als hij dit heeft verzwegen, wie weet wat ie nog meer heeft verzwegen voor je, "om je niet kwijt te raken"?
Hij is in die tijd echt wel bij z'n ex over de vloer geweest...
Kun je er niet bijv eens met je ouders over praten?
suc6 :)

Twee dingen:

- Hij zal de komende 18 - 20 jaar geld moeten inleveren om dat kind te onderhouden. Misschien niet leuk om aan te denken, maar dat hoort er dus OOK bij.

- Z'n ex zal altijd een plaats moeten hebben in jullie relatie, simpelweg omdat zij aan dat kind vastzit. Kan jij daarmee leven?

Ik zou 't waarschijnlijk uitmaken, gedeeltelijk omdat ik het vreselijk zou vinden dat hij zoiets voor me geheim had gehouden, dat vanwege die ex, en gedeeltelijk omdat ik liever helemaal geen kinderen om me heen wil.

Hierboven zegt iemand al:

- Je moet met het feit leren leven dat er een kindje is, welke de vader waarschijnlijk wel eens zou willen zien. En er is een moeder van dat kindje, die ook altijd een rol zal blijven spelen.

of:

- Je zet er een punt achter, omdat je denkt niet met het bovenste te kunnen leven.

vraag je vriend een paar dingen:
-waarom heeft hij dit niet eerder verteld?
-wat is de bedoeling hiervan?
-wat gaat er met dat kind gebeuren?
-wie gaat dat kind op voeden?
-hoe vaak komt dat kind bij je vriend langs?
-hoe moet dit verder met jullie relatie?


ik ben toch bang dat als je met je vriend verder gaat dat dit kind wel aanwezig zal zijn. ook binnen jullie relatie. je kan niet van je vriend verwachten dat hij dit kind negeert. het is tenslotte zijn kind.
zijn ex zal ie waarschijnlijk ook vaak zien.
mja... het lijkt me erg moeilijk allemaal, maar als je van hem houdt...
veel suc6!!!!

(y)

Idd. Wel erg raar, zo'n vriend die niets over zijn 'kindje' heeft gezegd, zowieso al vroeg op je 21ste! En achjoh, je bent pas 16, er komen nog vriendjes zat hoor..!

En 5 maanden is niet zo bar lang vind ik, ik kan me het niet voorstellen om meteen al zo serieus te gaan doen met de eerste de beste.

jij hebt kennelijk problemen met zijn ex.. sorry maar als mijn vriendje een kindje zou hebben verwekt bij zijn ex en hij zou mij het pas naar maanden vertellen dan zou ik het begrijpen.. want hij wilt me niet kwijt.. maar goed dat is iedereen zijn eigen mening en doen van dingen..

maar toch waarom wil je dat kind niet over je vloer en trouwens als jij die kind niet gaat accepteren kan je het net zo goed uitmaken met je vriend he....

binnen vijf maanden aan iemand gehecht raken is wel heel erg raar hoor.. maar goedz das mijn mening weer

Dat vind ik helemaal niet raar. Wie ben jij om dat voor een ander te beoordelen? De een raakt binnen heel korte tijd gehecht aan iemand, de ander pas na heel lange tijd. Oordeel toch niet altijd alleen vanuit je eigen perspectief. Ieder mens zit anders in elkaar.

Je zal toch moeten leren accetperen dat hij ál een kind heeft, aan wie hij, hopelijk, ook genoeg tijd besteed, en dat niet al z'n 'vrije' tijd naar jou kan uitgaan.