Vriend of vriendin die niet nederlands is
 

Ik vroeg me eigenlijk af hoe het is om een vriend of vriendin te hebben die niet nederlands is, als je zelf wel nederlands bent. En dan de ervaringen hiermee, ben eigluk best nieuwsgierig :o
Was je lover extreem buitenlands, gaf het problemen, merkte je er eigenlijk iets van, heb je mischien grappige dingetjes meegemaakt hierdoor? Vertel eens iets over je ervaringen.

Ikzelf ben niet Nederlands(heb al 3 jaar relatie:P) en vroeg me eigenlijk af hoe dat voor n Nederlander is. Zeker als de lover erg buitenlands is. Aan mij merkt/ zie je het niet, alleen als mn achternaam ter sprake komt of mn ouders bellen kunnen mensen het merken. Voor de rest doe ik helemaal mee met het Nederlandse leven, dus daarom denk ik dat het in mijn geval geen verschil maakt. Maar meer in de meer extreme gevallen zeg maar.

Mijn vriendin is net als ik helemaal Nederlands.

Tja en verder, voor een goede relatie moet t gewoon goed klikken tussen de 2 personen, denk dat niet iedereen een relatie met iemand uit een ander land zou kunnen hebben.Maar wel knap en leuk als t je wel lukt.(denk ik dan, anders was je er na 3 jaar wel ns mee opgehouden he)

Ik moet erg lachen om je benoeming "extreem buitenlands" maar ik denk dat ik wel begrijp wat je daarmee bedoelt: iemand die ver afwijkt van de "Nederlandse standaard"?

Nou goed mijn vriend is niet-Nederlands. Hij woont in een ander land, spreekt een andere taal, komt uit een andere cultuur en heeft een andere religie. Ik ben wel zo Nederlands als maar kan zijn. Tja hoe is dat? Net zoals in iedere andere relatie vergt het aanpassing van twee kanten. Misschien in dit geval soms iets meer aanpassing, iets meer relativeringsvermogen en iets meer geduld. Maar tegelijkertijd voel ik mij er erg prettig bij en vind ik het erg interessant, ik leer nog iedere dag. Ik heb wel gemerkt dat ik m'n vriend niet altijd als 'buitenlander' moet zien. Sommige acties of reacties zijn niet persé cultuur- of religiebepaald, maar simpelweg karakterbepaald. Daar struikelde ik in het verleden wel eens over, dat ik alles op die ene stapel wilde gooien. Inmiddels ken ik hem zo goed, dat cultuurverschillen veel minder een rol spelen. Ik weet hoe hij op bepaalde dingen reageert en hij weet hoe ik op dingen reageer. Maar soms komen we weer iets tegen waarbij één van ons uitroept: "vind je dat echt?? maar waarom dan?" Het is een kwestie van goed naar elkaar luisteren en veel communiceren, maar dat is in iedere relatie zo.

Ik weet niet zo goed wat ik er verder over moet vertellen?

Waar hij vandaan komt natuurlijk :P

jah is miss wel handig. Yolcu waar komt je vriend vandaan?
Ikzelf kom uit Rusland.

Ik heb een jaar een relatie met een Noor gehad. Het was niet heel erg anders dan met een nederlander behalve dat je vast zat aan engels, wat qua nuances soms nog wel wat moeilijker was. Het cultuur verschil tussen Nederland en Noorwegen is natuurlijk niet zo groot dus dat viel wel mee.
En een groot verschil met een Nederlander is dat deze jongen tijdelijk in Nederland is komen wonen en daar niemand anders dan mij had. Dat was erg benauwend voor mij, en niet erg gezellig voor hem.
Maar al met al ging het best aardig.

Ik heb een relatie met een rasechte Zwitser... Hij houdt sterk vast aan zijn nationaliteit zijn hele familie is trots op hun Zwitsers zijn.
Tsja, ik merk af en toe wel dat hij geen Nederlander is. Er zijn wel degelijk cultuurverschillen... Hij spreekt trouwens wel goed Nederlands, woont en studeert hier ook. Dat maakt het allemaal wat makkelijker ;)
Hij wil altijd op vakantie naar Zwitserland en ik probeer hem ergens anders naartoe mee te slepen. Ze spreken veel Zwitsers-Duits thuis, dat kan ik nu wel verstaan (leuke taal :) ) Hebben andere gewoonten rond eten. In de tijd dat we samen zijn is hij ook in dienst geweest bij 't Zwitserse leger. En hij heeft altijd veel commentaar op wat er niet goed is aan Nederland. Waardoor ik bewuster ben van mijn nationaliteit en ook meer van Nederland ben gaan houden.

Ach... voor mij is hij in de eerste plaats nog altijd mijn geliefde.

Hij woont in Turkije, heb hem leren kennen toen ik daar voor een tijdje woonde.

Wat bedoel je met niet-Nederlands? :confused: Heb je het over mensen van niet Nederlandse afkomst die wel hier zijn opgegroeid? Of bedoel je degenen die ook daadwerkelijk in het buitenland wonen? Ikzelf ben 'allochtoon', maar ik heb alleen maar relaties gehad met 'autochtone' jongens. Cultuurverschil komt nauwelijks of niet ter sprake en is ook geen issue geweest, omdat wij praktisch dezelfde normen en waarden erop nahouden.

Beide;) mij gaat het over de verschillen, en niet over de afstandproblemen.

Ik heb een vriend die turkse ouders heeft, maar zelf dus wel nederlander is. Toen ik hem leerde kennen was hij zo nederlands als het maar kan, het enige was dat hij geen varkensvlees at. Nu zijn we ongeveer 2 jaar met elkaar, en opeens ging hij vasten 2 weken geleden!
Ik had het daar echt heel moeilijk mee, want ik ben echt nederlands, en ik geloof eigenlijk ook niet in een god. Ik vond het zooo zonde van hem, ik begrijp eigenlijk niet waarom, en ik had ook het idee dat hij nu iemand anders zou worden en dat ik hem een soort van kwijt zou raken aan Allah.
We hebben heel lang gepraat erover, en hij zegt dat hij helemaal niet verandert, maar dat ie eens wat terug wil doen voor zijn geloof.
Tja. Helemaal niets tegen in te brengen natuurlijk.

Ik vind het ook moelijk dat als we later eventueel een toekomst samen krijgen, hoe we onze kinderen dan op moeten voeden. Hij wil ze laten besnijden en dat soort dingen. Nou ik echt niet. Ze mogen ook geen varkensvlees van hem. Ik ben ook geen fan van varkensvlees gelukkig, maar ik wil dat mijn kinderen wel nederlands worden...

Ben ook wel benieuwd naar andere meningen :)

Ik ben geen Nederlander en mijn vriendin ook niet, maar dat maakt niets uit want we zijn allebei Belg. (y) :bloos: ;)

even over dat vasten. daar is in principe niks mis mee! het hele geloof, de islam zelf, is echt niet zo slecht hoor. in principe een van de minst slechte religies. Het probleem is dat t zwaar gedemoniseerd word in de media. en wat is er mis met besnijdenis? voor jongens dan (van vrouwen is het per definitie slecht). het is zoveel hygienischer, dat is echt onvoorstelbaar. en varkensvlees niet eten, ach. daar kom je wel overheen.

Ikzelf heb geen problemen met niet-nederlandse meisjes/vriendinnetjes. Ik val echter (bijna) alleen op westerse meiden, dus dan zijn een hoop interculturele barrieres eigenlijk geen issue...

mijn vriendin is half marokkaans en dat leverd verder weinig problemen.

Tsja, voor dat meisje is het dus wel vervelend dat die jongen opeens Islamitisch gaat doen, en dat kan ik me best inbeelden.

11 september en de moord op Van Gogh was echt geen mediastunt

hoezo perse opeens islamitisch? ik zei vorig jaar ook tijdens de ramadan; guys, ik doe dit jaar ook mee! bewust! ben ik dan opeens ook islamitisch bezig? nee toch? Ik ben zwaar atheist, en wijs iedere godheid af. De drive voor vasten is in mijn geval niet religieus, en wellicht voor die jongen ook.

Ik vind het zo jammer dat er altijd direct over 11 september begonnen wordt wanneer het over de islam gaat! De islam is zoveel meer dan dat groepje terroristen die het voor de rest van de wereld wil verpesten.

Als we het over die religieuze verschillen hebben: mijn vriend is dus ook moslim. Al is hij niet erg praktiserend. Hij vast niet en doet alle dingen die een Nederlands iemand van zijn leeftijd ook zou doen. Hij eet geen varkensvlees, maar dat is meer cultureel dan religieus; het is daar simpelweg moeilijk te krijgen en gestigmatiseerd. Als wij ooit kinderen krijgen, dan wordt een eventuele zoon zeker besneden. Daar sta ik zelf achter, om hygienische redenen. Verder zou hij z'n kinderen wel iets van het geloof willen meegeven, maar op een liberale manier. Ik verwacht wel dat hij in de toekomst meer praktiserend zal worden, naarmate hij ouder wordt verwacht ik dat z'n religie een grotere rol gaat spelen in z'n leven. Nu speelt het bijna geen rol. Eigenlijk merk je aan niets dat hij moslim is. In zijn familie draagt niemand een hoofddoek, z'n vader gaat alleen soms op vrijdag naar de moskee.

En andere verschillen? Tja hij is wat meer 'de man' in de relatie, dat hele machocultuurtje zit er wat meer in. Niet dat hij overdreven jaloers is of iets in die richting, maar hij is net even wat beschermender, zorgt altijd goed voor me. Verder is hij passioneler ingesteld, vol emotie. Het ene moment kan hij heel happy zijn en het andere moment heel boos. Dat gaat echt op en neer. Temperamentvol en nooit saai, dus.

Een ander verschil is hoe hij met z'n ouders omgaat. Hier is het heel normaal (onder niet-moslims dan toch) om je partner vrij snel aan je ouders voor te stellen. M'n ex vriend bleef slapen, zat bij ons aan de eettafel, hing met ons voor de tv. Dat was allemaal erg normaal. In Turkije word je pas voorgesteld aan de ouders als de relatie serieuze vormen begint aan te nemen. Ik was dan ook het eerste meisje dat hij aan zn moeder heeft voorgesteld en dat ging meteen gepaard met praten over trouwen etc. Gelukkig is z'n moeder daar heel losjes in ("leren jullie elkaar nou eerst maar goed kennen") en mochten we ook bij haar thuis in één kamer slapen e.d. Hoe hij zelf met z'n ouders omgaat is ook anders. Hij is 22 maar moet nog steeds voor veel dingen toestemming vragen aan zn vader, ook al woont hij niet meer bij hen in huis. Het is voor hem soms onbegrijpelijk dat ik zoveel vrijheid krijg, ik vraag niet of ik op reis mag, maar deel het mee zeg maar. Voor z'n moeder heeft hij onnoemelijk veel respect en daar geldt dan ook: als z'n toekomstige vrouw het niet met z'n moeder kan vinden, dan wordt het nooit iets.

En zoals ik al zei, zijn sommige dingen cultureel bepaald, maar andere (ook) karakterbepaald. Zijn dit een beetje de verschillen waar je naar op zoek bent?

Het is mn vriend (nog) niet maar de jongen met wie ik nu dus date heeft een Engelse nationaliteit (zijn vader is Engels). Maar ja, daar merk ik dus helemaal niets van :p Behalve dat ie misschien goed is in Engels.

Ik zou trouwens echt niet met iemand een relatie willen die Islamitisch is. Dat vertrouw ik gewoon niet.

Ik zou geen relatie willen met iemand die gelooft, welk geloof dat dan ook is. Voor vriendschappen maakt het me niet veel uit, hoewel ik bang ben dat ik een streng gelovig iemand wel continu voor het hoofd zou stoten. Maar voor relaties wil ik toch dat de ideeën wat meer overeenkomen. Al was het maar voor de kinderen ;)

Ik ben zelf hindoestaans en ik ben ook gelovig opgevoed, maar ik ben zelf atheist en dat gaat ook niet veranderen de komende tijd. Mijn ouders doen niet moeilijk over vriendjes e.d. en ik heb tot nu toe dan ook alleen met maar 'autochtone' jongens gehad. Tja, culturele verschillen zijn er niet echt, alleen ben ik vegetarier, maar omdat ik zo ben opgevoed is het gewoon moeilijk om over te stappen op vlees, en ik lust het ook niet. Maar ik val verder niemand ermee lastig ofzo. :p

Ik ben zelf half-Indisch, maar daar zie je helemaal niets van en ik heb ook gewoon een Nederlandse achternaam. Mijn vaders familie is al naar Nederland gekomen toen hij 10 was en mijn moeder is oerhollands, net als mijn vriend. Het maakt idd helemaal geen verschil in je relatie als de allochtoon gewoon op Nederlandse wijze leeft en is opgevoed. Ook verschil in religie speelt bij ons totaal geen rol (hij is christelijk, ik atheïst).

Wtf.

Mijn vriend is kwart Indo, maar voor de rest net zo Nederlands als ik. Het enige verschil is veel te lekker eten als we bij zijn familie op bezoek gaan.

Heb wel'ns wat gehad met iemand met Italiaanse roots, wat tot gevolg had dat haar pa nogal beschermend was in vergelijking met Nederlandse ouders. Heb d'r pa nooit gesproken, kreeg af en toe alleen een norse blik toegeworpen als hij haar kwam ophalen.

Verder geen problemen.

Mijn vriend is Kaapverdiaans, maar hij noemt zichzelf gewoon Nederlands. Het is dan ook echt een kaaskop. Hij houdt van Jan Smit, en prakt zijn aardappels :D Zijn familie noemt hem een 'bounty': zwart van buiten, maar wit van binnen ;)

Het levert dan ook geen problemen op, ik vind het alleen maar leuk dat ik zo iets leer over een andere cultuur: de taal, de muziek, het eten, de gastvrijheid etc.

Ik heb ook een vriendinnetje die zo is, ze komt uit curacao, maar is in Nederland door haar blanke moeder opgevoed. Alleen haar uiterlijk zegt nog iets over waar ze vandaan komt, in mijn ogen is ze dan gewoon echt Nederlands.

En het hoeft ook absoluut geen problemen op te leveren hoor;) Wat merk als je omgaat met hem? Dat je bijv zonder vantevoren aan te kondigen kan eten bij zijn familie, of datie hele andere muziek luistert? Leuk voorvalletje?

Oeh ik weet nog wel iets, had met een meisje dat uit Schotland was verhuisd een taak op het kerstfeest van school. Ik had mijn panty niet bij me, en kon daarom geen rokje aan. Ik zeg dat tegen haar, "heb geen panty, dus die moet mn vader gaan brengen" Zij begrijpt het maar niet, uiteindelijk komt mn vader met de auto de panty brengen. En dat meisje "oooh bedoelde je dat!?" Zij dacht dat ik het over een onderbroek had omdat panty engels voor onderbroek is :D Ze had op dat moment dus hele rare ideen over mij!

Mijn vriendin is Limburgs en dat vind ik al een ontzettende cultuur barrière :p

Ik begin er niet meer aan. Teveel gedoe. Zijn het niet de culturele verschillen, de verschillen in opvoeding, geloof of levenswijze dan is het wel de taal. Geef mij maar een lekkere Nederlandse meid.

Dat zeg je nu, maar wie weet kom je eens je droomvrouw tegen maar dan is ze geen Nederlandse. Je weet nooit wat de toekomst brengt.

Haha, inderdaad!
Mijn vriend komt uit Den Haag en soms zeg ik ook weleens 'jezus praat eens normaal!' of 'tis heeft, niet heb' (ook wel in de film Simon te zien ;)). :D

Haha, hier ook. Met name die vlaai, die weiger ik te eten. Terwijl zij besloten hebben dat ik het nog lekker moet gaan vinden ook.

Nou hij luistert dus ook naar Jan Smit ;) maar de Kaapverdiaanse muziek vind ik heel leuk, lekker zomers en vrolijk.
Hij woont bij mij om de hoek, en de deur staat vaak open voor de kinderen, en voor mij :D Ik loopt er altijd zo naar binnen, het is vanzelfsprekend dat ik mee eet, etc... Zelfs al is mijn vriendje weg.
In het begin vond ik dat heel raar :D Maar nu niet meer.

Verder is hij heel erg van: "nee joh, ik betaal wel, doe normaal" en geeft -ie vaak kleine verrassingen, maar dat hoeft niet per se Kaapverdiaans te zijn.

Tot nu toe (4-5 maanden) zijn de verschillen dus alleen maar leuk en positief.

Ik ken maar weinig mensen die echt 'Nederlands' zijn. De blanke jongetjes op straat praten tegenwoordig ook al met een Marokkaans accent. ;)

Zelf ben ik hier geboren en getogen, maar ben wel allochtoon. Dat is te zien aan mijn uiterlijk. Ik heb ook wel wat cultuurdingetjes overgenomen van mijn familie (al dan niet bewust), maar dat is meer ter aanvulling op het mijn 'Nederlandse cultuur'. Vroeger vond ik het niet echt leuk om allochtoon te zijn, maar nu zie ik het meer als iets extra's. (y)
Mijn vriend vindt alles prima, kan ook niet anders. :p

Tja, misschien kom je wel over de dingen heen als besnijdenis en geen varkensvlees eten, maar ik denk dat je wel duidelijk grenzen moet trekken van hoe wil je dat je kinderen opgevoed worden. Ik denk dat het probleem opzich nog niet eens ligt bij het besnijden en eten, maar dat de kinderen of Nederlands of Islamitisch worden opgevoed. Ik denk dat daar best veel conflicten over kunnen ontstaan.

:D mijn vriend is zeeuws, en dat taaltje is soms ook niet te verstaan. ;)

Mijn exvriend komt uit Oostenrijk, zijn vader spreekt dan ook alleen duits. Zijn moeder is oorspronkelijk Nederlandse. Als ik met zijn broer spreek, spreek ik Nederlands en hij Duits, en we snappen elkaar gewoon.
Met zijn vader spreek ik wel duits en de dingen die ik niet versta worden voor mij vertaald :P
Buiten de taal zijn er niet echt veel verschillen denk ik, misschien dat hij en de rest van zijn familie heel erg streng en rechtvaardig opgevoed zijn. Hij is ook in duitsland naar basisschool gegaan, en daar zijn ze allemaal een stuk strenger dan hier. Leraren aanspreken met u enzo. Ik merk wel dat hij heel erg beleefd is tegen alles en iedereen.. Dat heb ik iets minder.

treurig...

On topic: ik heb n relatie gehad met een Portugees die in Portugal woonde.. het is natuurlijk wel anders, maar dat lag meer aan de afstand dan aan de culturele verschillen.. :)

Mijn vriend is kwart Chinees en kwart Singaporees. Hij is zelf zo Nederlands als wat, ook al ziet hij der niet zo uit. Zijn moeder heeft tot haar 15e in Singapore gewoont en je merkt de verschillen wel. Ze is vaak heel slecht te verstaan voor me en ze is bijvoorbeeld best streng tegenover hem, hij moet zich altijd verantwoorden bij haar. Dit weekend is hij voor het eerst bij mij thuis blijven slapen. Hij heeft toen zijn telefoon uitgezet omdat hij niet gestoord wilde worden door telefoontjes van zijn moeder. Hij bleek op zondag 17 oproepen gemist te hebben. Hij zegt dat ze moeite heeft om te accepteren dat hij nu een vriendin heeft en dat hij daar ook tijd mee door wil brengen ed. We zitten ook vaak bij mij thuis, omdat ik me alles behalve welkom voel als we naar hem toe gaan. Gelukkig begrijpt hij dat en lossen we dat ook wel weer een keer op samen :)

Daar heb ik nou nooit problemen mee :D

edit

misschien is geert wilders wel wat voor jou als het niet goed uitpakt met die jongen.. kan me niet voorstellen dat die al bezet is ook...

ik heb een surinaams en een half- marokkaans vriendinnetje gehad.. hoewel ik met beiden geen heel lange relatie (een paar maanden) heb gehad heb ik er in beide gevallen toch wel veel van geleerd..

je kan beter oordelen over- en je inleven in- andere culturen als je ze van dichtbij hebt meegemaakt.

mijn enige lange relatie (2,5 jaar) had ik echter wel met een nederlands meisje, moet eerlijk toegeven dat sommige dingen dan wel makkelijker, niet per definitie beter, zijn.

mijn vrouw is amerikaans, en het gaat goed.
zelfde als met een nederlander, alleen je spreekt engels :eek:

met vasten is niks mis, als ze een nederlandse vriend uit zuid-limburg had gehad, had die katholiek kunnen zijn en sommige katholieken vasten ook tussen carnaval en pasen voor wel 40 dagen...

van een besnijdenis vind ik dat een jongen dat zelf moet bepalen naarmate hij er zelf over kan beslissen... mijn vriend is nederlands en is ook besneden, puur om de hygiene... maar hij had het eigenlijk liever niet gewild achteraf gezien... dus ik vind dat ouders dat niet voor hun zoon moeten beslissen... dat vind ik net zoiets als je kinderen een geloof aanleren... niks voor mij :)

Ik had een Engelse vriend. Geen probleem al was hij wel wat preutser dan Nederlandse jongens. Maar dat hoeft opzich naturlijk geen typische Engelse eigenschap te zijn.
Verder was hij veel beleefder dan de meeste Nederlanders, die zijn bestwel lomp. (ik ook ja :o )

Verder heb ik ongeveer 2 maanden een soort van scharrel gehad toen ik in Zuid-Amerika zat. Hij was Argentijns en ik weet nu heel zeker, GEEEN latinos voor mij. Jaloers tot op het bot, echt zieke dingen meegemaakt met die gast. :nono:

Volgens mij is preutsheid geen typisch Engels eigenschap(ook al is dat volgens vooroordelen wel zo), 1 exemplaar van Engelsen is dan ook niet echt representatief voor 'n heel land...

Ja dat zegt Luna dus zelf ook al ;)

haha de gemiddelde engelse jongedame op een gemiddeld vakantie eiland doet in ieder geval behoorlijk haar best om van dit preutse imago af te komen

Mijn vriend en ik zijn allebei Belg, maar mijn moedertaal is frans en de zijne nederlands. Op zich heb ik daar geen enkel probleem mee, want ik kan beide talen even goed, maar mijn ouders en familie vinden het wel (heel) erg. Sommige mensen (oa enkele tantes, neven en nichten en mijn oma) van mijn familie kunnen zelfs helemaal geen nederlands. Mijn ouders zijn bang dat mijn kinderen later geen frans zullen kunnen spreken en dat ze verplicht zullen zijn om nederlands tegen hen te praten.

Het enige probleem voor mij is dat ik ervoor wil zorgen dat mijn kinderen perfect tweetalig zijn (zoals ik) maar ik weet nog niet hoe ik dat voor elkaar ga krijgen...

daar weet jij alles van? ;)

hahaha in zoverre dat ik nog nooit zoveel schaars- geklede, goedkope, compleet bezopen, zeer aandachtvragende jongedames heb gezien als op Malia.. (engelse enclave op Kreta waar wij per ongeluk terecht zijn gekomen vorige zomer)

verder kies ik toch liever voor een meisje met iets meer style..

Mijn vriend is extreem buitenlands, een echte (in Turkije wonende) Turk :)
Het geeft geen problemen tot nu toe, maar je merkt het wel natuurlijk.
Hij is moslim, maar niet heel streng, hij vast met de ramadan en drinkt dan ook geen alcohol (normaal gesproken lust ie wel een biertje ofzo)
Het enige waar ik niet blij mee ben is dat hij nog steeds een raar beeld heeft van homo's, hij zal ze niet uitschelden of anders behandelen, maar ondertussen vind hij het eigenlijk maar heel raar en stiekem ook wel vies. Maarja, daar hoef je geen moslim voor te zijn...zat (in meer of mindere mate) homofobe Nederlanders te vinden.
Respect voor elkaar en elkaars verschillen, soms kleine dingetjes aanpassen aan elkaar en t levert geen enkel probleem op.

Het betekent heus niet dat je gelijk een hoofddoek op moet en er verwacht wordt dat je je gaat bekeren tot de Islam.

Wat ik wel grappig vind is dat hij vaak even gaat bidden voor het slapen gaan. Soms begin ik te praten en dan heeft hij zijn ogen dicht maar lijkt hij niet te slapen, en zodra ik doorheb dat hij aan het bidden is hou ik mijn mond weer. Maar een paar keer was hij gewoon in slaap gevallen en ik maar denken dat hij heel druk aan het bidden was :D 1 por en hij is weer wakker gelukkig :p