twee
 

Je blik spleet ons in drieën;
ik, jij en ik.
We waren er
om (bij jou) te zijn

zoals tijden verwateren
en verdampen
liep je weg
als een seizoen zou doen.

Ik volgde je en streefde
naar een uur,
vroeg me af
waarom ik leefde

waar handpalmen woonden
en braken
stonden wij
alleen te zijn.

Nog altijd even snel verdoofd,
twee benen aan eenzelfde hoofd
and now I know both of your sides.

Ik heb echt geen probleem met het gebruik van Engels in gedichten, maar hier gebruik je het m.i. op een erg vervelende manier. Het plotselinge Engels op het laatst komt uit de lucht vallen, het heeft volgens mij geen functie en het staat ook niet mooi. En al helemaal niet schuingedrukt. Je zou dat cursieve niet nodig moeten hebben om je eindzin nadruk mee te geven, een eindzin zou zo goed moeten zijn dat de lezer vanzelf die eventuele nadruk ervaart als hij/zij hem leest.

Ja, het engels stoort me ook mateloos omdat het heel erg dertienjarigemeisjesachtig klinkt (sommige dertienjarige meisjes :cool: ).

Zonde van de rest van het gedicht. Ik vind het wel mooi, kortaf maar best wel treffend. 'Liep je weg als een seizoen zou doen' vind ik te rijmend, en daardoor wat nep staan. 'waar handpalmen.... te zijn' vind ik erg mooi.