piept..
 

weet weer eens niet wat ze moet doen, heeft al 2 jaar een leuke relatie, is nu misschien wel op zoek naar vrijheid maar wil haar lieve vriend ook niet kwijt..
weet ook dat ze uiteindelijk zelf een keuze moet maken, maar vraagt dan toch maar om raad omdat ze buikpijn krijgt van het twijfelen.
vriend is lief, leuk en vertrouwt. zij vertrouw hem, hij haar niet, en heeft daar eigenlijk geen reden voor. zij wil de wereld ontdekken, is 18, hij 24, laat haar niet los, en vind dat zij niet te veel mag drinken op een avond anders is hij bang dat zij vreemd gaat, meer dan 4 wijntjes 1x in de maand gaat er bij haar dus niet in.
vriend wil proberen om haar vrijheid te geven maar vind dit moeilijk, zij wil vertrouwen van hem.

iemand met een raad, het liefst goed, is welkom.

Ik vind het een beetje raar dat je niet schrijft in de 'ik-vorm', maar goed.

Hij moet niet zo bezitterig en jaloers doen. En als hij het niet kan laten zich zo te gedragen, dan wordt het er nooit beter op. Praten jullie ook weleens goed met elkaar? Dingen echt uitspreken, helpt soms wel.

Ja, da's flink balen. Voor allebei. Als je elkaar niet gelukkig kunt maken, vind ik dat je zinloos bezig bent. Raad? Zet op een rij voor jezelf wat je nu écht wilt. Als dat is dat je én met je vriend wil blijven, én vrijheid hebt zul je dat heel duidelijk aan hem moeten aangeven, dan kan hij weer voor zichzelf beslissen of hij je dat kan geven.

In ieder geval een vriendelijk verzoek om de titel van je topic aan te (laten) passen in iets duidelijkers.

Dumpen. Gozers van 24 die hun vriendin beperken omdat ze bang zijn dat ze vreemdgaat zijn enorm kansloos.

Uiteindelijk hou je dit niet vol. Hij zal niet veranderen, dit is zijn karakter. Het is beter dat je er nu uitstapt, dan over 5 verloren jaren.

ja.
tyfusirritant.

Hij heeft geen reden om je niet te vertrouwen, maar vertrouwt je dus toch niet. Hij wil niet dat je teveel drinkt, want hij vertrouwt je niet. Hij laat je niet los, omdat... nou ja, hij vertrouwt je niet.

En ik maar denken dat relaties gebaseerd zijn op vertrouwen. Blijkbaar kan het dus ook zonder.

Not. Tijd voor een serieus gesprek, werkt dat niet, dan dumpen die handel.

Volgens mij leest iedereen die "dumpen die handel" scandeert over het stukje "ik heb een leuke relatie" heen. Het is een cirkelredenering misschien, maar haar vriend heeft wel degelijk reden om de relatie te wantrouwen, aangezien de TS twijfelt. Als ik in een relatie zit en mijn vriend twijfelt aan me, heeft dat ook zo z'n weerslag op het vertrouwen wat ik in de relatie heb.

En verder denk ik trouwens wél dat iemand (tot op zekere hoogte) kan veranderen in de relatie. Of aanpassen, hoe je het ook wil noemen. Aan vertrouwen kan je wel degelijk werken. In het begin van mijn relatie was ik ook zo wantrouwig en sceptisch als de pest, maar dat is allemaal goed gekomen met wat aanpassingsvermogen van ons beiden.

Het lijkt me hoe dan ook verstandig wanneer je voortaan gewoon in ik-vorm spreekt, dat leest niet alleen makkelijker, het scheelt ook de nodige frustraties van menig forummer hier.

Persoonlijk heb ik een enorme hekel aan jongens die trachten mij te beperken in de dingen die ik wil doen. Als ik op een zekere avond besluit 6 whisky achterover te slaan, dan heeft hij daar niets over te zeggen. Als ik de wereld wil ontdekken, weerhoud hij me daar echt niet van door te zeggen 'Nee, ik wil niet dat je gaat' puur omdat hij niet in staat is mij 'los te laten'. Jongens die vreemdgaan bevrezen, zijn hoe dan ook niet aan mij besteed... Meer nog omdat ze zich dan ontzettend in mij vergissen.

Nevermind het lijkt me wijs om jezelf een paar vragen voor te leggen 'Is dit het allemaal waard?' en 'Wat is een relatie zonder vertrouwen?' en 'In hoeverre is zijn wantrouwen gegrond?' waarschijnlijk heb je het juiste antwoord dan snel genoeg gevonden.

Persoonlijk vermoed ik dat hier het 'alom-bekende verschil in leeftijd' ook wel meespeeld. Jij wilt nu de dingen, die hij al lang en breed heeft gehad. Hij vergelijkt jou misschien, met hoe hij zelf op die leeftijd was en concludeert vervolgens dat hij zich zorgen moet gaan maken. Of misschien zijn er wel redenen voor zijn wantrouwen?

Good Luck in iedergeval! :)

Good luck en good riddens. :rolleyes:

Inderdaad. Ze is net 18, dat is NIET de leeftijd om op enige manier beperkt te worden door je partner. En ik vind die gozer gewoon een sukkel. Hij zal absoluut z'n goeie kanten hebben, maar er zijn genoeg leuke jongens die niet zo enorm onzeker zijn. Sorry :)

Goede edit. :P Verhaaltjes lezen beter dan lijstjes.

Volgens mij heeft de TS hoe dan ook haar keuze al lang en breed gemaakt.

Juist. :)

Ik vind niet dat daar überhaupt ooit een leeftijd voor is.

wat piept er?

OT

Als hij je niet vertrouwd heeft het weinig zin denk ik

succes ermee

mooie post eigenlijk :)

Danku. :)

My pleasure - t mag ook wel eens gezegd worden !

Mensen veranderen sowieso, binnen of buiten een relatie.

Klopt helemaal. Ik heb ook nooit zoveel met vrijheid-blijheid gehad, ben meer een relatiemens, dus ik kan me bij dat beperken nooit zoveel voorstellen. Ik voel me niet snel beperkt. Kan mij het schelen als mijn vriend tegen me zou zeggen dat ik me beter niet het laplazerus kan drinken, als hij zich daardoor beter voelt, prima. En zeker als het verder een leuke relatie met toekomst is, zou je toch zeggen dat er een mouw aan te passen is.

Maar ik vrees (oeh, wantrouwen! :D) dat zodra er heftige "ik weet het niet meer"-twijfel in aantocht is, de beslissing vaak toch al is genomen. Ben wel benieuwd naar wat de TS nu denkt, trouwens.

Hangt er natuurlijk vanaf wat de partner zn onderbouwing is voor die vrijheid, als die is dat de relatie niet de moeite is dan ben ik het met je eens. Maar ik ben toch juist ook voor vrijheid en ontplooiing.. denk je niet dat dat een relatie alleen maar goed doet ?

Kan je nagaan, zo weinig heb ik er mee, "vrijheid" associeer ik vooral met vrijgezel zijn en met niemand rekening hoeven houden.

Ik ben juist blij dat ik rekening met iemand moet houden en vooralsnog heb ik van de andere kant geen klachten gehoord. ;)Wij zijn vooral van de compromissen, mijn vriend voetbalt elke zondag - voor "mijn tijd" zat hij dan de hele zondag in de kantine, nu is hij rond etenstijd terug, wel zo gezellig vinden we allebei. En dat geldt ook voor mij, ik ga niet meer elke donderdag na het werk de stad in, en dat doe ik graag.

Het is heel moeilijk, vorige relaties heb ik dat zeker ervaren, als de een geen water bij de wijn wil doen, want dan gaat de ander juist meer vrijheid eisen of juist meer wantrouwen.

Maar neemt dus niet weg dat het wel mogelijk is, vrijheidsdrang combineren met iemand die daar juist minder van is. Maar je moet wel willen, allebei.

En hoewel leeftijd niet zo veel zegt, kan 18 volgens mij wel te jong zijn om dat te willen investeren.

Ja, volgens mij ben je net zo goed voor vrijheid. Hangt ook niet heel erg van leeftijd af lijkt me, meer van de persoon en het moment.

Je hebt compromissen waar je onbesproken zelf voor kiest (vrijheid) en die je worden opgelegd uit jaloezie. Als die compromissen vanzelf spreken zit t voor mij wel goed; zo niet zou ik er een wrang gevoel bij krijgen, als je snapt wat ik bedoel. Denk dat de TS dat ook heeft. Een beetje gebrek aan begrip misschien.

Zelf kiezen om je vrijheid op te geven tegenover gedwongen worden, best een verschil.

Volgens mij geeft de TS wel aan dat ze niet blij is met die beperkingen. Niet zo gek ook, dat je vriend je gaat vertellen dat je maar X drnakjes mag drinken is gewoon idioot.

Mja, denk dat daar wel wat in zit. Het moet natuurlijk wel leuk blijven, een "wrang" gevoel zoals jij zegt is (IMHO) geen goed teken. Gedwongen worden je aan te passen... :D Klinkt vreselijk niet-werkend.

Maar van de andere kant, hoewel dat een totaal andere discussie is, wordt er volgens mij ook te snel gezegd dat je het dan maar moet uitmaken. Het moet leuk blijven, maar het is niet altijd vanzelf leuk. Je kunt volgens mij niet blijven uitmaken (dumpen die gast!) en verder kijken, "ach, dit is het niet helemaal, er is vast wel een leuker iemand". Wel erg makkelijk, een beetje moeite doen voelt ook wel goed. Maar als je op eieren moet lopen, is het natuurlijk een ander verhaal.

Joehoe, TS?

Ik denk niet dat je ooit het geluk zult hebben om een partner te treffen die helemaal precies is zoals jij, waarmee het nooit eens zonder strubbelingen verloopt. Zou ook erg saai zijn.

Sommigen maken het ook wel erg makkelijk uit. Het is niet goed dus het deugt niet dus dumpen die hap en we proberen de volgende. Halloooohoo? Wat is er gebeurd met het "geven en nemen" waarmee mijn opa en oma hun Gouden Bruiloft haalden?

Een beetje moeite doen voor elkaar mag best. Je partner zal vast niet perfect zijn, maar hey, newsflash: dat ben je zelf ook niet.

Er zijn natuurlijk grenzen, het geven en nemen moet om de minder belangrijke dingen gaan en het moet ook in evenwicht blijven. Als je op zeer cruciale punten diametraal tegenover elkaar staat en een compromis er echt niet inzit, dan heb je inderdaad waarschijnlijk de verkeerde partner uitgekozen.

De beste relaties worden ook gevormd door twee mensen die wat achtergrond betreft erg op elkaar lijken. Voor hen zijn zoveel vanzelfsprekendheden hetzelfde, dat daar niet over getwist hoeft te worden. Dan blijft alleen het dopje van de tandpastatube nog over.

alvast sorry voor mijn hij/zij gebruik, was even niet in de bui om het vanuit mezelf te schrijven, maar zal dat nu wel doen, omdat m'n bui alweer wat beter is :)

inderdaad ben ik mezelf ook af gaan vragen wat een relatie zonder vertrouwen is, ik ben nooit vreemd gegaan of iets dergelijks, dus er is voor hem geen reden om mij te wantrouwen.
die twijfel bij mij is er pas sinds 2 weken ongeveer, dus ook dat is naar mijn idee niet de reden van z'n wantrouwen.

heb uitgebreid met 'm gepraat of hij mij wat meer los kan laten in de dingen die ik doe en dat ik niet elke keer dat ik uitga om 1uur een telefoontje krijg of ik al in bed lig en zoja met wie dan.

hij heeft aangegeven dat hij bang is mij kwijt te raken en daarom misschien zo met me om gegaan is. wel reageerde hij af en toe erg bot en vond hij dat ik dingen te snel negatief ervaarde , bijvoorbeeld als hij belde dan deed hij dat uit interesse niet vanuit jaloezie of het 'nachecken' van mij. (dan denk ik weer: ja natuurlijk, en wel vragen 'of er nog leuke jongens waren ,en of ze nog aan me hebben gezeten', maar dat heb ik ook tegen hem gezegd).

ik krijg wat meer vrijheid in het uitgaan met vrienden en vriendinnen, en hij heeft beloofd me te vertrouwen. ik heb hem wel duidelijk gezegd, dat een relatie op vertrouwen gebouwd is, en dat er dus ook geen sprake meer is van een relatie op het moment dat we elkaar(of 1 van ons) niet meer vertrouwen.

hij weet nu dus zeker waar hij aan toe is, en ik ben blij dat het van m'n hart af is, ook gaan we lekker weer veel dingen samen met z'n 2en doen, ipv altijd met 'zijn vrienden' op stap.

zoals ik al zij, het gaat beter met mij, en met onze relatie.
bedankt voor jullie hulp/ en goede raad! :)

Mooi. Succes want het zal zeker niet van vandaag op morgen gaan. :) Hij zal je vast nog wel opbellen met de vraag erin verwerkt "of er nog leuke jongens zijn", maar hopelijk gaat hij inzien dat hij er alleen maar een vrolijker vriendinnetje voor terugkrijgt als je lekker je gang kunt gaan.

Wij willen wel graag weten hoe dit feuilleton verder gaat. :D

houd jullie wel even op de hoogte wat betreft de vorderingen ;)

ja idd, niet slecht dat gesprek :)

ik zou jullie op de hoogte houden:

de relatie is tot zijn einde gekomen. in ieder geval voor nu dan.

het is een lang verhaal, maar probeer het hier maar via een verkorte versie uit te leggen:

na de 'vertrouwenskwestie' is er weinig veranderd. dat maakte bij mij nog meer twijfel los.
m'n vriend liet mij juist minder los als ik in leeuwarden was, en als ik terugkwam had hij juist geen aandacht voor mij.
hij was aldoor erg negatief over van alles, en het enige wat we deden als ik bij hem was, was op de bank zitten 's avonds met zijn vrienden erbij, wat ik opzich niet erg vind, en weinig interactie hebben. ik verzon dan leuke dingen die we samen konden doen, en had een leuke film meegenomen die we dan samen boven (op de andere huiskamer daar in huis) met z'n 2en konden kijken. maar hij wilde dat eigenlijk niet.. wat ik jammer vond.
dit heb ik toen tegen hem gezegd, ik had niet meer het idee dat hij samen met mij wilde zijn.. hij beloofde me hierna om meer initiatief te nemen, en om meer tijd met mij door te brengen met z'n 2en. ik had weer goede hoop...
vervolgens na 2 weken veranderde er weer niets.. ik weer met hem praten en hij weer aangeven (dit alles aldoor door de telefoon) dat hij me niet kwijt wilde en hij echt z'n best ging doen.
totdat ik die zaterdag als verrassing langskwam.. die avond, hoopte ik op een gezellig avondje, met hem, en eventueel zijn vrienden erbij.. we gingen gezellig in de huiskamer zitten, en ik vertelde over mijn tentamenweek hoe 't was gegaan, zijn vrienden gaven reactie, hij niet.. hij heeft de hele avond niets gezegd, en dat heeft me toen erg gekwetst.. zeggen dat je je wilt inzetten, en vervolgens juist het tegenovergestelde doen.

maar goed, al met al is dit toch weer een lang verhaal geworden, we hebben lang gepraat met z'n 2en hierover, en hij zei nu eindelijk face to face dat hij gewoon bij mij wilde zijn, en lief wilde doen. de vrijdag daarna ging ik met mijn laatste beetje hoop naar hem toe.. we hebben eerst weer veel gepraat, en uiteindelijk gingen we met z'n 2en boven zitten, op mijn aandringen. ik ging tegen hem aanzitten zoals we dat 'vroeger' deden.. ik vond het lekker om bij hem te zitten, maar meer ook niet.. ik had er verder geen gevoel bij.. ik had ook geen zin meer om met hem te zoenen.. en dat maakte voor mij wel duidelijk dat mijn gevoelens de afgelopen weken teveel zijn aangetast door zijn negatieve gedrag dat ik niet meer liefde kon geven..

en het klinkt allemaal heel stom wat ik hier boven heb neergezet.. denk ik zo.
ik ben verdrietig, maar aan de andere kant weer wat opgelucht..
ik voelde me erg gekwetst de laatste paar weken, en dat voel ik me nog steeds.
nu denk ik alleen soms, dat het misschien mijn schuld is, dat hij zo negatief is geworden. doordat ik het onderwerp vertrouwen heb besproken met hem, is hij misschien wel zo stom over mij gaan denken.. :(..
maarja, 't komt wel weer goed..

zo, ik heb uitgelegd hoe het verder is gegaan.. nu jullie reacties nog ;) (en dat was een grapje)

Jammer dat het niet meer gaat werken, maar goed da tje de knoop doorgehakt hebt (y)

Hoe kan je daarvoor niet in de juiste bui zijn? Serieuze vraag trouwens, ben hier erg benieuwd naar.