Rommelig gedichtje (als mijn gedachten): Backspace...
 

Backspace

En zo veeg ik mijn woorden weg,
alles wat ik eigenlijk zeggen wou.
En dat betekent, alle zinnen,
waar ik zo lang over dacht.
En soms voel ik me een druppel,
ik val alleen maar naar benee.
en over dat heb ik zelfs,
wel uren nagedacht.

En dan voel ik dat jij ook valt,
want hoe dan ook, ik trek je mee.
Ik schijn er goed in te zijn, te vallen,
toch ergens goed in, onverwacht.
En soms voel ik me als regen,
heel veel druppels naar benee.
Want dat voelt wat meer als huilen,
en wanneer ik huil, huil je dan mee?

Toch veeg ik, mijn woorden weg, mijn vragen,
wanneer jouw ogen mijn tranen zien.
Backspace, en nooit meer terug komt het,
tenzij ik het eerst opsla misschien.

Ik vind het niet heel erg bijzonder, maar toch vind ik het best sterk/apart (positief)... kweet het niet precies :)

eyz...

vaag..... wel mooi
ff heel zeikerig een verbetering... meer dan huilen...

grtz kk

nog een verkeerde verbetering ook! :D :D

het is zeker een apart gedicht, maar ik vind hem wel goed!

K.G.