Voetbal
 

Oke, ik denk dat heel veel van jullie niet kunnen indenken wat mijn vriend voelt, (want ik vind dat ook heel moeilijk) maar ik ga het toch proberen. Want ik wil graag advies.

Ik heb bijna een jaar een vriend nu.
Hij studeert en heeft (bewezen) een hoog iq dus is erg slim.
Werkt ook nog en is een gezellig spontane jongen die heel erg gek op mij is. hij is superlief en heeft veel voor me over.

Hij gaat al vanaf zijn 7de naar het voetbal, en vanaf de leeftijd dat hij zelf kon gaan ging hij alleen met zn vrienden (hij is nu 24)
En vanaf het moment dat hij zelf werkte en geld verdiende ging hij naar alle uit/thuis en buitenland wedstrijden
Dit is voor hem heel belangrijk, hij is een heel druk persoon en heeft een zware stage nu, voetbal is zijn uitlaatklep, zijn ding, en een aparte vriendengroep. hij vertelt er altijd heel open over als er weer eens rotzooi is getrapt of wat dan ook. Maakt er een hoop mee en heeft een hechte band met die mensen.
Nu zijn school/stage veeleisender wordt heeft hij al veel op moeten zeggen, minder naar het voetbal gaan wat best klote voor hem is, en je merkt ook dat hij dan drukker wordt en die uitlaatklep mist. ik bedoel je kent wel die mannen die staan te schreeuwen naar die spelers. ik snap ook niet waarom want dat horen ze toch niet majah...
Anyway, ik heb hier nooit problemen eigenlijk mee gehad, nou ja 1keertje toen hij op mijn verjaardag snachts moest vertrekken naar een wedstrijd, maar zo heel erg vond ik dat niet eigenlijk.
De laatste weken heeft hij al wat wedstrijden moeten missen voor familieverjaardagen en een bruiloft.

Nu is mijn probleem.
Binnekort zijn we 1 jaar samen, voor mij best wel belangrijke datum, voor hem iets minder. We hadden besloten die dag samen te zijn, en wat hij nog niet wist is dat ik kaarten heb geregeld voor een hele leuke theater show. ( 1 maand na het 1 jarige jubileum :p

Die theater show viel op een voetbal dag, dus ik gevraagd of hij daar problemen mee had. Hij moest erover nadenken.
DAt zat me al dwars... HALLO zovaak regel ik niet iets speciaals.. je kunt toch wel 1 wedstrijd missen.
Na veel wikken en wegen, en toch ook wel een beetje ruzie stemde hij toe.


uurtje later op die dag hadden we het over de echte dag zelf wat we dan gingen doen.
En je raad het al, we kwamen erachter dat er dan ook een voetbal wedstrijd is.
Om een lang verhaal kort te maken. daar gaat hij gewoon heen
We hebben nu best wel wat gesprekjes omdat dit me echt veel verdrtiet doet, ik heb het gevoel dat ik niet belangrijk genoeg ben
Al die tijd heb ik nooit moeilijk gedaan over voetbal.
Ik heb er begrip voor dat dit belangrijk voor hem is, maar kom op hij kan dit toch wel missen. Ik ben zijn vriendin toch.

Nu had ik dus bedacht na al die ruzies, dat ik wel mee kon gaan naar het voetbal, leek me wel een goed idee. waren we toch samen, was hij toch bij het voetbal.

Wilde hij niet, was iets voor hemzelf dat wilde hij zou houden.. bovendien was het moeilijk om kaarten te krijgen op zijn vak.

3 weken later na heel wat gesprekken omda tik me toch rot voelde erover en verdrietig
krijg ik te horen dat een van zijn vrienden (die normaal niet mee gaat naar het voetbal) MEEGAAT

Wat moet ik toch? ik wil niet steeds ruzie hebben, en ik heb hem al verschillende keren vertelt hoe ik me voel. dus ik weet het niet meer...

Dat hij van voetbal houdt, oké.
Maar: als hij zo nodig alle voetbalwedstrijden wil zien, dan moet hij ook maar zorgen dat hij weet welke wanneer is, en niet ja zeggen tegen jou en dan vervolgens erachter komen dat er een voetbalwedstrijd is en dan daarheen gaan.
En: jij hebt aangeboden dat je mee wilt, en dat wil hij niet, want hij wil het voor zichzelf houden? Dat is een rare redenering.

Ik zou het niet pikken, maar mijn vriend is heel anders. Toch denk ik dat je hem eens moet vragen waarom hij eerst ja zegt en vervolgens nee.

Zelf ben ik ook een voetbalfan. Ik heb dan wel geen vriendin, maar in het geval dat ik een vriendin heb wil ik elke thuiswedstrijd en de uitwedstrijden op een korte afstand niet missen. Ik ben al vanaf mijn 9e jaar of zo fan van die club, je creëert toch een soort van clubliefde. Het wordt een klein deel van je leven en dan kan je er niet meer zonder. Misschien kunnen de meeste vrouwen zich dat niet echt voorstellen, en dat begrijp ik ook wel. ;) Uit zijn oogpunt kan ik me best voorstellen dat het heel belangrijk voor hem is. Maar ik lees dat jij hierop ook wel begrip hebt over het algemeen en aangezien jullie er ook al vaak over praten denk ik toch wel dat jullie daar wel uit komen.

Denk dat jullie, maar vooral hij, gewoon allebei wat "water bij de wijn moeten doen". Dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Hij zal ook voor de volle 100% moeten gaan voor jou, naast het voetbal. Maar 1 jaar samen zijn is ook heel belangrijk, al kun je dat nog altijd vieren, al kwam dat van die theatervoorstelling natuurlijk een beetje rot uit. Zo kun je natuurlijk hem nooit eens met iets verrassen, als je rekening moet houden met zijn "voetbaldagen". Niet leuk, van de ene kant snap ik hem wel gezien zijn clubliefde, van de andere kant vind ik het niet leuk voor jou.

En over dat meegaan van het voetbal: tja, misschien gedraagt-ie zich tijdens het voetbal toch anders dan jij van hem gewend bent. Dan doel ik niet op "hooligangedrag" maar meer schreeuwerig en wat meer losser, misschien iets meer schelden dan normaal. Ik heb wel een beeld van de gemiddelde die-hard voetbalsupporter na al die jaren dat ik naar het voetbal ga, zo zijn de meesten nou eenmaal. :) Is niet verkeerd zolang ze niet gaan knokken. Maja, misschien is hij wel bang dat van zijn gedrag opkijkt als je met hem mee bent en zijn vrienden niet aangezien hij daar altijd mee naar toe gaat. Maja, dat hoeft ook niet per se.

Maar er moet wel een oplossing voor te vinden zijn, zeker gezien het feit dat je nooit moeilijk hierover hebt gedaan, toch? Op basis van dit punt mag jullie relatie niet uitgaan. Om volgens een agenda te leven (dat wil zeggen: dingen samen doen op niet-voetbaldagen) is vind ik een beetje vergaand, maar "water bij de wijn doen" kan altijd...

Ok ten eerste iemand die een obsessie voor voetbal heeft past niet in mijn rijtje van LEUKE VRIEND :) maar goed smaken verschillen.

Ten tweede vind ik jouw vriendje een eikel. Je zei dat hij een paar wedstrijden heeft moeten missen in verband met een familieverjaardag en nog wat. Dan kan hij het blijkbaar wel missen vast onder DRUK van mams en paps maar toch.
Hoe belangrijk voetbal voor hem is, het lijk me dat een relatie met iemand waarvan hij houdt meer weegt dan sament met een hoop boeren een hoopje ellende vormen op een tribune.

P.S Luiter niet naar Mr.Oizo hij is een stereotype voetbal fanaat en ik vind dat je genoeg WATER BIJ DE WIJN HEBT GEGOOID.

Een beetje rot? Wat een understatement. Ik vond dat gewoon enorm lomp.

Ik ben zelf erg fanatiek wat hockey betreft, ik train zelf 2 keer per week, heb wedstrijden op zondag en train bovendien een damesteam. Maar ik wil best een keertje wat skippen omdat m'n vriendin iets leuks bedacht heeft, en helemaal als het een bijzondere dag is. Ik vind het van de vriend van de TS ook enorm egoistisch.

:)

Natuurlijk moet bij hem de relatie voor zijn hobby cq. clubliefde gaan. Ik vind het zelf ook dat vooral hij zich op dit punt moet veranderen. Zij heeft al vaak haar mening gebracht uit eerdere gesprekken (tenminste dat kan ik uit de beginpost opmaken). Wat dat betreft kan ik me wel indenken hoe jullie denken, maar ik bekeek het ook een beetje uit zijn oogpunt. En inderdaad, dat oogpunt getuigd ook van licht egoïsme.
Hij zal in de toekomst in soortgelijke gevallen als bijvoorbeeld die theatervoorstelling toch voor het belangrijkste moeten kiezen. En dan hoop ik, ondanks dat ik een "stereotype voetbalfanaat" ben, dat-ie voor zijn relatie kiest. :) Hoe groot zijn clubliefde ook is...

Alhoewel ik het zelf echt anders aangepakt zou hebben, snap ik de vriend van TS wel.

Hij houdt heus wel van je enzo, maar hij heeft ook zn eigen tijd en eigen dingetjes nodig, in dit geval dus de hoolie ergens uithangen.

En ik durf zelfs te beweren dat je daar eigenlijk liever helemaal niet bij bent.

Maargoed, water bij de wijn en tja, als ie dan zo perse MOEt naar dat voetbal dan dus, laat em gaan en zeg em dat je van em verwacht dat ie extra lief/whatever is op het moment dat jullie tweetjes samen zijn en iets leuks doen om t te vieren.

Pfff...oké voetbal kijken is ook leuk, en naar een wedstrijd gaan nóg leuker. Maar als ík zou moeten kiezen tussen mijn vriendin en voetbal dan wist ik de keuze wel: mijn vriendin.

Meegaan lijkt me voor jou sowieso geen optie. Jij houdt niet van voetbal en gaan je daar dan rotvervelen (geloof me).

Ik vind dat je vriend zich een beetje aanstelt, hij kan toch wel 2 wedstrijden missen/opnemen. :s

Tsja.. ik kan me niet zo goed in de situatie verplaatsen, vooral omdat ik niet heel veel waarde hecht aan "relatieverjaardagen" enzo. Ik weet niet wat de achtergrond was van het thuisblijven van familiedagen enzo (druk van jou of van zijn ouders?), maar ik kan me voorstellen dat hij denkt: goed, ik heb een dealtje met mijn vriendin. Een avond wat leuks doen, en een avond voetbal. De manier waarop het is gegaan is ronduit kut, en daarover zou ik het ook willen hebben, maar dat voetbal.. ach. Ik zou er niet zo zwaar aan tillen eigenlijk.

Over die familiedagen... dat was zijn opa die 80 werd, en een 25jarig huwelijk van zijn ouders. Weinig druk, hij vond zelf dat hij het niet kon maken om niet te gaan.

Ik vind mijn vriend niet egoistisch, want hij heeft meer kanten dan alleen voetbal. Voetbal heeft ons ook nog nooit in de weg gezeten, behalve nu.

Die theater voorstelling, ja dat valt gewoon rot, maar het was uitverkocht en ik kon nog kaarten krijgen. dat vond hij toch wel speciaal dus gaat mee.

Die dag waarop we eignelijk een jaar samen zijn, is voor hem niet zo belangrijk zijn woorden "de dagen erna hebben we nog steeds een jaar maar dan net iets meer"
Hij geeft niet zoveel om data, en ik wel.
We hebben nu afgesproken dat we in de week die erop volgt wat leuks gaan doen een hele dag.
Ik ben het daar wel mee eens, maar toch stoot het tegen me hoofd dat hij gewoon zaterdag lekker met die vriend naar het voetbal gaat die niet eens bij zijn voetbal vrienden hoort

(Over het meegaan.. hij wil het inderdaad voor zichzelf houden omdat hij daar gewoon anders is, niet zo lief als ik hem ken dus maar lawaaierig enzo, al is dat best wel een kant die ik een keertje wil meemaken, maar niet vaker dan een keer)

Wat me gewoon het meest verdriet doet is dat hij niet gewoon volmondig ja zegt op die dagen, al is het voor hem misschien miinder belangrijk, op dagen dat er bij mij in de familie dingen waren, was hij er ook niet. ik heb nooit gezeurd en nu doe ik het wel en het draait steeds uit op ruzie of zware gesprekken.
Ik wil het erover hebben, ik wil dat hij weet hoe ik me voel, afgewezen en onzeker over hoe belangirjk ik eigenlijk wel niet ben.
Hij laat me in alles merken dat hij gek op me is en heeft echt heel veel voor me over, maar bij dit niet.

Moet ik er dan maar niet zo zwaar aan tillen, en dan als volgende hoe doe ik dat in godsnaam.

ps. ik vind ook wel dat ik al aardig wat water bij de wijn heb gedaan

Dat-ie een wedstrijd niet wil missen, OK...maar je mag niet eens mee?? :confused: Ik vind dat echt zo raar, daar kan ik gewoon niet eens inkomen.

Als ik echt ga doorzeuren dan mag ik wel mee hoor.
Hij geeft alleen aan dat dit een stukje is dat hij op dit moment graag voor zichzelf houdt.
Hij vertelt me er wel alles over en ik ken die jongens ook waar hij mee gaat.
Maar het is zijn uitlaatklep en zijn ding. Wanneer je een veeleisende studie en stage hebt, daarnaast ook nog eens een bijbaan, is dat best te begrijpen.
Ik begrijp het allemaal aardig goed.. maar voel me toch in de steek gelaten

dan wil je toch niet eens meer mee :confused: ik vind hem een beetje lomp en zou het niet accepteren, dat hij een zware stage, bijbaan etc heeft, betekent niet dat hij geen rekening hoeft te houden met jouw gevoelens.

Zo bedoelde ik het ook.. dan hoeft het van mij al niet meer.
VInd ik ook dat hij zeker wel wat meer rekening mag houden met mij, ik ben hem al ver en veel tegemoet gekomen

Kijk, als je het zelf steeds goed blijft praten, waarom stel je die vraag hier uberhaupt dan? Als jij dat acceptabel vindt, prima toch? 'T is jouw relatie.

Ik vind je vriend ook wat egoïstisch hoor, maar ja, blijkbaar mag je niet aan zijn voetval komen, so be it. En ik ben met je eens dat je genoeg water bij de wijn hebt gedaan.
Ik zou gewoon ronduit balen als voetbal steeds op nummer 1 kwam te staan, voor speciale data of familiegeblaat en jij hebt daar nog nooit een punt van gemaakt.

Maar de situatie verandert echt niet op het moment dat hij water bij de wijn doet. Hij gaat het je kwalijk nemen als je hem bij dat voetbal vandaan houdt, want hij ziet jouw daar als verantwoordelijke voor.

Je kan beter denk ik alle voetbaldata opschrijven ofzo en daar rekening meehouden. Mocht je iets gepland hebben en hij zegt ja, en komt daar later op terug, moet hij zich aanpassen. Want dat is dan ook gewoon echt lomp. (ik typ dit wel, maar ik vind het echt gestoord)
een relatie bestaat uit 2 levens, niet 1 en waar de ander steeds achteraan moet hollen

Een normale situatie zou ik eerder zien als, hij houdt van voetbal en gaat er zoveel mogelijk heen, jij accepteert en waardeert dat. Mocht er wat tussen komen, zou dat absoluut geen punt mogen zijn.

Maar begrijpt hij jou dan ook? Je mag hem duidelijk maken wat jij belangrijk vindt.

Ik heb niet alles gelezen, maar het is toch prima als hij voor jullie "jubileum" niet naar een wedstrijd gaat, maar met je naar het theater? Dat dat niet op de "dag zelf" is, maakt dan toch niet uit? Dan hoeft hij toch niet op die dag ook nog iets met je te doen? Ik zou dat in ieder geval geen probleem vinden... :bloos:

ik heb ooit ook een vriend gehad die nhelemaal gek was van voetbal. hij woonde op 200km afstand van mij, dus ik zag hem vrij weinig. en als er dan een thuiswedstrijd was, dan moest en zou ie zaterag avond als weeer naar huis voor die wedstrijd. dan zag ik em nog minder, werd op een gegeven moment ook behoorlijk irritant. is niet doorom uitgegaan, maar was wel superveel irritatie over. want hij igng dus ook als er wel wat speciaals was op zo een zondag.

Ik probeer het ook niet goed te praten, maar wel te laten zien dat ik zijn voetbal goed begrijp

Ik heb meerdere malen aan hem vertelt hoe ik me voel, en wat ik belangrijk vind.
Hij zegt ook dat hij het heel erg vind dat ik me zo voel, maar vervolgens gaat hij wel gewoon

Ja, de theater voorstelling valt 1 maand later dan de eigenlijke dag. Maar in mijn ogen is dat gewoon het cadeau dat hij van me krijgt, en niet dat we het dan gaan vieren ofzo, ik bedoel ik ga toch niet een maand later vieren dat ik een jaar verkering heb.
Ik zie dat gewoon niet zo

Mijn grootste dilemma is wat ik hiermee moet, steeds als we erover praten is heel de avond naar de knoppen en dat wil ik niet, maar het zit me wel enorm dwars. dat gevoel dat ik niet belangrijk genoeg ben, die onzeker heid.

Ik houdt er al zoveel rekening mee. ik ik weet niet hoe ik dat nog meer kan doen.

Nou dan zijn er weinig opties over he!
* Je kan niet meer rekening er mee houden dan dat je nu doet.
* Hij kiest hoe dan ook voor voetbal.
* Praten erover helpt niet, het verpest jullie avond en hij kiest alsnog voor voetbal.
* Hij vindt het blijkbaar okey dat jij je zo voelt, en desondanks kiest hij alsnog voor voetbal.

Of je accepteert het dan maar, of je gaat verder.

Zal het wel moeten accepteren denk ik..

Als jij vindt dat je het maar moet accepteren en dat dan ook echt kunt, wel ja. Persoonlijk zou ik dat niet doen en ik vraag me ook af waarom jij dat wel zou doen. Je bent niet gelukkig in deze relatie, maar het ziet er niet naar uit dat er iets gaat veranderen. Waarom dan toch accepteren en doorgaan?

That's the spirit! (y)

Ik ben al een jaar heel gelukkig in deze relatie, dit is het enige punt waarop wij knellen.
Accepteren vind ik heel moeiljik, is ook waarschijnlijk niet wat ik wil doen.
Maar ik ben wel zoekende naar een goede manier, want op deze manier is het ook niet leuk

Als het niet leuk is, ben je dus ook niet zo (heel) gelukkig in die relatie.

Ik vind jongens die op zo'n manier van voetbal 'genieten' trouwens per definitie niet intelligent, hoog IQ of niet :o

Mijn vorige vriend was een voetbalfan, trainen, training geven, en wedstrijden gaan bekijken. Gelukkig kwam ik meestal wél op de eerste plaats.

Zoals anderen hieral gezegd hebben, het lijkt me dat jij behoorlijk redelijk bent t.o.v. hem, dan mag hij ook wel eens een toegeving doen voor jou.

En jij moet zeuren om mee te mogen? Hij zou net moeten zeuren opdat je zou meegaan... :nono:

Je blijft maar toegeven en toegeven.
En dan blijf je erna weer lekker gekwetst achter omdat hij nog steeds geen blijk voor jou gevoelens geeft.

+ Je probeert zijn acties echt constant goed te praten, terwijl je diep vanbinnen je er gewoon niet goed bij voelt.

Denk ook is even aan jezelf.. Waarom moet jij je altijd aanpassen? Je bent toch geen sloef... :nono:

Ps: er zijn echt vrouwen die voor zoiets gewoon een ultimatum stellen.. Minder voetbal of minder mij. Ik zeg niet dat zoiets de oplossing is, maar het wordt wel eens tijd dat hij naar je gaat luisteren en dat er een belletje gaat rinkelen.

Het lijkt alsof jij de schoothond bent die zich volledig naar zijn planning moet stellen. In een relatie ben je nog altijd met 2. Het lijkt wel of hij de enige is met inspraak. Jij hebt evenveel recht op jou dingen. "Jou-dingen" zijn nu eenmaal bij hem zijn. En blijkbaar is dat niet echt een prioriteit van hem :s

één woord: bucht

Het lijkt me zo een beetje dat wanneer je je vriendje wil houden zonder veel gezeur en geruzie, dat zijn gevoetbal altijd het belangrijkste zal zijn.

Als data hem niks zeggen, en hij die niet interessant vind, moet je er eigenlijk ook niet meer van maken dan er is. Hij gaat die avond naar de voetbal, jullie kunnen een avondje iets gaan vieren. Zal moeilijk te combineren zijn.

Ik snap echt niet waarom je van hem wil dat ie én die avond naar het theater meegaat én de dag zelf ook nog bij je is.
Maar nu heb ik zelf ook totaal niks met data (als in, zoveel jaar bij elkaar) dus zou het mij niks uitmaken om zoiets op een andere dag te vieren. Zelf vier ik dat soort dingen dus niet met mn vriend. En zeker niet zo als jij wil, als één van ons dan beide dagen iets belangrijks af moet zeggen (iets belangrijks voor diegene dus, zoals het voetbal voor je vriend).

Het gaat volgens mij niet om die dag specifiek, maar meer dat het iets is wat wel belangrijk voor haar is, en het maar 1x in het jaar voorkomt. En dat hij 364 dagen voetbal heeft, en dan die ene keer niet kan missen voor haar, wat ZIJ als belangrijk ervaart.

Zij verdwijnt een beetje in het hele plaatje. Daar gaat het om. Het draait allemaal om hem, en zijn voetbal.

Inderdaad het gaat niet om die éne dag, maar gewoon dat ik me afvraag op welke plek ik sta, als ik nooit moeilijk doe over het voetbal en wanneer ik dat 1x wel doe dat ik dan nog moet toegeven.

MAar goed, afgelopen weekend was dus ons 1 jarig bestaan. smiddags bij hem geweest, op de trein gezet naar het voetbal en zelf ben ik naar een verjaardag gegaan. savonds wel weer samen geslapen.

Ik vond het echt een rotdag, zat ik daar op me oma's verjaardag in me eentje. Ik heb overigens wel een heel erg leuk cadeau van hem gehad, maar ik had liever gehad dat hij thuis was gebleven natuurlijk.
Komende week gaan we een dagje weg om toch samen goed te vieren dat we een jaartje samen zijn.
Al bij al redelijk opgelost vind ik, maar dit gebeurt niet nog een keer en dat heb ik hem ook vertelt.

Hééééél herkenbaar. Mijn vriend zit in een organisatie voor vrijwilligerswerk en heeft heel vaak weekendjes die hij niet wil missen. Ze gaan idd ook voor op verjaardagen. Ik moet er maar mee leven. Vroeger had ik het hier moeilijk mee, maar nu, na lang praten, veel minder. Je kunt je 1-jaar samen toch ook op een andere dag vieren, moet toch niet per se de dag zelf zijn?
'k Begrijp dat je het er moeilijk mee hebt, maar er valt mee te leven hoor. 'k Heb bvb de verjaardag van mijn vriend enzo ook niet de dag zelf kunnen vieren...

Owja, en ooit vroeg ik om eens mee te komen en ik mocht ook niet. (maar er was gelukkig wel geen andere vriend(in) die wel mee mocht)

Trouwens, wat heeft het ermee te maken dat je vriend een hoog IQ heeft? :confused: Ongeveer 16% van de bevolking heeft een hoog IQ. En is al helemaal niet ongewoon bij universiteitsstudenten...

eigenlijk helemaal niks, maar de meeste mensen associeren voetbal met domheid. dus ik heb het erbij gezet, maar eigenlijk was dat niet nodig

soms baal ik wel dat mijn vriend niet van voetbal houdt als er bijv. weer EK is en dat 'ie niet deelt in mijn blijheid als Vitesse heeft gewonnen, maar door dit soort topics ben ik er wel weer blij om :p

Tja, ik heb ook al een aantal jaren een seizoenkaart en wil liever ook geen wedstrijd missen (best duur namelijk en meestal gezellig). Mijn vriend weet wanneer ik erheen ga (hij heeft zo'n lijstje met de wedstrijddagen van mij gekregen). Hij gaat ook alleen mee als mijn voetbalmaatje niet kan (leent zijn kaart dan).
Ik ga as woensdag niet, omdat we samen een weekje op vakantie gaan. Verder plannen we dingen op dagen dat we allebei kunnen. Hij heeft ook zaterdag de hele dag school en dinsdag bandrepetitie, ik weet dat ik dan ook beter iets op een andere dag met hem kan plannen. Kan het niet anders, dan zeggen we onze dingen wel af.
We hebben ons 1-jaar-lang-uithoudingsvermogen ook een dag later 'gevierd'. Maakt toch niet zo heel veel uit.

Ik snap je probleem wel hoor, het is niet leuk als je achtergesteld voelt. Misschien kun je tegen hem zeggen dat je het beter kunt accepteren als je er ook mee bij betrokken wordt? Mee mag ofzo?

Tot nu toe heb jij je altijd om zijn hobby heen weten te vouwen, jij eiste nooit iets. Dan gaat dat ook heel lang goed, en dan heb jij die fantastisch leuke gezellige vriend.

Lekker makkelijk ook voor hem. Eerst studie, dan voetbal, dan jij, en jij vond dat allemaal prima.

Nu heb jij hem een keertje, voor een speciale gelegenheid, voor de keus gesteld: zijn vriendin of voetbal.

Hij laat duidelijk merken dat hij voetbal belangrijker vindt. Hij wil het best voor je afzeggen, maar dat gaat met een hoop gezeik gepaard, en jij zult het waarschijnlijk verder wel uit je hoofd laten om hem nog eens van zijn dierbare voetbal af te houden.

Ik weet niet of ik daar de rest van mijn leven mee zou kunnen leven. Het is wel duidelijk waar zijn prioriteiten liggen. Niet bij jou in ieder geval.