Herfstwandeling
 

Nou goed - ik ben een tijdje hier afwezig geweest, te wijten aan de nieuwigheid van studeren & op kamers gaan, maar ik geloof dat ik terug ben. Ik heb in de tussentijd wel een paar gedichten geschreven en ik merkte dat ik toch het commentaar van jullie DoP'ers miste. Ja, slijm, ik heb jullie gemist, slijm.
Dit is mijn meest recente gedicht:


Herstwandeling

Waarom regen je
verleden
je bent vroeger
toch niet meer?

Toen we woonden in een blok
in het beukenbomenbos
en ik verhalen las en ze ver-
zon want ik wilde alles
laten stralen als dat kon –
zo donker was het vaak.

De Ark van Noach noemden ze ons huis
en we hadden dan wel twee honden,
twee konijnen
maar slechts één kat
(een rat hebben we trouwens
ook nog gehad).

En nu jeugd, ik leef weer
een beetje in je,
loop samen met studententijd
over jouw wilde kastanjestoep.

Ik begrijp dan ook niet goed hoe in Brakkenstein
kinderen nog steeds zo
klein kunnen zijn.

Wauw, dit is echt super. Van alles wat ik tot nu toe van je gelezen heb vind ik dit echt wel heel erg goed. Het spreekt me ontzettend aan.

Ik vind het erg mooi hoe je het beukenbomenbos (dat woord alleen al <3) elke keer laat terug komen, of iig een bos.

Verder zal ik niet alles ophemelen, want daar ben ik toe in staat ja. Eén puntje van kritiek:

(een rat hebben we trouwens
ook nog gehad).

Vind ik te gezocht en niet mooi. Het lijkt geforceerd.

Verder echt top hoor :).

Dank je wel. :)

Een bijzonder sterk begin, onderhoudend midden, maar met een einde dat wat afgeraffeld of gewrongen oogt. En wat een aantrekkelijke woorden: beukenbomenbos, kastanjestoep. Erg leuk! Wel zou ik de eerste regels ongebroken laten:

Waarom regen je verleden,
je bent vroeger toch niet meer?

De bijstelling over de rat maakt het voor mij overigens juist intiem. Je trekt de lezer erbij.

Nog ff het einde uitwerken, dus.

Wat betreft die onderbreking ben ik het niet met alluman eens, omdat zo de focus niet meer op het woord 'verleden' ligt, terwijl dat nu juist zo belangrijk is, tenminste zoals ik het gedicht lees. Interpreteer ik het goed als hier de jeugd van de ik-figuur al wordt aangesproken? Of gaat het juist om iemand die de ik-figuur al sinds haar jeugd kent?
Ik vind de notie van een huis dat "De ark van Noach" heet eigenlijk niet zo heel erg origineel, maar dat komt misschien doordat ik Garden State te vaak heb gekeken (die zou eerst Large's Ark heten, en er komt ook een soort van woonboot/Ark in voor). Die hele strofe vind ik eerlijk gezegd niet zo bijzonder, je noemt nog wat dieren op die ze gehad hebben en dat is het, zonder dat ze echt een betekenis krijgen. Oh ja, en het gedicht vind ik verder best goed, maar het zwakt wel af naar het einde toe.

Ik krijg juist het idee dat het goed past in die jeugdelijke vlucht uit de werkelijkheid, de fantasiewereld. De 'vluchtigheid', de lichte onderbreking spreekt me juist wel aan en past wel bij de dromerige vlucht.

Ik geloof dat ik deze al eens heb gelezen (lj?). Ik weet het niet zo, ik begrijp niet goed wie wanneer hoe wordt aange- of besproken. Voorbeeldje: op een gegeven moment leef je weer een beetje in jeugd, maar je loopt samen met studententijd over de wilde kastanjestoep. Je personificeert de studententijd dus, maar je 'leeft' in jeugd, die personificeer je dus niet (echt). Ik weet niet, ik vind het niet concreet.

Op de eerste strofe krijg ik ook geen vat: verleden is vroeger niet meer?

Ik ben het met Reynaert eens over de Ark van Noach, die kan mij ook niet zo boeien omdat het een beetje een opsomming is. Ik zou hem niet zomaar skippen, ik zou hem opnieuw schrijven en er iets meer aandacht aan besteden.

Ik moest wel lachen om je laatste strofe:).

Ik vind het echt geen slecht gedicht, het is me alleen allemaal niet goed duidelijk:).

O en, slijm, ik miste jou ook, slijm :p

Bedankt voor de reacties! :)
Misschien is het een goed idee als ik uitleg waarover dit gedicht gaat - of in ieder geval wat achtergrondinformatie geef: ik heb tot mijn twaalfde in Nijmegen gewoond, waarna ik verhuisd ben naar Limburg en nu opnieuw (op kamers) in Nijmegen woon, zelfs vlakbij waar ik vroeger woonde, zo ongeveer in dezelfde straat als mijn basisschool. Dat is heel vreemd, omdat ik nu eigenlijk een totaal ander leven leid. Toen ik laatst door de wijk (Brakkenstein) wandelde, kwamen er allemaal herinneringen op - vooral herinneringen aan de herfst, omdat ik eigenlijk vanaf jongs af aan nooit goed kon tegen het tekort aan licht. Wat kan ik nog meer vertellen? Het regende een beetje terwijl ik daar liep. Dat vond ik niet kloppen, omdat ik het idee heb dat ik nu veel gelukkiger ben dan vroeger.
Over de Ark van Noach: zo werd ons huis écht genoemd (het had een bruggetje dat over de tuin naar de voordeur liep - de voordeur zat dus ook echt pas op de tweede verdieping.
Hopelijk wordt het zo een beetje duidelijk. :) Ik begrijp wel dat dit moeilijk te begrijpen is als je niets van mijn leven weet. Toch zou ik het jammer vinden om in het gedicht meer duidelijkheid te scheppen.

edit: Alluman, denk je nu misschien ook anders over de laatste strofe?

Met verleden/jeugd bedoel ik de buurt waarin ik vroeger woonde en waar ik nu weer een beetje in leef - op een heel andere manier weliswaar.

Tja, ik had het wel een beetje ingeschat zoals je het nu uitlegt. Dus ik vind nog steeds het einde te mager de rest onwaardig (klinkt wel erg zwaar: 'onwaardig', maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel :))