stoppen met studie?
 

Heej,
Ik heb nu zo'n jaar ambulante hulp, in eerste instantie door m'n eetstoornis, maar ook over zelfbeeld, sociale contacten enz. Nu zit ik in het eerste jaar van Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Afgelopen vrijdag heb ik een gesprek gehad met mijn slb-er (soort mentor van school) en die raadde mij aan om te stoppen met de studie en eerst aan mijzelf te gaan werken. Dit omdat ik door negatieve zelfbeeld niet veel durf te zeggen en heel verlegen en alles ben en dat kan natuurlijk niet als hulpverlener...
Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik weet namelijk echt niet wat ik moet doen...ik vind het echt heel zonde om nu te stoppen, maar aan de andere kant denk ik dat als ik nu aan mezelf ga werken ik volgend jaar met een betere start kan beginnen. Als ik niet het aantal punten haal moet ik namelijk ook gelijk van school af...
En heeft iemand een idee hoe ik dan aan mezelf kan werken?
Ik dacht al aan assertiviteitscursussen, misschien toch deeltijd voor m'n es (al gaat het eten al wel best goed...) of anders raadde een vriendin mij de viersprong aan. Kent iemand dit centrum?

Hai Ikkuh15,
Ik heb in soortgelijke situatie gezeten. Ik heb 2 jaar Maatschappelijk Werk gestudeerd en ik ben nu tijdelijk gestopt met mijn studie. Reden: ik moet aan me werken, want ik ben niet stabiel.
Het heeft mij veel tijd gekost om de keuze te maken, maar uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om in dagbehandeling te gaan. Nu het studiejaar begonnen is- denk ik met heimwee terug naar het naar school gaan. Maar nog even wachten en dan kan ik ergens midden november aan de slag...
Ja, ik zat ook te twijfelen door de gevolgen voor opleiding. Gelukkig heb ik dat goed kunnen regelen. Maak een afspraak met een decaan, die kan je goed op weg helpen om te kijken wat er voor jou mogelijk is. Met betrekking op studiepunten, instroommogelijkheden, vrijstellingen etc.

En je vraag hoe je aan je kan werken- je werkt al aan jezelf. Maar waarschijnlijk is wat meer intensiviteit net dat wat je nodig hebt om weer "stabiel" te worden. Je kan aan je huidige hulpverlener vragen wat er geboden wordt aan therapieen, cursussen, groepen. Misschien word op je opleiding ook aan cursussen gedaan, daar kan je ook naar informeren- bij bijv. de decaan of kijk eens bij mededelingsborden ofzo.
Iets als de Viersprong kan ook, dat is ook een vorm van dagbehandeling of kliniek, maar daar moet je wel een forse tijd in gaan steken. Reken sowieso maar een jaar. En bedenk wat je daar allemaal kan tegenkomen, tenminste bij de 24uurs opname- dat is ook pittig. Ik denk dat de dagbehandeling meer jouw ding is. Je hebt je al goed omhoog gewerkt met je huidige therapie, waar je veel van geleerd hebt. Het voordeel van dagbehandeling is dat je net wat meer leert door en van elkaar en alles meteen kan toepassen in de praktijk.
Hier kan je hulpverlener ook informatie over geven.

Ga rond informeren en bedenk goed wat je wilt. Denk er goed over na, neem geen overhaaste beslissing. Jij moet klaar zijn voor de verandering, niet gaan veranderen omdat anderen dat van je vragen. Veel succes!

Voor januari stoppen, dan hoef je niets terug te betalen en telt het niet mee voor je studiefinancieringsjaren :) (y)

Ik denk ook dat je eerst aan jezelf moet werken .. , Ga er tussenuit en als je zelf weer stabiel bent kun je alsnog weer naar die opleiding gaan! succes ..

Jawel hoor.

idd, t telt wel gewoon mee. Maar je kan, als je daarna weer begint, wel gelijk met je decaan een brief sturen naar de iB groep met uitleg en dan krijg je die tijd alsnog terug,..

Als ik jou was zo ik eerst met je therapeut overleggen en als hij/zij dit ook het beste vind een plan maken. Waar wil je aan werken (wat vind jíj dat nodig is) en wie kan jou daarbij helpen. Welke therapeut of welke instantie?
Je zal er dan ook achter komen of een intensieve therapie nodig is of dat het ambulant kan. En als het ambulant kan zou ik je plan voorleggen aan je slb-er of misschien samen met je therapeut een gesprek aanvragen. Zodat hij kan meedenken. Misschien kan je dan minder studeren en je eerste jaar in twee jaar doen ofzo.
Ik zou niet gelijk stoppen maar eerst even de mogelijkheden bekijken.
Succes!

Mag ik heel even mijn mening geven ;-)
Vind jij ook dat jij moet stoppen. Ik vind het raar dat ze dat zo drastisch beslist. Wel zonde van het geld om opeens te stoppen. Ik kan me wel voorstellen dat je aan jezelf moet werken dat zal best wel zo zijn. Maar je kan toch ook ondertussen dat je studeert aan jezelf werken. Ga veel lezen op internet, veel boeken lezen, gesprekken met mensen aan die je normaal niet zo snel aangaat. Ik heb dit zelf ook gedaan en je leert heel snel in korte tijd. Om nou per direct te stoppen met school vind ik nogal raar. Als je een knop bij jezelf gaat omzetten van "en nu ga ik er aan werken" dan komt het echt wel goed hoor. Ik zou lekker op die studie blijven, laat je vooral niets wijs maken.

Stoppen is idd een optie. Echter vind ik dat niet de meeste geslaagde omdat je alle structuur die school toch geeft weg is. Aan de andere kant ben je pas 17 en zit al op het hbo, en ben je dus nog erg jong.
Zelf heb ik die keus ook moeten maken, doe zelf MWD, ik heb er niet voor gekozen ivm met structuur. Met m'n slb-er heb ik toen gekeken naar wat haalbaar was zonder al te veel vlieg en kunst werk en dat werkte voor mij erg goed omdat ik wel dingen bleef doen

Op zich ben ik het met sonho's post eens. Er zijn ook veel mogelijkheden buiten een dagbehandeling waarbij je elke dag therapieën in een instelling volgt. Eerst uitzoeken wat je hulpvraag is en wie je daarbij kan helpen vervolgens zou ik pas beslissen of je tijdelijk met school stopt. (Bij het uitzoeken van je hulpvraag kun je natuurlijk hulp inschakelen. Bij de huisarts kun je een verwijzing voor RIAGG etc krijgen). i.i.g. succes bij het maken van je keus (y)

Ik heb zelf ongeveer hetzelfde meegemaakt, ik ben in 5VWO van school gegaan om in behandeling te gaan voor anorexia. Voor mij is dat een heel goede beslissing geweest want ik was toen echt niet goed bezig. Ik weet niet hoe jij op dit moment in je eetstoornis staat maar ik weet wel dat je dat absoluut niet moet onderschatten en volgens mij is er bijna niemand die daar echt met alleen ambulante hulp uit kan komen. Zeker als je niet lekker in je vel zit is de kans op terugval groot dus daar moet je op bedacht zijn. Maar aan de andere kant ken ik je niet persoonlijk dus vind ik het moeilijk om te beoordelen wat voor jou de beste beslissing is.

Heej,

ik vind dit een wat moeilijke situatie. Zelf heb ik ook voor die keuze gestaan. Ik heb een jaar gestudeerd en heb toen een jaar moeten stoppen omdat ik een burnout had, maar intussen studeer ik weer, voor het eerst. Ik heb wel aan mezelf gewerkt, maar dat wil niet zeggen dat ik er bovenop ben. (Ohw, belangrijk om te vermelden, ik studeer nu SPH). Maar in ieder geval, ik ken wel meer mensen met persoonlijke problemen die een dergelijke studie doen.

Kijk, tuurlijk is het wel zwaar, in ieder geval zwaarder dan voor anderen. Maar het verschilt denk ik ook per persoon, je kunt het als voordeel zien, of als nadeel. Want je weet waarschijnlijk al veel dingen die je moet leren, door wat je herkent, door wat je zelf hebt mee gemaakt. En verder, tja, ik denk dat het niet aan die docent is om te zeggen dat jij niet verder moet gaan...Het is nogal een beslissing. En ook dat stoppen kan nadelen met zich meebrengen...(hoeft niet natuurlijk hoor!) maar doordat je stopt, moet je het jaar erop weer het leren aanwennen. Verder (maar dat is ook weer persoonlijk) vond ik het heel vervelend dat ik achterliep bij vriendinnen, aangezien k perfectionistisch ben en altijd de beste wilde zijn...maargoed...daarnaast vond ik het wel lekker dat ik nu een keer niet bij de jongsten van de klas hoorde toen ik weer begon. Dus tja, allemaal dingen waar je misschien over na kunt denken bij de keuze om te stoppen of verder te gaan, maar onthoud goed dat jij! degene bent die de keuze moet/mag maken, niet die leerkracht. Ga dus niet alleen op zijn mening af, vraag je omgeving (betrek meningen van et forum;)), ga eventueel bij het maatschappelijk werk lopen om hier antwoord op je vraag te vinden oid...

Ik hoop dat je er uit komt, heel veel succes in ieder geval. Als er iets onduidelijk was, dan hoor ik het wel, dan mag je me pm-en

liefs knorretje

Deze snap ik niet. Ten eerste, welke decaan? Kom je dat niet alleen op de middelbare school tegen? En waarom zou je die alsnog terug krijgen? Vanwege psychische omstandigheden? Wat een onzin.

De Hogeschool van Amsterdam heeft een decanaat hoor. En hoezo onzin? Juist toch dat het kan.

Ach, ik kan ook een heel psychologisch verhaal ophangen waarom ik met mn opleiding gestopt was. Maar waarschijnlijk vinden ze dat niet indrukwekkend genoeg. Ze moeten tenslotte onderscheid maken.

Maar als je in opname of dagbehandeling bent geweest lijkt me dat wel een rede.

Ik vind haar situatie niet echt schokwekkend ofzo.

Ik zou er als ik jou was echt heel goed overna denken. Ik merk zelf dat in de perioden waarin ik niet lekker in mijn vel zit ik juist blij ben dat ik nog iets anders om handen heb (studie) en niet de hele tijd met mezelf en mijn gedachten bezig hoef te zijn. Het geeft ook afleiding en structuur en ik denk dat dat wel belangrijk is. Ik zou dus zeker ook die dingen afwegen en dan echt je eigen keuze maken.

Nee hoor, als je voor 1 februari van je eerste jaar van je eerste(!) opleiding stopt, wordt dit wel aanvankelijk geregistreerd als zijnde een studieschuld, maar mits je je diploma/titel binnen 10 jaar haalt, worden die ene paar maanden van het begin ook als gift gegeven. Dus eigenlijk heb je dus 4,5 jaar aan (basis)studiefinanciering.
:edit: Ik weet niet hoe je erop komt dat het meetelt, misschien heb je je te laat uitgeschreven dat het daarom nog meetelt. En waar wil je psych gaan doen trouwens? :)

ot: Je moet voor jezelf beslissen, wil je echt hard en continu aan jezelf werken, is het misschien wel verstandig om te stoppen, als je beslist voor 1 februari, maakt het dus niks uit voor je stufi.
Wat je ook beslist, heb het er met je opleidingscoördinator, mentor, decaan of hoe ze t ook willen noemen bij je opleiding over, hij of zij kan je ook advies geven en vertellen wat het voor effect zal hebben op behaalde studiepunten/vrijstellingen ed.

Als SPH'er moet je anderen kunnen helpen en daarvoor moet het bij jezelf over het algemeen goed zitten. Iedereen heeft wel eens een k*tperiode, maar als ik puur alleen naar de problematiek kijk (en dus niet naar jou, want ik ken je niet) kan ik me het advies van je SLB'er begrijpen.
Hoogstwaarschijnlijk moet je volgend jaar stage lopen en dan willen ze wel dat je goed in je vel zit en stevig in je schoenen staat. Dat is ook voor je eigen best wil! Het kan anders zomaar zijn dat als jij nog niet klaar bent met je problemen, je geconfronteerd wordt hiermee in je stage en/of werk. Ook de vakken zullen steeds meer gericht gaan worden op zelfreflectie en feedback, en dat kan dan heel zwaar zijn als je het niet al wat achter je gelaten hebt. Wie weet versterkt dat het juist.
Vergeet ook niet dat de meeste mensen haarfijn kunnen aanvoelen wat er met je aan de hand is, en er zitten veel cliënten tussen die niet zullen twijfelen om jou het daarmee moeilijk te maken.

Nogmaals, ik kijk alleen naar wat je me verteld en kan verder niet kijken omdat ik niet weet wie je bent, maar ik kan me het advies ontzettend goed voorstellen. Ik ben zelf bezig met het afstuderen aan SPH en ik kan je dus uit ervaring vertellen dat je je hoofd volledig bij je opleiding moet kunnen hebben om alles op tijd en goed af te maken.
Denk er eens over na.

Als je nu zou stoppen zou dat niet betekenen dat dat falen is (ook al kan ik me voorstellen dat je het wel zo zou opvatten) maar een duidelijke keuze die je in je eigen belang maakt. De opleiding doe je enkel en alleen voor jezelf, dus probeer jezelf dan ook als je belangrijkste hulpverleningsinstrument te zien. Je hebt aan jezelf als instrument een stuk minder als het niet zo goed met je gaat.
Als je het idee hebt dat je weer in rustigere vaarwateren bent beland kan je je altijd weer inschrijven en dan je volledig gefocust aan je opleiding beginnen.

Desnoods vraag je de menig aan mensen die je goed kennen: je ouders, je vriend, zussen, vriendinnen enz. Die kunnen kunnen je vaak goed adviseren omdat ze weten hoe je in elkaar steekt en daarmee dus ook je zwakke, maar ook sterke punten kennen!
Vaak helpt dat mij wel bij het doorhakken van knopen.

Succes ermee (y)

ik denk dat die opleiding juist een hele goede kans is om je te ontwikkelen. Daar kom je jezelf tegen en kun je eraan werken. Wel moet jij de stap zetten om er doorheen te komen. Als jij bijv. merkt dat je het moeilijk vind voor een groep te praten moet je dit juist gewoon doen en als het niet lukt zovaak oefenen tot het lukt. Al zeg je tegen de groep ik wil vaker voor jullie praten om te oefenen want ik ben verlegen. Sommigen zullen misschien wat raar kijken, maar ze zullen het wel begrijpen en ze zullen naarmate van tijd zien dat jij verandert en dan krijg je wel props van ze (y)

Maak gebruik van moeilijke en confronterende situaties en maak jezelf er sterk door :) Je zult je sneller ontwikkelen en beter gaan voelen.

Ik merk wel vaker dat mensen deze kant op redeneren. Maar voor de duidelijkheid: het is geen therapie voor jezelf, het is een opleiding!

Het is heel wat anders dat het niet meetelt voor je studieschuld dan dat je nog 4 maanden extra krijgt. Haal je niet 2 dingen door elkaar?

Ik studeer al Psychologie aan de UvA. Maar dat heb ik toch niet gezegd? :confused:

Dus je leert niet bij bijvoorbeeld sociale vaardigheden om op te komen voor jezelf?
En je zelfbeeld vergroten enzo?

Zit nu toch wel hard te denken aan stoppen eigenlijk...

Ik denk dat Nala wel gelijk heeft, maar ik denk ook dat de regelmaat van een studie goed voor je is. Misschien kun je nog instromen bij een andere studie, die je dan gewoon 1 jaartje doet, om iets om handen te hebben? Nadeel is dan wel dat je een jaar studiefinanciering kwijtraakt. Een jaartje 30 u/w werken kan natuurlijk ook. Dan heb je wel de regelmaat, maar niet de stress van een studie.

Dat is wat jij vind. Helaas worden mensen met psychische problemen voorgetrokken.

Ik heb van mijn decaan begrepen dat het wel degelijk meetelt. Je kunt voor bijzondere omstandigheden verlenging aanvragen. Dit moet de decaan vervolgens ondertekenen.

jij reageerde op blood fire rage, maar die heeft het ook over tijdelijk stoppen. Dus echt uitgeschreven en stufi gestopt voor 1 februari.
Niet over ingeschreven blijven staan en stufi blijven ontvagen, maar toch niet door studeren. Dat is zogenaamde studievertraging en daarvoor hebben opleidingen ieder hun eigen regelingen, bij geneeskunde in maastricht kan je wel bij je studiecoördinator extra geld aanvragen als je door zwangerschap/psychische dingen studievertraging oploopt. Maar volgens mij verschilt dat per instelling/opleiding.

ten tweede, ik had in je fotoboek gekeken, had dus niet zo duidelijk gekeken :o

Waarom ben je begonnen aan deze studie?

Het gebeurt nogal vaak dat mensen die zelf problemen hebben aan zo'n studie beginnen, omdat ze andere mensen met problemen willen helpen. Dit omdat ze weten hoe die andere mensen zich voelen.

Ik ken mensen in gelijke situate als jou. En die zijn gestopt met de studie en doen nu iets anders. Dit omdat ze zelf nog te veel problemen hadden. De studie is zoals reeds gezegd geen therapie.

Indien je dit echt wilt studeren, dan moet je het doen natuurlijk. En als je er sterk genoeg voor staat, mogen de anderen zeggen wat ze willen. Jij weet wat de beste keuze is voor jezelf.

Dat leer je zeker wel, maar hiervoor moet je wel sterk in je schoenen staan. Je krijgt feedback, ook op je blinde vlekken waardoor je een duidelijker beeld krijgt over hoe mensen je zien. Maar de opleiding is niet bedoeld om een beter zelfbeeld te krijgen, om sterker in je schoenen te gaan en om bepaalde traumatische gebeurtenissen te verwerken.

Heb je al aan mensen gevraagd die je goed kennen wat zij van het voorstel vinden? Zij kennen je beter en hebben daardoor een extra stukje van de puzzel zeg maar om je aan een oplossing te helpen!

De opleiding kan heel zwaar ervaren worden, maar met motivatie kom je ook een heel eind.

Hier ben ik het ook wel mee eens, het is niet zo dat een opleiding therapie zou kunnen vervangen (again). Therapie in welke vorm dan ook werkt het beste onder professionele begeleiding en niet wat jij zelf uit boeken of lessen zou halen.

Om jullie even op de hoogte te houden ;)
Mijn besluit dat ik stop met studie staat bijna helemaal vast...morgen alleen nog gesprek met docente van sociale vaardigheden, kijken wat zij zegt. En dan morgen neem ik de beslissing, maar ik denk dat ik het al weet.
En dan moet ik dus gaan zoeken wat ik dan ga doen. Waarschijnlijk deeltijd 4 dagdelen of opname.

ja, dat bedoelde ik. En volgens mij heeft elke hogeschool oid wel een decanaat.
en ik vindt dat absoluut geen onzin, ik ben 1,5 jaar gestopt met school vanwege een opname, reden genoeg denk ik om een verlening te krijgen.

Knap dat je die knoop hebt kunnen doorhakken, het zal zeker geen makkelijke keus voor je zijn geweest. Hoop dat je het niet ziet als falen, maar als een belangrijke keuze in je eigen belang.
Veel succes met je gesprek morgen en de keuzes die je daarna nog moet maken (y)

[edit] Dit is Nala, ben alleen te lui om Menahem uit te loggen ;)

Ik ben nu bijna klaar met mijn opleiding SPH en als ik je verhaal zo lees ben je heel verlegen, eigenlijk omdat je eerst nog zelf over een drempel heen moet. Dan is het beter om nu te stoppen en eerst aan jezelf te werken, waarna je volgend jaar...wanneer je beter in je vel zit weer aan deze studie kan beginnen. Ik heb zelf in de afgelopen jaren ook gemerkt dat zeker in het eerste jaar heel wat mensen zitten die eigenlijk eerst nog aan zichzelf moeten werken en daar tijdens het eerste jaar tegen aan lopen. Zij stoppen in dat jaar dus ook. Een vriendin van mij heeft ooit het eerste jaar gedaan, maar kon dit eigenlijk nog niet aan en is pas 6 jaar later begonnen met haar 2e jaar en studeert net als ik komende zomer af als het goed is. En hoe kan je eigenlijk anderen helpen als je eerst nog heel erg aan jezelf moet werken. Het is idd niet makkelijk om te beslissen of je stopt en wie ben ik eigenlijk om te zeggen dat je moet stoppen. Hoe voel jij je er zelf bij? Denk je dat het beter is om weer te beginnen als je beter in je vel zit? Denk je dat als je nu door gaat, je de studie af maakt? Denk je dat je nu mensen met problemen zou kunnen en durven helpen?
Ik wens je veel succes bij wat je ook beslist en ik hoop dat je voor jezelf de goede keuze maakt.