|
Cyclus
Een van de weinige gedichten die ik heb geschreven, doe het de laatste tijd iets meer, dus ben benieuwd wat jullie er van vinden. :)
Als regen voed ik je Jouw gulzigheid kent geen grens Altijd weet je de laatste druppel te vinden Net die ene, die de emmer doet overlopen Het is een cyclus Haast onmerkbaar laat ik het vriezen En zet ik je gevangen, voor heel even maar Altijd blijf je zichtbaar onder de oppervlakte Klaar om me te verslinden, wanneer de dooi inzet Het blijft een cyclus Zoals de herfst bladeren laat vallen Zal ik ook jou ten val brengen Af en toe woed je nog hevig Maar ik ga schuil onder een afdak van vertrouwen Het is een veel te lange cyclus Nu het niet meer regent En de vrieskou niet meer nodig is Vind ik het vreemd dat je er niet meer bent Ben ik je dankbaar voor wat ik nu ben Het was een cyclus |
Ik vind de opmaak vervelend met al die hoofdletters en dat cursieve. En dit vind ik een vreemde tegenstelling:
En zet ik je gevangen, voor heel even maar Altijd blijf je zichtbaar onder de oppervlakte Heel even iemand in ijs gevangen nemen en toch blijft hij altijd zichtbaar onder de oppervlakte? Dat spoort niet met elkaar, en dat gevoel krijg ik met meer zaken binnen je tekst. De herhaling van cyclus stoort me, juist omdat het woord zo betekenisloos wordt en het nog meer benadrukt dat het woord eigenlijk raar staat tussen de andere woorden die je gebruikt. |
Misschien ligt het aan het onderwerp, ik denk als dat duidelijker zou zijn, de woordkeus wel heel logisch zou zijn.
En er staat trouwens nergens dat ik het IN ijs gevangen zet. ;) |
Wat is er niet duidelijk dan? De gethematiseerde seizoenen in elke strofe, en dat dat eigenlijk ook een cyclus is? Verder heeft mijn probleem met je woordkeuze eigenlijk niets te maken met het onderwerp, het gaat om de relaties tussen de verschillende woorden die krast. En dat heeft volgens mij geen functie binnen je gedicht.
Verder staat er inderdaad niet dat de ik-figuur het in het ijs gevangen zet, maar als je dat niet bedoelt maakt dat het gedicht eigenlijk alleen maar slechter, omdat je dan van de hak op de tak springt. |
Het gaat niet om seizoenen. Het is lastig uit te leggen, maar de woordkeus klopt wel. :D
Maargoed, we agree to disagree, right? ;) |
Citaat:
|
Als regen voed ik je
Jouw gulzigheid kent geen grens Altijd weet je de laatste druppel te vinden Net die ene, die de emmer doet overlopen het gaat om een angst en paniekstoornis, die je zelf voedt, door allerlei rituelen te verzinnen om je te kalmeren. Maar dat werkt averechts. Het is een cyclus spreekt dan voor zich Haast onmerkbaar laat ik het vriezen En zet ik je gevangen, voor heel even maar Altijd blijf je zichtbaar onder de oppervlakte Klaar om me te verslinden, wanneer de dooi inzet Gaat nog iets verder in op wat hierboven staat. Het gaat over rituelen die je uitvoert die anderen niet opvallen, maar voor mij wel degelijk aanwezig waren. En dat die rituelen maar heel even 'helpen'. De dooi staat dan voor het niet kunnen volhouden van deze rituelen. Het blijft een cyclus Zoals de herfst bladeren laat vallen Zal ik ook jou ten val brengen Af en toe woed je nog hevig Maar ik ga schuil onder een afdak van vertrouwen Eerste stap tot genezing zeg maar, maar dat gaat met horten en stoten. En dat je hulp hebt aan mensen die dichtbij staan. Het is een veel te lange cyclus Nu het niet meer regent En de vrieskou niet meer nodig is Vind ik het vreemd dat je er niet meer bent Ben ik je dankbaar voor wat ik nu ben Nu het voorbij is.. Het was een cyclus :) |
Anders ga ik het voor de katse kut uitleggen. :D
|
Niet zo ongeduldig. Je uitleg doet echter niets af aan mijn mening dat je woorden niet netjes met elkaar stroken.
|
Nou prima. :D
Dan vind ik dat je ontzetten mierenneukt. ;) |
Citaat:
|
Citaat:
(Pssst, misschien zou je eens constructieve kritiek kunnen geven aan mensen :)) |
Citaat:
con·struc·tief (bn.) 1 opbouwend, vormend |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:11. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.