Retour afzender
 

Massaal ontpopten mijn vlinders
hem in beeld pousseert Moe Natuur
en mijn pomp des levens

Wat een lieflijk gezicht draag je daar
gastvrij met krullen omlijst
zachter door mijn blinde tast

Zwevend gelift richting wolk
onheil ontglipt - zolang ik wil -
rondgedwarreld, gewarmd, verkroeld
neergezet, gedaald, gekoeld

Des levens, denk ik dan.

Je tweede strofe is dan nog het mooist. De laatste is meer een opsomming en de eerste spreekt me gewoon niet aan. Ik vind het in zijn geheel niet mooi, ik denk dat als je het wil verbeteren je beter vanuit de tweede strofe kunt werken, of overnieuw beginnen.

Ach ja, het was het proberen waard. Denk ik.

Blijf het vooral proberen, zou ik zeggen. Daarom zitten we hier met z'n allen.

Ook ik vind de tweede strofe het beste. Anderzijds heb ik eerst en vooral moeite die meerdere stijlbreuken. Het leest allemaal wat staccato en verwrongen voor een liefdesgedicht (dat is wat ik eruit opmaak).

Probeer het opnieuw en begin dan met de tweede strofe. De eerste regel vind ik een mooie opening.

De laatste twee regels spreken mij het meest aan. Het kabbelt.

Ik vind het veelbelovend klinken, maar ik kan er te weinig van maken. Het is natuurlijk niet goed als je al te expliciet vertelt waar je gedicht over gaat, maar het kan ook te vlak zijn, vind ik. Sommige woorden vind ik een beetje opgeblazen staan, zoals 'pousseert', 'des levens'. Probeer de volgende keer iets meer te zeggen waar het op staat?

De tweede strofe vind ik lief, die is ook wat minder verpakt. De laatste zegt me helemaal niets, ik kan niets maken van de losstaande woorden.

Wat lief dat jullie me zo willen helpen. Dat heb ik ook wel nodig geloof ik. Ik wil érg graag leren. Poging twee van mijn gedicht staat hieronder. Ik heb geprobeerd om het wat simpeler te houden en om er meer dubbelzinnigheden in te stoppen. Misschien is de tweede strofe wat cliché. Kritiek is méér dan welkom!



Wat een lieflijk gezicht draag je daar
gastvrij met krullen omlijst
zachter door mijn blinde tast

Liever dan word ik gevangen door jou
dan door de kou die snijdt
als jij verdwijnt

Zacht strelen-de huiden
donzen haartjes deinzen mee
liefde verstrooid
kijk je op

Ik wil niet vervelend doen, maar.. volgens mij is de eerste strofe van het eerste gedicht het meest veelbelovend. Het contrast met strofe 2 vind ik er mooi. Strofe drie zou ik er idd uit gooien vanwege de herhaling. Door Strofe 2 als uitganspunt te nemen, en los te koppelen van strofe 1 (waardoor hij vlgs mij zo mooi is) loop je het risico een zoveelste in het dozijn gedicht te schrijven. Dat is volgens mij het probleem met versie 2. Die mist als het ware de mantel die het gedicht eerst wel omhulden. Bij het eerste gedicht was het een prettig raadsel. Maar dat is mijn bescheiden mening.