verlangens
 

Iets dat was, is niet meer.
Het zijn is verder vervoegd tot geweest.
Herinneringen zijn mooi, maar ongrijpbaar.



Waarom stopt het verlangen niet?
Terwijl datgene waar ik naar verlang al
op, verdwenen, uitgestorven is.



Het heeft ook nooit bestaan,
het was al nietig vanaf het prille begin.
Met terugwerkende kracht was het ineens afgelopen.
Ik heb nooit bestaan!

mooi geschreven.

Waarom?

Beetje te quasi-filosofisch. Ik vind het eigenlijk weinig dichterlijke waarde hebben. Bovendien hou ik niet zo van verzelfstandigde werkwoorden - die klinken te gemaakt interessant.