Analyseren
 

Ik ben een denker, geen doener en heb daar op zich geen problemen mee. Alleen, soms gaat het te ver.
Altijd en overal analyseer ik wat mensen zeggen, schrijven, wat er om me heen gebeurt, wat ik zelf denk, hoe ik in elkaar zit en zovoorts. Het is gewoon een karaktereigenschap, soms zelfs nuttig, maar ook zó vermoeiend. Dit jaar ben ik begonnen aan een studie rechten en gelukkig wordt er juist van ons verwacht dat we analytisch denken en kan ik mn ''drang'' dus op iets botvieren zonder dat ik er iets kapot meemaak. Want dat is dus waar ik mee zit, dat ik in het dagelijks leven ''dingen'' gewoon compleet kapot kan analyseren.
Daar komt nog bij dat ik verschrikkelijk irritant kan over komen door op bij vlagen op álle slakken zout te leggen, of iemand steeds te onderbreken omdat de vorm waarin diegene iets zegt niet klopt (terwijl de inhoud op dat moment in mijn ogen blijkbaar bijzaak is). Of dat ik me zelf ga ergeren aan allerlei andere mensen, omdat ze eenvoudig weg niet nadenken/ik al veel verder heb gedacht op dat moment.
Ik kan er nog vanalles bij vertellen, maar dat maakt het er alleen maar ingewikkelder op.
Wie herkent dit? Hoe ga je er mee om? Zijn er manieren om te ''minderen''?

Ha, en hoe!
Het is niet voor niets dat één van mijn sterkte punten probleemoplossend gericht werken is ;)
Heb er wel een tijdje moeilijk mee gehad en soms is het nog steeds erg vermoeiend, maar wanneer ik er weer even 'last' van heb probeer ik mezelf te dwingen aan iets anders te denken, het liefst iets ontzettend onzinnigs. Wat voor mij ook werkt is iets gaan doen waar al mijn concentratie voor nodig is. Zo ontdekte ik bijv het maken van kralenkettingen. Het uitzoeken van de kralen, hoe ze neer te leggen, het draadje door het altijd veel te kleine gaatje proppen, daar ben ik wel even zoet mee. Negen van de tien keer ben ik er daarna ook wel klaar mee.
Of ik ga het op papier uittekenen, met allemaal van die steekwoorden met ontzettend veel lijntjes die het weer met elkaar verbinden enz. Staat het helder op papier, kan ik het visueel maken en daarna verplicht even iets anders doen.

Over het algemeen heb ik er alleen maar voordelen van, dat scheelt :)

hmm ik ken het.

ik ben ook een denker.
ik ben ook erg verlegen dus meestal als er iets is denk ik er alleen maar over.
en als mensen iets zeggen denk ik er ook altijd over na. Ik vind het ook erg lastig. 'k weet nu ook nie hoe ik moet uitleggen wat ik wil zeggen :)
Ik heb er dan geen moeite mee om ergens anders aan te denken maar dan ga ik daar altijd weer veel over na denken.

ik weet er geen oplossing voor, ik ben er gewend aan geraakt. Alleen draait soms uit in auto-mutilatie...

Bij mij is het niet zo dat ''aan iets anders denken'' kan, het is gewoon mijn maníer van denken. Zo heb ik ook jullie posts alweer onderworpen aan allerlei analyses, in plaats dat ik ze nou eens gewoon léés.
@ Nala: kraaltjes rijgen is inderdaad erg ontspannend. :)
@ Flyaway: losgaan kan ik wel hoor, geen probleem.

Het heet "control freak" zijn en je kunt er via verschillende vormen van therapie vanaf. Sommigen zweren bij meditatie (naast therapie).

Als je het mij vraagt is dat heel iets anders. Een beetje controlfreakerig ben ik namelijk ook wel, maar niet zo extreem dat ik er in therapie voor zou moeten. :|

Ik herken het wel. Alles analyseren, alleen denken en maar weinig doen. Men vindt mij vaak een enorme betweter, en ik kan zelfs met iemand in discussie gaan terwijl ik het met hem/haar eens ben. Gewoon omdat de argumentatie niet volledig klopt of omdat er nog wat tegen te zeggen is. Vooral mijn vader wordt gék van mijn verbeterzucht, met spelfouten, vormfouten en alles wat meer. "Je snapt toch wat ik bedoel", is zijn standaard antwoord. Ik verbind ook overal een oordeel aan, aan alles wat mensen zeggen of doen denk ik op te kunnen maken hoe ze over mij denken. Ik voel me dan ook snel aangevallen.

Ik weet niet wat ik er mee moet, ik heb nog geen manier gevonden om er vanaf te komen. Ik gebruik het maar als het handig is (op school bijvoorbeeld) en anders probeer ik dingen voor me te houden in plaats van te zeggen.

Kijk eens rond op internet over hoogsensitief zijn, de tegenhanger van hoogbegaafd.

Therapie is er natuurlijk niet alleen voor de extremen... Onderstaande is geen diagnose. Ik kan daarover niets zeggen op basis van deze thread. Kijk of je jezelf hierin herkent.

Veel mensen hebben een verkeerd beeld van de control freak. Ze komen in vele soorten en maten - en dus ook in dwangmatige denkers. Iedereen probeert in zijn leven een bepaalde mate van controle over zichzelf en de omgeving te verkrijgen. Weinig mensen kunnen hun hele leven in onzekerheid leven. Soms compenseren mensen die op het ene vlak van hun leven geen grip kunnen krijgen, een ander vlak met overmatige controle.

Daarbij is het niet noodzakelijk om een ander te controleren ('controle over andere mensen' is wat mensen meestal onder 'control freak' verstaan). Je kunt ook jezelf willen controleren om je zekerheid te scheppen . Dat wil zeggen: alles uitdenken, alle scenario's afgaan, zodat niets je geen verrassingen krijgt - situaties onder controle houdt.

Je vertelt dat je constant over alles nadenkt, van groot tot klein. Daarbij vergelijk je jezelf met anderen, want je ergert je aan anderen die dat niet doen. Dat is een manier van jezelf met anderen vergelijken.

Ik mag aannemen dat het je uiteindelijk een gevoel van 'beter zijn' geeft, als je bedenkt dat jij nadenkt en anderen niet. Je stelt jezelf boven een ander. Ik zeg niet dat je jezelf ook echt beter vindt dan anderen - hoogstwaarschijnlijk juist het omgekeerde - maar je stelt jezelf wel boven de ander. Dat geeft superioriteit, en dus... zekerheid.

Vraag jezelf af waarom dat zo is. Waarom denk je over alles en waarom vind je het irritant dat andere mensen dat niet doen? De clou ligt in de laatste vraag.

Ik ben benieuwd hoe je hierover denkt.

Dat is letterlijk mij. :|

@ Alluman: zit deels waarheid in. Alleen is het niet zo dat ik me ''beter voel'' dan mensen die niet/minder nadenken (niet dat ik me nooit beter dan anderen voel, maar dat is dan niet expliciet om die reden), maar het in de situatie ergelijk vind, omdat we niet op een lijn zitten.
Over dat ''dwangmatig'' denken. Ik weet niet precies hoe jij dat bedoelt, maar ik neem aan dat je op geforceerd denken doelt. Dat is dus ook niet echt het geval, ik raak niet in paniek als ik eens niet/wat minder denk (wat toch ook wel voorkomt gelukkig), of als ik niet ''alle scenario's ben afgegaan, ik zet mezelf er niet toe aan om maar over alles/veel te denken, het gaat gewoon vanzelf.

Je hebt niet helemaal de strekking van mijn verhaal begrepen, zo blijkt. Geeft niet.

Het is juist niet dat je jezelf 'beter' voelt in de manier, zoals jij die nu interpreteert. Het is een compensatie voor een tekort op een ander vlak. Wat dit laatste betreft doel ik op Morri's woorden, waarin je je zo goed kunt vinden: "Ik verbind ook overal een oordeel aan, aan alles wat mensen zeggen of doen denk ik op te kunnen maken hoe ze over mij denken. Ik voel me dan ook snel aangevallen."

Dwangmatig denken: ik bedoel niet compulsief. Wel: niet kunnen uitzetten van je denkproces. Zoals je zelf aangeeft: het gaat vanzelf. Je zult overigens merken dat dit niet zo is.

Ik dacht dat dat vrij normaal was. :confused:

Want als ze zich zekerder zou velen, zou het haar niet eens uitmaken hoe anderen denken? Het analyseren van hoe anderen denken is een soort defensie mechanisme uit onzekerheid?

Het is idd een coping style.

Tot zekere hoogte is het ook normaal. Maar als jij constant mensen loopt te verbeteren en alles loopt over te analyseren, zou dat denk ik zoals alluman aangaf te maken kunnen hebben met het vullen van een bepaalde onzekerheid.
"het op voorbereid zijn" en "analyseren van hoe mensen over je denken" uit onzekerheid

Ja, dat herken ik heel erg. Dat is echt heel erg lastig. Juist als je alles gaat analyseren geeft het ook een rotgevoel. Soms is het beter te dingen te laten komen zoals ze komen. Als je er van te voren over na gaat denken en alles al bekijkt en bekritiseerd heb je al geen ééns zin meer om aan iets te beginnen. Sterker nog het kan je in sommige gevallen zelfs afsluitbaar maken voor iets nieuws.

Het verbaasd me trouwens niet dat vooral vrouwen zich hierin herkennen. Misschien dat jullie niet representatief zijn aangezien je uberhaupt meer vrouwen hebt bij afdeling psychologie.

Maar volgens mij is dit echt typisch een girly thing. Er zijn natuurlijk ook mannen die overanalyseren. Maar volgens mij maken vrouwen zich vaker druk over hoe anderen bijvoorbeeld over ze denken.
Of nog veel erger hoe je iets heb bedoeld, omg als een vrouw dat gaat analyseren wordt het pas echt eng. Ik weet zekers dat het penisvolk dit herkent ;).

Jaja ik weet dat ik me op gladijs begeef, maar ik zeg het lekker toch :p. Op dit gebied zijn jullie vrouwen nou eenmaal onzekerder, op andere gebieden zijn mannen weer onzekerder.

Ja dat is zo, véél vrouwen die ik ken zijn wel zo dat ze alles graag analyseren. Maar vooral als ze verliefd zijn, kunnen ze heel erg overanalyseren, haha. Hoe zat dat en wat zei hij en hoe interpreteer je dat nu en ga zo maar door. Ik denk dat mannen daar meer feitelijk in zijn en er ook niet te veel achter gaan zoeken.

Maar hoe moeilijk is dat wel niet voor ons vrouwen dan ;-) dus wees een beetje lief voor ons.

Doegjes

Geen zorgen ik zal een mooie keuken voor me toekomstige vrouw kopen .... (y).

Even een andere richting in, maargoed... het hoort denk ik in hetzelfde rijtje thuis.

Ik heb het heel vaak, vooral bij mn vriend. Dat hij iets zegt, en ik precies wil weten wat ie er mee bedoelt. Want als ik erover nadenk, kan hij er 10 verschillende dingen mee bedoelen. Meestal bedoelt ie er helemaal niks mee, maar maak ik me er vreselijk druk om. Het kan een grapje zijn, een opmerking, of een uiting van wat ie op dat moment voelt, wanneer ie zich rot voelt over een ruzie bijv. Ik zie dan al weer 20 doemscenario's voor me en ga van de moeilijkste/slechtste betekenis uit die er achter zou kunnen zitten. En als ie me dan uitleg geeft, dan nog moet ik nadenken. Nog eens nadenken waarom ie het dan niet gelijk zo duidelijk en simpel (als in: er zit weinig betekenis achter) vertelde (omdat het voor hem zo logisch is allemaal dat ik er niet teveel achter zoek zegt ie dan) Nadenken wat ie met dat ENE woordje bedoelde, want misschien zou het wel eens dit en dat kunnen betekenen. Ik wil alles begrijpen, en de kleinste details moeten kloppen. Ik wil er controle op hebben ja.

Praat liever niet over dit soort dingen op n forum, maar wou het toch gewoon even kwijt. Word er zo ontzettend moe en pessimistisch van. En heel misschien dat er iemand is die het herkent of gewoon simpelweg n oplossing voor heeft (of iig n manier om er mee om te leren gaan dat mn gedachten geen leven op zichzelf gaan leven als het ware)

Wat jij als vrouw moet begrijpen is dat wij mannen dommer zijn in het communiceren. Vrouwen kunnen veel beter communiceren als mannen, daarom begrijpen ze ons vaak niet en terecht, want we zeggen soms ook stomme dingen op het verkeerde moment al menen we het niet of bedoelen we er niet zoveel mee. Met als gevolg dat vrouwen het weer gaan overanalyseren.
Vrouwen weten dat ze op communicatief vlak sterker zijn, daarom denken ze ook te weten wat mannen hebben bedoeld als ze iets zeggen. Maar meestal bedoelen mannen niet zoveel met wat ze zeggen.
Je kan een man in een relatie het beste beoordelen op zijn acties, niet zozeer op wat ie zegt. --> wat ik je hier zeg is een gouden tip!!! (dit is heel zwaar voor mij ;) ik pleeg nu verraad naar mezelf en me penisbroeders).
Als een man zegt "ik hou van je" betekent het in feite niks. Als een man doormiddel zijn gedrag/acties probeert te tonen dat ie van je houdt, houd ie waarschijnlijk echt van je.

Mijn tip aan jou zoek niet teveel achter datgene wat je vriend zegt. Als hij doormiddel zijn gedrag/acties aantoont dat ie je leuk vind of van je houdt, zit het allemaal goed en zal ie het meeste wat ie zegt niet slecht bedoelen. Al komt het soms slecht over.

En nog een veel belangrijkere tip (nu ga ik heel diep, ja ik kijk oprah :eek:, maar alleen maar om ervan te leren niet omdat ik het leuk vind.... ;) :bloos: ) : Ik weet niet of dit voor jou geldt, maar het zou kunnen, want aardig wat vrouwen staan zo in een relatie. Vrouwen zijn vaak wat onzekerder in een relatie, omdat ze denken waardevol te zijn vanwege het feit dat ze een vriend hebben die hun waardeert. Zonder een vriend voelen ze zich minderwaardig.
Dat is dus verkeerd, als jij je even waardevol voelt zonder vriend ben je goed bezig. Dan sta je veel zekerder in een relatie, Hoewel het natuurlijk altijd vervelend is als het uitgaat, weet je dat je waardevol genoeg blijft. Dan ga je ook veel minder zoeken achter wat je vriend zegt, hoewel je natuurlijk hoopt dat de relatie stand houdt, weet je dat als het misgaat je even waardevol blijft en toch wel een nieuwe vriend (of vriendin..sexytime :cool: ) aan de haak slaat. Een relatie moet gezond blijven, het is begrijpelijk dat je wil dat het stand houdt, maar als jij zo door blijft graven door je onzekerheid heb je juist kans dat je de relatie verpest.
Hetzelfde zie je bij mannen die heel erg bezitterig zijn, dat zijn eigenlijk heel onzekere mannen die bang zijn om hun geliefde te verliezen, want zonder hun geliefde denken ze minder voor te stellen.

Penisvolk :D zeg dan gewoon mannen:p

Dat kan, ik was te snel, sorry. Uit Morri's stukje is namelijk een belangrijk aspect níet op mijn van toepassing, dat ''denk ik op te kunnen maken hoe ze over mij denken''. Ik las te snel (bevestigd dat het tegenovergestelde van was ik in mijn beginpost zei? :p), want van die onzekerheid die jij als ''reden'' geeft, heb ik, voor zover ik weet, erg weinig last. In elk geval niet in die mate dat ik het ergens mee zou moeten compenseren, ik zou mezelf sneller zelfverzekerd dan onzeker noemen, maar goed.
Dat oordelen blijft, en het snel aangevallen voelen trouwens ook wel en misschien zit daar dan toch een stukje onzekerheid in, maar een gezonde dosis. Alleen dat verbeteren, dat is in elk geval níet uit onzekerheid, maar zoals ik al zei, uit ''ergernis'' of zelfs uit perfectionisme.

We zitten nu op een lijn met wat we bedoelen met 'dwangmatig' denken. :) Ik wéét dat het gestopt kan worden, maar t is me toch effe moeilijk.

@Pillbox tales: Ik heb geen tips voor je. Wat Boebsie zegt lijkt me allemaal heel aannemlijk. Succes ermee. (y)

Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. :bloos: Het stomme is dat ik wéét dat ik niet onzeker hoef te zijn, dat het me theoretisch gezien niet uit maakt wat anderen over me denken.. maar ik doe het toch. En juist dat analyseren máákt me dan ook weer onzeker: want ik ga dingen op een negatieve manier analyseren en dus ook dingen die vrienden zeggen. Vervolgens denk ik dan weer dat ze me niet leuk vinden en dan ben ik weer terug bij af.

Voor een gedeelte komt het denk ik door de leeftijd, maar ook omdat ik nu eenmaal een buitenbeentje ben. Nu wordt dat wel geaccepteerd, maar dat is lang niet altijd zo geweest. :o En dat werd wel eens pijnlijk duidelijk gemaakt. En dat terwijl ik altijd iedereen gelukkig wil hebben, iedereen blij wil zien. Ik heb nu eenmaal de bevestiging nodig dat wat ik doe goed is. :bloos:

Dat perfectionisme is echt gruwelijk bij mij. Vooral dat ik soms uitstel om ergens aan te beginnen omdat ik van te voren denk dat het me toch niet lukt. Dan kan ik gewoon niet beginnen. Tegelijkertijd ben ik vrij slordig: ik maak veel slordigheidsfouten. Dat levert me voortdurend een innerlijke strijd op. Het meest hinderlijke is misschien nog wel dat ik de grondigheid die ik heb ook van anderen verwacht, en me ontzettend kan ergeren aan de oppervlakkigheid en slordigheid van groepsgenootjes bij werkstukken. Terwijl ik ook wel weet dat ik dat niet van iemand mag verwachten. :o

Thanks :)

Hier kan ik wat mee. (Nu ook nog in de praktijk brengen, dat is vaak wat lastiger :o)