keuze
 

Stel, je hebt al een hele tijd een lieve vriend waarvan je houdt. Maar je ouders/familie hebben hem niet graag omdat ze vinden dat hij niet goed genoeg voor je is. Neem nu aan dat je een andere jongen tegenkomt die je ouders/familie wel graag hebben (rijk, ambitieus, van adel) en waar je ook wel iets voor voelt. Wat zou je doen? Bij je huidige vriend blijven (waar er nog veel problemen en ruzies van gaan komen) of probeer je het met die andere, veel betere (in de ogen van je ouders) jongen?

Ben benieuwd... :)

Ik zou dan bij mijn vriend blijven. Ík heb een relatie met hem, mijn familie niet. Behalve als mijn familie echt een goede reden heeft om hem af te keuren, zoals dat hij me de criminaliteit in probeert te slepen ofzo :P maar dan zou ik geen 'andere jongen' nodig hebben voor die keuze.

Het feit dat je een andere jongen tegenkomt en je erover nadenkt dat je eventueel iets met die jongen zou willen begint zegt denk ik al genoeg over de huidige relatie. Die zal dan wel niet goed genoeg zijn, anders nam je de kritiek van je ouders wel voor lief.

Word!

Hahaha, ik kan me niet voorstellen dat mijn ouders een jongen van adel zouden goedkeuren (ipv een 'normale' jongen, dus). Ze doen al spottend over het feit dat m'n vriendje geneeskunde doet; 't moet echt niet elitairder worden.

Ik zou bij de gozer blijven op wie ik verliefd was en met wie ik oud wilde worden. Mijn familie heeft pech, maar zoveel invloed hebben ze niet. (Aan de andere kant, als mijn ouders er echt van overtuigd zouden zijn dat die knul slecht voor me is, zit daar vast een kern van waarheid in. Maar hoogstwaarschijnlijk zou ik dan in de eerste plaats niet met hem thuis zijn gekomen; ze hebben me namelijk zo opgevoed dat ik daar nog op let, ook...).

Ik had juist het tegenover gestelde..
Het vriendje waar ik helemaal gek op was, doet een goede opleiding, heeft daarbij een goed betaalde baan, rijke ouders enz. Maar daartegen woonde hij wel 2 uur reizen weg. Dat hij ver weg woonde woog dus zwaarder dan wat hij allemaal kon enzo. *deze relatie duurde 8 maanden*

De jongen met wie ik daarvoor wat had, was gestopt met school, had geen baan en woonde nog thuis. Maar hij woonde dichtbij. Die relatie was eigenlijk opeens voorbij, beetje zonder rede. *Deze relatie duurde 2 jaar*

Terwijl ik met de "rijke" jongen verkeerde waren mijn ouders heel de tijd aan het pushen dat ik weer in contact zou komen met die andere jongen. En eigenlijk doordat mijn ouders zo aan het pushen waren heb ik hem een keer opgebeld. En nu zijn hij en ik alweer een maand samen, en gaat het echt veel beter dan ik me had kunnen voorstellen.Hij gaat nu wel weer naar school, en heeft een baan..

Mijn ouders zijn gelukkig niet zo kortzichtig om alleen te kijken naar het feit dat iemand rijk en van adel zou zijn. :nono: Als was hij vuilnisman, als hij maar zijn uiterste best deed in zijn werk, een goed karakter heeft en mij goed behandeld. Wel of niet van adel, dat maakt geen donder uit.

Op het moment dat mijn ouders zeggen dat ze mijn keuze voor een jongen niet zien zitten dan zit daar een hele goede reden achter en zou ik me zeker 10 keer bedenken. In de loop van tijd ben ik erachter gekomen dat ze met dit soort dingen ook altijd goed zitten en deze dingen niet zeggen omdat ze het mij niet gunnen ofzo. Bovendien is de band met mijn ouders superbelangrijk voor me en gaat die boven een vers nieuw vriendje, dus het zou mij zeker aan het twijfelen brengen.
Dat wil echter niet zeggen dat ik dan, zoals de OP beschrijft, meteen iets met een ander zou nemen die ze wel okee vinden. Er moet in eerste instantie een klik zijn tussen mij en hem, niet tussen mijn ouders en hem ;)

Scheelt maar dat mijn ouders mijn man vanaf dag één helemaal geweldig vonden :)

Mijn vader heeft weinig te maken met mijn keuzes en op dit gebied al helemaal niet. :p Natuurlijk wil hij wel het beste voor me, maar als hij ziet dat ik gewoon gelukkig ben, dan is het goed. :)

Het is niet leuk om niet geaccepteerd te worden, dus daar is wel iets om over na te denken. Je kunt wel zeggen 'hij heeft met mij en niet met mijn familie', maar het is niet fijn om ertussen te zitten. Om niet geaccepteerd te worden al helemaal niet dus. :p

ik zou natuuuuuurlijk aan de wensen van mijn ouders voldoen. Gelijk hebben ze, dat ze geen schorrie morrie in de familie willen. Ik zou zomaar een beetje de goede naam gaan bedoezelen, ben je helemaal?

ik trek me echt geen hol aan van wat paps en mams zeggen (nja paps bestaat niet, dus alleen ma maar dan nog). zal toch wat zijn... :eek: moet er niet aan denken dat ze zegt 'zeg, dude, neem maar die mesa IPV marshall'. ik zou gek worden denk ik....

als ik 'er ook iets voor zou voelen', zou ik met alle twee kappen. maar om praktische redenen nadenken over een relatie is natuurlijk nooit verkeerd.

Als mijn ouders/familie mijn vriendje niet leuk vinden zou ik dat heel jammer vinden, maar ik zou hem daarom niet zomaar aan de kant zetten. Verder vind ik ook niet dat een bepaalde jongen een betere echtgenoot zou zijn omdat hij later waarschijnlijk een betere baan krijgt. Ik studeer zelf ook, ik maak mijn eigen toekomst, en ben niet van plan om ooit financieel afhankelijk te worden van een jongen/man. Als ik echt van de jongen houd, wil ik er ook voor vechten, dan heb ik geen behoefte aan een andere jongen. Gelukkig kijken mijn ouders verder dan geld en afkomst (zeker omdat mijn ouders zelf geen topbanen of iets dergelijks hebben), ze weten wel beter.

:D (n) Een relatie om financiele/familie redenen beindigen, als je daar alleen al DENKT kun je t beter uitmaken en met geen van de 2 een relatie onderhouden. Dan is er namelijk geen liefde in t spel

Ik zou de gene kiezen waar ik me het fijnste bij voel.