Het water in mijn hart is weer stil...
 

Nu de wind weer is gaan liggen,
Zijn de golven gelukkig wat verlaagd,
Ik kan de overkant van mijn gevoel weer zien,
Sinds jij om duidelijkheid hebt gevraagd.

De golven van mijn gevoel gingen omhoog,
Door de hoogte kon ik mijn gevoel niet zien,
En door de mist, was alles ontzettend vaag,
Ook bleef de vraag of ik jou wel verdien.

Gelukkig is de mist weer vertrokken,
De rust is terug gekeerd, water is weer stil,
Ik ben nog halverwege, maar ik ben dichtbij,
Ik weet in ieder geval welke kant ik op wil.

Alleen de vraag of het water stil zal blijven,
En of de zon snel weer gaat schijnen,
Afwachten, meer kunnen we nu niet,
Kleine golfjes van liefde blijven aanwezig,
En nu maar hopen dat die straks niet verdwijnen…

Vind jammer dat het laatste zinnetje niet helemaal in het ritme past (wel in het gedicht verder) maar dees vind ik absoluut VEEL beter dan jouw laatste schrijfwerksels...

Is die laatste zin te lang ofzo?

Ik vind dit dus echt niet mooi, te saai, geen diepgang, geen echt gevoel erin en Nederlands :), zo zie je maar, smaken verschillen...

Kleine golfjes van liefde blijven aanwezig,
En nu maar hopen dat die straks niet verdwijnen…

jammer dat de laaste twee niet goed lopen...

maar verders enorm mooi gedaan (y)

Ja inhoudelijk(y)....ritme int begin wel goed later niet.....

xxx