Je verandert nooit maar toch
 

Pathologie

Het waren jaren dat ik dacht
dat ik een ander zag op de
bodem van mijn thee
en ik vastklampte aan het idee
dat in de aarde dit drukke hoofd
tenminste rusten zou

maar wat aspirine ook belooft
(hoe lang je er ook op wacht)
het helpt niets het gaat nooit
weg wordt niet beter altijd
anders en na het een komt
altijd wel wat anders en wanneer
wanneer wordt alles anders?

Ik heb een syndroom met fantoompijn
uit een deel dat allang gestorven is
het komt met dyspneu en van ’t loom zijn
somberheid waar ik moeilijk bovenop kom
het geeft een pijn op de borst waarvan
men zegt dat het niet echt is
een symptoom van ouderdom.

Natuurlijk ben ik fan van strofe 2, hoe kan het ook anders. Heerlijk ritme, de verwarring, (y).

De laatste strofe vind ik aanzienlijk minder. Ik vind het te opsommerig, te omschrijvend.

En feli liefje :)

Hm, best een goed gedicht. Wel erg somber voor een verjaardag, zo oud is 20 helemaal niet hoor. Ik vind de tweede en de derde strofe beide erg sterk, mooie herhaling van 'wanneer' in de 2e. De eerste strofe zet wel een degelijke sfeer neer, maar het is wat onaf naar mijn idee. Ik weet niet precies waar dat aan ligt, misschien omdat ik het heel erg los van strofe 2 bekijk terwijl het eigenlijk gewoon doorloopt. Oh ja, in de derde strofe, moet het daar niet zijn: "(...)een symptoom van ouderdom"?

Okay, dyspneu moest ik wel even opzoeken. :o Wat een geweldig woord. Ik vind dit gedicht gewoon goed, alhoewel van ouderdom inderdaad mooier zou zijn. Je subtiele rijm is gaaf, vooral het klankenspel in de laatste strofe (syndroom - symptoom bijvoorbeeld).

Bedankt voor het commentaar.

Ja, syndroom van ouderdom is beter, maar ik denk dat ik de hele 3e strofe schrap en het idee van de eerste zin uit die strofe behoud en het opnieuw schrijf, want daar ging het mij om.

Ik was heel erg vroeg wakker op mijn verjaardag en kreeg plots inspiratie. Het was eigenlijk bedoeld voor iemand, een soort van cadeautje, maar omdat het uiteindelijk toch niet zo heel persoonlijk was, besloot ik het maar op dop te plaatsen. (als bewijs dat ik nog wel wát doe hier)

Zelf vind ik de 3e strofe veel te gerijmd. Dat het er nu niet zo goed uitziet, komt omdat ik toen ook niet echt wist hoe ik mijn gedicht wilde afsluiten, welke kant ik opwilde. Ik denk dat ik dat nu wel weet :).

Nogmaals bedankt!

De derde strofe heeft echt wel potentie hoor, ook al is het wat gerijmd. Je zou een aantal woorden uit die strofe goed kunnen gebruiken voor een nieuw stukje. Post je de nieuwe versie ook nog?

Ik blijf erbij dat ik dyspneu een beetje gek vind. Het is wel een mooi woord maar het past er niet tussen. En of dat nou echt zo is of dat dat komt omdat ik het veel te vaak lees, dat weet ik niet. Fantoompijn vind ik mooier.

Ik denk juist dat je tweede strofe sterker zou kunnen zijn. Ik vind het wel wat, maar meer door het onderwerp dan door je verwoording, ik denk dat het ook wel wat meer aan zou kunnen spreken. Maar ik weet ook niet hoe.

En nog gefeliciteerd ;)

ik zeg: vooral 2 de moeite waard. iig, die springt er op het eerste gezicht uit. ik stoor me in strofe 1 een beetje aan 'en ik vastklampte', je mist of me of de herhaling van dat is niet sterk. in mijn bescheiden opinie een wat droevig einde van een veelbelovende strofe. twee zijn woorden, woorden, mooi. drie ook mooi, je verstaat de kunst van het spelen met woorden (nog steeds) :).

en, idd gefeliciteerd ;).