Laatste Zang (2)
 

Laatste Zang (2)

een blik over haar schouder
er is geen weg terug
de klanken van
onuitgesproken woorden
vervliegen met het licht

licht als zeewater, als het sprookje
waarin zij de hoofdrol speelt
er is geen begin, noch een einde
in dit verhaal, deze krampachtige omarming
met de ijzige kou

streelt en zingt
voor haar alleen
tot hij haar langzaam
in slaap sust
en zijn laatste zang
bij vloed vergaat

IJzige kou :( Weet je nog...? :

'Als een kermis met flikkerende lichtjes' is iets anders dan 'ijzige kou' mijn insziens. Maar wel een minder groot cliché.

Ik bedoelde dat het één logisch uit het andere volgt. Dat had ik haar al eerder gezegd.

Ijzige kou komt uit het gedicht 'Laatste Zang' , die ik twee jaar geleden geschreven heb-vandaar ook Laatste Zang(2)

Overigens vind ik 'ijzige kou' iets anders dan 'kermis met fonkelende lichtjes'(zoals Fayelinde al opmerkte). Kou kan ook gewoon koud zijn, ijzige kou zegt meer dat het door je heen snijdt, bijna onweerstaanbaar is.

Ijzige kou bedoel ik mee, zowel in het eerste 'Laatste Zang gedicht' als in het tweede, de dood.
En heb je verder nog opmerkingen, afgezien van de ijzige kou?

Ik zal hier nog even mijn eerste gedicht plaatsen: (wat overigens niet echt goed was, maar hé, ik was 14)

Laatste Zang

De kibbelende zee
bij zonsondergang
neemt haar laatste woorden mee
haar laatste zang

woorden vol verdriet
weerklinken in het duister
luid is het niet
een zwoel gefluister

het water neemt haar tranen mee
haar geheimen, haar verdriet
haar psychologe is de zee
met anderen praat ze niet

in haar hart voelt ze de pijn
hij vergezeld haar al een tijd
wanneer zou het voorbij zijn
wanneer wordt zij bevrijd?

gevangen in haar eigen lichaam
schreeuwt zij zonder woord
meisje, voel je niet eenzaam
je hebt jezelf vermoord!

ze wordt zich bewust van het gevaar
dat haar opwacht in de duisternis
de ijzige kou van de dood verlamt haar
en ze weet dat ze stervende is

(ik wist niet hoe ik een link kon maken naar het topic)