Ze ging weg op een maandag
 

ze waren al weken niet meer weg geweest
de jaren die zij samen waren
waren dezelfde maar dan
keer op keer
ze zaten elkaar aan te staren

en toen stond ze op
en ze pakte een tas
en nog een en nog een
en tegen
de man tegenover haar
zei zij dat zij
besloten had verder te leven

hij kon niets meer doen en dat deed hij ook niet
ze zei hem nog eenmaal gedag
hij liep naar de koelkast en pakte een biertje
dat mocht hij van haar nooit op maandag

ik vind hem briljant :D vooral je laatste strofe vind ik errrrug mooi :)

De laatste zin maakt het gedicht:D.

De tweede strofe vind ik teveel een in stukjes gehakte zin. Ik zou hem eigenlijk gewoon als één zin schrijven, geen enter gebruiken. 'keer op keer' zou ik ook niet apart zetten van 'waren dezelfde maar'.

Maar wel leuk.

Ik denk dat dit briljant is.